บทที่ 5 เริ่มใหม่อีกครั้ง (NC)

ฟางหลินเฉินยอมปล่อยมือจากขาอวบ ก้มลงมาจูบดูดดื่มลิ้นแดงน่ารัก และกอดไหล่เนียนของนางเอาไว้แน่น ระหว่างที่เขาฝังแท่งหยกร้อนเสียดสีแผดเผาร่องฉ่ำน้ำ

เสียงเตียงดังสนั่นตามแรงกระแทกของชายหนุ่ม เขาก้มลงไปกัดไหล่นวลฝังเขี้ยวของเขาลงในเนื้อแน่นสุดแรง ขยับสะโพกของเขาขึ้นลงอย่างเร็วเร่ง ในที่สุดความสุขล้นปรี่ก็ปลดปล่อยใส่ธารน้ำคับแคบของหญิงสาว เขาคำรามออกมาผ่านเนื้อนุ่มที่กัด ร่างกายของเขาสั่นสะท้านเพราะการปลดปล่อย 

สองมือใหญ่กอดร่างแน่นนิ่มไว้ แม้จะไปถึงยอดเขาแล้วแต่ฟางหลินเฉินยังคงขยับนวดคลึงแท่งหยกร้อนของเขาเบาๆ เพื่อคงระยะเวลาแห่งความสุขสันต์ไว้ให้นานขึ้น 

เมื่อเขารีดนมขาวขุ่นของตัวเองออกมาจนแทบทุกหยด ในที่สุดเขาก็เงยหน้าขึ้นมามองหญิงสาวสั่นเทาใต้ร่างของเขา เขาคาดว่าจะได้เห็นสีหน้าสุขสมแต่กลับเห็นเพียงใบหน้าบิดเบี้ยวเพราะความเจ็บปวด นางกัดริมฝีปากตัวเองไว้แรงจนแทบห้อเลือด

“แม่นาง!” เขารีบชันศอก เอื้อมมือออกไปแตะริมฝีปากสีชาด 

“อย่ากัด..อย่ากัดตัวเอง เจ็บมากใช่ไหม..หายใจ อย่ากัดตัวเอง” เขาใช้นิ้วโป้งดึงริมฝีปากล่างของนางเบาๆ 

“ดี..เด็กดี” เขาเอ่ยชื่นชม เมื่อนางยอมอ้าปากหอบหายใจอย่างเชื่อฟัง 

จากนั้นเขาก็ก้มลงไปจูบริมฝีปากล่างที่นางกัดจนห้อเลือด ลิ้นอุ่นตวัดชิมบางเบา เขาหมุนลิ้นเป็นวงกลมรอบๆ รอยกัดเพื่อบรรเทาความเจ็บให้นาง

“เจ็บมากไหม” เขาถามเสียงเบาระหว่างที่ยังคงลิ้มเลีย 

“เอ่อ..ไม่ ไม่แล้วเจ้าค่ะ” เสียงกระซิบตอบจากหญิงสาว นางตัวสั่นเทาเพราะความเจ็บที่อื่น แต่เขากลับคิดว่านางเจ็บเพราะถูกกัด 

“อืม..” เขาก้มลงมาตวัดลิ้นรอบรอยกัดบนไหล่เนียน บริเวณที่เขาเป็นคนกัดเอง ยามนี้ก็เริ่มแดงช้ำแล้วเช่นกัน แต่เขาก็เลียรอบรอยกัดต่อไป ราวกับการทำเช่นนั้นจะช่วยบรรเทาความเจ็บได้จริง

“ท่าน..ท่านพี่ ข้าไม่เจ็บแล้วเจ้าค่ะ” แม้นางจะยังเจ็บระหว่างขาทุกครั้งที่เขาขยับตัว และการเลียเช่นนั้นก็ไม่ได้ทำให้นางหายเจ็บบนรอยกัด แต่นางกลับรู้สึกอบอุ่นหัวใจอย่างประหลาด

“ครับ..ผมแค่รู้สึกว่าคุณหวานมาก” เขายิ้มที่มุมปากแล้วลากลิ้นเปียกลงมาเลียบนฐานอกอวบอ้วนต่อไป

“ฮือ..อา เอ่อ..ท่าน ท่านพี่” เสียงหวานร้องประท้วงเบาๆ นางยกมือมาต้องการจะผลักใบหน้าของเขา แต่นางกลับลังเลไม่กล้าวางมือไปสัมผัส

ฟางหลินเฉินเห็นเช่นนั้นก็ยิ้มจนตาหยีย่น เขารู้สึกว่านางฟ้าคนนี้ช่างขี้อายจนน่ารักน่าสงสาร ชายหนุ่มจึงยื่นมือไปจับมือของนางและแนบไปบนแก้มของเขา

“ข้าเป็นของน้องหญิง เจ้าสามารถแตะต้อง จับ และกัดได้ตามชอบ” ในเมื่อหญิงสาวยังคงคีบคาแรกเตอร์เรียกเขาว่าท่านพี่ เขาก็เล่นตามบทและเรียกนางว่าน้องหญิง 

เมื่อฝ่ามืออวบอิ่มของนางลูบไปบนแก้มของเขา แววตากลมโตก็เบิกกว้างขึ้นเล็กน้อย นางอ้าปากพ่นลมหายใจออกมาเบาๆ จ้องมองฝ่ามือของตัวเองที่กำลังสัมผัสแก้มของชายหนุ่ม จากนั้นก็เลื่อนสายตาไปสบตากับเขา 

