เข้าสู่ระบบแชร์
5 โลกกลม
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-08-27 00:05:26“คุณเมย์คือว่าคุณคนนี้เขา...” หนูนาพยายามอธิบาย
“ไม่เป็นไรหนูนา ถ้าคุณป้าต่อว่าเมย์จะรับผิดชอบเรื่องนี้เอง”
“ไม่ใช่แบบนั้นค่ะคุณเมย์ คุณกรคะคือว่า...” ดูเหมือนว่าจะไม่มีใครฟังที่หนูนาพูดเลย
“พูดบ้าอะไรของคุณเนี่ย” กรวัฒน์ถาม
“ไม่ใช่เรื่องของคุณ” เธอบอกก่อนกระซิบที่ข้างหูเขาให้เขาได้ยินคนเดียว “ไอ้ลุงโรคจิต”
“ถ้าเรียกผมว่าลุงอีกคำเดียวคุณได้เจอดีแน่”
เห็นสีหน้ายียวนท้าทายของคนตรงหน้า กรวัฒน์ถึงกับกัดกรามแน่นหากไม่จุก เขาจะลากเธอเข้าบ้านไปสั่งสอนตอนนี้แหละ
“จะทำไม อยากโดนแบบเมื่อกี้อีกใช่มั้ย” ระหว่างที่ทั้งสองคนเถียงกันเสียงดังจนคนในบ้านต้องออกมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น เพราะได้ยินเสียงแตรนานแล้วแต่ไม่มีใครเดินเข้าบ้านเสียที
“เกิดอะไรขึ้นหนูนา ใครมาเอะอะเสียงดังโวยวายหน้าบ้าน”
“คือว่า” หนูนากำลังจะอธิบายแต่คุณหญิงแก้วฤดีหันไปเจอบุตรชายเอามือกุมที่เป้าของตนเองด้วยท่าทางไม่สบายก็ตกใจจนไม่ทันมองเห็นหญิงสาวอีกคนที่ยืนอยู่ไม่ห่างกัน
“กรเกิดอะไรขึ้นลูกเป็นอะไร ปวดท้องเหรอ” คุณหญิงถามขึ้นด้วยความเป็นห่วงรีบเดินไปประคองร่างบุตรชายให้ลุกขึ้น
“เปล่าครับคุณแม่”
“แล้วนี่เมื่อกี้มันเกิดอะไรขึ้นเสียงดังเข้าไปข้างในเลย” สิ้นคำโดยที่ยังไม่ได้คำตอบ สายตาก็เหลือบไปเห็นหญิงสาวอีกคนที่ยืนก้มหน้าอยู่ข้างๆ
“อ้าวหนูเมย์ มาถึงนานแล้วเหรอลูก ป้ากำลังรออยู่เลยเป็นห่วงกลัวหนูมาไม่ถูก”
“สวัสดีค่ะคุณป้า เมย์พึ่งมาถึงเองค่ะ ขอโทษที่ทำให้เป็นห่วงนะคะเมย์หลงทางอยู่เลยมาถึงช้า”
“ไหว้พระเถอะลูกมาถึงปลอดภัยก็ดีแล้ว เข้าไปข้างในบ้านกันก่อนทั้งสองคนเลยข้างนอกมันร้อน”
“ค่ะ” คุณหญิงบอกขณะที่พยุงประคองร่างบุตรชายที่ทำหน้างงเข้าบ้าน
“ไม่เป็นไรครับ ผมเดินเองได้”
“แน่ใจนะ”
“ครับ”
“ถ้างั้นก็ตามเข้ามาเร็วๆ แม่จะพาหนูเมย์เข้าไปก่อน”
คุณหญิงแก้วฤดีพูดพร้อมกับหันมาจับมือเมธาวีเดินเข้าไปภายในบ้านอย่างอารมณ์ดี เมื่อเข้ามาภายในบ้านเมธาวีพบความโอ่งอ่างภายใน ข้างนอกว่าสวยแล้ว ด้านในสวยกว่าหลายเท่า คิดแล้วที่แห่งนี้ไม่เหมาะกับเธอเลย
หนูนามองดูความวุ่นวายที่กำลังจะเกิดขึ้นในบ้านหลังนี้แล้วก็ส่ายหัวก่อนจะถือกระเป๋าตามเจ้านายเข้าไป
