บทที่ 442

พิธีแต่งงานล่าช้า

เสิ่นชิงซูอยู่แต่ในห้องตลอดไม่ได้ออกมา

ตอนเที่ยง ป้าจางเข้ามาส่งอาหารให้เธอ

เมื่อเห็นเสิ่นชิงซูนั่งหลับตาอยู่บนเตียง ป้าจางก็เม้มริมฝีปากพลางถอนหายใจเบา ๆ ทีหนึ่ง

บอกว่าจะจัดงานแต่งงาน แต่มองไปที่เจ้าสาวที่สวยขนาดนี้กลับไม่ดีใจเลยแม้แต่น้อย

อันที่จริงงานทุกคนต่างเห็นกันหมดว่า งานแต่งงานนี้มีความไม่ลงรอยกันและความประหลาดมากแค่ไหน

เพียงแต่ฟู่ซือเหยียนจ่ายเงินจ้างพวกเขามาทำงาน พวกเขาเองก็ไม่มีสิทธิ์ไปตัดสินการกระทำของนายจ้าง

แค่รู้สึกทอดถอนใจเล็กน้อย ไม่คิดเลยว่าผู้ชายที่ทั้งรวยและทรงอิทธิพลอย่างฟู่ซือเหยียน จะไม่สมหวังในความรัก

อย่างไรความรู้สึกก็เป็นสิ่งที่บังคับกันไม่ได้ที่สุดบนโลกใบนี้แล้ว

ป้าจางเดินไปตรงหน้าเสิ่นชิงซู เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “คุณนายคะ คุณกินข้าวก่อนเถอะค่ะ เมื่อกี้ฉันได้ยินคุณผู้ชายบอกว่า รอถึงตอนค่ำก่อนแล้วค่อยจัดงานแต่ง คุณกินอะไรรองท้องหน่อยเถอะค่ะ”

เสิ่นชิงซูลืมตามองป้าจาง

ผ่านไปครู่หนึ่ง สายตาของเธอก็กวาดไปบนอาหารที่ป้าจางวางไว้บนโต๊ะ

“ฉันไม่อยากกินของพวกนี้” น้ำเสียงเธอเย็นชา “ให้พ่อครัวเปลี่ยนเป็นสเต๊กเถอะค่ะ”

“ฮะ?” ป้าจางประ