공유

คำถามที่ไม่อยากตอบ

last update 최신 업데이트: 2025-06-23 15:26:29

"แอ้จะหมั้นเหรอครับ"ชายหนุ่มเอ่ยถามทันทีหลังจากผู้ใหญ่ทั้งสองออกไป ส่งผลให้ดวงตากลมโตสลดลงเล็กน้อย           "แอ้รักพี่พุฒิค่ะ แอ้อยากหมั้น"เพราะเห็นคนตรงหน้าเป็นพี่ชายหญิงสาวจึงไม่ปิดบังความรู้สึก คนฟังได้แต่ถอนใจชัดเจนในคำตอบรอบที่ร้อยที่สาวสวยบอกกับเขา แต่คงเป็นเขาเองที่ชอบหลอกตัวเอง           "ครับ…จนป่านนี้แอ้ก็ไม่รักพี่สักที"           "พี่หนึ่งคะ!"เสียงหวานเอ่ยขัดก่อนที่ชายหนุ่มจะพูดต่อ           "ใครบอกว่าแอ้ไม่รักพี่หนึ่งคะ แอ้รักพี่หนึ่งมากรักพี่หนึ่งเหมือนพี่ชายแท้ๆของแอ้"สาวสวยเอ่ยความรู้สึกของตัวเองเป็นครั้งที่ร้อยเช่นกัน           "โอเค…พี่ได้ยินชัดเเล้วครับ"ชายหนุ่มรีบพูดเมื่อบรรยากาศเริ่มจะเครียดเพราะคนสวยเริ่มตาแดง           "พี่หนึ่งอย่าพูดแบบนี้อีกนะคะ แอ้ไม่อยากเสียพี่ชายคนนี้ไป อยู่กับแอ้แบบนี้นานๆนะคะ"พูดพร้อมกับเอนหัวทุยสวยซบลงบนไหล่กว้างเพื่อเอาใจเหมือนลูกแมวประจบเจ้าของ หัวใจของธรรศธรอ่อนลงทันทีที่สาวน้อยของเขาทำแบบนี้ นี่ใช่ไหมวีธีที่พิมพ์มาดาดึงหัวใจของเขาไว้ โดยที่สาวเจ้าแทบไม่ต้องทำอะไรเลย           "แล้วจะหมั้นเมื่อไรครับ หมั้นแล้วแต่งเลยหรือเปล่า"ธรรศธรยังคงถามต่อ           "จริงๆแอ้ก็อยากจะหมั้นแล้วแต่งเลยค่ะ ติดที่พี่พุฒิยัง ไม่พร้อม"พิมพ์มาดาตอบแววตาที่สุกใสเมื่อสักครู่สลดลงเล็กน้อย           "พี่หนึ่งทราบไหมคะว่าเรื่องหมั้น คงมีแต่แอ้คนเดียวที่อยากให้มันเกิดขึ้น"ในสายตาของหญิงสาวธรรศธรคือพี่ชาย ของเธอ เมื่อได้ระบายเธอก็ไม่อยากจะปิดบัง           "พี่พุฒิไม่รักแอ้เลยค่ะ พี่พุฒิไม่อยากหมั้น"หญิงสาวหยุดคำพูดไว้แค่นั้นพร้อมกับปล่อยน้ำตาไหลลงอาบแก้มนวล ธรรศธรเองก็ตกใจที่เห็นพิมพ์มาดามีอาการแบบนี้ ฝ่ามือใหญ่เอื้อมไปกุมมือเรียวบีบเบาๆเพื่อเป็นการปลอบใจ           "แอ้…ไม่เอาครับ มีอะไรเล่าให้พี่ฟังนะระบายออกมา"ชายหนุ่มเอ่ยปลอบใจ           "คงเป็นเวรกรรมของแอ้ค่ะ เพราะแอ้ไม่รักพี่หนึ่ง คนที่แอ้รักถึงไม่รักแอ้เลย"หญิงสาวระเบิดความอัดอั้นที่ต้องทนเก็บไว้ออกมามา           "ในขณะที่พี่หนึ่งรักแอ้ทำทุกอย่างให้แอ้ อยากให้แอ้มีความสุข แต่แอ้…แอ้กลับไปรักคนอื่น ทำเพื่อคนอื่น จนมองไม่เห็นความรักของพี่หนึ่ง ทำไมคะพี่หนึ่ง