แชร์

บทที่ 4 เปิดใจกับสหายคนใหม่ 1/2

ผู้เขียน: กะปอมพ่นไฟ
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-09-09 19:59:35

บทที่ 4

เปิดใจกับสหายคนใหม่

"สหายเช่นนั้นทางที่ดีเลิกคบไปจะดีกว่า นางไม่ได้หวังดีกับเจ้าหรอกนะลี่จู" มู่เสี่ยวชิงเข้ามากระซิบใกล้ ๆ โดยที่ไม่ต้องการให้ผู้ใดได้ยิน "ลูกเพิ่งเจอลี่จู เช่นนั้นลูกขอพานางไปยังที่นั่งเลยนะเจ้าคะ" ประโยคหลังหันมาเอ่ยกับบิดาเสียงหวาน

"ได้สิ ๆ ดีเลย พวกเจ้าทั้งสองก็พูดจากันดี ๆ หน่อยเล่า"

มู่อู๋ซวนเอ่ยด้วยรอยยิ้ม หวังเจิ้งเทียนเองก็พยักหน้าเห็นด้วย ก่อนที่พวกเขาจะเดินไปแยกคุยกันอีกทางหนึ่ง ส่วนสตรีทั้งสองก็เดินไปคุยไปเช่นกัน

"ที่เจ้าพูดออกมาเมื่อครู่หมายความว่าอย่างไร"

หวังลี่จูจับแขนของมู่เสี่ยวชิงเอาไว้แน่น นี่คือสิ่งที่ติดค้างอยู่ในใจของนาง นอกจากท่าทางที่ดูเปลี่ยนไปของมู่เสี่ยวชิงจะทำให้นางสงสัยแล้ว อีกฝ่ายยังพูดจาให้นางชวนสงสัยด้วย นางไปรู้อะไรมาเช่นนั้นหรือ

"เพราะข้าเคยมีประสบการณ์เกี่ยวกับสหายหน้าเนื้อใจเสืออย่างไรเล่า การแต่งกายของเจ้าเช่นนี้ช่างชวนให้ผู้อื่นขบขันมากกว่าจะชื่นชม เจ้าดูสิว่ามีคุณหนูตระกูลใดแต่งกายเช่นเจ้าบ้างหรือไม่"

หวังลี่จูชะงักไปกับคำพูดของมู่เสี่ยวชิง นางค่อย ๆ หันไปมองยังที่นั่งที่มีคุณหนูจากชนชั้นสูงนั่งอยู่อย่างพิจารณา เป็นจริงที่อีกฝ่ายพูด ในที่นี้ทุกคนล้วนแต่งกายด้วยอาภรณ์สีใดสีหนึ่งเท่านั้น แต่หากมีสีอื่นก็จะเป็นสีที่ใกล้เคียงกัน ไม่ใช่โดดเด่นดังเช่นนาง

"นี่ข้า... ถูกหลอกงั้นหรือ"

"ผิวกายเช่นเจ้าสมควรแต่งกายด้วยชุดสีชมพูอ่อน สีฟ้าสดใส หรือสีเหลืองมากกว่า"

"เช่นนั้นหรือ..."

หวังลี่จูตอบรับอย่างเหม่อลอย นางกำลังคิดถึงสหายที่แนะนำให้นางแต่งกายเช่นนี้เพื่อเพิ่มความโดดเด่นให้กับตนเอง เหตุใดถึงได้ร้ายกาจกับนางเช่นนี้กัน ทั้งที่นางนั้นจริงใจต่ออีกฝ่ายแท้ ๆ

"เจ้าไม่ต้องนึกหาเหตุผลจากสหายผู้นั้นหรอก แค่นี้ก็รู้แล้วว่าอีกฝ่ายต้องการให้เจ้าเป็นตัวตลกของทุกคน คนเช่นนี้หลีกหนีให้ห่างเป็นดีที่สุด"

"เป็นข้าที่เชื่อคนง่ายไป ขอบใจเจ้ามาก" หวังลี่จูมองมู่เสี่ยวชิงในสายตาที่เปลี่ยนไป

