ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง Ep.33 NC++

แพร่บ! แพร่บ!

ลิ้นร้อนละเลงร่องสาวของร่างบางที่ยังคงนอนหลับสนิทไม่รู้สึกตัว หลังจากที่เขากลับมาคิดว่าจะลงโทษเธอเรื่องวันนี้ แต่พอเปิดประตูเข้ามากลับเจอเธอนอนอยู่บนเตียงเขาซะงั้น หึหึหึ

"อื้อออ!"

แพร่บ! แพร่บ! แพร่บ!

"อื้อออ!"

ร่างบางนอนพลิกตัวไปมาเพราะรู้หนาวและรู้สึกเหมือนมีอะไรอยู่ใต้ร่างเธอและนั่นจึงทำให้เธองัวเงียตื่นขึ้นมาท่ามกลางความมืดมิดและนั่นก็ทำให้เธอช๊อกทันที

".....!!"

เสื้อผ้าจากที่มันอยู่บนตัวเธอตอนนี้มันไม่มีอะไรปกปิดเลยจนทำให้ฉันต้องห่อตัวด้วยความหนาว แต่สายตาเธอดันไปมองด้านล่างถึงกับต้องนิ่งค้างทันที

"อื้มมม หวานนน"

"พี่เซอร์เวย์!"

"หึ :-)"

"กรี๊ดดดดด!" เธอกรีดร้องออกมาทันทีพร้อมกับพยายามหุบขาตัวเองทันที แต่ทว่า...กลับถูกร่างสูงตรึงไว้ด้วยท่อนแขนของเขาก่อน >_<

พรึ่บๆๆ

"อร้ายยยย!"

"พี่บอกแล้วไงว่าจะลงโทษเธอ :-)"

แพร่บ! แพร่บ! แพร่บ!

".....!!"

"อื้มมม อื้มมม"

"อื้อออ อ๊าาา" เธอเผลอร้องครางออกมา ทำให้ต้องรีบปิดปากตัวเองทันที แต่กลับได้ยินเสียงหัวเราะของร่างสูงดังออกมา นั่นทำให้เธอได้แต่นอนบิดตัวไปมาด้วยความเขิน >_<

"หึ!"

"อ๊าาาส์!"

พรึ่บ!

".....!!" เธอตกใจเขาอีกครั้ง เพราะครั้งนี้ร่างสูงขึ้นคร่อมบนตัวเธอแล้วพร้อมกับร่างที่เปลือยเปล่าของเขาที่เต็มไปด้วยซิกแพคทำให้เธอต้องรีบเอามือปิดตาด้วยความเขินอาย

"เอามือออก"

"น้ำง่วง พี่ลงไปเลยนะ!" ฮือออ ฉันจะหัวใจวายตายแล้วนะ

"ไม่ทันแล้ว พี่รู้ว่าเธอยังไม่ง่วงหรอกนะ"

"ไม่จริงค่ะ! เพราะพี่นั่นแหละที่ทำให้น้ำตื่น"

"ตื่น?"

พรึ่บ!

"ไม่ใช่เรื่องนั้นสักหน่อย!" เธอถึงกับต้องถลึงตาใส่เขาทันที

หมับ!

ก่อนที่จะทำให้เธอได้สติจนต้องเอามือปิดตาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ร่างสูงกลับจับแขนเธอไว้ได้ทันก่อน

"ลืมตา!"

"ไม่ค่ะ!"

"ไม่ลืม?"

"......." เธอหลับตาสนิทไม่มีทีท่าว่าจะลืมตาขึ้นมาเลย

"งั้นคืนนี้ก็ไม่ต้องนอน!"

แควก!

สวบ!

__________________

พั่บ! พั่บ! พั่บ!

"อ๊ะ อ๊าาา อ๊าาา"

"ซี๊ดดดด!"

พั่บ! พั่บ! พั่บ!

พั่บ! พั่บ!

"อ๊าาา อ๊าาา รุ่นพี่"

"อ๊าาา ซี๊ดดด damn!"