ทำไมพี่หนึ่งถึงยังรักแอ้อยู่ ทำไมพี่หนึ่งไม่ทิ้งแอ้ไปมีคนอื่นคะ "หญิงสาวพรั่งพรูความรู้สึกพร้อมน้ำตาที่ไหลลงมาอาบแก้ม นั่นสินะทำไมเขาถึงไม่รักคนอื่น ทำไมเขาถึงต้องทน ต้องรักเธอคนเดียว ธรรศธรก็หาคำตอบให้ตัวเองไม่เจอเช่นกัน           "ไม่เอาครับแอ้ ทำไมแอ้คิดแบบนี้ครับ พี่รักแอ้ก็คือรัก มันคือความรู้สึกของพี่ ถึงแอ้จะไม่รักพี่ แต่นั่นพี่ก็ยังเต็มใจที่จะรักแอ้ต่อไป แอ้ไม่ผิดนี่ครับ"           "พี่หนึ่ง…"หญิงสาวสะอื้นพร้อมกับกอดชายหนุ่มแน่นขึ้นกว่าเดิม ใบหน้าสวยซบลงบนอกกว้าง อกที่ให้ความอบอุ่นและปลอดภัยเสมอที่ได้ซุกซบ           "อย่าคิดมากนะครับ พี่ยังอยู่ตรงนี้พี่จะไม่ไปไหน จะรักแอ้คนนี้ตลอดไป"บอกพร้อมกับดันร่างบางออกจากอกเบาๆ สองมือประคองใบหน้าสวย ปลายนิ้วเรียวปาดหยดน้ำตาออกจากแก้มนวลอย่างเบามือ           "พี่พุฒิเขาบอกจะไม่หมั้น เขามีแฟนอยู่แล้ว เขาสองคนรักกันตั้งแต่อยู่อเมริกา เขาจะแต่งงานกันค่ะเขาไม่รักแอ้…"คำพูดของพิมพ์มาดาค้างไว้แค่นั้น เมื่อเจ้าตัวนึกอะไรบางอย่างได้           "แอ้นี่แย่จังค่ะ พูดอะไรให้พี่หนึ่งฟังก็ไม่รู้"ยิ้มทั้งน้ำตา เมื่อหันมามองหน้าชายหนุ่ม           "แอ้ว่าคุณพุฒิมีแฟน และกำลังจะแต่งงานกัน แล้วทำไมเขายังมาทำให้แอ้เสียใจอีก ทำไมเขาถึงปล่อยให้มีข่าวหมั้น ทำแบบนี้แอ้เสียหายนะ"บอกพร้อมกับสบตาคู่สวยที่พยายามหลบสายตา แน่นอนถ้าธรรศธรรู้ว่าพุฒิพัฒน์ปล่อยให้เธอเสียชื่อเสียง คนที่รักเธอมากอย่างเขาต้องไม่ปล่อยพุฒิพัฒน์ไว้แน่ และเธอก็ไม่อยากให้พุฒิพัฒน์ปะทะกับธรรศธร หญิงสาวรู้ถึงอารมณ์ยามโกรธของธรรศธรเป็นอย่างดี           "ช่างเถอะค่ะพี่หนึ่งอย่าใส่ใจเลย แอ้ว่าเราออกไปเดินเล่นข้างนอกกันดีกว่า แอ้ปลูกกุหลาบไว้หลายต้นกำลังออกดอกสวยไปดูกันนะคะ"พูดจบก็ฉุดรั้งร่างสูงให้ลุกขึ้นเดินตามไปเหมือนจะทำให้สิ่งที่พูดค้างไว้จบลงเพียงแค่นั้น           สำหรับธรรศธรแล้วเรื่องของพุฒิพัฒน์กับคนรักยังติดอยู่ในหัว เมื่อมีแฟนอยู่แล้วจนถึงขั้นจะแต่งงานกัน แล้วมาหลอกพิมพ์มาดาทำไม พุฒิพัฒน์นายยังเป็นลูกผู้ชายอยู่หรือเปล่า แล้วคู่รักของนายล่ะยังมีสมองอยู่ไหม ถึงได้ยอมให้มีเรื่องหมั้นบ้าๆนี่เกิดขึ้น คำถามผุดขึ้นในหัวชายหนุ่มมากมาย แต่ที่ติดค้างอยู่ในใจก็คือคู่รักของพุฒิพัฒน์เป็นใคร และถ้าถึงขนาดจะแต่งงานกันคงรักกันมากสินะ รักกันมากเท่าที่เค้ารักพิมพ์มาดาหรือเปล่า ภาพสาวน้อยที่มีหยดน้ำตาไหลรินยามที่พูดถึง ชายคนรักมีคนอื่น ทำไมมันติดอยู่ในหัวใจเขาขนาดนี้ นี่ใช่ไหมที่เขาเรียกว่าความรักไม่จำเป็นต้องมีเหตุผลเสมอไปหรอกจริงไหม           หลังจากรับประทานอาหารเย็นที่บ้านพิมพ์มาดา และนั่งพูดคุยกับหญิงสาวต่ออีกพัก ธรรศธรก็ขอตัวกลับโดยมีหญิงสาวเดินมาส่งที่รถเหมือนทุกๆครั้ง แต่ครั้งนี้ต่างจากครั้งก่อนๆเพราะธรรศธรรู้ว่าอีกไม่นานเขาคงมาที่นี่บ่อยแบบนี้อีกไม่ได้ เพราะคนที่เขารักกำลังจะแต่งงาน คงดูไม่เหมาะถ้าเขายังเข้านอกออกในที่นี่เหมือนเดิม หัวใจปวดหนึบคงต้องทำใจยอมรับแล้วใช่ไหมชายหนุ่มถามตัวเอง           "พี่หนึ่ง!...พี่หนึ่งคะ"เสียงเรียกของหญิงสาวทำให้ธรรศธรรู้สึกตัว พร้อมกับส่งยิ้มบางๆกลับไปให้เธอ           "แอ้เรียกตั้งนานใจลอยไปไหนคะ"หญิงสาวเอ่ยล้อพร้อมกับยื่นหน้าหวานมาใกล้ๆ           "มีเรื่องให้คิดนิดหน่อยนะ"           "เรื่องงานหรือเปล่าค่ะ วันนี้ดูพี่หนึ่งแปลกๆ"หญิงสาวยังคงชวนคุยต่อระหว่างเดินมาที่รถ           "แอ้ครับ"ชายหนุ่มเอ่ยเรียกพร้อมกับเอื้อมมือไปกุมมือเรียวเล็ก ร่างบางชะงักเล็กน้อย           "ต่อไปพี่คงมาหาแอ้แบบนี้ไม่ได้อีก พี่คงคิดถึงแอ้แย่เลย "บอกพร้อมกับกระชับมือที่กุมมือบางแน่นขึ้น           "อะไรกันคะ ทำไมจะมาไม่ได้แอ้ก็ยังเหมือนเดิม"พิมพ์มาดาถามกลับด้วยอาการงุนงง คำว่าเหมือนเดิมของหญิงสาว ก็คงเป็นคำตอบที่ว่าเธอไม่เคยมีใจให้เขาเหมือนเดิมสินะ           "แอ้กำลังจะแต่งงานถ้าพี่ยังมาหาแอ้แบบนี้ ไม่กลัวว่าที่สามีจะคิดมากเหรอครับ ต่อไปพี่คงนานๆมาที"ธรรศธรตอบพร้อมกับจ้องลึกลงไปในดวงตาคู่สวย           "แอ้ครับ…พี่ขอกอดแอ้ได้ไหม"ไม่รอให้หญิงสาวเอ่ยอนุญาต ธรรศธรดึงร่างพิมพ์มาดาเข้ามาแนบอก อ้อมแขนแข็งแรงกอดรัดร่างหญิงสาวให้จมไปกับอกแกร่ง จมูกโด่งฝังลงบนกลุ่มผมนุ่มสลวย สูดดมกลิ่นหอมเอาไว้เต็มอก นี่คงเป็นกอดครั้งสุดท้ายแล้วสินะ พิมพ์มาดาเองก็งงกับการกระทำของ ชายหนุ่ม หญิงสาวตกใจเเละมีอาการเกร็งในตอนแรก แต่เมื่อได้สติ ร่างบางก็สอดแขนเรียวโอบรอบเอวสอบ พร้อมกับแนบใบหน้าสวยลงกับอกแกร่ง            สองร่างยืนกอดกันอยู่แบบนั้น ธรรศธรกอดเพื่อจะจดจำพิมพ์มาดาเป็นครั้งสุดท้าย นี่ใช่ไหมนะที่เค้าเรียกว่า ‘กอดฉันสักครั้งก่อนลา’

