“กรี้ดดดดด!! ไอ้สวะเอ้ย! งานง่ายๆ แค่นี้ก็ทำพลาดเสียอารมณ์จริงๆ เลย”
ลูกปัดกำโทรศัพท์ในมือแน่นเมื่อรู้ข่าวว่ามือดีที่ส่งไปจัดการกับศรัตรูหัวใจทำงานพลาดแถมยังจบชีวิตอีกต่างหากก็ทำเอาเธอถึงกับสติหลุดแต่ก็ดีเหมือนกันที่ตำรวจะได้สาวไม่ถึงตัวเธอ
แต่หญิงสาวกลับไม่ได้รู้เลยว่าคนที่ต้องเจ็บตัวเพราะเรื่องที่เธอก่อขึ้นมานั้นคือคนที่เธอรัก …
“เสียงดังโวยวายอะไรยายปัด”
เปรมที่กำลังเดินผ่านมาพอดีเอ่ยถามขึ้นเมื่อเห็นน้องสาวของตนเองกำลังหงุดหงิดกับอะไรบางอย่าง
“พี่เปรม! ไหนบอกว่ารักบอกว่าชอบ อีนางนั่นไงคะ ทำไมไม่เห็นทำอะไรสักทีปัดจะทนไม่ไหวแล้วนะคะ!”
“ปัดคิดจะทำอะไร ..”
“ก็ถ้าพี่เปรมไม่ทำอะไรปัดจะทำเองค่ะ”
“ถ้าปัดทำอะไรคุณอรละก็…”
“ทำไมคะ พี่เปรมจะทำไม”
“เรื่องอื่นพี่ไม่ว่า แต่ถ้าเรื่องคุณอร ปัดรู้เอาไว้เลยไม่ว่ายังไงพี่ก็จะไม่ยอมเด็ดขาด”
คนเป็นพี่ยืนพูดด้วยน้ำเสียงดุดันและแววตาที่แข็งกร้าวท่าทางแบบนี้เธอจะเห็นได้ก็ต่อเมื่อพี่ชายของเธอโกรธจัดหรือตอนที่จะทำเรื่องเลวร้ายเท่านั้น
ลูกปัดได้แต่จ้องมองดวงตาคู่นั้นด้วยด้วยความไม่พอใจ อีนังนั่นมันมีดีอะไรนักหนาทุกคนถึงได้รุมปกป้องมันขนาดนั้น
คิดอย่างนั้นแล้วก็ยิ่งเพิ่มไฟแค้นในใจให้ลุกโชน ปกป้องกันให้ได้ตลอดเถอะ คอยดู…
ปัง!!
เปรมปิดประตูกระแทกเสียงดังลั่นจนลูกปัดสะดุ้ง เฮือก! ด้วยความตกใจ สองมือของเธอกำแน่นในหัวคิดแต่ต้องการจะกำจัดเสี้ยน หนาม ความรักของเธอ ให้พ้นทาง
และยิ่งคนรักของเธอติดต่อไม่ได้ไปหาที่คอนโดก็ไม่อยู่ ยิ่งทำให้ในอกของเธอราวกับมีไฟสุมอยู่จนร้อนรนไปหมด
. . .
