เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 2 “ฉันไม่รู้จักคุณ”
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-08-21 03:27:24ตอนที่ 2 “ฉันไม่รู้จักคุณ”
“คุณหมอคะ ตอนนี้คุณกำลังคุกคามฉันอยู่นะคะ ฉันมีสิทธิ์…”
ปึง!
หมอติณณ์ใช้มือล้อมเธอเอาไว้ในลิฟต์ เขากดไปชั้นบนสุด สายตาจ้องมองผู้หญิง ที่ทิ้งเขาไปเมื่อห้าปีก่อนอย่างเลือดเย็น ไม่บอกเหตุผล ไม่บอกลา และไม่คุยกับเขา วันนี้เขาจะต้องคุยกับเธอให้รู้เรื่อง
ดาดฟ้าโรงพยาบาล
“ปล่อยนะคุณหมอ ฉันเจ็บนะ คุณทำแบบนี้มันผิดกฎหมายนะ”
“ไม่มีกฎหมายข้อไหน ที่จะห้ามผัวคุยกับเมีย”
“หุบปากนะ! คุณพูดบ้าอะไรน่ะ อย่ามาคุกคามกันนะ ไม่งั้นฉันจะโทรแจ้งตำรวจ อ๊ะ! เอาคืนมานะ!”
เขาดึงมือถือเธอไป และใส่เอาไว้ในเสื้อกาวน์ทันที สายตาที่จ้องมา ทำให้เธอรู้สึกกลัว แม้ว่าจะไม่เคยเห็นมานานเกือบห้าปี แต่เธอก็ไม่เคยลืม สายตาที่เย็นชา ไม่มีความรู้สึกผิดนี้เลยสักครั้ง
“ปล่อย!”
“ยิ่งดิ้นก็ยิ่งเจ็บ ทางที่ดีอยู่เฉย ๆ แล้วมานั่งคุยกันดี ๆ เถอะ จะได้ไม่เจ็บตัว ถ้าคุณดิ้นมากกว่านี้ ผมไม่รับรองนะว่า จะทำมากกว่าลากคุณมาที่นี่”
เขาพูดพร้อมกับดึงเธอเข้ามากอดจนชิด เธอยังตัวผอมบาง ไม่ต่างกับภาพจำที่จำได้ แววตาหวาดระแวงนั่น ทำให้เขาจำเธอได้ทันที ไม่มีทางลืม แต่เมื่อมาพบกันอีกครั้ง ยี่หวาในภาพจำของเขา ซึ่งเป็นแค่เด็กมหาลัย ยิ้มเก่งคุยเก่ง และมักจะมองเขาด้วยสายตาคาดหวัง วันนี้กลับไม่ใช่แบบนั้น
สิ่งที่เขาสะดุด ไม่ใช่แค่ท่าทางของเธอ แต่เพราะความสวยที่มากขึ้นนี้ต่างหาก ที่ทำให้เขาไม่พอใจ ที่คนอื่นมองเห็นเธอ แน่นอนว่าเขาไม่เคยลืม และรู้ว่าเคยทำเรื่องเลว ๆ อะไรไว้กับยี่หวาบ้าง เมื่อหลายปีก่อน ถึงอยากจะขอโทษ หรืออยากจะขอโอกาส มันก็ไม่ง่ายเลย เพราะเธอปิดกั้นเขาทุกทาง
“ปล่อยนะ!”