이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요

최신 챕터

  • เธอคือรักที่(ไม่)ตั้งใจ[นิยายชุดรักไม่ตั้งใจ]   มาทำอะไรที่นี่(จบ)

    มานี่เลยคุณ"ธรรศธรออกเเรงลากหญิงสาว "ปล่อยฉันนะ ช่วยด้วยค่ะ!"เธอดิ้นพร้อมกับร้องขอความช่วยเหลือ มีเจ้าหน้าที่หลายคนขยับเข้ามา "ใครเข้ามากูยิง!"ธรรศธรขู่ ทำให้เจ้าหน้าที่หยุดชะงัก "มานี่!"ชายหนุ่มลากต่อ ร่างบางที่ดิ้นและขืนตัวไว้ทิ้งตัวลงกับพื้น เธอไม่ยอมเดินตามเขา "ลุกขึ้น!"ธรรศธรกระชากแขนหญิงสาวให้ลุกขึ้น "นี่คุณ! เบาๆหน่อยสิ"วิชุดาที่ยืนตะลึงดูเหตุการณ์แหวใส่ เมื่อเห็นชายหนุ่มชักจะทำกับเพื่อนเธอหนักเกินไปแล้ว เธอรีบถลาเข้าหาหวังจะเข้าไปหาเพื่อนดนัยจึงรีบเข้าไปขวางไว้ "ปล่อยให้คุณหนึ่งจัดการเองดีกว่าครับ"ดนัยขวางหน้า พร้อมกับเอ่ยอย่างสุภาพ "วิช่วยฉันด้วย!"มณีรินทร์กรีดร้อง "มายด์…"วิชุดาอยากจะเข้าไปหาเพื่อนรัก "คุณเป็นคนโทรตามผมมาที่นี่ เพราะฉะนั้นอย่ามายุ่งดีกว่า เมื่อคุณเองก็ไม่มีปัญญาจัดการกับเธอ"ธรรศธรเอ่ยเสียงดังฟังชัด วิชุดาหน้าซีดเผือด "วิ!"มณีรินทร์ร้องเรียกชื่อเพื่อนเสียงดัง หันมามองด้วยสายตาสงสัย "ยังไงผมก็ต้องขอบคุณนะ"ธรรศธรเอ่ยขอบคุณ หลังจากหันไปช้อนร

  • เธอคือรักที่(ไม่)ตั้งใจ[นิยายชุดรักไม่ตั้งใจ]   มาทำอะไรที่นี่(จบ)