ความจริงนางก็ไม่ถึงกับเกลียดชังมู่เสี่ยวชิงนักหรอก เพียงแต่รู้สึกไม่ชอบใจในความหัวอ่อนและความเรียบร้อยของอีกฝ่ายมากกว่า เกิดในตระกูลแม่ทัพควรจะห้าวหาญดุดัน และไม่ยอมให้ผู้ใดมารังแกมากกว่ามิใช่หรือ

แต่หลายปีที่ผ่านมานี้ดูเหมือนว่ามู่เสี่ยวชิงจะเปลี่ยนไปแล้ว ขนาดนางยังรู้สึกได้เลยว่ามู่เสี่ยวชิงนั้นดูเย็นชามากกว่าแต่ก่อนมากนัก! ความอ่อนหวานที่อีกฝ่ายเคยมีดูเหมือนจะหลงเหลือเพียงน้อยนิดเท่านั้น

"งานเลี้ยงใกล้จะเริ่มแล้ว เจ้าไปนั่งที่ก่อนเถิด"

"ขอบใจเจ้ามาก ข้ามองเจ้าผิดไปจริง ๆ เสี่ยวชิง"

หวังลี่จูเดินยิ้มไปนั่งยังที่นั่งของตน ในขณะที่มู่เสี่ยวชิงรู้สึกสะท้อนใจกับคำพูดของหวังลี่จู ในชาติก่อนเป็นนางที่ผลักไสความหวังดีของอีกฝ่าย ในตอนนั้นนางหลงเชื่อคำพูดหวานหูของจางหลิงฟาง มากกว่าคำพูดที่ตรงไปตรงมาของหวังลี่จู

งานเลี้ยงของจวนตระกูลมู่ได้รับเสียงชื่นชมจากแขกเหรื่อในงานอย่างล้นเหลือ มู่อู๋ซวนก็เอ่ยบอกกับทุกคนว่าเป็นฝีมือการจัดงานเลี้ยงของบุตรสาว ซึ่งเรื่องนี้ทำให้เหล่าฮูหยินที่มีบุตรชายในวัยออกเรือนต่างเริ่มสนใจในตัวมู่เสี่ยวชิง อายุยังน้อยแต่สามารถจัดงานได้อย่างเหมาะสม ทั้งที่มารดาเสียไปตั้งแต่ยังเล็ก ดูท่าตระกูลมู่คงจะมีอาจารย์ดีคอยอบรมบุตรสาวเป็นแน่!

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • เกิดใหม่หนนี้ไม่ขอมีสามีชั่วช้า   ตอนพิเศษ 3 คำสัญญาของมารดาทั้งสอง

    ตอนพิเศษ 3คำสัญญาของมารดาทั้งสองหลี่เหวินซานที่รู้ตัวว่าทำความผิดรีบคุกเข่าตรงหน้าของหวงซือเหวิน เด็กน้อยที่มีเค้าโครงความหล่อเหลาที่ถอดแบบบิดาเอ่ยขึ้นด้วยความสำนึกผิด เพราะความตกใจและเป็นห่วงท่านหญิงจึงทำให้เขาพูดจาทำร้ายจิตใจนาง เขาควรจะใช้คำพูดให้ดีกว่านี้ "เป็นความผิดของกระหม่อมเองพ่ะย่ะค่ะชินอ๋อง กระหม่อมพูดจาไม่คิดทำให้ท่านหญิงรู้สึกไม่ดี กระหม่อมยินดีรับโทษพ่ะย่ะค่ะ"เหล่าน้องชายและน้องสาวของหลี่เหวินซานเห็นเช่นนั้นก็รีบคุกเข่าลงทันที ความผิดนี้พวกเขาสามพี่น้องจะขอรับผิดด้วย"นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้น อาซานเจ้าลุกขึ้นก่อน"หวงซือเหวินและทุกคนมองมาด้วยความไม่เข้าใจ มู่เสี่ยวชิงที่มีความคิดรอบคอบมากกว่าตรงเข้ามาเอ่ยถามบุตรชายทันที"อาซวน เจ้าพูดให้ชัดเจนว่าเจ้าทำอะไรท่านหญิง""ลูก... ลูกว่าท่านหญิงน้อยตัวกลมเหมือนเอ่อ... ซาลาเปาพ่ะย่ะค่ะ"พรืด...!สิ้นคำพูดของหลี่เหวินซาน ทุกคนที่อยู่ตรงนี้ต่างพากันกลั้นขำจนไหล่สั่นไปกันหมด ซานเย่ที่รู้เหตุการณ์รีบเอ่ยอธิบาย"ทูลชินอ๋อง เมื่อครู่นี้มีงูพิษกำลังเลื้อยเข้าไปหาท่านหญิงพ่ะย่ะค่ะ แต่คุณชายใหญ่เห็นเข้าจึงได้ร้องเตือนให้ท่านหญิงวิ่งหน