เขายอมปล่อยมือ เมื่อพาเธอเดินออกมาที่ดาดฟ้า ซึ่งไม่มีคนมาที่นี่ ลมเย็นบนนี้ ทำให้เธอสงบลงได้บ้างเล็กน้อย เขาหันมามองหน้าเธอชัด ๆ อีกครั้ง ดูเหมือนว่ายี่หวาจะสวยขึ้น ไม่ใช่แค่สวย เธอยังรักษารูปร่าง ผิวพรรณได้ดีเหมือนเดิม แค่แต่งหน้ามากกว่าครั้งที่ยังเป็นแค่นักศึกษา ตอนนั้นเธอแทบจะไม่แตะต้องเครื่องสำอางเลย ผิดกับตอนนี้ เธอดูเป็นสาวมั่นยุคใหม่ ดูมั่นใจในตัวเอง และสวยสะดุดตามากกว่าสมัยเรียนเสียอีก
“ยี่หวา ทำไมถึงแกล้งจำพี่ไม่ได้”
“ฉันไม่รู้จักคุณ”
“งั้นเหรอ จะเอาแบบนี้จริงเหรอ แน่ใจแล้วใช่มั้ยที่พูดแบบนี้”
“อย่างน้อยตอนนี้ ไม่รู้จักกัน น่าจะดีสำหรับฉันมากกว่า หลีกไปค่ะ”
เขาล้อมเธออีกครั้ง ตอนนี้ยี่หวาหมดทางหนี เมื่อหมอติณณ์ใช้แขนสองข้าง พาดที่ระเบียงดาดฟ้า เพื่อไม่ให้เธอหนี เธอมองไปรอบ ๆ เพื่อจะหาทางหนี แต่เขาก็รู้ทัน
“ไม่ต้องมองทางอื่น สบตาพี่สิยี่หวา บอกมาสิว่า ทำไมถึงทิ้งพี่ไป ปิดการติดต่อพี่ทุกเส้นทาง ชาตินี้จะไม่ยกโทษให้พี่เลยเหรอ”
“มีค่าอะไรที่จะมาถามตอนนี้ ตอนนั้นทำไมไม่คิด”
“ยี่หวา พี่กำลังถามอยู่นะ”
“คุณมาถามหาเหตุผลเอาอะไรตอนนี้ มันสายไปแล้ว ฉันเองก็ลืมมันไปหมดแล้ว”
“ถามตอนไหนแล้วมันยังไง ก่อนหน้านั้นหวาเคยให้โอกาสพี่เหรอ พูดมาสิ ว่าเพราะอะไรถึงได้…”
“คุณหมอคะ ดูเหมือนว่าคุณจะเป็นคนที่ไม่เคยส่องกระจก ดูสันดานตัวเองเลยสักครั้งสินะคะ ก็เลยไม่รู้ว่า ก่อนหน้านั้นเคยทำอะไรไปบ้าง คุณอยากให้ฉันพูดอะไร จะถามเพื่อรื้อฟื้นเรื่องที่ฉันลืมไปหมดแล้ว เพื่ออะไรกัน”
“ลืมเหรอ! คิดว่าเรื่องแบบนี้ มันลืมกันง่ายนักเหรอยี่หวา!”
ยี่หวาหลบตาเขา และพยายามฝ่าวงล้อมอ้อมแขนของเขา แต่มันไม่ได้ผล หมอติณณ์ไม่ขยับแขน และยังดันตัวเองเข้ามาจนชิดเธออีกด้วย
“คุณหมอคะ นี่คุณจะทำอะไร ถ้าคุณเข้ามาอีกนิดเดียว ฉันจะตะโกนให้คนช่วย”
“ก็เอาสิ อยากจะรู้เหมือนกันว่า ตะโกนจนคอแตก จะมีใครกล้ามาช่วยหรือเปล่า”
“เอามือถือฉันคืนมา”
“ไม่คืนจนกว่าเราจะคุยกันดี ๆ”
“เราไม่มีอะไรจะคุยกัน หลีกไป”
“หวาไม่มี แต่พี่มีแน่ ทางที่ดีอยู่เฉย ๆ ไม่อย่างนั้น อย่าหาว่าพี่ไม่เกรงใจ อย่าลืมสิว่า ถึงยังไงพี่ก็เคยเป็น...”
เพีี๊ยะ!