“ผู้หญิง/ผู้ชาย คนนี้เป็นใครครับ/คะ” เมื่อมาถึงและนั่งลงที่โซฟาห้องรับแขกเรียบร้อย สองหนุ่มสาวเอ่ยถามขึ้นพร้อมกันด้วยความสงสัย
“ตายจริงป้าลืมแนะนำเลย นี่พี่กรลูกชายของป้าเองจ้ะ”
“ลูกชาย” เมธาวีอุทานเสียงดัง
“ใช่จ้ะรู้จักกันไว้มีปัญหาอะไรก็ปรึกษาพี่เขาได้ ไม่ต้องเกรงใจ”
“ส่วนนี่หนูเมย์ลูกสาวเพื่อนรักของแม่ หนูเมย์จะมาอยู่ที่บ้านเราช่วงนี้ทำความรู้จักกันไว้สิลูก”
ใบหน้าคมกริบจ้องมองคนตัวเล็กรอจังหวะให้เธอหันมองเขาถึงส่งรอยยิ้มร้ายส่งให้เธออย่างตั้งใจ เมธาวีส่งรอยยิ้มแหยกลับ
โชคดีของเธอที่โทรศัพท์ของเขาดังจนต้องขอตัวออกไปคุยด้านนอก เธอใช้โอกาสนี้ถามคุณหญิงแก้วฤดีเสียเลย
“คุณป้าคะ คุณกรณ์เขาแค่มาเยี่ยมคุณป้าเฉยๆใช่มั้ยคะ”
“ตากร ก็พักที่นี่เหมือนกันจ้ะ หนูเมย์มีอะไรหรือเปล่าลูก”
-ตาย ฉันทำอะไรลงไปฉันต้องตายแน่ ๆ -เมธาวีคิด
“เมย์เกรงใจคุณป้าจังค่ะ ถ้าอย่างนั้นเมย์ออกไปเช่าห้องอยู่ข้างนอกน่าจะดีกว่าค่ะ”
“เกรงใจอะไรกันหนูจะออกไปลำบากทำไมลูก ป้าให้คนเตรียมห้องให้หนูแล้ว อยู่ที่นี่ให้สบายใจไม่ต้องคิดมาก”
“นั่นสิครับ อยู่ด้วยกันที่นี่แหละบ้านหลังใหญ่โต มีอะไรจะได้ช่วยเหลือกันได้” กรวัฒน์ที่ยืนฟังอยู่พูดแทรก
“เอ้า! กรมัวยืนทำอะไรอยู่ตรงนั้น เดี๋ยวช่วยน้องขนของขึ้นข้างบนด้วย ห้องติดกับห้องนอนของเรานั่นแหละ แม่ให้คนไปทำความสะอาดให้แล้ว”
คุณหญิงบอกแกรมออกคำสั่งก่อนหันไปคุยกับหญิงสาวด้วยน้ำเสียงเอ็นดู ทำเขาอดหมั่นไส้ไม่ได้ มารดาของเขาไปสนิทสนมกับเด็กคนนี้ตั้งแต่ตอนไหนทำไมเขาถึงไม่รู้
“เอาของขึ้นไปเก็บอาบน้ำอาบท่าให้สดชื่นก่อน แล้วค่อยลงมาคุยกันต่อนะลูก”
“ค่ะคุณป้า”
“กรช่วยน้องยกของด้วยสิลูก” เมื่อเห็นบุตรชายเดินตัวเปล่าคุณหญิงแก้วฤดีก็รีบท้วงทันที
“ครับบบ” เขารับคำอย่างไม่เต็มใจนัก
บทล่าสุด
ป่วนนักนะ รักซะเลย 43 ดูแลไม่ห่าง
งานช่วงค่ำกรวัฒน์ยืนแนะนำแขกที่สนใจดอกไม้ที่เขาเพาะ ทั้งที่เป็นงานที่เขาชอบ แต่เขากลับไม่มีสมาธิอยู่กับงานตรงหน้าเลย เพราะใจจดจ่ออยู่แต่กับคนตัวเล็กที่ยืนคุยกับลูกค้าเขามองเธอที่สวยโดดเด่นกว่าบรรดาสาว ๆ ที่อยู่ในงาน เธอสวยจนดึงดูดสายตาทุกคนในงานให้หันไปสนใจที่เธอคนเดียวได้ ช่วงเช้าว่าหนุ่ม ๆ มาวอแวเธอเยอะแล้ว ช่วงเลิกงานยิ่งเยอะกว่าเดิม