บทที่ 6 เข้าหอกับฮูหยิน (NC)

“เจ้าชื่ออะไร” ฟางหลินเฉินโยนผ้าแพรทิ้งและก้มลงมาจุมพิตริมฝีปากของหญิงสาว เอ่ยถามเรื่องสำคัญ ทั้งที่ปกติเขาจะไม่ถามชื่อของใครเวลาทำเรื่องพวกนี้ แต่นางฟ้าตรงหน้าทำให้เขาอดใจไม่ได้จริงๆ เขาอยากรู้จักนางมากขึ้น

“ข้า..คือ ท่านไม่รู้หรือ” หญิงสาวมองเขาและขมวดคิ้วด้วยความไม่แน่ใจ เขาไม่รู้จักชื่อของนางจริงหรือ

“หือ?..” เขายังคงถูริมฝีปากไปมาแผ่วเบาบนริมฝีปากของนางอย่างหลงใหล

“ข้า หลิวลี่อิน[1]เจ้าค่ะ” นางได้แต่คิดว่าเขาอาจกำลังสับสน

“อือ ไพเราะจัง เหมือนเสียงของเจ้าเลย” เขาพูดและแนบจุมพิตลงไปบนปากระเรื่อแรงๆ หนึ่งครั้ง 

“เอ่อ..ขอบ..ขอบคุณเจ้าค่ะ” หญิงสาวใบหน้าแดงก่ำกับคำชื่นชมนั้น นางคิดว่าเขารังเกียจนางมาโดยตลอด ที่แท้เขาทั้งอ่อนโยนและชื่นชมนาง หรือเขาเพียงกลั่นแกล้ง นางไม่อาจรู้ แต่รู้เพียงยามนี้ในอกของนางสุขสมมากล้นด้วยความอบอุ่น เท่านี้ก็เพียงพอ

“ข้าจะเบามือ เราลองกันใหม่อีกครั้งนะ ข้าสัญญาจะทำให้เจ้ารู้สึกดี ไม่เจ็บปวดอีก” ฟางหลินเฉินเงยหน้าขึ้นมามองสบตากลมโตคล้ายผลซิ่ง[2]ของหลิวลี่อิน 

“ลองใหม่..อะไรเจ้าคะ” นางถามด้วยความไร้เดียงสา

“ฮึ..ก็..” เขาจับมืออวบอ้วนของหญิงสาวลงไปบีบคลึงแท่งหยกนุ่มนิ่มของเขา 

“เรียกว่า..เข้าหอ ใช่ไหม” เขาถามพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

“...” หลิวลี่อินได้แต่เบิกตาโตและเขินอาย ไม่ใช่ว่าพวกเขาเพิ่งเข้าหอกันไปหรอกหรือ นางคล้ายหายใจไม่ทั่วท้อง เมื่อเขานำพาให้มือของนางนวดคลึงความนุ่มนิ่มของเขาจนเริ่มแข็งตัวอีกครั้ง

“อือ..เก่งมากเด็กดี” เขาหอมแก้มกลมเพื่อให้รางวัลที่นางเชื่อฟังและทำให้เขาพร้อมรับศึกใหม่

หญิงสาวกลืนน้ำลายอย่างยากเย็น นางเกร็งตัวเมื่อเขาชันตัวลุกนั่งระหว่างขาของนางอีกครั้ง มองเขาคล้ายหวาดผวาเล็กน้อย ความเจ็บปวดที่ถูกเขาล่วงล้ำเข้าไปในตัวยังไม่จางจากความรู้สึก เมื่อครู่ เขาทั้งกระแทกกระทั้นจนนางแทบหยุดหายใจ จะให้ลืมได้อย่างไร ยังผ่านไปไม่ถึงหนึ่งเค่อ[3] เขาก็จะทรมานนางอีกแล้วหรือ