  • เกิดใหม่หนนี้ไม่ขอมีสามีชั่วช้า   ตอนพิเศษ 2 เยือนแดนเหนือ

    ตอนพิเศษ 2เยือนแดนเหนือ10 ปีผ่านไปตระกูลหลี่ที่เคยเหลือแค่หลี่หงจิ้นเพียงผู้เดียว บัดนี้ได้มีจำนวนสมาชิกในตระกูลเพิ่มขึ้นมาอีกหลายคน ตั้งแต่ที่เขาได้แต่งงานกับมู่เสี่ยวชิงและครองรักกันมาสิบกว่าปีนั้น มู่เสี่ยวชิงก็ได้ให้กำเนิดบุตรชายหญิงกับเขาถึงสี่คน 'หลี่เหวินซาน' บุตรชายคนโตแฝดพี่อายุ 10 หนาว'หลี่เพ่ยจู' บุตรสาวคนโตแฝดน้องอายุ 10 หนาว'หลี่เฟิง' บุตรชายคนรองอายุ 8 หนาว'หลี่ฉิงเซียว' บุตรสาวคนเล็กอายุ 4 หนาวครอบครัวของเขาล้วนอบอวลไปด้วยความสุขตามที่เขาได้ใฝ่ฝันเอาไว้ มีภรรยาที่รักยิ่งและบุตรชายหญิงที่น่ารักน่าเอ็นดู และซุกซนจนผู้เป็นบิดาเช่นเขายังแอบทอดถอนหายใจอยู่หลายครา แต่กระนั้นเขากับชิงเอ๋อร์ก็มีความสุขยิ่งนักแดนเหนือรถม้าตระกูลหลี่เคลื่อนขบวนเข้าสู่ประตูวังชินอ๋องแห่งแดนเหนือ ทหารประจำวังชินอ๋องหลายนายคอยให้การอารักขาดูแลเป็นอย่างดี มู่เสี่ยวชิงก้าวลงมาเป็นคนแรกจากรถม้า นางเงยหน้าขึ้นมองอาณาเขตของชินอ๋องและหวังลี่จูด้วยความยินดี ทั้งสองได้สร้างแดนเหนือให้เจริญก้าวหน้าและยิ่งใหญ่มิด้อยไปกว่าเมืองหลวงเลย ตลอดทางที่ผ่านมานั้นนางมองเห็นผู้คนที่เดินสวนทางไปมาล้วนแต่มีใบหน้

  • เกิดใหม่หนนี้ไม่ขอมีสามีชั่วช้า   ตอนพิเศษ 1 ความสุขมาเยือน

    ตอนพิเศษ 1ความสุขมาเยือนวันเวลาผ่านไปจวนตระกูลหลี่ก็ได้รับข่าวดีจากฮูหยินของตน หลี่หงจิ้นแทบจะร้องตะโกนป่าวประกาศให้ทุกคนได้รู้ว่าบัดนี้เขาได้เป็นบิดาแล้ว หลังจากแต่งงานสามเดือนชิงเอ๋อร์ของเขาก็ตั้งครรภ์เสียที!"ท่านพี่... เรากำลังจะมีลูกด้วยกันแล้วเจ้าค่ะ ลูกของเรา"มู่เสี่ยวชิงหันมายิ้มหวานให้กับสามีด้วยความดีใจ นางยกมือขึ้นมาลูบหน้าท้องอันแบนราบของตนด้วยหัวใจที่ยินดียิ่ง ในที่สุดนางก็จะได้เป็นมารดาแล้ว มีลูกเป็นของตนเองโดยมีหลี่หงจิ้นเป็นบิดาที่แสนดีที่สุด"ใช่แล้วชิงเอ๋อร์ เรากำลังจะเป็นบิดามารดาแล้วนะ ทว่า..." หลี่หงจิ้นนิ่งไปเมื่อเอามือไปสัมผัสที่หน้าท้องของภรรยา"อะไรหรือเจ้าคะ หรือว่าลูกของเรามีบางอย่างผิดปกติไป" "ใช่... ครรภ์นี้ไม่ได้มีหัวใจแค่หนึ่งดวง แต่พี่ได้ยินเสียงหัวใจเต้นถึงสองดวง ชิงเอ๋อร์... เจ้าตั้งครรภ์แฝด!"หลี่หงจิ้นมีสีหน้าเคร่งเครียด เนื่องจากทั่วทั้งแผ่นดินนี้สตรีที่ให้กำเนิดเด็กฝาแฝดนั้นมีน้อยมาก การให้กำเนิดเด็กถึงสองคนในคราวเดียวกันถือเป็นอะไรที่ยากลำบากอย่างยิ่งสำหรับมารดา นางจะต้องทนรับความเจ็บปวดถึงสองเท่า และเขาเองไม่อยากจะทนเห็นภรรยาต้องเจ็บปวดถึงเพ