สายตาเล้าโลม และคำพูดของเขา ทำให้ยี่หวาโกรธจนขาดสติ เธอฟาดฝ่ามือไปที่หน้าหล่อ ๆ ของเขาเต็มแรง แต่เขาก็ยังยืนนิ่งไม่คิดจะขยับเลยสักนิด
“อย่ามาทำรุ่มร่ามกับฉัน เรื่องระหว่างเรามันจบไปนานแล้ว อย่ามาถามหาหรือรื้อฟื้นอะไรอีก สำหรับฉัน คุณตายไปนานแล้ว ตั้งแต่เมื่อห้าปีก่อน ตอนนี้ก็อย่าเจอกันอีกเลย”
“คิดว่าตัวเองเจ็บเป็นอยู่คนเดียวงั้นเหรอยี่หวา คิดว่าคนอื่นไม่มีความรู้สึกเลยเหรอ ทำไมถึงเป็นคนใจร้ายได้แบบนี้”
ยี่หวานิ่งไป เมื่อหมอติณณ์พูดด้วยเสียงที่สั่นเครือออกมา เขากำหมัดแน่น เธอหันไปมองเขาตรง ๆ เป็นครั้งแรก ถึงได้เห็นดวงตาที่แดงก่ำนั้นอีกครั้ง เธอไม่รู้เลยว่า เขาโกรธหรือน้อยใจกันแน่
“พี่รู้ตัวว่าทำผิดในหลาย ๆ เรื่อง แต่การจากไปเงียบ ๆ โดยไม่บอกเหตุผล ไม่มีคำลา ไม่รับสาย ปิดกั้นทุกทางการติดต่ออย่างที่หวาทำ ไม่คิดว่ามันใจร้ายเกินไปหน่อยเหรอ”
ยี่หวาถอยออกมา เธอไม่อยากรับรู้อะไรอีกแล้ว เรื่องระหว่างเธอและเขา มันจบไปนานแล้ว อีกอย่างตอนนี้ ชีวิตของเธอก็กำลังจะไปได้ดี เธอสนุกกับการทำงาน ไม่อยากจะสะดุดเพราะเรื่องแบบนี้อีก
“คุณหมอคะ เรื่องทุกอย่างมันก็ผ่านมานานแล้วนะคะ ฉันเดินก้าวข้ามจุดนั้นมานานแล้ว คุณเองก็น่าจะลืมฉันไปได้แล้ว”
“ลืมเหรอ พูดง่ายนี่ยี่หวา ง่ายเกินไปหรือเปล่า ให้พี่ลืมทั้ง ๆ ที่… มีอะไรตั้งหลายอย่างที่ยังไม่ได้แก้ไข ถึงพี่จะผิด แต่หวาคิดว่าตัวเองทำถูกทุกอย่างเลยอย่างนั้นเหรอ”
บทล่าสุด
หมอร้ายคลั่งรัก ยัยแฟนเก่า ตอนที่ 72 เรื่องนี้พี่ผิดเอง
“ว่ายังไงนะ หวาอยากจะเจอมีนางั้นเหรอ ทำไมล่ะ”“หวาก็แค่อยากถามเธอสักครั้ง ถึงแม้ว่าเรื่องจะเกิดขึ้นมานานแล้ว แต่ก็อยากรู้ว่า เธอทำแบบนั้นเพื่ออยากให้พี่สนใจแค่นั้นจริง ๆ เหรอ หรือว่าเธอแค่ไม่ชอบหน้าหวา และพยายามทำให้เราสองคนเลิกกัน”“เรื่องนี้พี่ผิดเอง ตอนนั้นพี่เป็นคนเห็นแก่ตัว ยอมรับว่าในตอนนั้นพี่อยากเรียนจบเกียรตินิยม และให้ความสำคัญกับการเรียนมาก จนปล่อยให้มีนา เข้ามาวุ่นวายในชีวิตมากเกินไป ทำให้ทะเลาะกับหวา แต่ว่า…”“หวาอยากไปงานนี้ค่ะพี่ติณณ์”“จริงเหรอ”“ค่ะ หวาไม่ได้ทำอะไรผิดนี่คะ เรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมด ก็ไม่ได้เกิดจากหวาตั้งแต่แรก ดังนั้นหวาอยากไปค่ะ”“แต่ว่าพี่เคยบอกกับมีนาว่า ไม่อยากเจอกับเธอ และทุกครั้งที่มีงานแบบนี้ ไม่อยากให้เธอมาเจอหน้าพี่อีก”ยี่หวาจับมือติณณ์ภพอย่างเข้าใจ เขาเองก็คงโกรธมากเหมือนกัน ถึงได้พูดกับมีนาไปแบบนั้น แต่สำหรับยี่หวา เธอก้าวข้ามเรื่องอดีตพวกนั้นมานานแล้ว การที่เธออยากเจอมีนาอีกครั้ง แค่อยากรู้ว่า อีกฝ่ายจะรู้สึกผิดกับเธอ และเขาบ้างหรือเปล่า ก็เท่านั้นเอง“หวาเข้าใจพี่ติณณ์นะคะ แต่เราไม่จำเป็นจะต้องทำแบบนั้นก็ได้ เราสองคนไม่จำเป็นต้องหลบหน้าเธ
หมอร้ายคลั่งรัก ยัยแฟนเก่า ตอนที่ 71 กินเลยได้มั้ย
“แต่ว่านี่มัน…”“ถ้างั้นเอาแบบนี้ก็แล้วกัน ลุงจะโอนให้หนู แต่มีข้อแม้ว่าจะมอบให้เป็นของขวัญวันแต่งงาน หรือไม่ก็รอให้หนูกับเจ้าติณณ์มีทายาทก่อน แล้วจะยกหุ้นนี้ให้หลานคนแรก แบบนี้ดีมั้ยติณณ์”“ครับลุงภาส ผมไม่มีปัญหาครับ”ติณณ์ภพหันมามองหน้ายี่หวา เธอยิ้มแห้ง ๆ เป็นคำตอบ เขารู้ดีว่า คนอย่างยี่หวาซื้อไม่ได้ด้วยเงิน แต่ลุงของเขาก็บอกแล้วว่า จะมอบให้ก็ต่อเมื่อทั้งคู่มีทายาท เท่ากับว่าตอนนี้ ยี่หวาก็ไม่ต่างกับถูกมัดมือชกกลาย ๆ นั่นเองห้องของติณณ์ภพ“ลุงภาสแค่หวังดีนั่นแหละ ที่จริงลุงกลัวว่าพี่ จะตัดสินใจไปเมืองนอก และไม่อยู่ช่วยเขาที่โรงพยาบาลน่ะ”“อะไรนะคะ พี่ติณณ์คิดจะไปเมืองนอกด้วยเหรอคะ”ติณณ์ภพเดินมานั่งโซฟาในห้องข้าง ๆ ยี่หวาและดึงเธอเข้ามากอด“พี่ยอมรับว่าเคยคิดเอาไว้ แต่นั่นเป็นก่อนที่จะเจอหวา พี่ไม่คิดเลยนะว่า จู่ ๆ จะได้เจอหวาที่โรงพยาบาล ปกติพี่ไม่เคยเดินไปที่ตึกนั่นเลย เพราะไม่ได้สนใจเรื่องการทดสอบเครื่องมือแพทย์ แต่ว่าวันนั้น หมอธนิตขอให้ไปช่วยดู เพราะหมออีกคนไม่ว่าง พี่ก็เลยไปให้”“เพราะแบบนี้นี่เอง นี่ถ้าไม่เจอกันในวันนั้น พี่ติณณ์ก็จะไปเมืองนอกจริงเหรอคะ”“ใช่แล้วล่ะ ทางโรง
หมอร้ายคลั่งรัก ยัยแฟนเก่า ตอนที่ 70 เธอเป็นแฟนผมครับ
ยี่หวาถลึงตามองหน้าติณณ์ภพทันที แม้แต่หมอธนิตเอง ก็แทบไม่เชื่อหูตัวเอง ดูเหมือนว่าในห้องนี้ จะมีแค่ท่านผู้อำนวยการเท่านั้น ที่รู้ว่าติณณ์ภพเป็นใคร“พี่ติณณ์ นี่มันเรื่องอะไรกันคะ”เธอพยายามกัดฟัดถามเขารอดไรฟัน เพื่อไม่ให้ท่านประธาน ที่หันมามองหน้าทั้งคู่และยิ้มสงสัย เขาหันไปจับมือเธอ และแนะนำอย่างเป็นทางการ“ยี่หวา นี่คือคุณ “ภาสกร” ท่านประธานบอร์ดของโรงพยาบาล แล้วก็… เป็นลุงแท้ ๆ ของพี่ด้วย”ยี่หวาตั้งตัวไม่ติด และรีบยกมือไหว้ ภาสกร อีกครั้ง“สวัสดีค่ะ ขอโทษค่ะที่หวาไม่ทราบมาก่อน”“ไม่เป็นไรหรอกหนูยี่หวา ตามสบายเถอะไม่ต้องเกร็ง นี่แฟนแกที่เคยเล่าให้ลุงฟังสินะ”“ครับลุงภาส