ตอนนี้เวลาก็ผ่านไปก็ว่าสามชั่วโมงแล้ว แต่เสียงร้องครางของทั้งสองคนยังคงดังไปทั่วห้องและไม่มีทีท่าว่าร่างสูงที่สอดใส่แรงกระแทกเข้าไปในร่องสาวจะหยุดลง แต่กลับกลายเป็นความร้อนแรงที่เขามอบให้เธอ

"อ๊าาา ระ...แรง อ๊าาา"

"หึ! ขอแรงๆ?"

"อ๊าาา มะ...ไม่ใช่สัก...อ๊ะ!"

"จัดให้ อ๊าาา"

ปั่ก! ปั่ก! ปั่ก!

ปั่ก! ปั่ก!

"อ๊ะ อ๊ะ อ๊าาา รุ่นพี่!"

"อ๊าาา แม่ง!"

"อ๊าาา อ๊าาา อุ๊ปส์!"

จ๊วบ! จ๊วบ! จ๊วบ!

ร่างสูงจัดการปิดปากของเธอด้วยจูบอันร้อนแรง ในขณะที่แก่นกายยังคงกระแทกเข้าออกอย่างแรงจนเขารับรู้ได้ถึงมือบางที่จิกเล็บลงบนไหล่ของเขา แต่ก็ไม่สามารถทำให้เขาลดแรงกระแทกลงได้ หึ!

จ๊วบ! จ๊วบ! จ๊วบ!

"อื้มมม อื้มมม"

"อื้มมม จ๊วบ!"

"อ๊าาา ซี๊ดดด! แรงไปแล้ว อ๊าาา"

"แต่ก็ทำให้เธอคราง :-)"

ปั่ก! ปั่ก! ปั่ก!

"อ๊าาา ไอ้พี่บ้า! อ๊ะ!"

งับ! งับ!

"อ๊าาา ซี๊ดดด!" ปากบางกัดเต้าทั้งสองข้างของเธออย่างเอาแต่ใจ ก่อนที่จะขบเม้มตามซอกคอไล้ลงมาที่หน้าอกของเธอรวมถึงส่วนต่างๆบนตัวเธอเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ

"อ๊าาา อ๊าาา ซี๊ดดด! เจ็บนะคะ!"

"ต่อไปนี้ให้เรียกพี่ว่าพี่เวย์"

"ทำไมล่ะค่ะ อ๊าาา"

ป๊อก!

"ชิ! หยุดทำไมคะ!" เพราะเธอกำลังจะเสร็จแล้วแท้ๆ แต่ร่างสูงกลับถอดแก่นกายออกไปซะงั้น

พรึ่บ!

"แทนตัวเองว่าน้ำหรือเมียดี"

ฉ่าาาา

"พูดอะไรของพี่เนี่ย >.<"

"ต่อไปนี้ห้ามเข้าใกล้ผู้ชายคนไหนนอกจากพี่!"

"แต่ว่า...."

"ไม่มีแต่"

"งะ!"

"เพราะถ้าพี่เห็นเธอเข้าใกล้ผู้ชายคนไหนที่ไม่ใช่พี่ เธอจะต้องโดนลงโทษ"

"ละ...ลงโทษ?"

"แบบนี้ไง :-)"

สวบ!

"กรี๊ดดดดด!"

หมับ!

เธอผวาเข้าหาตัวเขาทันที เพราะเขาดันแก่นกายเข้าไปในร่องเธอจนมิด

"หึ!"

"อึก!"

ร่างสูงเลือกที่จะแช่แก่นกายไว้ในร่องสาวอยู่อย่างนั้นโดนไม่ขยับไปไหน ถึงแม้เขาจะอยากกระแทกเต็มทน แต่เพราะอยากสั่งสอนเด็กบื้อคนนี้สักหน่อย หึ :-)

"เข้าใจที่พูดมั้ย?"

"ทำไมไม่ขยับคะ อ๊ะ!"

" :-)"

พรึ่บ!

"อ๊าาา เข้าใจแล้วค่ะ!"

"หึ!"

ปั่ก! ปั่ก! ปั่ก!

ปั่กๆๆๆๆ

"อ๊าาา อ๊าาา อ๊าาา"

"อ๊าาา อ๊าาา"

____________________

เช้าวันต่อมา....