ฟางหลินเฉินคล้ายได้เห็นดวงดาวกำลังเต้นระบำสั่นระริกอยู่ไหนแววตาของหญิงสาว เขากล้าพูดได้ว่านางมองเขาด้วยความเคารพและบูชา ราวกับคลั่งไคล้หลงใหลเขาอย่างมาก และมีบางส่วนคล้ายไม่มั่นใจแต่ก็ยังชื่นชมเขา

“ใช่แล้วน้องหญิง ข้าเป็นของเจ้า” 

“ข้า..ข้าเป็นฮูหยินของท่านแล้ว..ใช่หรือไม่” นางถามด้วยความใสซื่อ ตากลมโตยังคงมองเขาไม่วางตา

“เจ้าเป็นฮูหยินของข้า และข้าเป็นสามีของเจ้า..ในคืนนี้” เขายิ้มและดึงฝ่ามือของนางมาจูบเบาๆ 

เขาเพียงพูดเพราะต้องการเล่นตามบทบาทสมมุติบนเตียงเพียงหนึ่งค่ำคืน แต่ไม่รู้ว่าหญิงสาวคิดอะไร นางยิ้มออกมาอย่างน่ามอง แววตาเต็มไปด้วยความสุข มีน้ำตาคลอเล็กน้อยที่หางตา ยิ่งขับให้นางงดงามขึ้นอีกหลายร้อยเท่า

“ฮูหยิน..” ฟางหลินเฉินมองด้วยความหลงใหล เขาจูบริมฝีปากของหญิงสาวเบาๆ ก่อนจะชันตัวลุกขึ้นเพราะอยากรีบล้างตัวและต่อรอบสอง 

ช่วงจังหวะที่เขากำลังดึงแท่งหยกอ่อนนุ่มของตัวเองออกมา เขาก็ได้เห็นความจริงที่ทำให้หญิงสาวเจ็บปวด นางยังบริสุทธิ์อยู่ และเขาเป็นคนแรกของนาง!..

ฟางหลินเฉินตัวแข็งทื่อ เขารู้แล้วว่าเหตุใดหญิงสาวจึงดูขี้อายนัก ทั้งที่ทำงานเช่นนี้ หัวใจของเขาอ่อนยวบ แอบตำหนิผู้จัดการของเขาที่จัดหญิงสาวไม่รู้งานมาให้ 

เขารู้สึกผิดเล็กน้อย เพราะอย่างไรเขาก็คิดว่าครั้งแรกควรมอบให้คนรักดีกว่า อย่างน้อยนางฟ้าน่ารักจะได้ไม่เสียใจ แต่สายตายกย่องของหญิงสาวที่กำลังมองเขาอยู่ก็ทำให้เขารู้สึกว่านางอาจรักเขา และยอมพาตัวเองมามีความสุขกับเขา แม้จะชั่วค่ำคืนนางก็ยอม

เมื่อคิดดูว่าเขาอาจกำลังมีเซ็กกับแฟนคลับเขาก็รู้สึกผิดมากขึ้น เขาไม่ชอบมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับแฟนคลับมากเกินจำเป็น เพราะอาจมีผลเสียตามมาทีหลัง และพวกแฟนคลับที่คลั่งไคล้มากๆ ก็มักจะทำใจไม่ได้เมื่อทุกอย่างจบลงในวันรุ่งขึ้น 

แต่ท่าทางน่ารักน่าทะนุถนอมของหญิงสาว ก็ทำให้ฟางหลินเฉินทำใจปล่อยนางไปไม่ได้ เขารู้ว่าไม่ควร แต่นางฟ้าที่แทบหลุดออกมาจากจินตนาการของเขาอยู่ตรงหน้า เขาจะปล่อยไปได้ยังไง

“ขอโทษนะ ผมไม่รู้ว่าคุณยัง..ว่านี่เป็นครั้งแรกของคุณ เมื่อครู่เลยรุนแรงไป เดี๋ยวผมจะทำใหม่ให้อ่อนโยนขึ้น ดีไหม..” เขาลูบแก้มกลมของนางเบาๆ ระหว่างที่ถอนตัวเองออกมา

“เอ่อ..เจ้าค่ะ” นางฟังเขาไม่ค่อยเข้าใจนัก แต่ก็ยินดีเชื่อฟังเขาทุกอย่าง 

ฟางหลินเฉินเพียงหยิบผ้าแพรเนื้อนุ่มที่อยู่ข้างหัวเตียงมาเช็ดซิ่วฉิวอวบอูมของหญิงสาว ซึ่งปล่อยคราบน้ำรักของเขาผสมกับเลือดเล็กน้อยของนางออกมา เขาเช็ดอย่างเบามือ จ้องมองสายตาเขินอายที่มองมายังเขาอยู่ตลอดเวลา หัวใจของเขารู้สึกอบอุ่นแปลกๆ 

“ท่านพี่ ท่านไม่จำเป็นต้องทำเช่นนี้ ข้าจะปรนนิบัติท่านเองเจ้าค่ะ” หญิงสาวเอ่ยด้วยความขัดเขิน ระหว่างที่อ้าขาให้เขาเช็ดทำความสะอาดให้

“ฮูหยิน..ข้าต้องดูแลเจ้าอย่างดี” เขายิ้มตอบ ระหว่างที่ใช้ผ้าเช็ดคราบเลือดและคราบน้ำนมสีขุ่นบนแท่งหยกของเขา

“เอ่อ..ขอบคุณเจ้าค่ะ” นางค่อยๆ ปิดขาเข้าด้วยกันและมองไปทางอื่น สองแก้มกลมแดงก่ำ คล้ายนางไม่กล้ามองเขาตรงๆ