บ้านพิบูลย์ลักษณ์
“พ่อรับปากเองก็แต่งเองสิครับผมมีแฟนแล้วจะให้ผมไปแต่งงานกับคนอื่นได้ยังไง”
“บ๊ะ..ไอ้ลูกคนนี้ ดูมันพูดดูสิคุณเดี๋ยวนี้ชักลามปามใหญ่แล้วไม่รู้เหมือนใครไม่ได้อย่างใจเลยจริงๆ”
“ใจเย็นก่อนเถอะน่าคุณ..ลูกโตแล้วค่อยๆพูดค่อยๆ จากกันก็ได้”
“ถูกต้องครับคุณแม่ผมโตแล้วนะครับจะมาบังคับคุมถุงชนกันแบบนี้ได้ยังไง”
“อย่าพูดอย่างนั้นสิลูกนี่เป็นคำสัญญาของพ่อกับแม่ที่ให้ไว้กับเพื่อนรักนะ ลูกจะให้พ่อกับแม่ผิดสัญญากับเพื่อนที่ช่วยเหลือกันมาจนเรามีทุกวันนี้ได้ยังไงหนูอรก็เป็นเด็กดีมากนะการศึกษาก็ไม่น้อยหน้าใครรับรองว่าถ้าลูกได้เห็นน้องลูกเองก็จะต้องหลงรักน้องเหมือนพ่อกับแม่แน่ๆ ”
“ไม่มีทางหรอกครับแม่ผมรักปัดคนเดียวผมจะแต่งงานกับลูกปัดครับ”
“โอ๊ยคุณผมปวดหัวเราออกไปดูเรือนหอกันดีกว่าว่าสร้างไปถึงไหนแล้วนะ”
“อุ้ยดีเลยค่ะคุณถ้าอย่างนั้นรอแป๊บนะคะฉันไปหยิบกระเป๋าก่อน ”
“อ้าวทำไมจบแบบนี้ล่ะครับพ่อ..แม่ นี่ถึงขนาดสร้างเรือนหอเลยเหรอครับปลูกเรือนต้องตามใจผู้อยู่สิครับพ่อกับแม่ทำแบบนี้กับผมได้ยังไง”
“ทีอย่างนี้แล้วจะมาเรียกร้องความเป็นธรรมทีตอนแกเป็นเด็กพ่อกับแม่เลี้ยงแกมายากลำบากขนาดไหนไม่เห็นแกจะอยากตอบแทนเลยพอๆ ไม่ต้องมาพูด”
“พร้อมแล้วค่ะคุณไปกันเถอะค่ะ”
“เดี๋ยวสิครับแม่กลับมาคุยกันให้รู้เรื่องก่อนสิครับ..แม่..พ่ออย่าเพิ่งไป”
“อย่าไปฟังเสียงนกเสียงกาเลยเราไปกันดีกว่า…”
เมื่อพูดจบสุเมธและทัศนีย์ซึ่งเป็นพ่อและแม่ของจอมทัพก็เดินควงแขนกันออกจากบ้านไปอย่างอารมณ์ดี ทั้งสองมั่นใจว่าถึงแม้ตอนนี้ลูกชายของเขาและเธอจะค้านหัวชนฝายังไงแต่เมื่อถึงเวลาที่เขาได้เจอกับว่าที่ภรรยาของเขาแล้วจะต้องหลงรักเธออย่างแน่นอน
“เฮ้อ…”
จอมทัพทิ้งตัวลงนั่งกับโซฟาตัวใหญ่ก่อนจะหลับตาลงด้วยความรู้สึกเซ็งกับชีวิตที่ถูกพ่อและแม่จับคู่ให้แต่งงานกับลูกของเพื่อนที่ได้ตกลงกันเอาไว้ตั้งแต่ตอนที่ทั้งสองครอบครัวยังไม่มีลูกว่าถ้าหากลูกของทั้งสองครอบครัวเกิดมาเป็นผู้หญิงและผู้ชายก็จะให้แต่งงานกันแต่ถ้าหากเป็นเพศเดียวกันก็ให้นับเป็นพี่น้องกัน
