ทะเลรักอันดามัน

1

เรียกค่าไถ่

          “คุณคะ นี่ลูกหายไปหลายวันแล้วนะคะ”

 ธิดาทำท่าทางผุดลุกผุดนั่ง เพื่อให้พ่อเลี้ยงสินใจ คิดว่าเธอเป็นห่วง ปาฐิตาซึ่งเป็นลูกเลี้ยงของเธอจริงๆ

“ผมให้เพื่อนที่ภูเก็ต ช่วยสืบข่าวอยู่ คุณคิดว่าผมสบายใจเหรอ”

พ่อเลี้ยงสินชัยมีเพื่อนทั้งรุ่นพี่รุ่นน้องที่สนิทอยู่ที่ภูเก็ตหลายคน ทุกคนกำลังช่วยกันตามหาและสืบข่าวของปาฐิตาอยู่ แต่ยังไร้วี่แวว

กริ๊ง กริ๊ง

“คุณคะใครโทรมาเบอร์บ้าน ”

ธิดาทำท่าตกใจ เพราะทุกวันนี้เวลาติดต่อกัน ส่วนมาทุกคนก็ใช้แต่โทรศัพท์มือถือ

“สวัสดีค่ะ” ธิดาเป็นคนรับโทรศัพท์

“มีอะไรเกิดขึ้น”

สินชัยรีบลุกจากโซฟา มารับภรรยาที่ทำท่าจะเป็นลมและปล่อยโทรศัพท์หลุดออกจากมือ

“ฉันไม่เป็นไรค่ะ พวกมันจับตัวลูกสาวเราไปเรียกค่าไถ่”

ธิดาเธอเป็นแม่เลี้ยงที่สร้างภาพได้อย่างสวยงาม ไม่เคยมีคำว่าลูกฉันลูกคุณ เพราะตัวเธอก็มีลูกติดมาหนึ่งคน จึงหวังจะสร้างภาพความครอบครัวเดียวกัน เพื่อให้พ่อเลี้ยงสินชัย รักลูกสาวของเธอเหมือนลูกแท้ๆด้วย

“ว่าไง พวกแกเป็นใครและต้องการอะไร” สินชัยคว้าโทรศัพท์ที่ล่วงจากมือของธิดาขึ้นมาคุยต่อ

“พ่อคะ พ่อช่วยปลาด้วย”

สินชัยใจแทบขาด เมื่อได้ยินเสียง ที่เขาจำได้ดีว่าคือเสียงของลูกสาวเขาที่หายตัวไป

“ปลา หนูอยู่ไหน ปลาได้ยินพ่อไหม” คนเป็นพ่อพยายามตะโกนสุดเสียง

“ถ้าไม่อยากให้ลูกสาวแกกลายเป็นศพ ก็เอาเงินค่าไถ่มายี่สิบล้าน แล้วไม่ต้องคิดจะแจ้งความถ้าไม่อยากให้ลูกแกต้องตาย”

ยังไม่ทันที่สินชัยจะตั้งสติ แล้วพูดตอบกลับอะไรไป สายก็ถูกตัดไปก่อน

“คุณคะ คุณต้องให้เงินพวกมันนะ ไม่อย่างนั้นมันต้องฆ่าหนูปลาแน่ๆ”

ธิดาเขย่าแขนสามี ร้องไห้ฟูมฟาย ทำเหมือนกำลังจะขาดใจที่ได้รู้ว่าลูกเลี้ยงโดนจับตัวไป

“ไม่มีทางผมไม่ให้ แล้วเรื่องนี้ผมจะให้ตำรวจจัดการ”

สินชัยหันไปตอบภรรยาด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง เพราะคนอย่างพ่อเลี้ยงไม่มีทางยอมไอ้พวกโจรพวกนี้เด็ดขาด

“แล้วคุณไม่กลัวมันฆ่าลูกสาวคุณใช่ไหม”