“เป็นไงบ้างอร ทำไมถึงไม่บอกอะไรกันเลย นี่ก็เพิ่งรู้จากปากคุณแม่ทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ฮะ”
กรองขวัญตรงปรี่เข้ามาหาเพื่อนสนิทของเธอแล้วรีบเอ่ยถามขึ้นทันทีด้วยความห่วงสองมือก็จะตัวของเพื่อนสาวหันไปหันมาเพื่อเช็คดูร่างกายเธอคร่าวๆ ว่าบาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่า
“ไม่เป็นอะไรมากหรอกแต่ในใจมันกลัวมากเลยคนที่เจ็บมากคือคุณจอมทัพมากกว่า”
“ดีแล้วไม่เป็นไรก็ดีแล้ว..แล้วพอจะจะรู้ไหมว่าคนร้ายเป็นใคร”
“คิดไม่ออกจริงๆ”
นั่นสิเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กจนโตถ้ามีศัตรูที่ไหนฉันก็ต้องรู้บ้างสิแต่นี่”…”
กรองขวัญเองก็นึกไม่ออกว่าเพื่อนของตนจะไปมีศัตรูที่ไหนได้ นอกจากจะเป็นคนค่อนข้างเก็บตัวแล้วก็ยังไม่ค่อยมีเพื่อนที่ไหนอีกต่างหากแถมเพื่อนที่มีนอกจากเธอก็ไม่ใช่คนไทยเป็นเพื่อนที่เรียนไฮสคูลด้วยกันที่ต่างประเทศทั้งหมด
“เอ๊ะ! เดี๋ยวนะแต่ก็ไม่น่าจะเป็นไปได้”
“อะไรเหรอ อะไรเหรอขวัญ”
“ก็คนที่ดูจะไม่ชอบขี้หน้าเธอที่สุดช่วงนี้จะเป็นใครไปได้นอกจากแม่ลูกปัดลูกผู้ดีไฮโซแฟนของว่าที่สามีเธอไง”
อรฤดีนิ่งเงียบไปชั่วครู่จะว่าไปก็จริงมีแค่ผู้หญิงคนนี้คนเดียวเท่านั้นที่ออกตัวและท่าทางชัดเจนว่าไม่ชอบขี้หน้าของเธอ
“เค้าจะกล้าทำแบบนั้นเหรอจะกล้าทำถึงขนาดนั้นเลยเหรอ”
อรฤดีไม่อยากจะกล่าวหาลอยๆ แต่ปฏิเสธไม่ได้เลยว่ามีคำถามเหล่านั้นเกิดขึ้นในหัวอยู่ไม่น้อย
“โอ้ยนี่มันชีวิตจริงนะอร เพื่อ ของรักของหวง คนเราเวลาหน้ามืดตามัวมันก็ทำได้ทุกอย่างนั่นแหละช่วงนี้ก็ระวังตัวไว้ดีๆ แล้วกันมีอะไรก็โทรมาเข้าใจไหมอย่าไปไหนคนเดียวอีกถ้าใช่นางนั่นจริงมัน คงไม่ยอมจบง่ายๆ แน่”
อรฤดีพยักหน้ารับกับคำเตือนคำแนะนำของเพื่อนเอาจริงๆ แล้วเธอไม่รู้จักผู้หญิงคนนั้นเลยมีเพียงกรองขวัญที่เติบโตมาในแวดวงสังคมเดียวกันก็พอจะรู้รู้จักหน้าตานิสัยใจคอกันอยู่บ้างไม่มากก็น้อยเมื่อเพื่อนแนะนำให้ระวังแบบนี้เห็นทีผู้หญิงคนนั้นคงจะไม่ใช่เล่นๆ แน่นอน
“ขวัญจะไปเยี่ยมคุณจอมหน่อยไหม”
“โอ้ยไม่ล่ะยิ่งถ้าแม่นั่นเป็นสาเหตุด้วยแล้วนะยิ่งไม่อยากจะเห็นไม่งั้นอดโมโหไม่ได้เดี๋ยวขวัญได้จัดชุดใหญ่ให้แน่นอนเดี๋ยวจะถึงเวลานัดกับลูกค้าแล้วขวัญกลับก่อนแล้วกันเอาไว้เจอกันดูแลตัวเองดีๆ”
“บ๊ายบาย”
