ล่ามรักร้ายนายคาสโนว่า

ชมจันทร์....

"ชมเที่ยงนี้กินอะไรดี" พินเพื่อนพยาบาลถามฉันเพราะนี่ก็ใกล้จะเที่ยงแล้ว

"ไม่รู้อ่ะคิดไม่ออกแกอยากกินอะไรล่ะ"

"อืมมม อาหารญี่ปุ่นดีมะชั้นอยากกินซูซิ"

"ร้านไหนล่ะ" ฉันถามอย่างไม่ได้ใส่ใจมากนักเพราะกำลังยุ่งอยู่กับเอกสารตรงหน้า

"จะร้านไหนอีกล่ะจ๊ะก็ร้านคุณอาร์ตไง"

"ไม่ไปอ่ะถ้าแกไปจะกินร้านนายนั่นแกก็ไปคนเดียวฉันขอกินก๋วยเตี๋ยวแถวนี้ดีกว่า"

"ไปเป็นเพื่อนฉันหน่อยสิเมื่อก่อนแกชอบกินไม่ใช่เหรอทำไมเดี๋ยวนี้ไม่ชอบแล้วล่ะ"

"กินบ่อยๆ ก็เบื่อมั้ยล่ะ"

"เบื่ออาหารญี่ปุ่นหรือเบื่อเจ้าของร้านกันแน่จ๊ะ อิอิ^^"

"เบื่อเจ้าของร้านจบมะ" ฉันหันไปตอบตามความจริงเพราะถึงจะโกหกยัยพินก็เซ้าซี้ถามอยู่ดีนั่นแล่ะ

"แกนี่ก็นะฉันเห็นคุณอาร์ตตามจีบแกมาตั้งนานเมื่อไหร่แกจะใจอ่อนสักทีล่ะ"

"ฉันไม่มีวันใจอ่อนให้คนอย่างนายนั่นเป็นอันขาดถ้าเธอรู้ว่าเมื่อก่อนนายนั่นทำอะไรกับฉันแกจะไม่เชียร์เขาแบบนี้หรอก"

"ถ้าให้เดาคงจะเป็นเรื่องที่เขาเคยล้อว่าแกไม่สวยตอนสมัยแกเรียนใช่ป่ะ"

"แกรู้ได้ไงยัยพินฉันยังไม่ได้เล่าให้เธอฟังเลยนะ"

"ก็คุณอาร์ตเล่าให้ฉันฟังน่ะสิจ๊ะ คุณอาร์ตบอกว่ารู้สึกผิดที่เคยล้อแกตอนนั้น"

"เหอะคนอย่างนายนั่นน่ะเหรอจะรู้สึกผิดให้แมวออกลูกเป็นไข่ก่อนเถอะฉันถึงจะเชื่อ"

"ดูแกจะไม่ชอบขี้หน้าคุณอาร์ตมากจริงๆ เลยนะชมทั้งที่เรื่องมันก็ผ่านมานานแล้ว"

"ถึงจะผ่านไปอีกร้อยปีฉันก็ไม่ลืม หึแกเชื่อไหมว่าตั้งแต่เกิดมาฉันไม่เคยเกลียดใครเท่านายนั่นมาก่อนเลยให้ตายเหอะ"

"โบราณเค้าว่าเกลียดแบบไหนได้แบบนั้นนะครับคุณพยาบาล" ฉันหันขวับไปทันทีทันใดก็เห็นนายอาร์ตยืนยิ้มแป้นอยู่ตรงหน้าเคาท์เตอร์

"อ้าวคุณอาร์ตสวัสดีค่ะเนี่ยพินกำลังจะชวนยัยชมไปทานอาหารร้านคุณอาร์ตอยู่พอดีเลยคุณอาร์ตมาก็ดีแล้วไปส่งพวกเราหน่อยนะคะขี้เกียจโบกแท็กซี่^^"