นี่ยี่หวา เธอเป็นแฟนผมครับ”“เอาล่ะ ๆ มีอะไรค่อยว่ากัน ไม่ต้องตกใจไปหรอก ในนี้ก็มีแต่คนกันเองทั้งนั้น อ้าวคุณหมอธนิต ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ นี่อย่าบอกนะว่าเจ้าติณณ์มันก็ไม่ได้บอกคุณ ว่ามันเป็นใครน่ะ”“เอ่อ… เรื่องนี้ผมเองก็พึ่งจะทราบเหมือนกันครับ”“ไม่แปลกหรอก ติณณ์มันไม่ค่อยชอบพูดเรื่องครอบครัว เอาล่ะไม่ต้องตกใจ”แต่มันจะง่ายที่ไหนกันล่ะ จู่ ๆ ยี่หวาก็พึ่งรู้ว่า แฟนหนุ่มของเธอ เป็นถึงหลานชาย ท่านประธานบอร์ดของโรงพยาบ
หมอร้ายคลั่งรัก ยัยแฟนเก่า ตอนที่ 69 ทาง (บังคับ)เลือก
วัลลภถึงกับคอตก แต่ครั้งนี้เขาคงหาข้อแก้ตัวอะไรไม่ได้แล้วจริง ๆ เพราะก่อนหน้านั้น เขาเองก็ยอมรับว่า ใช้อำนาจเพื่อช่วยเหลือฟางไปหลายเรื่องเหมือนกัน แค่ไม่คิดว่าเรื่องคดีเล็ก ๆ ที่เคยเกิดขึ้นในแผนก จะถูกขุดขึ้นมาด้วยในวันนี้“เรื่องนี้ผม…”“ตอนนี้ผมให้คุณมีทางเลือกอยู่สองทาง คือยอมขายหุ้นคืน เพื่อจะได้ไม่ต้องวุ่นวายไปถึงการประชุมบอร์ดในเดือนหน้า ถ้าหากไปถึงขั้นนั้น คุณคงรู้ใช่มั้ยว่า กรรมการบอร์ดบริหาร คงไม่ปล่อยคุณเอาไว้แน่ ๆ และหุ้น 5% ของคุณ ก็คงจะไม่มีมูลค่าอีกต่อไปเช่นกัน”“ท่านประธานครับ เรื่องนี้ผม…”"หรืออีกทางหนึ่ง ยอมขายหุ้นให้ผมคืนในราคาเดิม เงินปันผลในส่วนของคุณในปีนี้ ผมจะยังให้ครบถ้วนเหมือนเดิม แต่คุณต้องถอนตัวออกจากโรงพยาบาล ไม่ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้อีก รวมถึงหน้าที่ของคุณในโรงพยาบาลนี้ด้วย แล้วผมจะไม่ติดแบล็กลิสต์คุณ ว่ายังไงคุณวัลลภ"วัลลภรู้ดีว่า นี่เป็นทางที่ถูกบังคับให้เลือก เขารู้ว่าพวกบอร์ดบริหารไม่มีทางเก็บคนไม่มีประโยชน์เอาไว้ และเขาที่ทำผิดอยู่หลายครั้ง ถ้าเรื่องนี้เข้าที่ประชุมจริง ๆ ก็คงไม่มีใครเข้าข้างเขา การเลือกทางที่สอง จะปลอดภัยกับเขามากที่สุด“ท่านประธาน
หมอร้ายคลั่งรัก ยัยแฟนเก่า ตอนที่ 68 ถ้าไม่ได้ทำผิด จะกลัวอะไร
วัลลภและกัลยา นั่งตัวลีบอยู่ในห้อง ทั้งสองคนเงียบกริบ เมื่อหมอติณณ์ภพบอกว่า นำหลักฐานบางส่วนมาให้ท่านประธาน“เห็นบอกว่าคนที่ถูกจับ เป็นญาติของคุณเหรอ”ท่านประธานหันมามองหน้าคุณวัลลภ ที่นั่งอยู่ตรงข้าม“ครับท่านประธาน เรื่องนี้ผมรู้ดีว่ามันมีต้นสายปลายเหตุ ที่จริงเกิดจากเรื่องแค่เล็กน้อย ผมก็เลยอยากจะมาคุยเพื่อไกล่เกลี่ยดูก่อน”“ใช่ค่ะท่าน อีกอย่างการที่ตั้งกล้องแล้วแอบถ่ายแบบนี้ มันละเมิดสิทธิส่วนบุคคลนะคะ ถ้าพวกคุณจะเอาเรื่องลูกฉัน เรื่องนี้ฉันก็จะฟ้องเช่นกัน”กัลยารีบพูดแทรกขึ้นมา หลังจากที่วัลลภพูดยังไม่ทันจบ ท่านประธานนั่งฟังทั้งสองฝ่าย“มีคลิปต้นเรื่องมั้ย ผมยังไม่เห็นสำนวนที่ส่งไปที่ตำรวจ”“มีครับท่านประธาน อยู่ที่ผมครับ ยี่หวา…”“ค่ะ”ยี่หวาต่อสัญญาณไม่นาน ภาพคลิปทั้งหมดที่เธอถ่ายเอาไว้ ก็ถูกโชว์ขึ้นที่จอมอนิเตอร์ขนาดใหญ่ในห้อง ผอ.ทันที คราวนี้คนที่ถึงกับพูดไม่ออกก็คือกัลยา เพราะแต่ละคลิป แสดงออกถึงความผิดอย่างตั้งใจโดยชัดเจน“นี่มัน…ตั้งใจจับผิดลูกสาวฉันชัด ๆ ดูสิคะ”“จับผิดเหรอ คุณป้าคะนี่เป็นสัญญาณภาพจากกล้องวงจรปิดในโรงพยาบาล ซึ่งถือเป็นภาพที่ไม่อาจเปิดเผยได้ก็จริง แต่ถ้าใค
หมอร้ายคลั่งรัก ยัยแฟนเก่า ตอนที่ 67 พบคู่กรณี
“ได้สิ งั้นก็รีบไปกันเถอะ”หมอธนิตเองก็ไม่รู้ว่า หมอติณณ์มีแผนการอะไรอยู่ตอนนี้ เพราะเขาไม่ได้บอก ส่วนยี่หวาเองก็รู้แค่ในส่วนที่ต้องรู้เหมือนกัน แต่เธอเชื่อให้ติณณ์ภพ เลยไม่ถามเขา เมื่อทั้งสามคนขึ้นไปที่ห้องผู้อำนวยการ เขาก็ต้องแปลกใจ เพราะในห้องนั้น มีคุณวัลลภ และผู้หญิงอีกคน ที่พวกเขาไม่รู้จักนั่งอยู่ห้องผู้อำนวยการ แผนกศัลยกรรม“อ้าว พวกคุณมาพอดีเลย มานั่งก่อนสิ”หมอติณณ์ดึงตัวยี่หวาเอาไว้ ปล่อยให้ธนิตเดินเข้าไปก่อน และเขากับเธอจึงเดินตามไปทีหลัง เมื่อนั่งลงแล้ว ผู้อำนวยการถึงได้แนะนำให้ทุกคนรู้จัก“เอ่อ นี่คุณวัลลภ และคุณกัลยา เธอเป็น…”“ฉันเป็นแม่ของฟาง เธอนี่เองเหรอที่หาเรื่องลูกสาวฉัน จนต้องเข้าไปนอนคุกตั้งหลายวัน!”“กัลยา” ลุกขึ้นมาชี้หน้ายี่หวาด้วยความโกรธ วัลลภรีบดึงตัวเธอลงมาทันที“ใจเย็น ๆ ก่อน ฉันบอกแล้วไงว่า ค่อย ๆ คุย เอ่อ คุณหมอติณณ์ภพครับ ต้องขอโทษด้วยนะครับ พอดีว่ากัลยาน้องสาวผม พึ่งจะทราบข่าวและมาที่กรุงเทพ ก็เลย…”“คุณพาเธอมาในวันนี้ ด้วยเหตุผลอะไรครับคุณวัลลภ”“เอ่อ คือว่าผมแค่อยากจะมาตกลงกับคุณ แล้วก็คนไข้ของคุณ เรื่องหลานสาวของผม ว่าพอจะ…”“ลูกสาวฉันไม่ได้ทำผิด
บางทีคุณอาจจะชอบ
โทษทัณฑ์พิพาทใจ
ซูซี88.8K viewsชีวิตหลังความตายของเซินมาน
จี้เสี่ยวนวน87.6K viewsคลั่ง(รัก)เมียเด็ก
RICHES.30.1K viewsเด็กมันยั่ว BAD LOVE
ลำเจียก50.4K viewsบ่วงเล่ห์บำเรอรัก
วรดร/กัญนิชา/วิรัญชนา629 viewsชังรักเมียรับใช้
ดอกอ้อลู่ลม1.5K viewsรักร้ายนายแฟนเก่า
ดอกอ้อลู่ลม1.2K viewsพ่ายรักไออุ่น
พอลอที่แปลว่าไพลิน47 views
