คีย์ตรา

คณะแพทยศาสตร์ มหาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง...

ติ้ง!

ไอ้คีย์ : เผือก !! มึงซื้อถุงยางมาให้กูหน่อยสิ

มินตรา : กูเรียนอยู่ไม่ว่าง!!

ไอ้คีย์ : 5000 กูรีบใช้

มินตรา : ไปไม่ได้วิชานี้สำคัญ

ไอ้คีย์ : คลิปเสียงความยาว 30 วินาที

มือเล็กของมีนค่อยๆกดฟังคลิปเสียงนั่น โดยไม่ได้ตั้งใจ

{อร๊ายยยยยย อ๊ะ อ๊ะ คีย์สุดยอดไปเลยค่ะ ลูกปลาเสียวรูมากเลย  อ๊ะอ๊ะๆ}

ไอ้คีย์ไอ้บัดซบ! เล่นอะไรไม่รู้จักเวล่ำเวลา

"มินตรา!"

เมื่อได้ยินเสียงเรียกของอาจารย์ สาวสวยนัยน์ตากลม ก็รีบกุลีกุจอยัดโทรศัพท์เข้าไปในกระเป๋า ท่ามกลางสายตาของอาจารย์และเพื่อนร่วมห้อง

"เออ หนูขออนุญาตไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ"

เจ้าของเสียงหวานเอ่ยขึ้น ก่อนที่เธอจะรีบวิ่งออกจากห้องแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาตอบแชทไอ้เพื่อนจัญไร

มินตรา : มึงส่งคลิปเสียงบ้าบออะไรของมึงมา รู้ไหมว่าเพื่อนทั้งห้องเขาคิดว่ากูแอบดูหนังโป๊กันหมดแล้ว

ตู๊ดดดดดด ตู๊ดดดดดดด

วิดีโอคอลจากคีย์

"ไอ้เวรคีย์มันจะไม่ลดละความพยายามเลยจริงๆสินะ"

ตึก! มือเล็กเลื่อนรับสายวิดีโอคอลนั้น ด้วยความโมโหกะว่าจะด่ามันไปสักชุด

{อื้มมมม อ๊ะๆๆๆๆ อื้อออออ แหกแล้วววว อ๊ะๆๆๆ อร๊ายยย}

{ไอ้เผือก มึงซื้อถูกยางมาให้กูหน่อย กูต้องรีบใช้จริงๆ}

"กูบอกว่ากูมีเรียน มึงฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องหรือไง?"

เสียงเล็กตวาดใส่คนปลายสาย ก่อนที่เธอจะเลื่อนนิ้วไปตรงปุ่มวางสาย

{หมื่นนึ่ง รีบมานะ หมดเกลี้ยงแล้ว}

"นี่มึงคิดว่ากูเป็นคนเห็นแก่เงินหรือไง ไอ้คีย์ ไอ้ควาย"

ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด

ปลายสายถูกตัดไป ซึ่งนั่นก็สร้างความหัวเสียให้กับเธอมาก

ร้านสะดวกซื้อ

"พี่ค่ะ กลิ่นสตรอเบอร์รี่ ไซส์ 59 หนึ่งกล่องค่ะ"

"แหม๊ๆๆ วันนี้ดูรีบจังเลยนะ"

"มีนมีเรียนต่อคะ"

เจ้าของเสียงหวาน ยืนปาดเหงื่อที่กำลังไหลย้อยเต็มใบหน้า

"อ๊ะ รีบๆล่ะ เดี๋ยวไปเรียนไม่ทัน" พี่เจ้าของร้านสะดวกซื้อรีบยื่นกล่องถุงยางให้มีน พร้อมกับยิ้มกริ่มให้เธอตามเคย

ห้านาทีต่อมา...

ปัง ปัง ปัง!!!

"คีย์ค๊าาาา ลูกปลาเสียวรูมากเลยคะคีย์" เสียงกระเส่าดังเข้ามาใกล้ประตูที่มีนกำลังยืนอยู่

แกร๊กก...

มือใหญ่ค่อยๆเอื้อมมาเปิดประตูช้าๆ แต่ทว่าเขายังคงดำเนินกิจกรรมอย่างว่าต่อไป

"อ๊ะๆๆ ใครเหรอคีย์ อืมมม" หนังโป๊สดๆกำลังฉายต่อหน้าต่อตามีน อย่างไม่อายฟ้าอายดิน

"ส่งม่ะ!!" มือใหญ่ของชายหนุ่มเอื้อมมาหยิบกล่องถุงยางที่คนตัวเล็กยื่นให้

"ไอ้โรคจิต มึงอย่าลืมโอนตังค์ให้กูล่ะ"

"เออๆ" สิ้นเสียง ประตูบานใหญ่ก็ถูกปิดใส่หน้าผู้มีพระคุณอย่างไม่ไยดี

ปัง !