เพราะคนที่มางานช่วงเช้า ถ่ายรูปเธอไปลงโซเชียล จนมีหลายคนตามมายิ่งเห็นเหล่าหนุ่ม ๆ รายล้อมจนทำให้มองไม่เห็นคนตัวเล็ก เขาก็ทนไม่ไหว เดินพุ่งตรงไปหาเธอแล้วจูงมือพาเธอเดินออกมาจากวงล้อมนั้นทันที โดยไม่แคร์สายตาใครต่อใคร ปล่อยให้พนักงานของเขาดูแลลูกค้าต่อ“คุณกรทำอะไรคะ” เมธาวีถามเสียงขุ่น ที่จู่ ๆ เขาก็ลากเธอออกมา“ผมจะพาคุณกลับบ้าน” เขาบอกเสียงเครียด“ทำไมคะ เกิดอะไรขึ้น”“คุณเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว ไปพักเถอะ” เมธาวีเลิกคิ้วสูงอย่างไม่เข้าใจ“แต่นี่งานวันสุดท้ายแล้วนะคะ อีกไม่กี่ชั่วโมงงานก็จบแล้วจะได้พักพร้อมคนอื่น”“แต่ผมทนไม่ไหวแล้
ป่วนนักนะ รักซะเลย 42 ผมกำลังจีบคุณ
“เมย์เป็นแฟนจริง ๆของผมได้มั้ย”“เดี๋ยวก่อน คุณรู้ตัวรึเปล่าเนี่ย ว่ากำลังพูดอะไรออกมา”“รู้สิ มีสติครบสามสิบสองถ้วน ไม่รู้ว่ามันเริ่มตั้งแต่ตอนไหน รู้ตัวอีกที ผมก็รักคุณหมดใจไปแล้ว” ให้ตายเถอะนี่เขาสารภาพรักเธอหน้าห้องน้ำเนี่ยนะ“แล้วคุณล่ะ รู้สึกยังไงกับผม” เมธาวีพยายามกันตัวออกจากอ้อมกอดเขา“อยู่นิ่ง ๆแบบนี้ก่อน” เขาบอกเสียงนุ่ม ใบหน้าหญิงสาวร้อนผ่าว รู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเองเลย ถ้าจะบอกไปตามตรงว่าเธอเองก็รู้สึกแบบเดียวกัน มันจะไวไปมั้ยนะไม่รู้ว่าเริ่มต้นเมื่อไหร่เหมือนกัน รู้ตัวอีกทีเธอก็ตกหลุมรักเขาให้แล้ว ไม่ว่าเขาจะทำอะไรก็มีผลต่อเธอทั้งนั้น“เมย์คุณเป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมเงียบไป”เมธาวีสะบัดศีรษะไปมา เขาปล่อยเธอเป็นอิสระ“คุณยังไม่ตอบคำถามผมเลย” ปากบางเม้มแน่นเข้าหากัน ใบหน้าก้มต่ำ หลบตาไม่มองคนถาม“ขอเวลาให้ฉันคิดหน่อยค่ะ มันเร็วเกินไปที่จะให้คำตอบคุณตอนนี้”“คุณเป็นอะไรหรือเปล่า หน้าคุณแดงมาก”
ป่วนนักนะ รักซะเลย 41 น่ารักเป็นบ้า
ณ งานจัดแสดงสินค้าย่านบางนา วันนี้กรวัฒน์พาเมธาวีมาดูที่จัดดอกไม้ในงานแสดงพันธุ์ไม้ต่าง ๆที่ใหญ่ที่สุดแห่งปี เขาตั้งใจจะเอาพรรณไม้ที่เพราะเองมาแสดงที่นี่ เนื่องจากเป็นงานใหญ่เลยต้องลงมาดูด้วยตนเอง“ฉันพึ่งเคยมาตอนที่มันโล่งแบบนี้ครั้งแรกเลยค่ะ ปกติแค่มาเดินดูงานที่เขาจัดเสร็จแล้ว”“แสดง3-7วันแต่เราต้องเตรียมงานกันเป็นเดือน ๆ” เธอรู้เพราะเธอได้ช่วยตั้งแต่ขั้นตอนแรก