อรฤดียืนส่งเพื่อนจนเดินหายลับสายตาไปแล้วจึงเดินกลับขึ้นไปที่ห้องของคนป่วยที่ป่านนี้คงจะหลับปุ๋ยไปเพราะฤทธิ์ยาแก้ปวดที่เพิ่งกินยาเข้าไป
ช่วงระหว่างที่จอมทัพนอนพักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลอรฤดีมาเฝ้าอยู่เป็นเพื่อนในตอนกลางวันทุกวัน ส่วนตอนกลางคืนจะเป็นคนจากบ้านของเขาที่พ่อและแม่จัดให้มาเฝ้าลูกชายหัวแก้วหัวแหวนเอาไว้
เมื่อขึ้นมาถึงห้องก็จริงอย่างที่คิดจอมทัพนอนหลับสนิทเห็นอย่างนั้นเธอจึงหยิบผลไม้ที่เขาชอบทานออกมาล้างและปอกเปลือกแช่ตู้เย็นเอาไว้เผื่อว่าตอนตื่นมาแล้วอยากดูซีรี่ย์จะได้มีอะไรเคี้ยวเล่น
“.. คุณเห็นมือถือผมไหม”
เสียงทุ้มต่ำเอ่ยถามเมื่อนึกขึ้นได้ว่าป่านนี้คนรักของเขาคงจะกำลังร้อนใจที่ติดต่อเขาไม่ได้แน่ๆ
“นี่ค่ะ”
อรฤดีเปิดลิ้นชักใต้ทีวีแล้วหยิบยื่นให้ชายหนุ่มตรงหน้า เขารับไว้แล้วนอนกดโทรศัพท์ในมือยุกยิกๆ ก่อนที่จะหันมามองอรฤดีอยู่บ่อยๆ จนเธอรู้สึกได้
“ชั้นลืมของไว้ที่รถ เดี๋ยวชั้นมานะคุณ”
เมื่อเห็นอาการของชายหนุ่มก็พอจะเดาออกว่าเขาคงต้องการเวลาส่วนตัวเธอจึงบอกไปแบบนั้น
“ของสำคัญหรือเปล่าลงไปคนเดียวจะดีเหรอ”
“แหม ที่นี่โรงพยาบาลนะคุณ คนเยอะแยะแล้วนี่ก็ใจกลางเมืองไม่มีอะไรหรอก”
พูดจบแล้วเธอก็รีบลุกเดินออกไปทันทีไม่รอให้เขาได้พูดอะไรต่อ
จริงๆ แล้วไม่ได้ลืมอะไรทั้งนั้นแหละ ลงมาแล้วก็ไม่รู้จะไปไหนมองซ้ายมองขวาแล้วใบหน้าสวยก็เดินตรงไปที่ร้านกาแฟชื่อดังที่อยู่ตรงข้ามกับโรงพยาบาลพอดี แต่คนไม่ชอบกาแฟแบบเธอจะสั่งเครื่องดื่มอะไรได้ล่ะนอกจาก.. น้ำผลไม้ตามฤดูกาล
อีกแค่เดือนกว่าๆ ก็จะถึงกำหนดวันแต่งงานแล้วนี่ขนาดยังไม่แต่งชีวิตที่เคยสงบสุขของเธอก็วุ่นวานไปหมดถ้าหากแต่งงานกันแล้วมันจะขนาดไหนคิดแล้วหญิงสาวก็ส่ายหัวไปมาให้กับชีวิตช่วงนี้ของตัวเอง
เธอนั่งอยู่ที่โต๊ะตัวเล็กๆ ติดผนังกระจกนั่งมองออกไปข้างนอกนั่น
“มาคนเดียวเหรอครับ ..”
“คือคุณอร … คุณอรเธอท้องค่ะ”“พรวดดดดด แค่กๆ” ชาจีนอย่างดีถูกพ่นออกมาทันทีด้วยความตกใจ ให้ตายเถอะแต่ละวัน หัวใจจะวาย“อะไรนะ แล้วเรื่องสำคัญขนาดนี้ทำไมถึงพึ่งมาบอก” “ขอโทษค่ะคุณนายแต่คุณอรกำชับไว้เลยไม่กล้าบอกค่ะคุณนาย” พี่ปลารีบก้มหน้าพูดรัวๆ ออกมาด้วยความกลัวเมื่อเห็นท่าทางของทัศนีย์ในตอนนี้“ฮึ่มมมมแกนะแก” ทัศนีย์รีบเดินไปหาสามีของเธอด้วยความดีใจจนไม่รู้จะพูดคำไหนออกมาแล้วรีบพากันไปที่บ้านของสิริวดีอีกครั้งในทันที “จริงเหรอ เรื่องจริงใช่ไหมแน่ใจแล้วใช่ไหม..” สิริวดีเสียงสั่นเครือเมื่อรู้ว่าลูกสาวของเธอกำลังตั้งท้องอยู่สองมือของคนเป็นแม่สั่นเทาด้วยคความดีใจทำอะไรไม่ถูก“เราไปหาลูกกันเถอะคุณ”คเชนทร์เสนอความคิดพร้อมกับโอบไหล่ภรรยาของตนเองเอาไว้“พวกเราไปด้วยเราก็อยากไปหาหลานเหมือนกันนะ” “งั้นก็ไปกันทั้งหมดนี่เลยแล้วกกัน”ตกลงกันได้อย่างนั้นทั้งสี่คนก็ออกเดินทางไปหาอรฤดีที่บ้านสวนในทันทีกว่าจะถึงก็ใช้เวลาเดินทางอยู่นานพอสมควรแต่กลับเป็นการเดินทางที่ทุกคนรู้สึกว่าช้ากว่าครั้งไหนๆ เพราะตอนนี้หัวในของคนแก่ๆ ไปถึงหลานตัวน้อยๆ ตั้งนานแล้ว ...“วันนี้อากาศดีจังเลยนะคะคุณอร ดอกไม้บ
หลายวันต่อมา ในงานวันหมั้นของลูกปัดและจอมทัพมีเพียงคนจากสองครอบครัวเท่านั้นไม่ได้จัดยิ่งใหญ่อะไรพิธีถูกจัดขึ้นที่บ้านของหญิงสาวแม้แต่เปรมเองที่ไปทำงานต่างจังหวัดก็พึ่งรู้เรื่องงานหมั้นนี้เห็นแต่ว่าน้องสาวของตัวเองประกาศจะแต่งงานยังคิดว่าเป็นเพียงการสร้างเรื่องเมื่อเห็นแบบนี้ทำให้เขาอดที่จะคิดถึงอรฤดีไม่ได้เลยป่านนี้เธอจะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้ ไม่อยู่บ้านเพียงไม่กี่วันไม่คิดว่าน้องสาวของตนเองจะสร้างเรื่องได้ใหญ่โตขนาดนี้ เมื่อทุกอย่างพร้อมแล้ว ทุกคนพร้อมและถึงเวลาที่จะได้เริ่มพิธีการถึงจะไม่ค่อยเต็มใจสักเท่าไหร่นักแต่ทั้งสุเมธและทัศนีย์ก็ยิ้มแย้มและให้ความร่วมมือทำตามขั้นตอนพิธีการเป็นอย่างดีจะให้ทำยังไงได้ล่ะก็ลูกชายของเธอไปทำลูกเขาท้องนี่เนอะในท้องของเด็กผู้หญิงคนนั้นมีหลานตัวเล็กๆ ของเธอกำลังจะลืมตาขึ้นมาดูโลกไหนจะของหมั้นทุกอย่างก็ของดองทุกอย่างก็ไม่ได้ให้น้อยหน้าชื่อเสียงครอบครัวตัวเองได้ ภายในงานเต็มไปด้วยความแช่มชื่นผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายถึงจะไม่ค่อยลงรอยกันเท่าไหร่แต่ก็รักษาหน้าตาของกันและกันไม่ให้อายสื่อได้ ลูกปัดยิ้มร่าใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความสุขจริงๆ ในที่สุดวันที่เธอรอคอย