"ได้เลยครับผมพร้อมบริการอยู่แล้วโดยเฉพาะสาวๆ ^^"

"คุณอาร์ตทั้งใจดีทั้งหล่อแบบนี้ถ้าใครได้เป็นแฟนคงโชคดีน่าดูเลยนะคะ^^"

"ผมก็รอเป็นแฟนกับเพื่อนคุณพินอยู่นี่ไงครับ" ฉันมองบนทันทีที่ได้ยิน

"โอ๊ยจีบเพื่อนพินแบบนี้เลยเหรอคะพินเขินแทนยัยชมเลยอ่ะค่ะ พินว่านี่ก็เที่ยงแล้วงั้นเราไปกันเลยมั้ยคะพินหิวแล้วยัยชมก็น่าจะหิวเหมือนกัน ป่ะชม" ยัยพินพูดเองเออเองเสร็จสรรพทั้งที่ฉันยังไม่ได้ตอบตกลงว่าจะไปด้วยเลย สุดท้ายฉันก็โดนเพื่อนลากออกมาทั้งที่ไม่เต็มใจมาเลยสักนิด

"แกนั่งหน้ากับคุณอาร์ตนะส่วนฉันจะนั่งหลังเอง" ยัยพินคะยั้นคะยอให้ฉันนั่งด้านหน้ากับอาร์ตพอฉันนั่งยัยพินก็จัดการคาดเข็มขัดให้เรียบร้อยเสร็จสรรพจากนั้นก็ปิดประตูรถทันทีสักพักเจ้าของรถก็ขึ้นมานั่งประจำที่ ฉันหันไปมองยัยพินที่ยังไม่ขึ้นรถมาสักที

"มองหาใครมองหาคุณพินเหรอเค้าไม่ไปด้วยหรอกเค้าไปโน่นแล้ว" ฉันรีบมองตามที่อาร์ตชี้ปรากฏว่าเป็นยัยพินกำลังยืนโบกรถแท็กซี่อยู่และก่อนที่ยัยพินจะขึ้นรถมันก็หันมาโบกมือให้ฉันด้วย ฉันโดนเพื่อนหลอกเหรอเนี่ย ฉันจะลงจากรถก็ไม่ได้เพราะเขาไม่ยอมปลดล็อกสุดท้ายฉันก็ต้องนั่งไปกับเขา

"ลืมเอาปากมาด้วยหรือไงครับคุณพยาบาล" ขับรถมาได้สักระยะเขาก็หันมาถามฉันเพราะฉันไม่พูดกับเขาเลยสักคำเดียว

"เอามาแต่ฉันไม่อยากพูดกับนายจบมะ"

"สวยแล้วหยิ่งจริงๆ เลยนะเธอน่ะ"

"แน่นอนสิโดยเฉพาะหยิ่งกับคนแบบนายไง"

"ถามจริงเธอไม่คิดจะใจอ่อนกับฉันเลยเหรอวะชมฉันตามจีบเธอมานานแล้วนะเว้ยจนตอนนี้ไอ้คิมมันจะมีลูกคนที่สามแล้ว"

"ถึงคิมจะมีลูกคนที่สี่ที่ห้าที่หกฉันก็ไม่มีวันใจอ่อนให้คนแบบนายจำเอาไว้"

"หึเธอใจแข็งให้ตลอดนะเพราะถึงยังไงฉันก็จะต้องเอาเธอมาเป็นเมียให้ได้ไม่เชื่อก็คอยดู"

"ถามจริงนะอาร์ตถ้าฉันไม่สวยนายคิดจะจีบฉันมั้ย"

"ไม่อ่ะ" ฉันอึ้งกับคำตอบของเขามากมากจนพูดไม่ออกเลยค่ะ

 เรื่องนี้เป็นเรื่องราวของอาร์ตและชมจันทร์จากเรื่อง ชังรักเมียรับใช้นะคะ