แล้วก็ดันเป็นไปตามที่ทั้งสองครอบครัวหวังเอาไว้พวกเขาได้ลูกสาวและลูกชายคำสัญญาที่ให้ไว้ในวันนั้นวันนี้กำลังจะเป็นเรื่องจริง
บ้าน เศรษฐสิริ
“แต่ว่าอรยังไม่พร้อมเลยนะคะคุณแม่.. คุณพ่อช่วยอรพูดหน่อยสิคะอรยังใช้ชีวิตไม่คุ้มเลยนะคะยังมีอะไรที่อรยังไม่ได้ทำอีกตั้งหลายอย่างแน่ะ”
“แต่งงานแล้วก็ทำได้นะลูกแถมดีซะอีกที่จะได้มีคนคอยช่วยคิดคอยดูแลพ่อกับแม่จะได้สบายใจที่เห็นลูกเป็นฝั่งเป็นฝามีครอบครัวกับเขาสักที”
“ที่แม่พูดก็ถูกนะลูก..พ่อกับแม่ก็แก่ลงทุกวันไม่รู้ว่าจะอยู่ดูแลลูกไปได้อีกนานแค่ไหนการที่ลูกแต่งงานมันคือความฝันสูงสุดของพ่อกับแม่พี่เขาก็ไม่ใช่คนไม่ดี เดี๋ยวแต่งกันไปแล้วก็รักกันเอง”
“แต่อรยังไม่เคยเจอกันเลยนะคะ ไม่เคยรู้นิสัยใจคอกันเลยจะอยู่ด้วยกันได้ยังไงคะ”
“ลุงสุเมธกับป้าทัศนีย์ เป็นคนดีขนาดนั้นต้องเลี้ยงลูกให้โตขึ้นมาเป็นคนดีได้แน่ๆ จากที่แม่เห็นมาพี่จอมเขาก็เป็นคนดีสุภาพบุรุษมากนะลูกพ่อกับแม่มองคนไม่ผิดแน่ๆ เชื่อแม่นะ”
“โธ่แม่คะ..”
“อรก็รู้ว่าแม่มีโรคประจำตัวไม่รู้จะอยู่ได้อีกนานแค่ไหนแม่ขอแค่เรื่องนี้ได้ไหม..เรื่องเดียวทำให้แม่ก่อนที่แม่จะเป็นอะไรไปได้ไหมลูก..”
“อย่าใช้ไม้นี้สิคะแม่พูดแบบนี้แล้วอรจะขัดใจแม่ได้ยังไง”
เมื่อได้ยินอรหรือดีลูกสาวคนสวยพูดอย่างนั้นคนเป็นแม่อย่างสิริวดีก็อ้าแขนโอบกอดเธอไว้อย่างอ่อนโยน ด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความสุขบนใบหน้า ซึ่งแตกต่างกับอรฤดีที่ ครุ่นคิด หาทางทำให้ตัวเองรอดพ้นจากการแต่งงานที่ไม่เต็มใจครั้งนี้ไปได้
“อรก็ยังไม่มีใครนี่ลูกเรียนก็จบมาหลายปีแล้วพ่อว่าควรเป็นฝั่งเป็นฝาได้แล้วนะ”
คเชนทร์เดินมาลูบหัวลูกสาวที่เป็นดั่งแก้วตาดวงใจของตัวเองเบาๆ ถึงแม้สิ่งที่อรฤดีพูดนั้นจะถูก แต่สิ่งที่คนเป็นพ่อและแม่อย่างเขาสองคนเลือกให้เธอก็เป็นสิ่งที่ดีที่สุดเหมือนกัน
ความคิด
[ คอยดูเถอะฉันจะทำให้เธอทนไม่ได้จนต้องหนีงานแต่งไปเลย ]
[ คอยดูเถอะงานแต่งงานครั้งนี้จะต้องไม่มีทางเกิดขึ้นอย่างแน่นอน ]
ทั้งสองต่างคิดออกมาพร้อมๆ กัน ก่อนจะยิ้มออกมากับภาพในหัวที่จินตนาการไว้ว่าอีกฝ่ายจะต้องขนหัวลุกกับแผนการของตัวเอง…
.
.
.
“เห้อ… บอกตรงๆ นะ ไม่รู้จะช่วยยังไงดีเลยว่ะงานนี้ คุณลุงกับคุณป้าเล่นใหญ่ซะขนาดนั้นอะไรก็หยุดไม่อยู่แล้วแหละ ”
“แล้วที่สำคัญนะชั้นยังไม่เคยเจอกับผู้ชายคนนั้นเลย ไม่รู้จักนิสัยใจคอ หน้าตาเป็นยังไงถึงคุณลุงกับคุณป้าจะเป็นคนดีก็เถอะแต่ถ้าเกิดลูกชายดันผ่าเหล่าขึ้นมาจะทำยังไงเล่า ”
อรฤดีทำหน้าสยดสยองเมื่อจินตนาการภาพของอีกคนไว้ในหัว
“นั่นสิ เวรกรรมแท้ๆ เลย เดี๋ยวกินข้าวเสร็จแล้วชั้นพาไปทำบุญสะเดาะเคราะห์ที่วัดนะ วัดนี้เด็ดขออะไรไม่เคยพลาด”
กรองขวัญเพื่อนสนิทของอรฤดีพูดออกมาด้วยความเห็นใจเพื่อนสาว ถ้าเป็นเธอก็คงจิตตกเหมือนกันที่จะต้องแต่งานกับคนที่ตัวเองไม่เคยเจอมาก่อนแบบนี้
เมื่อมาถึงวัดแล้วสองสาวเพื่อนสนิทก็พนมมือพร้อมกับท่องบทสวดบูชาพระพุทธรูปที่ตั้งใจว่าเพื่อความสิริมงคลในชีวิต โดยที่ไม่ได้รู้ตัวเลยว่ากำลัง ถูกจดจ้องอยู่ด้วยคนที่ เต็มไปด้วยความเกลียดชังและแค้นเคือง
“เพราะแกทำให้ฉันต้องเป็นแบบนี้อีนังผู้หญิงหน้าด้าน เกลียด..ฉันเกลียดแก”
แววตาอาฆาตมาดร้ายจากหญิงสาวใบหน้าสวยที่เธอเองก็ตั้งใจมากราบพระขอพรที่นี่เช่นเดียวกันแต่ไม่คิดเลยว่าจะได้มาเจอกับศัตรูหัวใจผู้เป็นเจ้ากรรมนายเวรที่เธอไม่อยากจะหายใจร่วมโลกด้วยเลยสักนิด
ถึงจะไม่ใช่ความผิดของผู้หญิงตรงหน้าแต่แล้วยังไง..ในเมื่อถ้าไม่มีผู้หญิงคนนี้เรื่องวุ่นวายทั้งหมดก็คงจะไม่เกิดขึ้นคนที่จะได้แต่งงานกับจอมทัพป่านนี้ก็คงจะเป็นเธอเพียงคนเดียวเท่านั้น
“ผมรักแต่คุณ คุณก็รู้เรื่องการแต่งงานผมไม่ได้ยินยอมแต่ถึงอย่างนั้นผมก็ขัดใจพ่อกับแม่ไม่ได้อยู่ดี”
จอมทัพเอ่ยพูดพร้อมกับโอบกอดเอวบางของแฟนสาวที่ซุกตัวอยู่ในอ้อมกอดเขาด้วยความน้อยอกน้อยใจเมื่อคนรักของตัวเองกำลังจะต้องถูกทางครอบครัวคลุมถุงชนให้แต่งงานกับผู้หญิงคนอื่น
“ปัดทำอะไรผิดคะถึงต้องเจอกับเรื่องแบบนี้แล้วอีกหน่อยจอมต้องใช้ชีวิตร่วมกับแม่นั่นทุกวันเดี๋ยวจอมก็คงต้องลืมปัดไป..แล้วก็หลงรักผู้หญิงคนนั้นเหมือนที่พ่อกับแม่ของคุณตั้งใจเอาไว้”
