Share

เด็กน้อย 1

Penulis: lianlian
last update Terakhir Diperbarui: 2025-07-07 05:48:27

3

เด็กน้อย

หานฉงหรงไปได้ยืนรออยู่ตรงปากทางเข้าตรอกชิงฮวาตามที่บอกไว้กับฉางซื่อหลาง กลับเพียงเดินไปอย่างไม่เร่งร้อนเพื่อดื่มด่ำกับบรรยากาศที่ห่างหายไปนานและเคยคิดว่าจะไม่มีโอกาสกลับมาอีกแล้ว

แต่เมื่อนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ก็ให้รู้สึกผะอืดผะอมจนต้องเอามือปิดปากตนเอง สตรีสองคนตบตีกันเพราะบุรุษสารเลวเพียงผู้เดียว ถ้าผู้ที่ลงมือนั้นเป็นนางในอดีตที่ยังถูกซื่อหลางปิดหูปิดตาจนมืดบอดไม่ใช่หลินหลาง คงทำให้บิดาและสกุลหานอับอายขายหน้าเป็นแน่

เนิ่นนานกว่าที่หานฉงหรงจะยอมเอามือออกจากปากตนเอง นางถอนใจอย่างแช่มช้า ทำท่าจะเดินกลับไปที่บ้านของตน ทว่านางกลับต้องชะงักอยู่กับที่เหมือนถูกบางอย่างกอดรัดตรึงขาเอาไว้

เมื่อก้มลงมองก็เห็นเด็กชายที่อายุประมาณสามสี่ขวบคนหนึ่ง ตาสองข้างวามแววดั่งดวงดารา พวงแก้มกลมยุ้ย ริมฝีปากแดงอิ่มดังผลอิงเถา ช่างเป็นเด็กที่น่ารักน่าเอ็นดูเหลือประมาณ

โดยไม่ได้ตั้งใจ...สายตาของหานฉงหรงเผลอมองใบหน้าของเด็กชายซ้อนทับกับลูกน้อยของตนเอง...ลูกน้อยวัยเก้าเดือนที่สิ้นลมหายใจพร้อมกับนางในเพลิงผลาญซึ่งจะเกิดขึ้นในอีกไม่กี่ปีต่อมา...สองตาของนางพลันรื้อรื้นไปด้วยหยาดน้ำตาที่จวนเจีย
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terbaru

  • ย้อนเวลามากำจัดสามีสับปลับกับองค์หญิงบัวขาว   นายหญิงของจวนเป่ยหนานที่แท้จริงคือ...2

    น้ำเสียงที่พยายามควบคุมให้สุขุมสมวัยดังมาจากด้านหลังของหานฉงหรง เมื่อชายหนุ่มเงยหน้ามองก็เห็นว่าเป็นบุคคลที่คุ้นเคย“...หานปั๋วซื่อ”“เมื่อครู่กระหม่อมเห็นท่านเหวินซิ่วกำลังตามหาตัวrพระองค์ดูร้อนรนอย่างยิ่ง ท่าทางจะมีเรื่องสำคัญต้องการรายงาน กระหม่อมคิดว่าพระองค์รีบเสด็จไปพบเขาเถิดพ่ะย่ะค่ะ” จากนั้นหานเซี่ยงอวิ๋นจึงหันไปเอ่ยกับบุตรสาวที่ยังตกตะลึงไม่หาย “หรงเอ๋อร์ พวกเราเข้าบ้านกันเถิด อย่ารบกวนท่านอ๋องอีกเลย” แล้วจึงจับจูงมือของหานฉงหรงเข้าไปในเรือนโดยไม่รอให้นางตอบรับอวิ๋นรุ่นนั่งอยู่ที่ศาลาน้อยอยู่ครู่หนึ่ง จึงเห็นเหวินซิ่วกำลังเดินมาหาเขาด้วยท่าทางประหลาดใจ “ท่านอ๋อง ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่เล่าพ่ะย่ะค่ะ”“...” ชายหนุ่มไม่ได้ตอบเขา เพียงเงยหน้ามองคนสนิทของตนพลางเอ่ย “ไม่ใช่ว่าเจ้ามีรายงานด่วนต้องรายงานข้าทันทีเลยตามหาข้าเสียให้วุ่นหรอกหรือ”เหวินซิ่วกลับทำหน้าเหมือนได้ยินเรื่องพึลึกพิลั่น “วันนี้เป็นวันหยุดของหน่วยงานต่างๆ กระหม่อมจะมีเรื่องอันใดต้องรีบรายงานพระองค์ล่ะพ่ะย่ะค่ะ ช่วงนี้จึงว่างอย่างยิ่ง ตั้งใจว่าจะไปหาซื้อปูขนสดๆ มาให้ห้องครัวต้มเป็นมื้อเย็นสักหน่อย ช่วงสารทฤดูเช่นนี้ทั