"ไอ้ควาย ขอบคุณก็ไม่มีสักคำ" มีนเอ่ยทิ้งท้าย ก่อนที่เธอจะหันหลังเดินจากไป

ดูเหมือนว่าเธอจะชินกับการเป็นเด็กเดินถูกยางไปแล้ว ถ้าถามว่ามีนอายไหม บอกได้คำเดียวว่าเธอไม่อาย เพราะงานนี้มันทั้งสบายและได้เงินเร็ว โดยเฉพาะกับไอ้คีย์นี่ยิ่งง่ายไปใหญ่เลย

เล่ามาซะนาน กับลืมแนะนำตัวไปซะได้

เราชื่อ มีน อายุ 22 เราเป็นเด็กดี เรียนดี แต่บ้านจน ซึ่งแตกต่างจากไอ้คีย์(ไอ้โรตจิตคนมะกี้) มันเป็นเด็กไม่ดี ชอบมัวเซ็กไปเรื่อย แต่เสือกบ้านรวยซะงั้น

พวกเราสองคนสนิทกัน และรู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก เพราะเราเป็นเพื่อนบ้านกัน บ้านของไอ้คีย์ทำธุรกิจรับเหมาก่อสร้างรายใหญ่ ส่วนบ้านเรานะเหรอ รับจ้างทั่วไปหาเช้ากินค่ำ  ถึงอย่างนั้นป้าคะนึง(แม่ของไอ้คีย์)ก็ไม่เคยรังเกียจที่บ้านเราจน แถมยังคอยช่วยเหลือพวกเราทุกอย่าง 

ที่เราได้เรียนแพทย์ทุกวันนี้ ก็เพราะป้าคะนึงช่วยส่งเสียค่าเทอมให้บางส่วน แต่เราก็ไม่คิดจะขอป้าคะนึงฟรีๆหรอกนะ เพราะเงินทุกบาททุกสตางค์ที่ป้าคะนึงให้มา เราก็จะจดลงบัญชีไว้หมด เอาไว้เราได้ทำงานดีๆเงินเดือนสูงๆเมื่อไหร่ เราจะหาเงินมาคืนป้าคะนึงอย่างแน่นอน

มาถึงเรื่องของไอ้คีย์ดีกว่า 

ไอ้ คีย์ คนที่พึ่งใช้ให้เราไปซื้อถุงยางให้มันนะแหละ ไอ้นี่มันหัวดื้อ ชอบเอาแต่ใจตัวเอง อีกทั้งยังชอบให้เราเรียกมันว่าพี่อีก ทั้งๆที่เกิดก่อนเราแค่ห้านาทีเอง

ไอ้นี่มันเป็นคนหัวร้อน เรื่องเที่ยวผู้หญิงเรื่องต่อยตีไม่ต้องพูดถึง ได้แผลกับมาบ้านเกือบทุกวัน แต่ก็มีแค่เรานี่แหละที่ค่อยเป็นไม้กันหมาให้กับมัน เพราะเวลาที่เราออกหน้า ไอ้คีย์มันก็จะรอดตัวไปได้ทุกที อันที่จริงเราก็ไม่ค่อยเต็มใจสักเท่าไหร่ แต่ผลตอบแทนที่ไอ้คีย์ให้ มันเย้ายวนใจคนทรัพย์น้อยอย่างไอ้เราเหลือเกิน

ติ๊ง!

คุณได้รับเงิน 10,000 จากบัญชีของ คีรตะ มหารวย

"ให้มันได้อย่างนี้สิ ถึงจะสมกับค่าเหนื่อยหน่อย"

เจ้าของใบหน้าสะสวยยกยิ้มขึ้นอย่างพอใจ ก่อนที่เธอจะรีบเก็บกระเป๋าไปเรียนวิชาต่อไป

20:00 นาที

"เฮ้ย! ในที่สุดก็ถึงเวลาพักแล้วสิน่ะ"

มีนหอบหิ้วร่างไร้เรี่ยวแรงเดินลงบันได ช่วงนี้เรียนหนักจนแทบไม่มีเวลาพัก ไหนจะต้องไปทำงานพาร์ทไทม์อีก ถ้ารู้ว่าเรียนหมอแล้วมันจะกระอักเลือดตายแบบนี้ ไม่สู้ไปแม่ค้าขายล็อตเตอรี่ออนไลน์ดีกว่า

ติ๊ง!  

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง ก่อนที่เจ้าของมือเล็กจะรีบล่วงโทรศัพท์ขึ้นมาดูข้อความ

ไอ้คีย์ : มึงอยู่ไหน?

"ไอ้นี่ ขี้ไม่ออกเยี่ยวไม่ออกก็จะตามกูอย่างเดี๋ยว" มีนขมวดคิ้วขึ้น ก่อนที่เธอจะรีบพิมพ์ตอบไปแบบลวกๆ

มินตรา : กูพึ่งเรียนเสร็จ กำลังจะกลับหอ แค่นี้นะ

คนตัวเล็กรีบยัดโทรศัพท์ลงกระเป๋าตามเดิม ก่อนที่เธอจะเดินสาวเท้าตรงไปยังมอไซค์คู่ใจที่จอดอยู่หน้าตึก