ลูกปัดแฟนสาวคนสวยของจอมทัพเธอกับเขาตกหลุมรักกันตั้งแต่เรียนอยู่ที่เมืองนอกครอบครัวของ ลูกปัดเป็นไฮโซทางเธอเองก็มีคนที่ทางครอบครัววางตัวเอาไว้อยากให้เป็นลูกเขยซึ่งแน่นอนว่าไม่ใช่จอมทัพแต่เป็นลูกชายของรัฐมนตรีที่มีหน้ามีตาในแวดวงสังคมเดียวกัน…ถูกต้องลูกปัดเองก็ฝืนคำสั่งพ่อแม่มาคบกับจอมทัพเช่นกันเดียวกันเธอเลือกที่จะทำตามหัวใจของตัวเองจนต้องมาพบกับความเจ็บปวดอยู่เช่นนี้
“คุณเชื่อใจผมนะผมจะทำให้ผู้หญิงคนนั้นเป็นฝ่ายยกเลิกการแต่งงานให้ได้หรือถ้าไม่เป็นตามที่คิดผมก็จะทำให้ผู้หญิงคนนั้นเป็นฝ่ายเอ่ยปากขอหย่ากับผมให้เร็วที่สุด”
”ปัดเชื่อคุณนะคะ ปัดรักคุณค่ะ…“
“คือคุณอร … คุณอรเธอท้องค่ะ”“พรวดดดดด แค่กๆ” ชาจีนอย่างดีถูกพ่นออกมาทันทีด้วยความตกใจ ให้ตายเถอะแต่ละวัน หัวใจจะวาย“อะไรนะ แล้วเรื่องสำคัญขนาดนี้ทำไมถึงพึ่งมาบอก” “ขอโทษค่ะคุณนายแต่คุณอรกำชับไว้เลยไม่กล้าบอกค่ะคุณนาย” พี่ปลารีบก้มหน้าพูดรัวๆ ออกมาด้วยความกลัวเมื่อเห็นท่าทางของทัศนีย์ในตอนนี้“ฮึ่มมมมแกนะแก” ทัศนีย์รีบเดินไปหาสามีของเธอด้วยความดีใจจนไม่รู้จะพูดคำไหนออกมาแล้วรีบพากันไปที่บ้านของสิริวดีอีกครั้งในทันที “จริงเหรอ เรื่องจริงใช่ไหมแน่ใจแล้วใช่ไหม..” สิริวดีเสียงสั่นเครือเมื่อรู้ว่าลูกสาวของเธอกำลังตั้งท้องอยู่สองมือของคนเป็นแม่สั่นเทาด้วยคความดีใจทำอะไรไม่ถูก“เราไปหาลูกกันเถอะคุณ”คเชนทร์เสนอความคิดพร้อมกับโอบไหล่ภรรยาของตนเองเอาไว้“พวกเราไปด้วยเราก็อยากไปหาหลานเหมือนกันนะ” “งั้นก็ไปกันทั้งหมดนี่เลยแล้วกกัน”ตกลงกันได้อย่างนั้นทั้งสี่คนก็ออกเดินทางไปหาอรฤดีที่บ้านสวนในทันทีกว่าจะถึงก็ใช้เวลาเดินทางอยู่นานพอสมควรแต่กลับเป็นการเดินทางที่ทุกคนรู้สึกว่าช้ากว่าครั้งไหนๆ เพราะตอนนี้หัวในของคนแก่ๆ ไปถึงหลานตัวน้อยๆ ตั้งนานแล้ว ...“วันนี้อากาศดีจังเลยนะคะคุณอร ดอกไม้บ