“สดชื่นไหมคะคุณอรที่นี่อากาศดีทั้งปีคุณอรพักอยู่ที่นี่นานๆ เลยนะคะ” “ขอบคุณมากนะคะป้าพันอร อุก ..อ้วกกกก อ้วกกกก แค่ก ๆ ““ตายแล้วแพ้ท้องหนักมากเลยนะคะ มาค่ะป้าช่วยนะคะ ค่อยๆเดินค่ะ” อาการแพ้ท้องของอรฤดีมีแต่จะหนักขึ้นทุกวันแต่ก็ยังดีที่มีป้าพันผู้มีประสบการณ์การมีลูกมาอย่างโชกโชนและลูกสาวคนเล็กที่คอยช่วยเหลืออยู่ไม่ห่าง ครอบครัวของป้าพันคอยดูแลบ้านสวนแห่งนี้ไว้มาตั้งแต่เริ่มและเป็นคนที่สิริวดีไว้ใจมากพอสมควร “มาแม่ แหนมช่วยประคองนะ เขาไปข้างในก่อนดีกว่าค่ะคุณอรข้างนอกลมแรงแล้วค่ะ”“อรไม่เป็นไรมากหรอกค่ะ ““แต่คุณอรแพ้ท้องหนักมากนะคะจะไม่ให้ป้าบอกคุณนายจริงๆ เหรอคะป้าว่า..”“ตอนนี้ที่บ้านมีเรื่องเครียดมากแล้วค่ะ รอให้ทุกอย่างเข้าที่เข้าทางอีกสักหน่อยแล้วค่อยบอกดีกว่าค่ะ” “เอาแบบนั้นก็ได้ค่ะ ไม่ต้องห่วงนะคะพวกเราจะดูแลคุณอรอย่างดีที่สุดเลยค่ะ ““แหนมด้วยค่ะ แหนมด้วยๆ” “หึหึ ขอบคุณมากนะคะ อุก.. อ้วกกกก อ้วกกกก แค่ก ๆ”“พรุ่งนี้พี่หมอจะรีบมาแต่เช้าเลยนะคะคุณอร แหนมตื่นเต้นจังเลยค่ะจะเป็นน้องผู้หญิงหรือผู้ชายน้าาา”“เพ้อเจ้ออะไรของมึงอีแหนมคุณเขาพึ่งจะท้องยังไม่รู้เพศหรอก”“อ่าวเหรอ
วันต่อมา ทัศนีย์และสุเมธรีบมาที่บ้านของเพื่อนรักคเชนทร์และสิริวดีแต่เช้าตรู่เพื่อพูดคุยเรื่องที่เกิดขึ้นตอนนี้มันไม่ใช่เรื่องเล็กน้อยอีกต่อไปแล้ว “ข้าขอโทษจริงๆ เว้ยไอ้เชนไม่คิดว่าไอ้ลูกไม่รักดีมันจะหน้ามืดตามัวได้ถึงขนาดนี้” สุเมธพูดแล้วก็พาให้โมโหรู้สึกผิดกับเพื่อนจนไม่รู้จะหาคำไหนมาพูดได้แล้ว“เอาน่าเรื่องมันเป็นแบบนี้แล้วอันที่จริงทั้งสองคนก็ตั้งใจจะหย่ากันอยู่แล้วด้วย” “มันจะหย่ากันจริงๆ ได้ที่ไหนเธอก็รู้นี่วดี” ทัศนีย์แหวขึ้นมาทั้งที่ตายังบวมไม่หายแค่คิดก็อยากจะร้องไห้ขึ้นมาอีกรอบ “ถึงยังไงก็ต้องรับผิดชอบนั่นแหละนะ จะใจไม้ใส้ระกำไปก็ไม่มีประโยชน์อะไรแล้ว”สิริวดีพูดขึ้นมาตามความเป็นจริงถึงจะรู้สึกเห็นใจเพื่อนและลูกสาวตัวเองมากขนาดไหนแต่เด็กที่กำลังจะเกิดมาก็ไม่ได้มีความผิดอะไรเลยนี่นา“เรื่องสินสมรสทุกอย่างไม่ต้องแบ่งครึ่งแบ่งกันอะไรแล้วยกให้หนูอรไปเลยทุกอย่างแล้วก็อันนี้ด้วยคนไม่รักดีไม่ควรได้อะไร” ทัศนีย์วางกระเป๋าที่เต็มไปด้วยฉโนดที่ดินและเครื่องเพชรมากมายเต็มกระเป๋ามอบให้สิริวดีและคเชนทร์เพื่อแทนคำขอโทษและความเสียหายของอรฤดี พวกเขารักและเอ็นดูเธอไม่ต่างจากลูกสาวคนนึงจ