แพร่บ! แพร่บ! แพร่บ!

"อื้อออ"

"อื้มมม"

แพร่บ! แพร่บ!

พรึ่บ!

"กรี๊ดดดด!"

"หึ :-)"

"ทำอะไรของพี่เนี่ย >.<"

"อยากกินน้ำหวาน :-)"

"กรี๊ดดดด! หยุดพูดเลยนะ >.<" ฉันไม่รู้ว่าจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนแล้วนะ

หลังจากที่เมื่อคืนพี่เวย์แกล้งฉันทั้งคืนกว่าจะได้นอนก็เกือบเช้าแล้วเหมือนกันแล้วนี่ฉันต้องตื่นเพราะรู้สึกเหมือนมีอะไรมากวนและก็เป็นอย่างที่คิดไว้จริงๆ

"หึหึหึ"

">.<"

"ยังแดงอยู่แฮะ"

".....!!"

พรึ่บ!

หมับ!

ฉันรีบหุบขาเข้าหากันทันที แต่ก็ถูกมือหนาจับขาฉันอ้าออกทั้งสองข้างไว้เหมือนเดิม นั่นทำให้ฉันต้องเบือนหน้าหนีทันทีด้วยความเขิน ฮือออ...ทำไมพี่เขาหื่นอย่างนี้เนี่ย ใครก็ได้ช่วยน้ำหนาวคนนี้ด้วย >.<

"จะเขินทำไม เคยเห็นมาหมดแล้วมั้ย?"

"ไอ้พี่บ้า! พี่จะพูดทำไมเนี่ย >.<"

"เรื่องจริง"

พรึ่บ!

ฉันรีบลุกขึ้นก่อนจะเอามือปิดปากเขาทันที

"หยุดพูดเลยนะคะ!"

"หึ!"

แต่เดี๋ยวนะ! ทำไมสายตาเขามองต่ำลงมาล่ะ.....

ฉันเลื่อนมองตามสายตาของเขา ก่อนจะต้องร้องกรี๊ดออกมาอีกครั้ง

"กรี๊ดดดด!"

งับ!

"......!"

จ๊วบ! จ๊วบ!

"อื้ออออ!"

จ๊วบ! จ๊วบ! จ๊วบ!

"อื้มมม อ๊าาา พี่ >.<"

"หิวนม :-)"

ฉ่าาา

หน้าฉันตอนนี้คงแดงมากแน่ๆ ฮือออ....

ปากบางครอบครองเต้าทั้งสองข้างพลางดูดเม้มสลับกันไปมาอย่างชอบใจ เพราะตอนนี้ร่างบางก็เหมือนจะเผลอไผลไปกับสัมผัสของเขา

"อื้ออออ!"

จ๊วบ!

"หึหึหึ"

">.<" ฉันอยากจะร้องไห้

"ไปอาบน้ำได้แล้ว"

">.<"

"หรือจะไปอาบด้วยกัน?"

"บ้าเหรอคะ!"

"หึหึหึ"

พรึ่บ!

กุกกัก!

"หยุดหัวเราะเลยนะคะ >.<"

"รออาบพร้อมพี่? ได้สิ :-)"

"กรี๊ดดดด!"

ปัง!

"หึหึหึ"

เสียงประตูห้องน้ำปิดลง พร้อมกับเสียงหัวเราะที่ดังออกมาอย่างนึกสนุก

__________________

บรื้นนนน....

"เราจะไปไหนกันเหรอคะรุ่น..."

"......"

"เอ่อ...พี่เวย์ >.<" ฉันไม่ชินเลยที่ต้องมาพูดแบบนี้กับเขาน่ะ อร๊ายยย มันเขินนะ

หลังจากที่จัดการธุระของตัวเองเสร็จ ฉันกับพี่เซอร์เวย์ก็ออกมาข้างนอกกัน ซึ่งเป็นเวลาเกือบสิบโมงแล้ว

"หิวหรือยัง?"

"คะ?"