จากน้ำเสียงที่ดูโศกเศร้าเสียใจ ตอนนี้เปลี่ยนเป็นเสียงโมโหและไม่พอใจแทน

“กลัว แต่ถ้าผมยอมจ่าย ครั้งหน้ามันคงจับตัวคุณไป เพราะมันรู้ว่าผมกลัวพวกมัน ผมจะดำเนินการเรื่องนี้ตามวิธีการที่ควรจะเป็น ”

สินชัยไม่รอเวลา เขารีบขับรถออกไป เพื่อแจ้งความทันที โดยมีเพื่อนของเขาที่พร้อมจะช่วยเหลือเรื่องนี้อยู่แล้ว

ธิดาเมื่อรู้ว่าแผนของเธอไม่สำเร็จ จึงโทรศัพท์ไปสั่งการลูกน้องให้จัดการขั้นเด็ดขาดกับปาฐิตาทันที

เมื่อถึงสถานีตำรวจ ยังไม่ทันที่จะได้พูดจาอะไรกับเพื่อนที่มียศถึงพันเอก สินชัยก็ได้รับคลิปที่ถูกส่งมาจากใครสักคนที่เขาไม่เคยรู้จัก

“พ่อ พ่อช่วยปลาด้วย ปล่อยฉัน ปล่อยฉันไปนะ”

เสียงที่มีแต่ความหวาดกลัวของลูกสาว ทำให้ผู้เป็นพ่อแทบจะล้มทั้งยืน

คลิปที่ส่งมาเป็นภาพพวกโจร กำลังใช้กรรไกรตัดผมของหญิงสาวจนสั้นกุด ทั้งตบและต่อยเธอ จนหน้าบวมช้ำไปหมด ก่อนที่เธอจะสลบไป พวกมันก็ช่วยกันอุ้มและโยนปาฐิตาลงทะเล

เมื่อสินชัยดูภาพจากคลิปจนจบ เขาก็ทรุดตัวลงและหมดสติทันที

“คุณหมอคะสามีฉันเป็นอย่างไรบ้างคะ”

ธิดาเดินทางไปที่โรงพยาบาลพร้อมกับนภาซึ่งเป็นคนสนิทของสินชัยเพราะเธอเป็นคนเลี้ยงปาฐิตามาตั้งแต่เกิด

“คุณสินชัยเกิดภาวะเส้นเลือดในสมองแตก ตอนนี้ยังไม่รู้สึกตัวเลย หมอยังตอบอะไรไม่ได้มาก แต่หมอรับปากว่าจะรักษาท่านให้ดีที่สุด”

สินชัยเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่ของโรงพยาบาลเอกชนแห่งนี้ ทุกคนจึงมั่นใจได้ว่าเขาจะได้รับการรักษาอย่างดีที่สุด

เมื่อได้รู้อาการของสามี ธิดาก็เอาแต่ร้องไห้ฟูมฟาย จนผู้คนที่อยู่แถวนั้นต่างรู้สึกสงสารเธอ ยกเว้นนภาคนเดียวที่กลับมองว่ามันคือการแสดง

“คุณธิดากลับไปพักก่อนเถอะค่ะ เดี๋ยวทางนี้นภาจะดูแลเอง มีอะไรคืบหน้าจะรีบส่งข่าว”

ธิดาพยักหน้าก่อนจะหันมาฝากนภาให้ดูแลสามีเธอดีๆ เพราะเธอคงไม่พร้อมจะอยู่ที่นี่กลัวจะร้องไห้จนคนไข้คนอื่นรำคาญเอา

เมื่อธิดากลับไปไม่นาน คุณหมอที่ทำหน้าที่รักษาพ่อเลี้ยงสินชัย ก็เรียกป้านภาให้เข้าไปในห้องคนไข้ขั้นวิกฤต

“ป้านภาครับ เชิญข้างในดีกว่าท่านน่าจะอยากเจอป้า”