“ไม่ต้องเกรง ต่อไปข้าจะเบามือ” เขายิ้มและจับขาอวบงอเข่า ประคองขาของนางไว้อย่างดี ก่อนจะก้มลงไปจูบหัวเข่าของนางเบาๆ และลากริมฝีปากลงไปยังข้อเท้าของนาง เขายังจำได้ว่านางมีจุดเสียวซ่านอยู่ตรงไหน

“อ๊ะ..ท่าน ท่านพี่..” และเป็นดังคาด หญิงสาวร้องออกมาเสียงหลง เพียงเขาใช้ลิ้นสัมผัสข้อเท้าของนางบางเบา

เขาภาคภูมิใจที่ตัวเองค้นพบความลับนี้ ชายหนุ่มตัดสินใจจะทำให้นางฟ้าแสนน่ารักร้องครางจนเสียงแหบแห้งให้ได้ เขาเริ่มลงลิ้นชิมความหวานอย่างตั้งใจ

ฟางหลินเฉินใช้ริมฝีปากแตะและจุมพิตไปรอบข้อเท้าของหลิวลี่อิน ระหว่างที่มือหนึ่งกอดขานางไว้ อีกมือของเขาก็จับแท่งหยกร้อนของตัวเขาถูรอบทางเข้าคับแคบฉ่ำน้ำของหญิงสาว

“อ้า..อา อะ อะ อ๊ะ..” เขายังไม่ทันเข้าไปในช่องแคบ นางก็โอดครวญเสียงสั่นเครือ

ชายหนุ่มยิ้มแย้มมองความสุขที่เขาบรรจงมอบให้นางฟ้าอย่างตั้งใจ เขาถูไถแท่งหยกแกร่งไปรอบๆ จงใจเบียดบี้ติ่งเนินเขาแสนอ่อนไหวที่อยู่ระหว่างกลีบช่องทางเข้า

“อ้า อ้า..”

“ใช่แล้ว ฮูหยิน เจ้าช่างน่ามองยิ่งนัก น่ารักที่สุด..” เขาชื่นชมเสียงสั่นพร่า แม้เรียวลิ้นนุ่มของเขายังคงตวัดลิ้นไปรอบข้อเท้าขาว

“อ๊ะ!!...” หลิวลี่อินตัวสั่นสะท้าน ลืมสิ้นความเจ็บปวดก่อนหน้า นางไม่อาจควบคุมสติหรือความอับอายใดอีก ปล่อยให้ตัวเองเสียวซ่านสะท้านไหวกับการหยอกล้อของสามี ยิ่งเขาถูไถนางก็ยิ่งขาดสติ ทุกสิ่งเริ่มเลือนราง รู้สึกได้เพียงแรงบดเขี่ยตรงติ่งเนินชมพูที่เขากลั่นแกล้งอย่างตั้งใจ

“อ้า..อา..อ๊ะ อ้า!!!!” ในที่สุดความรู้สึกก็ถูกกระหน่ำจนหลั่งรดออกมา สายน้ำอ่อนหวานพุ่งจนเปื้อนผ้าปูที่นอนเปียกเป็นวง 

แต่ยามนี้ผู้ใดจะสนใจรอยเปียกเปื้อนกันเล่า หลิวลี่อินทั้งสั่นเทา ทั้งสุขสม จนคล้ายมองไม่เห็นสิ่งใดนอกจากความพร่ามัว หอบหายใจสั่นระริกน่าเอ็นดู 

ส่วนฟางหลินเฉินก็มองภาพงดงามนั้นอย่างตกตะลึง นางช่างงดงามยามที่สุขสมหลั่งริน เซ็กซี่จนหัวใจของเขาเจ็บปวดหายใจไม่ออกตามหญิงสาวไปด้วย แม้ทั้งมือและแท่งหยกของเขาจะเปียกน้ำหวานของนาง แต่นั่นก็เพียงผลักความต้องการของเขาให้ไปสุดขอบมากยิ่งขึ้นเท่านั้น

“น่ารัก..น่ารักจัง” เขาปล่อยข้อเท้านวลเนียน ชื่นชมราวท่องบทสวด ก้มลงไปจูบปิดปากหญิงสาว