    อาการกระสับกระส่ายนั่งไม่ติดกับที่ของวิชุดาอยู่ในสายตาของมณีรินทร์มาสักพักแล้ว วิชุดาคงห่วงเธอมาก ทำเรื่องแบบนี้ถ้าพลาดขึ้นมาก็ตายกันมาหลายคนแล้ว แต่เธอไม่กลัว อีกแค่นิดเดียวทุกอย่างก็จะจบลง เมื่อหญิงสาวที่นั่งคิวก่อนหน้าเริ่มทยอยเข้าไปกันหลายคนแล้ว "วิแกเป็นอะไรหรือเปล่า"มณีรินทร์เอ่ยถามหลังจากเห็นวิชุดาชะเง้อมองทางเข้าตลอดเวลา "เปล่า เปล่า ฉันแค่ห่วงแก"บอกพร้อมกับส่งมือไปกุมมือบางที่ชื้นเหงื่อ "ฉันโอเค ถ้าแกอึดอัดแกลงไปรอที่รถก็ได้ ฉันอยู่ได้" "ไม่เป็นไรมายด์ฉันจะอยู่กับแก"บอกพร้อมกับส่งยิ้มจืดชืดมาให้ เวลาผ่านไปนานเท่าไรแล้ว ยังไม่มีทีท่าว่า'ไอ้ชั่ว'ของ มณีรินทร์จะมาถึงสักที และ'ไอ้ชั่ว'หน้าตาจะเป็นยังไงกันนะลองว่าคิดทำเรื่องเลวๆแบบนี้ได้หน้าตาคงจะน่ากลัวน่าดู วิชุดา จินตนาการหน้า 'ไอ้ชั่ว'ไปต่างๆนานา เริ่มอยู่ไม่สุขเมื่อคิวก่อนหน้ามณีรินทร์ถูกเรียกเข้าไปข้างใน คุณพระคุณเจ้าช่วยลูกด้วย ขอให้ทุกอย่างทันเวลา วิชุดาคิดพึ่งสิ่งศักดิ์สิทธิ์ในใจ เมื่อหาที่จอดรถได้ร่างสูงใหญ่รีบลงจากรถ และวิ่งอย่างรีบร้อน พร้อมกับกดหาเบอร์ของคนท

  • เธอคือรักที่(ไม่)ตั้งใจ[นิยายชุดรักไม่ตั้งใจ]   มาทำอะไรที่นี่

    "มีอุบัติเหตุข้างหน้าครับคุณหนึ่ง"ดนัยรายงานเมื่อจับอาการของคนที่นั่งกระสับกระส่ายมาสักพัก ธรรศธรเพียงพยักหน้าตอบ สายตาของเค้าจับจ้องอยู่ที่นาฬิกาข้อมือเรือนหรู "ว่าแต่คุณหนึ่งให้ไปที่นั่นทำไมครับ"ดนัยเอ่ยถามเพราะมันเป็นคนละทางกับทางกลับออฟฟิศของเขา "มีหน้าที่ขับก็ขับไปเถอะ"เสียงที่ดังมาแบบไม่สบอารมณ์ทำให้ดนัยแอบขำ นั่นไงองค์ลงดนัยส่ายหัวไปมากับคำตอบของเจ้านาย "ไอ้โอมึงเหยียบไปเลยนะกูให้เวลาสิบนาที มึงต้องถึง" "ห๋า!คุณหนึ่งรถนะครับไม่ใช่ไอรอนแมน" "ถ้ามึงช้ากูไล่ออก"กรรมของไอ้โอจริงๆ มีเจ้านายวัยทอง ดนัยอยากจะเอาหัวโขกกับพวงมาลัยรถให้ตายๆไปสะ อาการกระสับกระส่ายนั่งไม่ติดกับที่ของวิชุดาอยู่ในสายตาของมณีรินทร์มาสักพักแล้ว วิชุดาคงห่วงเธอมาก ทำเรื่องแบบนี้ถ้าพลาดขึ้นมาก็ตายกันมาหลายคนแล้ว แต่เธอไม่กลัว อีกแค่นิดเดียวทุกอย่างก็จะจบลง เมื่อหญิงสาวที่นั่งคิวก่อนหน้าเริ่มทยอยเข้าไปกันหลายคนแล้ว "วิแกเป็นอะไรหรือเปล่า"มณีรินทร์เอ่ยถามหลังจากเห็นวิชุดาชะเง้อมองทางเข้าตลอดเวลา "เปล่า เปล่า ฉันแค่ห่วงแก"บอก