  • เกิดใหม่หนนี้ไม่ขอมีสามีชั่วช้า   บทส่งท้าย 2/2

    "ทำไมเล่า""ก็... ตรงนั้นใช้ขับถ่ายนี่เจ้าคะ""หึ ๆ พี่จะทำให้ชิงเอ๋อร์ได้รับรู้ถึงความสุขสมที่แทบจะขาดใจตายเลย"หลี่หงจิ้นยกยิ้มเจ้าเล่ห์ เขาจับมือของนางเอาไว้ไม้ให้ขัดขวางเขาอีก ก่อนจะเคลื่อนลงไปกลีบดอกไม้งามสีแดงเบื้องล่าง แตะจูบลงไปเบา ๆ ครั้งหนึ่ง ก่อนจะใช้ปลายลิ้นสากของตนปาดเลียไปตามแนวร่องกลีบดอกไม้สีหวาน ใช้มืออีกข้างแยกกลีบดอกไม้ที่ปิดสนิทให้แยกออกจากกัน แล้วตวัดลิ้นเข้าไปดูดเลียด้านในราวกับช่ำชองทั้งที่นี่ก็เป็นครั้งแรกของเขาเช่นกัน"อ๊ะ อ๊ะ อื้อ... ท่านพี่ อื้อ ข้า อ๊ะ ทรมานเหลือเกิน เสียวมากเจ้าค่ะ"ร่างบอบบางบิดเร่าไปมาด้วยความเสียวซ่าน ร้องลั่นครวญครางเรียกชื่อของเขาไม่หยุดปาก หวังให้เขาหยุดการทรมานนาง ทว่าในส่วนลึกกลับรู้สึกชอบอย่างประหลาด นางไม่เคยรู้สึกถึงความรู้สึกนี้เลยสักครั้ง"ตรงนี้หวานจริง ๆ ด้วย แต่ขอพี่ชิมอีกนิดนะชิงเอ๋อร์"หลี่หงจิ้นเงยหน้าขึ้นมามองมู่เสี่ยวชิงด้วยความพึงพอใจ เขากลับเข้าไปหาดอกไม้งามของนางอีกครั้ง ทว่าครั้งนี้เขากลับใช้ลิ้นตวัดปาดเลียดูดดึงเป็นการใหญ่ ระรัวลิ้นตวัดเลียไปที่ติ่งกระสันที่จะสร้างความเสียวซ่านให้กับมู่เสี่ยวชิงโดยไม่หยุดพัก จนกระ