“คุณหอมมาก..กลิ่นของเจ้าช่างเย้ายวนยิ่งนัก” เขากระซิบชิดริมฝีปาก และเอื้อมมือลงไปจับแท่งหยกถูรอบทางเข้าระหว่างขาของหญิงสาวผู้สั่นระริก

“อา..อะ..” หลิวลี่อินที่แทบขาดใจจากการเสร็จสม สติของนางค่อยๆ กลับมายังร่องรักที่เขาเริ่มผลักความแข็งใหญ่เข้าไปอีกครั้ง 

“ฮูหยิน..เจ้าช่างงดงามยิ่งนัก” เขาครางระหว่างพาตัวเองไปเป็นหนึ่งเดียวกับฮูหยินแสนน่ารักของเขาจนลึกสุดทาง

“อา..อ้า..” หญิงสาวฝืนทนความเสียวซ่านไม่ไหว นางยกมือขึ้นผลักอกแกร่ง เพราะนางเพิ่งถูกพาไปยังสุดขอบเหว ภายในช่องแคบยังคงอ่อนไหวเกินจะรับ แต่เขากลับไม่ยอมหยุด บดเบียดความใหญ่หนาและยาวของเขาเข้าไปลึกแล้วลึกอีก

ครั้งนี้แม้จะเจ็บปวด แต่หลิวลี่อินกลับรู้สึกทั้งเจ็บทั้งสุขสม ในใจคล้ายต้องการความเจ็บเพิ่มสักหน่อยเพื่อตัวเองจะได้กระอักความเสียวซ่านออกมาอีกครั้ง แต่เขากลับอ่อนโยนยิ่งนัก เพียงผลักเข้าในตัวนางเบาๆ และหอมแก้มของนางอย่างนุ่มนวลละมุน

ฟางหลินเฉินกอดไหล่กลมและจูบเลียไปรอบคออิ่มนุ่ม เสียงหอบหายใจของหญิงสาวยังคงกระชั้นสั่นเครือ บางครั้งเขาอดรนทนไม่ไหวก็แอบขบกัดบ้าง แต่ขยับเข้าออกอยู่ครู่หนึ่งก็รู้สึกว่าเช่นนี้ไม่อาจพานางฟ้าโบยบินไปยังยอดเมฆา

เขาจึงลุกขึ้นนั่งชันเข่า ยังคงผลักดันตัวเองเข้าออกทางคับแคบเปียกปอน มือใหญ่เอื้อมไปอุ้มขาสองข้างของหญิงสาวมาแนบอก ยกข้อเท้าทั้งสองมาระดับริมฝีปากและเริ่มจุมพิตลิ้มเลียอีกครั้ง

“อ๊า...” เสียงร้องแหบพร่าของนางกลับมาดังอีกครั้ง 

ชายหนุ่มผลักดันตัวเองแรงขึ้น ระหว่างที่สองแขนแกร่งกอดขานุ่มเนียนไว้ ปากของเขาก็ดูดดื่มกัดกินข้อเท้านวล บางครั้งยังเลื่อนริมฝีปากไปดูดกลืนปลายนิ้วเท้าสะอาดขาวของหลิวลี่อินด้วย

“อ้า..อา..อะ อ๊ะ อ้า อ้ะ..อา”

 

---

[1]ลี่อิน แปลว่า เสียงที่งดงาม ไพเราะ

[2]ดวงตาผลซิ่ง ว่ากันว่าดวงตาแบบนี้จะทำให้ดูอ่อนเยาว์ สะท้อนถึงความใสซื่อบริสุทธิ์ ใครเห็นก็อยากจะเข้าหาด้วยความเอ็นดู ผลซิ่ง คือ แอปริคอท เป็นผลไม้มีเมล็ดคล้ายอัลม่อน ภายนอกคล้ายลูกพีชและบ๊วย

[3]หนึ่งเค่อ คือ 15 นาที