และครั้งนี้เธออาสาออกแบบบูธแสดงสินค้าด้วยตัวเอง“ฉันจะทำให้เต็มที่ไม่ให้คุณผิดหวัง”“ผมจะรอดูนะ” เขาไม่ได้คาดหวังให้เธอทำอลังการอะไร แค่ให้ออกมาตามแบบที่วางไว้ก็โอเคแล้ว เพราะเขาเช่าพื้นที่เยอะที่สุด หวังให้ทุกคนเห็นสิ่งที่เขาพยายามทุ่มเทมานานหลายปี ที่ผ่านมา ทำงานทั้งวันจนลืมไปเลยว่าเขาและเธอยังไม่ได้กินอะไรเลย บ้างานด้วยกันทั้งคู่“เมย์คุณหิวหรือเปล่า”“ยังค่ะ” จ๊อกก สิ้นเสียงใส ๆ ท้องเจ้ากรรมก็ดังประท้วงต่อหน้าทำเธอเขินเลย เขามองยิ้ม ๆด้วยความเอ็นดู“ผมหิวแล้วเราไปหาอะไรกินกันก่อน ชั้นล่างมีร้านอาหารญี่ปุ่นอยู่” บอกพร้อมเดินนำเธอไป แล้วต้องเจอคนที่ไม่อยากเจอ “เฟอรี่!” กรวัฒน์อุทานออกมาเบา ๆ ตั้งใจจะพาเมธาวีหลบแต่ไม่ทัน ถ
ป่วนนักนะ รักซะเลย 40 ชัดเจนไปเลย
“ก็หัวเราะมึงสิวะไอ้กร ชอบเขาขนาดนี้ยังมามัวเก๊กอยู่นั่นแหละ”“ชัดขนาดนั้นเลยเหรอ”“เออสิ ถามจริงเคยบอกชอบเขาไปหรือยัง”“ไม่เคย แต่กูก็ทำให้เขารู้นะ”“โธ่ ไอ้พ่อพระ มัวแต่รอให้เขาคิดได้เอง ไม่ทันกินกันพอดี ของแบบนี้มันต้องชัดเจนไปเลย บอกเขาไปเลย”“กูกลัวเมย์ไม่ได้คิดแบบกู”“มึงเชื่อกู ชอบก็ไปแสดงความเป็นเจ้าของให้คนอื่นได้รู้ เดินหน้าจีบไปเลยจะได้ไม่ต้องมานั่งเครียดแบบนี้”เขายอมรับว่าหงุดหงิด ไม่สบายใจที่ปล่อยให้เธอไปคนเดียว แต่จะให้เขาคอยตามเธอตลอดในฐานะอะไรล่ะ เขาคิดก่อนจะนึกขึ้นได้ แฟนกำมะลอไง รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดขึ้น ไวเท่าความคิดตอนนี้เขามาอยู่ที่โรงพยาบาลเรียบร้อยแล้วและภาพที่เขาเห็นยิ่งทำให้หงุดหงิดเข้าไปอีก แต่ต้องข่มอารมณ์ไว้ เมธาวียืนคุยกับไอ้หมอหนุ่มนั่น กรวัฒน์ไม่รอช้าเดินกึ่งวิ่งไปแทรกกลางระหว่างสองคนนั้นทันที“เมย์”“พี่กร มาได้ยังไงคะ” หลังตกลงเป็นแฟนกำมะลอเพื่อความสมจริง เธอและเขาต้องเปลี่ยน
ป่วนนักนะ รักซะเลย 39 คนเบื้องหลัง
เวลาในการประกวดจะอยู่ที่ 72 ชั่วโมง และดอกไม้ที่นำมาใช้ต้องอยู่ต่อไปได้ ถึง 7 วัน ซึ่งเป็นงานที่ท้าทายมาก เป็นการประกวดที่ใช้เวลายาวนาน และยังเปิดให้ประชาชนเข้าชมถ่ายรูปและร่วมโหวตให้คะแนนแก่ผู้เข้าแข่งขันได้หลังตกแต่งเสร็จเป็นการประกวดที่ได้โชว์ทั้งความสามารถของผู้เข้าแข่งขัน และยังเป็นแหล่งท่องเที่ยวให้ทุกคนได้เข้ามาชม เกิดเป็นแหล่งการค้าให้พ่อค้าแม่ค้าได้มาตั้งแผงขายอาหารให้นักท่องเที่ยวที่มาเยี่ยมชมงานอีกด้วย