  • เกิดใหม่หนนี้ไม่ขอมีสามีชั่วช้า   บทส่งท้าย 1/2

    บทส่งท้ายสามเดือนถัดมาในสามเดือนนี้ได้เกิดเรื่องขึ้นมากมาย หลี่หงจิ้นได้มาส่งข่าวกับมู่เสี่ยวชิงว่าเฉิงอี้เทากับจางหลิงฟางได้ตัดสินใจจบชีวิตของตัวเองไปแล้ว หลังจากพวกเขาทั้งสองต้องทนรับแขกที่กักขฬะมากมายในหอโคมเขียว สุดท้ายพวกเขาทั้งสองก็มิอาจจะทนรับความอัปยศครั้งนี้ได้ จึงได้จบชีวิตพร้อมกันภายในห้องพักที่ทรุดโทรมในหอโคมเขียว ส่วนเฉิงซื่อและลู่เหมยก็ทนรับความลำบากไม่ไหว ยิ่งได้รู้ว่าบุตรชายเพียงคนเดียวถูกตัดแท่งหยก ทั้งยังต้องไปเป็นนายบำเรออีก พวกเขาจึงมิอาจทนรับความอัปยศได้จึงได้ตรอมใจตามไปพร้อมกัน เช่นเดียวกับเสนาบดีจางบิดาของจางหลิงฟางที่ตายเพราะป่วยหนักจากการทำงานหนักในเหมืองเรื่องนี้มู่เสี่ยวชิงรับฟังอย่างสงบ นางถือว่าหนี้เลือดที่พวกเขาได้ทำกับนางและลูกเอาไว้ได้ถูกชดใช้ทั้งหมดแล้ว!ค่ำคืนอันหวานล้ำที่มีค่าดั่งทองพันชั่งภายในห้องหอที่ตกแต่งด้วยผ้ามงคลสีแดงและโคมแดง เจ้าบ่าวเจ้าสาวในชุดมงคลสีแดงอันหรูหรานั่งบนเตียงกว้างหลังใหญ่ด้วยความขวยเขิน หลังจากเรื่องทุกอย่างจบลงก็ถึงเวลาที่พวกเขาทั้งสองจะได้เสวยสุขกันแล้ว ร่วมกันดื่มน้ำชามงคลในวันแต่งงาน คารวะฟ้าดินสาบานว่าจะเป็นสามีภรรยา

  • เกิดใหม่หนนี้ไม่ขอมีสามีชั่วช้า   บทที่ 25 สิ้นสุดความแค้น 2/2

    เรื่องภายในถ้ำถูกซานเย่ตามเข้ามาเก็บกวาด จางหลิงฟางกับเฉิงอี้เทาถูกห้ามเลือดและใส่ยาเพื่อรักษาชีวิตของพวกเขาเอาไว้ ส่วนมู่เสี่ยวชิงนั้นหลี่หงจิ้นได้พานางกลับเมืองหลวงทันที เวลานี้ทุกอย่างได้ถูกคลี่คลายไปในทางที่ดีแล้ว ชินอ๋องได้ทรงส่งข่าวกลับมาว่าทุกอย่างเป็นไปตามแผนการของพวกเขา ต้องขอบคุณในความช่างสังเกตของมู่เสี่ยวชิงในตอนที่พวกเขาลอบไปล่าสัตว์กันนั้น มู่เสี่ยวชิงเห็นแสงวิบวับที่สะท้อนกลับมาตรงต้นไม้ใหญ่ที่อยู่ไม่ไกลจากพวกเขานัก นางจึงคาดเดาได้ว่าคงเป็นคนของจวิ้นอ๋อง เขากับนางจึงได้แสร้งทำให้พวกนั้นเห็นว่าพวกเขาสนิทสนมกันมาก ก่อนที่มู่เสี่ยวชิงจะวางแผนการขึ้นมาใหม่โดยมีเขากับชินอ๋องร่วมออกอุบายด้วยทุกอย่างที่จวิ้นอ๋องรับรู้ล้วนเป็นกลอุบายของพวกเขา คนที่อยู่ในรถม้าของฮ่องเต้ที่หุบเขาจันทร์เสี้ยวนั้น แท้จริงแล้วเป็นคนของชินอ๋อง พวกเขาได้เชิญเสด็จฮ่องเต้กับฮองเฮาไปยังสถานที่ปลอดภัยแล้ว ส่วนในตอนที่จวิ้นอ๋องมารับโสมพันปีจากมู่อู๋ซวนนั้น ก็ได้ถูกจับกุมโดยองครักษ์เงาของฮ่องเต้ไร้ซึ่งหนทางหนีได้อีกกบฏจวิ้นอ๋องจึงถูกจับกุมทั้งหมด พร้อมกับเกลือเถื่อนที่ลักลอบซุกซ่อนในร้านค้าต่าง ๆ ของตระก

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status