  • ย้อนเวลามากำจัดสามีสับปลับกับองค์หญิงบัวขาว   นายหญิงของจวนเป่ยหนานที่แท้จริงคือ...1

    หานลู่สนทนากับหานฉงหรงต่อจากนั้นอีกครู่หนึ่งก็ผละไปหาหย่งเยี่ยที่กำลังเล่นว่าวอยู่บริเวณลานกว้าง ท่าทีสนุกสนานร่วมไปกับเด็กชายช่างผิดกับท่าทีเมื่อครู่ราวกับหน้ามือเป็นหลังมือ นางส่ายหน้า ก่อนกลับไปยังเรือนของตน หยิบเกาลัดกองใหญ่ที่ให้ข้ารับใช้เก็บมาสดๆ นำมาแกะเปลือกนอกต้มจนสุกแล้วค่อยแกะเยื่อเปลือกเพื่อทำเกาลัดเชื่อมเพิ่มเติมเกาลัดต้มสุกเปลือกนิ่มแกะได้ง่าย เพียงใช้มีดเล็กผ่าเล็กน้อยก็ได้เนื้อเกาลัดสีเหลืองอร่ามจำนวนหนึ่ง ขณะที่กำลังหยิบเกาลัดลูกใหม่มาปอก ก็เห็นมือข้างหนึ่งมาหยิบเกาลัดแกะเปลือกกินก่อนนั่งลงข้างๆ หานฉงหรงเอ่ยโดยไม่ได้หันมามอง “ท่านอ๋องเสวยเกาลัดเชื่อมมากขนาดนั้นแล้วยังมาเสวยเกาลัดนี้อีกหรือเพคะ”“ของในจวนข้า ข้าอยากกินเมื่อใดก็ย่อมได้” เขาว่าอย่างอวดดื้อถือดี และตอกย้ำความคิดนั้นด้วยการเอาเกาลัดเข้าปากอีกเม็ด นางทำได้เพียงส่ายหน้าอย่างอ่อนใจ ถ้าหานลู่ผู้นั้นมาเห็นท่าทีเยี่ยงอันธพาลน้อยของเขาในตอนนี้ยังจะชมชอบลงอีกหรือไม่ “องค์หญิงเสด็จกลับแล้วหรือเพคะ”อวิ๋นรุ่นพยักหน้า “กลับไปเสียได้ก็ดี”หานฉงหรงกลั้นขำอย่างสุดความสามารถ อึดใจหนึ่งจึงถามต่อ “วันนี้ลมอันใดหอบนางมาเล่

  • ย้อนเวลามากำจัดสามีสับปลับกับองค์หญิงบัวขาว   เวินหมัวมัว 4

    หานฉงหรงเดินมาได้ระยะหนึ่งจึงเอ่ย “เวินหมัวมัว ข้าทำเกินไปหรือไม่”ถึงแม้นางจะไม่พอใจที่ถูกว่าร้ายลับหลัง ทว่าการตัดปลายลิ้นนั้นแม้ไม่ได้ทำให้เป็นใบ้ เพียงพูดจาอ้อแอ้ไม่ได้ศัพท์ แต่การเสนอโทษนี้ออกไปก็นับว่าเกินไปมากทีเดียว โดยเฉพาะอวิ๋นรุ่น อีกฝ่ายจะมองว่านางเหี้ยมโหดทำเกินกว่าเหตุหรือไม่เวินหมัวมัวส่ายหน้าน้อยๆ “คุณหนูไม่ต้องกังวล ฮวาหลันทำเรื่องสามหาวเช่นนี้กับท่านลับหลังนั้นมิใช่ครั้งแรก อีกทั้งมีความคิดไม่เหมาะไม่ควรกับท่านอ๋อง ท่านอ๋องทรงทราบเรื่องนี้มาตลอด แต่ที่แล้วมาไม่ได้สั่งลงโทษเพราะไม่อยากให้เกิดเรื่องนองเลือดในจวนโดยไม่จำเป็น แต่เรื่องในวันนี้นับว่าเป็นฟางเส้นสุดท้าย ลงโทษนางเช่นนี้นับว่าไม่เกินกว่าเหตุ ท่านอ๋องไม่ถือโทษท่านหรอกเจ้าค่ะ”หานฉงหรงเบิกตา ใบหน้าเป็นสีระเรื่อคล้ายเด็กน้อยที่ถูกผู้ใหญ่จับได้ว่าแอบกินขนมหวาน “ข้า...ข้าไม่ได้คิดเรื่องนั้น”เวินหมัวมัวยิ้มพลางถอนใจ “ที่ข้าน้อยมาอยู่ข้างกายท่านในวันนี้นอกจากจะลงโทษบ่าวโอหังผู้นั้นแล้ว ท่านอ๋องยังให้ข้าน้อยมาดูแลท่าน วันนี้องค์หญิงมาที่นี่โดยพาสาวงามมาด้วยถึงสองคน ถ้าไม่คิดจะมาระรานท่านเหมือนที่เคยทำ ก็คงเกี่ยวข้อ