หลายวันต่อมา ในงานวันหมั้นของลูกปัดและจอมทัพมีเพียงคนจากสองครอบครัวเท่านั้นไม่ได้จัดยิ่งใหญ่อะไรพิธีถูกจัดขึ้นที่บ้านของหญิงสาวแม้แต่เปรมเองที่ไปทำงานต่างจังหวัดก็พึ่งรู้เรื่องงานหมั้นนี้เห็นแต่ว่าน้องสาวของตัวเองประกาศจะแต่งงานยังคิดว่าเป็นเพียงการสร้างเรื่องเมื่อเห็นแบบนี้ทำให้เขาอดที่จะคิดถึงอรฤดีไม่ได้เลยป่านนี้เธอจะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้ ไม่อยู่บ้านเพียงไม่กี่วันไม่คิดว่าน้องสาวของตนเองจะสร้างเรื่องได้ใหญ่โตขนาดนี้ เมื่อทุกอย่างพร้อมแล้ว ทุกคนพร้อมและถึงเวลาที่จะได้เริ่มพิธีการถึงจะไม่ค่อยเต็มใจสักเท่าไหร่นักแต่ทั้งสุเมธและทัศนีย์ก็ยิ้มแย้มและให้ความร่วมมือทำตามขั้นตอนพิธีการเป็นอย่างดีจะให้ทำยังไงได้ล่ะก็ลูกชายของเธอไปทำลูกเขาท้องนี่เนอะในท้องของเด็กผู้หญิงคนนั้นมีหลานตัวเล็กๆ ของเธอกำลังจะลืมตาขึ้นมาดูโลกไหนจะของหมั้นทุกอย่างก็ของดองทุกอย่างก็ไม่ได้ให้น้อยหน้าชื่อเสียงครอบครัวตัวเองได้ ภายในงานเต็มไปด้วยความแช่มชื่นผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายถึงจะไม่ค่อยลงรอยกันเท่าไหร่แต่ก็รักษาหน้าตาของกันและกันไม่ให้อายสื่อได้ ลูกปัดยิ้มร่าใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความสุขจริงๆ ในที่สุดวันที่เธอรอคอย
“สดชื่นไหมคะคุณอรที่นี่อากาศดีทั้งปีคุณอรพักอยู่ที่นี่นานๆ เลยนะคะ” “ขอบคุณมากนะคะป้าพันอร อุก ..อ้วกกกก อ้วกกกก แค่ก ๆ ““ตายแล้วแพ้ท้องหนักมากเลยนะคะ มาค่ะป้าช่วยนะคะ ค่อยๆเดินค่ะ” อาการแพ้ท้องของอรฤดีมีแต่จะหนักขึ้นทุกวันแต่ก็ยังดีที่มีป้าพันผู้มีประสบการณ์การมีลูกมาอย่างโชกโชนและลูกสาวคนเล็กที่คอยช่วยเหลืออยู่ไม่ห่าง ครอบครัวของป้าพันคอยดูแลบ้านสวนแห่งนี้ไว้มาตั้งแต่เริ่มและเป็นคนที่สิริวดีไว้ใจมากพอสมควร “มาแม่ แหนมช่วยประคองนะ เขาไปข้างในก่อนดีกว่าค่ะคุณอรข้างนอกลมแรงแล้วค่ะ”“อรไม่เป็นไรมากหรอกค่ะ ““แต่คุณอรแพ้ท้องหนักมากนะคะจะไม่ให้ป้าบอกคุณนายจริงๆ เหรอคะป้าว่า..”