"พี่จะไปคุยงานที่จีเนียส"

"เอ่อ...งั้นเดี๋ยวน้ำกลับบ้านเองก็ได้ค่ะ พี่ไปคุยงานเถอะ"

"ถามว่าหิวหรือยัง?"

"เอ่อ..."

โครกกกก....

ท้องจะมาร้องทำไมตอนนี้เนี่ย...

"หึ :-)"

แกร๊ก!

ฉันเปิดประตูเข้ามาในห้องทำงานของเขาที่เป็นสถานที่ต้องห้ามพร้อมกับอาหารที่พี่เวย์แวะซื้อให้ ส่วนตัวเขานั้นก็ออกไปคุยงานอีกตึกหนึ่ง

พรึ่บ!

ทำไมรุ่นพี่ถึงมาคุยงานที่มหาลัยล่ะ หรือว่าเป็นงานกลุ่มกันนะ เพราะฉันได้ยินมาว่าปีสุดท้ายส่วนมากงานที่ทำจะเป็นงานกลุ่มมากกว่า คงเป็นงั้นล่ะมั้ง

"เฮ้อออ...ทำไมฉันง่วงนอนแบบนี้เนี่ย"

วันนี้ฉันได้รับข้อความจากกลุ่มเพื่อนว่าอาจารย์ยกเลิกคลาสทั้งสองวิชา ฉันจึงไม่มีเรียนและตอนนี้คือง่วงนอนสุดๆแล้ว นี่ก็ผ่านไปเกือบสองชั่วโมงแล้ว แต่ก็ไม่เห็นว่าพี่เซอร์เวย์จะเข้ามาเลย แล้วตอนที่ฉันเข้ามาในห้องนี้ก็ไม่เห็นพวกเพื่อนๆเขาด้วย สงสัยวันนี้คงไม่มีใครเข้ามาแล้วมั้ง

"งั้นของีบหน่อยแล้วกันนะ" ตอนแรกฉันคิดว่าจะกลับบ้านแล้วล่ะ แต่พอนึกไปถึงคำพูดพี่เขาเท่านั้นล่ะ ฉันก็ไม่กล้าขึ้นมาทันที

"ถ้ากลับไปก่อน รู้นะว่าจะเกิดอะไรขึ้น"

ถึงแม้พี่เขาจะไม่ได้พูดอะไรมาก แต่พอเห็นสายตานิ่งของเขาเท่านั้นล่ะ ฉันก็รู้ได้ในทันทีว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อจากนั้น >.<

แกร๊ก!

เสียงประตูเปิดออกมาพร้อมกับเสียงคุยโทรศัพท์ชองใครบางคนที่เพิ่งเข้ามาในห้องแห่งนี้

ตึก...ตึก...ตึก

"กูรู้น่าว่ามันเป็นแค่เกม แต่ไม่คิดว่าไอ้เวย์มันจะจริงจังกับน้องเขาขนาดนั้นนี่หว่า"

หือออ...เสียงใครกัน

"กูไม่คิดว่าน้องน้ำหนาวกับไอ้เวย์มันจะไปถึงขั้นนั้นนี่หว่า มึงก็รู้ว่าไอ้เวย์มันไม่สนใจผู้หญิงคนไหนเลย กูแพ้มันจริงๆวะ"

กุกกัก!

"รถมีแค่ไม่กี่คันเลยนะเว้ยที่กูต้องสละมันให้ไอ้เวย์น่ะ เออ กูหาของเจอละ งั้นแค่นี้ก่อนนะเว้ย!"

ปัง!

เสียงประตูปิดลง เธอที่ตื่นขึ้นมาเพราะได้ยินเสียงคนเดินเข้ามาถึงกับน้องนิ่งไปทันที เมื่อได้ยินเสียงใครบางคนคุยกับปลายสายเรื่องของฉันกับพี่เซอร์เวย์

พลางนึกไปถึงข้อความที่ส่งมาหาฉันตลอดในช่วงที่ผ่านมา เรื่องของฉันกับพี่เขามันเป็นแค่เกมหลอกลวงเท่านั้นจริงๆเหรอ.....

"ระหว่างฉันกับพี่เวย์เป็นแค่เกมเกมหนึ่งของพี่เขาจริงๆเหรอ...."