  • ย้อนเวลามากำจัดสามีสับปลับกับองค์หญิงบัวขาว   เวินหมัวมัว 3

    ที่แท้เป็นเวินหมัวมัว แม่นมของอวิ๋นรุ่นที่อยู่ในจวนมานาน นับว่าเป็นคนเก่าคนแก่ผู้หนึ่ง ใบหน้าของนางเรียบเฉยดุจรูปปั้นขณะที่เอ่ยด้วยวาจาสั้นกระชับ “พวกเจ้าเป็นเพียงบ่าวมีสิทธิ์อันใดนินทาเจ้านายกัน ไปหาพ่อบ้านรับโทษเฆี่ยนคนละสิบทีเสีย”“เจ้าค่ะ” ทั้งสองรับคำด้วยใบหน้าซีดเผือด ทำท่าจะผละออกไปอย่างนอบน้อม ทว่าสายตาคมกริบพลันตวัดไปยังนางกำนัลปากแดงนางนั้น “ส่วนฮวาหลัน เจ้ามานี่”นางกำนัลปากแดงนามฮวาหลันห่อไหล่ทำตามอย่างว่าง่าย ท่าทางหวาดผวาอย่างเห็นได้ชัด ไม่ทันที่จะกล่าวอันใด ฝ่ามือขาวเนียนของหมัวมัวผู้นั้นก็ตวัดใส่พวงแก้มใสทั้งซ้ายขวา การกระทำนั้นทั้งรวดเร็วทั้งดุดันจนไม่ทันตั้งตัว ไม่นานสองแก้มของนางกำนัลผู้นั้นก็แดงเถือก ซ้ำยังมีรอยเล็บจางๆ ที่เริ่มมีเลือดซึมออกมา พร้อมกับคำพูดของเวินหมัวมัวที่ยังเอ่ยด้วยวาจาเชือดเฉือน “ความเจ็บปวดตอนถูกโบยคราวที่แล้วมันมิได้ซึมลึกถึงนิสัยของเจ้าเลยใช่หรือไม่ บัดนี้จึงยังคงประทินโฉมฉูดฉาดอีกทั้งยังนินทาว่าร้ายผู้อื่น” นางว่าขณะเชยคางของอีกฝ่ายขึ้นมาแล้วใช้นิ้วถูเช็ดไปที่ริมฝีปากของหญิงสาวแรงๆ “สีแดงเช่นนี้มีแต่ผู้สูงศักดิ์ที่สามารถใช้ได้เท่านั้น ข้ารับ