“ตอนนี้ที่บ้านมีเรื่องเครียดมากแล้วค่ะ รอให้ทุกอย่างเข้าที่เข้าทางอีกสักหน่อยแล้วค่อยบอกดีกว่าค่ะ” “เอาแบบนั้นก็ได้ค่ะ ไม่ต้องห่วงนะคะพวกเราจะดูแลคุณอรอย่างดีที่สุดเลยค่ะ ““แหนมด้วยค่ะ แหนมด้วยๆ” “หึหึ ขอบคุณมากนะคะ อุก.. อ้วกกกก อ้วกกกก แค่ก ๆ”“พรุ่งนี้พี่หมอจะรีบมาแต่เช้าเลยนะคะคุณอร แหนมตื่นเต้นจังเลยค่ะจะเป็นน้องผู้หญิงหรือผู้ชายน้าาา”“เพ้อเจ้ออะไรของมึงอีแหนมคุณเขาพึ่งจะท้องยังไม่รู้เพศหรอก”“อ่าวเหรอ
วันต่อมา ทัศนีย์และสุเมธรีบมาที่บ้านของเพื่อนรักคเชนทร์และสิริวดีแต่เช้าตรู่เพื่อพูดคุยเรื่องที่เกิดขึ้นตอนนี้มันไม่ใช่เรื่องเล็กน้อยอีกต่อไปแล้ว “ข้าขอโทษจริงๆ เว้ยไอ้เชนไม่คิดว่าไอ้ลูกไม่รักดีมันจะหน้ามืดตามัวได้ถึงขนาดนี้” สุเมธพูดแล้วก็พาให้โมโหรู้สึกผิดกับเพื่อนจนไม่รู้จะหาคำไหนมาพูดได้แล้ว“เอาน่าเรื่องมันเป็นแบบนี้แล้วอันที่จริงทั้งสองคนก็ตั้งใจจะหย่ากันอยู่แล้วด้วย” “มันจะหย่ากันจริงๆ ได้ที่ไหนเธอก็รู้นี่วดี” ทัศนีย์แหวขึ้นมาทั้งที่ตายังบวมไม่หายแค่คิดก็อยากจะร้องไห้ขึ้นมาอีกรอบ “ถึงยังไงก็ต้องรับผิดชอบนั่นแหละนะ จะใจไม้ใส้ระกำไปก็ไม่มีประโยชน์อะไรแล้ว”สิริวดีพูดขึ้นมาตามความเป็นจริงถึงจะรู้สึกเห็นใจเพื่อนและลูกสาวตัวเองมากขนาดไหนแต่เด็กที่กำลังจะเกิดมาก็ไม่ได้มีความผิดอะไรเลยนี่นา“เรื่องสินสมรสทุกอย่างไม่ต้องแบ่งครึ่งแบ่งกันอะไรแล้วยกให้หนูอรไปเลยทุกอย่างแล้วก็อันนี้ด้วยคนไม่รักดีไม่ควรได้อะไร” ทัศนีย์วางกระเป๋าที่เต็มไปด้วยฉโนดที่ดินและเครื่องเพชรมากมายเต็มกระเป๋ามอบให้สิริวดีและคเชนทร์เพื่อแทนคำขอโทษและความเสียหายของอรฤดี พวกเขารักและเอ็นดูเธอไม่ต่างจากลูกสาวคนนึงจ
“กรี้ดดดดดไม่จริ้งงงงง! กรี้ดดดดดดด! กรี้ดดดดดดด! ไม่จริง ต้องไม่ใช่แบบนี้ ฮือๆ ไม่จริงง!” ลูกปัดทรุดตัวลงกับพื้นร้องไห้จนตัวโยนเมื่อเห็นผลตรวจการตั้งครรภ์ในมือขึ้นสองขีดชัดเจนไม่ว่าจะลองตรวจมาแล้วหลายต่อลหายอันแค่ไหนก็ขึ้นสองขีดทุกอัน “ชั้นจะทำยังไงดี ชั้นยังไม่อยากมีลูก ชั้นไม่อยากท้องกับไอ้บ้านั่น ไม่เอาชั้นรักจอม .. ชั้นอยากมีลูกกับจอม..” เมื่อพูดคำนี้ออกมาเธอก็หยุดชะงักแล้วยิ้มมุมปากออกมาเมื่อคิดแผนเด็ดขึ้นมาได้“แกอย่าหวังเลยว่าจะทำให้ชั้นจนตรอกได้ ไม่มีทาง”ลูกปัดคิดย้อนกลับไปถึงวันที่เธอมีอะไรกับดนัยและรู้ดีอยู่แก่ใจว่าเขาคือพ่อของเด็กในท้องร้อยเปอร์เซ็นต์เมื่อคิดแผนได้แล้วเธอก็รีบต่อสายหาจอมทัพในทันที ตืดดดด ตืดดดด “คุณมาหาปัดที่คอนโดหน่อยสิคะ ปัดมีเรื่องสำคัญอยากจะบอกกับคุณค่ะจอม” “ผมอยู่แถวนี้พอดีเดี๋ยวผมเข้าไปนะ” ดีเหมือนกันวันนี้จะได้เคลียร์กันให้จบๆ ไปสักทีคาราคาซังมานานเกินไปแล้วเมื่อบอกยุติความสัมพันธ์กับเธอแล้วจะได้กลับไปขอโทษผู้หญิงคนที่อยู่ในหัวของเขาตลอดเวลาสักที “น่ารักจังเลยค่ะ ปัดรอนะคะ” “แล้วเจอกันครับ” ปัดไม่ยอมเสียคุณไปง่ายๆ แน่ค่ะจอม ปัดจะสู้ให้ถ
“เลว! เลวสิ้นดี!” อรฤดีพูดออกมาเมื่อเห็นรูปที่ลูกปัดส่งมาให้ได้แต่คิดว่าเธอไม่น่าโง่ไปหลงเชื่อการกระทำของเขาเลย หลอกลวงทั้งนั้น เธอมันโง่เองที่หลงไปเผลอมีความรู้สึกดีๆ ให้คนแบบนั้น ในเมื่อเป็นอย่างนี้แล้วก็คงไม่มีอะไรดีไปกว่าการทำตามความตั้งใจเดิมเหมือนในตอนแรก .. เธอนอนคิดทบทวนไตร่ตรองทุกอย่างที่เกิดขึ้นแล้วก็หลับไปด้วยความอ่อนเพลีย เรื่องที่มีให้คิดมันมากมายเหลือเกิน นี่นะหรือชีวิตคู่ทำไมผู้คนมากมายถึงได้โหยหา และฝ่าฟันเพื่อจะมาถึงจุดนี้กันนะ.. ไม่เห็นจะมีความสุขเลยสักนิด หลายวันต่อมา “แม่คะอรจะหย่า .. ““อรคิดดีแล้วเหรอลูก”“พ่อว่าลองหันหน้าคุยปรับความเข้าใจกันก่อนดีไหมลูก”“อรคิดดีแล้วค่ะ พ่อ แม่.. อันที่จริงทุกคนก็น่าจะรู้อยู่แล้วนี่คะว่าเค้ามีคนรักอยู่แล้วอรทำใจอยู่ต่อไปแบบนี้ไม่ได้หรอกค่ะ พ่อแม่เข้าใจอรนะคะ” “แต่เรื่องนั้น”“อรคิดดีแล้วค่ะ อีกอย่างเราสองคนก็ไม่ได้รักกันด้วย มันไปไม่รอดหรอกค่ะ “แววตาที่ไร้ชีวิตชีวาของเธอ ท่าทางที่ไม่เหมือนเคยทำให้คนเป็นพ่อแม่ไม่กล้าที่จะเอ่ยพูดอะไรออกมาอีก เพราะเธอคือความรักและความสุขของเขาทั้งสองคนถ้าเอาแต่ทำตามใจตัวเองก็ทนไม่ได้ที่ต้องเ