หลายวันมานี้เมธาวีตั้งใจแสดงฝีมือของตนออกมาอย่างเต็มที่ เธอใช้ชีวิตทั้งวันอยู่ที่หน้างาน จนผลงานออกมาเป็นที่น่าพอใจและพร้อมเปิดให้ทุกคนเข้ามาเยี่ยมชมได้ที่สำคัญหญิงสาวไม่ลืมที่จะเดินทางไปขอบคุณธนนท์ ที่เขาช่วยเหลือเรื่องอุปกรณ์ที่ขาดไปให้ จนเธอได้สานฝันของตัวเองได้สำเร็จ“คุณเมย์เข้าใจผิดแล้วครับ คนที่จัดการเป็นธุระเรื่องหาฉากมา ไม่ใช่ผมแต่เป็นไอ้กร ผมแค่เป็นคนเอามาส่งให้เท่านั้น หากจะขอบคุณควรไปขอบคุณคนนั้น”“คุณกรเหรอคะ”“ใช่ครับมันโทรให้ผมรีบเอามาให้คุณเมย์ ก่อนมันไปตรวจเมล็ดพันธุ์ที่ญี่ปุ่น” ริมฝีป
ป่วนนักนะ รักซะเลย 38 ทำไมไม่บอกฉัน
“ว้าย..”“เป็นอะไรรึเปล่า ทำไมเดินไม่ดูทาง” เสียงดุเข้มต่อว่า พร้อมกับสำรวจร่างกายหญิงสาวจนทั่ว“คุณมาได้ยังไง” ดวงตาวาวถามกลับอย่างสงสัย “ผมก็มาเยี่ยมคุณน้าแทนคุณ เห็นช่วงนี้คุณยุ่งทั้งวันผมกลัวคุณน้าจะเหงา” หลายวันมานี้เธอยุ่งมากกลับบ้านดึกทุกวัน“ขอบคุณนะคะ” ท่าทีอ่อนลงเมื่อได้ฟังเขาพูด เธอมัวแต่ยุ่งกับเรื่องอื่นจนละเลยแม่ตัวเอง เห็นสีหน้ารู้สึกผิดของเธอแล้วเขาก็ถอนใจ“ผมไม่ได้จะต่อว่าคุณ ให้รู้สึกผิดนะผมแค่..”“เรื่องจริงค่ะ ฉันละเลยแม่ไปจริง ๆ” เธอบอกเสียงเศร้าพร้อมกับน้ำตาคลอเบ้า เขาเห็นอย่างนั้นก็รู้สึกผิดที่พูดแรงไป“เราเข้าไปข้างในกันดีกว่าค่ะ”“ครับ” เขาบอกพร้อมกับจับมือเธอดึงหลบรถอีกคัน ก่อนจะจูงมือเดินเข้าไปด้วยกัน เมธาวีแอบหวั่นไหวเธอลอบมองเขาแล้วเผลอยิ้มหลายรอบท่าทางมีความสุขของทั้งสอง อยู่ในสายตาของคุณหมอหนุ่มที่เดินผ่านมาเห็นเข้าพอดี“เมย์มาเยี่ยมคุณป้าเหรอ”“อืม”“ดีเลยเราก็จะไปเยี่ยมคุณป้าพอดี ไปพร้อมกันมั้ย” พูดขณะที่สายตามองมือเธอที่ถูกเขากุมไว้ไม่ยอมปล่อย เห็นดังนั้นกรวัฒน์จึงดึงเอวบางกระชับเธอเข้ามาหาตัว“คุณหมอไม่ต้องทำงานเหรอครับ พวกเราไม่อยากรบกวน จริงมั้ยที่
บางทีคุณอาจจะชอบ
เด็กเสี่ย NC-25
C78.9K viewsท่านประธานขาพาหนูลงจากเตียง เอ๊ย! คานที
ผลิกา(เลอบัว)43.3K viewsนางบำเรอแสนรัก
ดวงดาวบนหาดทราย115.9K viewsแรงรักสยบแรงแค้น
นครแสงจันทร์44.7K viewsซาตานผลาญรัก
ผการุ้ง ช่อชมพู100 viewsลืมไปว่าไม่รักกัน
นิราอร54 viewsสายธารน่านนที
มณีภัทรสร75 viewsเผลอรัก เมียชั่วคืน
ณดารินทร์1.2K views
