โรงเรียน

"ระหว่างเป็นผู้พิพากษากับเป็นเมียผู้พิพากษาอันไหนเป็นง่ายกว่ากันคะ?" "...เอาเวลาที่จีบฉันไปอ่านหนังสือจะดีกว่าไหม..."

"บนระเบียงที่สูงเสียดฟ้า ท่ามกลางแสงไฟของเมือง เธอเฝ้ามองโลกเบื้องล่าง ราวกับกำลังถามหาสักที่ ที่หัวใจได้พักพิง ท่ามกลางความวุ่นวายที่ไม่มีวันจบสิ้น เธอโหยหาความสงบและรักแท้มาเติมเต็มช่องว่างในหัวใจ"

"จูบหนู5,000ค่ะ" "อะไรนะ! แค่จูบ5,000เลยหรอ" "ค่ะ ถ้านัวเนีย7,000 มีอะไรด้วยกัน100,000นี่ยังไม่รวมค่าแทงเข้าแทงออกนะคะ" "โอ๊ย!!!นี่มันอะไรเนี่ย ฉันซื้อตัวเธอมาแล้วยังต้องเสียเงินกับเรื่องนี้อีกหรือไง" เรื่องนี้เป็นนิยาย set สามารถติดตามเรื่องในsetเดียวกันได้ 1. มาเฟียพลาดรัก [ฟิสซิส × เจ้าเอย] 2. มาเฟียติดสัตว(แพทย์) [ซาจิ × บลูเบลล์] 3. มาเฟียไซด์ไลน์ [ไลบร้า × วีนัส] เรื่องนี้

เคยได้ยินแต่คนอื่นเรียก Sugar Daddy ไม่คิดเลยว่าคำนี้มันจะดีมากกว่าที่ได้ยินมาซะอีก "เด็กขี้อ่อยต้องเจออะไรน๊า....เจอไอ้แก่นแข็งๆ นี้ฟาดปากหน่อยเป็นไงคะ"

เมื่อโชคชะตานำพาหญิงสาวที่หน้าเหมือนรักแรกของเขากลับมา ธนา เจ้าพ่อคาสิโนผู้เย็นชา ต้องพบกับความท้าทายครั้งใหม่ ระหว่างความปรารถนาที่ร้อนแรงและอดีตที่ไม่อาจลืม…

ฉันต้องทิ้งความกลัว เพื่อความฝันของฉัน… แต่แล้วนิ้วเรียวที่รัวเรื่องราวลงบนแป้นพิมพ์ก็ต้องชะงัก.. เหมือนจะพบกับปัญหาใหญ่ซะแล้ว “..จะเขียนยังไงดีนะ” วิสกี้ถูกดื่มกระดกอีกครั้ง ผู้ชายอย่างพี่ชิริว ..ฉันควรจะเขียนให้เขาทำเรื่องบนเตียงออกมาแบบไหนกัน ครั้นจังหวะที่เอาแต่มองหน้าชิริวที่นั่งดื่มคนเดียวที่เค้าน์เตอร์จนทำให้เจ้าตัวลุก และเดินเข้ามาหาเธอ เพราะเขาเห็นสายตาที่เต็มไปด้วยความสงสัย “ขาดเหลืออะไรหรือเปล่า” “พี่คะ หนูยังกินไม่หมดเลย” “ฉันอยากให้กิน” สีเหลืองอร่ามของเหล้าแตกวงค่อยกลืนสมานกับวิสกี้สีใสในแก้ว “….” “เห็นมองฉันนาน เพื่อคืนนี้เธออาจจะได้ทำมากกว่านั่งมองฉัน” “เดี๋ยวนะ.. คิดว่าฉันมองเพราะอยากได้พี่เหรอ?” “หรือไม่จริง?” “ไม่จริง! ที่ฉันมองก็เพราะจะเขียน..” “เขียน?”

เขาแอบชอบเพื่อนสนิทของตัวเองมานานถึง 2 ปี แต่วันนี้เขาจะไม่ยอมเป็นแค่เพื่อนกับมันอีกแล้วยังไงเขาก็ต้องเอามันมาเป็น“เมีย”เขาให้ได้

ข้อดีของการแอบรักคือสามารถมีความสุขได้เฉพาะในพื้นที่ของเรา ใครจะไปคิดว่าตัวเองจะแอบรักคนคนหนึ่งได้นานขนาดนี้ล่ะคะ ในตอนนั้นฉันไม่รู้หรอกว่าความรักคืออะไร รู้แค่ว่าฉันชอบเขา! ใช่แหละฉันชอบเขา แค่ได้เห็นหน้า แค่ได้แอบมองก็มีความสุขมากแล้ว มันเป็นความรู้สึกที่ยิ้มได้โดยไม่ต้องคาดหวังมากกว่า “อย่างมึงก็ได้แค่มองแหละ เลิกเพ้อเจ้อได้แล้ว! เอาเวลาไปลดน้ำหนักเหอะ ฮ่า ๆ” กลายเป็นประโยคเจ็บ ๆ ที่ฝังใจฉันมาตลอด ...

ในสายตาของมิลาน ราเชนทร์คือผู้ชายที่เธอเฝ้าแอบรักเขามาโดยตลอด และจะเป็นผู้ชายคนเดียวที่เธอจะรักตลอดไป

ในวันที่ฉันรักเขาจนหมดหัวใจเขากลับบอกเลิกและทิ้งฉันไปอย่างไม่ใยดี ผ่านมา7ปีเขากลับเข้ามาอีกครั้งแล้วบอกฉันว่า “ดินยังรักอิงอยู่นะ” ขอโอกาสในวันที่ฉันไม่มีให้เขาแล้ว