  • ย้อนเวลามากำจัดสามีสับปลับกับองค์หญิงบัวขาว   เวินหมัวมัว 2

    องค์หญิงเวินอี๋เสด็จมายังจวนเป่ยหนานแต่เช้าตรู่โดยมีเหล่านางกำนัล ข้ารับใช้ และพ่อบ้านแห่งจวนเป่ยหนานตั้งแถวต้อนรับอย่างสมเกียรติ ทั้งหมดทั้งมวลล้วนมีท่าทีนบนอบเกินพอดีจนเกรงว่าจะหายใจแต่ล่ะครั้งก็ไม่กล้าหายใจแรงเสียด้วยซ้ำหานฉงหรงมองสตรีสูงศักดิ์ที่เยื้องกรายผ่านนางไปอย่างไม่คิดจะเหลือบแลนางแม้แต่น้อย องค์หญิงเวินอี๋ยังคงเป็นองค์หญิงเวินอี๋ที่ชวนให้ผู้คนหมั่นไส้ชิงชังไม่เปลี่ยนโดยที่บาดแผลกลางหลังไม่ได้ช่วยทำให้นางสงบเสงี่ยมมากขึ้นเลยแม้แต่น้อย ซึ่งหานฉงหรงเองก็มิได้สะทกสะท้าน อีกฝ่ายไม่อยากมองนาง นางเองก็มิได้อย่างจะเปลืองสายตามองเช่นกันแน่นอนว่าสิ่งที่ดึงดูดสายตาของหานฉงหรงมิใช่องค์หญิงที่แสนเย่อหยิ่งผู้นั้น กลับเป็นคุณหนูตระกูลผู้ดีที่ติดตามนางมาต่างหากผู้หนึ่งใบหน้ารูปหัวใจ องคาพยพทั้งห้างามล้ำจนเรียกได้ว่าเป็นโฉมสะคราญ รูปร่างบอบบาง สวมเสื้อผ้าที่ตัดจากผ้าไหมหยุนจิ่น [2] อันเลอค่าของซูโจว ซึ่งผ้าไหมหยุนจิ่นมีกรรมวิธีที่ซับซ้อน แต่ละปีผลิตได้ไม่ถึงร้อยพับ จึงมักถูกส่งเป็นของบรรณาการให้กับทางราชสำนัก แสดงให้เห็นว่าสตรีนางนั้นมีฐานะไม่ธรรมดา ส่วนอีกคนหนึ่งมีใบหน้ารูปหัวใจ หน้าตา

  • ย้อนเวลามากำจัดสามีสับปลับกับองค์หญิงบัวขาว   เวินหมัวมัว 1

    หานฉงหรงก้าวเร็วๆ เพื่อให้ถึงห้องส่วนตัวก่อนที่น้ำค้างที่เกาะตามกลีบดอกไม้จะระเหยเหิดจนสุราเสียรสชาติ นางวางดอกไม้ก่อนคว้ากรรไกรมาตัดกิ่งและริดกลีบเลี้ยงจนเหลือเพียงดอกสีเหลืองเกลี้ยงเกลา ซึ่งทุกอย่างต้องทำอย่างรวดเร็วเพื่อแข่งกับเวลา ทว่านางตัดไปได้เพียงครึ่งหนึ่งก็วางกรรไกรลงก่อนยกมือปิดหน้าเพื่อซ่อนใบหน้าที่แดงก่ำดั่งแต้มชาด จนเสี่ยวมี่ที่กำลังดับเทียนเมื่อเห็นว่าท้องฟ้าข้างนอกสว่างแล้วเอ่ยถาม “พี่สาว ท่านไม่สบายตรงไหนหรือเจ้าคะ หน้าของท่านแดงมากเลย”หญิงสาวเอาหลังมือแตะแก้มของตนเองก่อนยิ้มบาง “พี่สาวไปเก็บดอกไม้ตั้งแต่เช้ามืด คงต้องน้ำค้างกลับมาจึงรู้สึกไม่ค่อยสบายเล็กน้อยเท่านั้น”“เช่นนั้นให้ข้าไปบอกท่านหมอฟู่ดีหรือไม่เจ้าคะ” นางเอ่ยถึงหมอที่ประจำอยู่ที่จวนเป่ยหนานทำหน้าที่รักษาทุกคนในจวนโดยไม่แบ่งแยก“ไม่เป็นไร ประเดี๋ยวหมักเหล้าเบญจมาศนี้เสร็จก็ว่าจะนอนพักสักครู่ แล้วค่อยไปทำเกาลัดเชื่อมของโปรดของพวกเจ้า”เสี่ยวมี่พยักหน้า เช่นนั้นข้าช่วยท่านตัดดอกไม้นะเจ้าคะ” ว่าพลางจะหยิบกรรไกรที่บนโต๊ะมา ทว่าหานฉงหรงกลับจับมือนางไว้เอ่ยเสียงนุ่ม “เดี๋ยวทางนี้ข้าจัดการเอง เจ้าไปบอกพ่อบ้านให้

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status