“กรี้ดดดดดไม่จริ้งงงงง! กรี้ดดดดดดด! กรี้ดดดดดดด! ไม่จริง ต้องไม่ใช่แบบนี้ ฮือๆ ไม่จริงง!” ลูกปัดทรุดตัวลงกับพื้นร้องไห้จนตัวโยนเมื่อเห็นผลตรวจการตั้งครรภ์ในมือขึ้นสองขีดชัดเจนไม่ว่าจะลองตรวจมาแล้วหลายต่อลหายอันแค่ไหนก็ขึ้นสองขีดทุกอัน “ชั้นจะทำยังไงดี ชั้นยังไม่อยากมีลูก ชั้นไม่อยากท้องกับไอ้บ้านั่น ไม่เอาชั้นรักจอม .. ชั้นอยากมีลูกกับจอม..” เมื่อพูดคำนี้ออกมาเธอก็หยุดชะงักแล้วยิ้มมุมปากออกมาเมื่อคิดแผนเด็ดขึ้นมาได้“แกอย่าหวังเลยว่าจะทำให้ชั้นจนตรอกได้ ไม่มีทาง”ลูกปัดคิดย้อนกลับไปถึงวันที่เธอมีอะไรกับดนัยและรู้ดีอยู่แก่ใจว่าเขาคือพ่อของเด็กในท้องร้อยเปอร์เซ็นต์เมื่อคิดแผนได้แล้วเธอก็รีบต่อสายหาจอมทัพในทันที ตืดดดด ตืดดดด “คุณมาหาปัดที่คอนโดหน่อยสิคะ ปัดมีเรื่องสำคัญอยากจะบอกกับคุณค่ะจอม” “ผมอยู่แถวนี้พอดีเดี๋ยวผมเข้าไปนะ” ดีเหมือนกันวันนี้จะได้เคลียร์กันให้จบๆ ไปสักทีคาราคาซังมานานเกินไปแล้วเมื่อบอกยุติความสัมพันธ์กับเธอแล้วจะได้กลับไปขอโทษผู้หญิงคนที่อยู่ในหัวของเขาตลอดเวลาสักที “น่ารักจังเลยค่ะ ปัดรอนะคะ” “แล้วเจอกันครับ” ปัดไม่ยอมเสียคุณไปง่ายๆ แน่ค่ะจอม ปัดจะสู้ให้ถ
“เลว! เลวสิ้นดี!” อรฤดีพูดออกมาเมื่อเห็นรูปที่ลูกปัดส่งมาให้ได้แต่คิดว่าเธอไม่น่าโง่ไปหลงเชื่อการกระทำของเขาเลย หลอกลวงทั้งนั้น เธอมันโง่เองที่หลงไปเผลอมีความรู้สึกดีๆ ให้คนแบบนั้น ในเมื่อเป็นอย่างนี้แล้วก็คงไม่มีอะไรดีไปกว่าการทำตามความตั้งใจเดิมเหมือนในตอนแรก .. เธอนอนคิดทบทวนไตร่ตรองทุกอย่างที่เกิดขึ้นแล้วก็หลับไปด้วยความอ่อนเพลีย เรื่องที่มีให้คิดมันมากมายเหลือเกิน นี่นะหรือชีวิตคู่ทำไมผู้คนมากมายถึงได้โหยหา และฝ่าฟันเพื่อจะมาถึงจุดนี้กันนะ.. ไม่เห็นจะมีความสุขเลยสักนิด หลายวันต่อมา “แม่คะอรจะหย่า .. ““อรคิดดีแล้วเหรอลูก”“พ่อว่าลองหันหน้าคุยปรับความเข้าใจกันก่อนดีไหมลูก”“อรคิดดีแล้วค่ะ พ่อ แม่.. อันที่จริงทุกคนก็น่าจะรู้อยู่แล้วนี่คะว่าเค้ามีคนรักอยู่แล้วอรทำใจอยู่ต่อไปแบบนี้ไม่ได้หรอกค่ะ พ่อแม่เข้าใจอรนะคะ” “แต่เรื่องนั้น”“อรคิดดีแล้วค่ะ อีกอย่างเราสองคนก็ไม่ได้รักกันด้วย มันไปไม่รอดหรอกค่ะ “แววตาที่ไร้ชีวิตชีวาของเธอ ท่าทางที่ไม่เหมือนเคยทำให้คนเป็นพ่อแม่ไม่กล้าที่จะเอ่ยพูดอะไรออกมาอีก เพราะเธอคือความรักและความสุขของเขาทั้งสองคนถ้าเอาแต่ทำตามใจตัวเองก็ทนไม่ได้ที่ต้องเ