  • เธอคือรักที่(ไม่)ตั้งใจ[นิยายชุดรักไม่ตั้งใจ]   โรงพยาบาลเถื่อน

    วิชุดาหาข้อมูลทางอินเตอร์เน็ตอยู่พักใหญ่ หลังจากให้มณีรินทร์นอนพัก เพราะอาการเวียนหัวของเธอเริ่มก่อตัวขึ้นมาอีก หลังจากเจอสถานที่ที่ต้องการแล้ว สองสาวก็พากันออกจากบ้าน วิชุดาเสนอให้มณีรินทร์เลื่อนการเดินทางออกไปก่อน เพราะสิ่งที่คิดจะทำนั้นเธอก็ไม่รู้ว่ามันจะสำเร็จหรือไม่วิชุดาเสนอให้มณีรินทร์มาพักอยู่กับเธอที่บ้าน เพราะสะดวกในหลายๆ เรื่องระหว่างทางวิชุดาคิดหาทางออกให้มณีรินทร์หลายทาง แต่มณีรินทร์ก็ไม่รับข้อเสนอจากเธอสักทาง จนกระทั่งมาถึงจุดหมายที่จีพีเอสพามา เป็นซอยแคบๆ ที่แยกออกมาซอยหลักจากถนนใหญ่อีกที ป้ายหน้าอาคารเขียนว่า’ คลีนิคXXX’ ชื่อหรูฟังดูดีแต่ ทั้งสองสาวรู้ว่าที่นี่คือที่จะทำให้มณีรินทร์หลุดพ้นจากสิ่งที่เป็นอยู่ เมื่อหาที่จอดรถได้วิชุดามองหน้าเพื่อนรักอีกครั้งมาถึงตรงนี้แล้วคงไม่มีสิ่งใดเปลี่ยนใจมณีรินทร์ได้แน่นอน"มันอันตรายนะมายด์ ถ้าแกเปลี่ยนใจไปที่อเม...""ฉันไม่กลัว"คำว่าอเมริกาค้างไว้ที่ปากของวิชุดาเมื่อมณีรินทร์ยังยืนยันความตั้งใจเดิม ทั้งสองเข้าไปติดต่อข้างในและนั่งรอเรียกตามที่เจ้าหน้าที่ ที่แต่งตัวคล้ายๆ พยาบาลสั่งวิชุดาขนลุกซู่เมื่อนึกไปต่างๆ นานา ตาจับจ้อง

  • เธอคือรักที่(ไม่)ตั้งใจ[นิยายชุดรักไม่ตั้งใจ]   มันเกิดขึ้นจริงหรือ

    เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยมณีรินทร์ก็ขับรถตามมาที่บ้านของเพื่อนสนิท เธอเหนื่อยและอยากพัก แต่ด้วยสายตาที่มองมาอย่างสงสัยของวิชุดา บวกกับคำพูดที่บอกว่ามีเรื่องคุยยาวเธอจึงต้องตามมา พรุ่งนี้เธอจะเดินทางไปอเมริกามีบางอย่างที่ยังทำไม่เรียบร้อย และคืนนี้เธออยากบอกฝันดีกับพ่อและแม่ จึงอยากมาคุยให้จบๆจะได้รีบกลับบ้าน "มายด์แกเป็นแบบนี้มานานหรือยัง"วิชุดาเอ่ยถามทันทีที่มณีรินทร์เดินตามเข้ามาในบ้าน "อะไร"มณีรินทร์งงกับคำถาม วิชุดากรอกตามองบนคนฉลาดมากๆอย่างมณีรินทร์บดจะโง่ขึ้นมานี่โง่ได้ใจเลยจริงๆ "ก็อาการที่แกเป็นเนี่ย อ้วก อาเจียน เวียนหัว อะไรที่แกเป็นน่ะ"วิชุดาบอกอย่างรำคาญ "สักพักแล้วสงสัยจะนอนน้อย"มณีรินทร์ตอบตาใส "เหรอยะ มายด์นี่แกแกล้งโง่หรือเปล่า"วิชุดาแหวกลับ "อะไร" "ง่ายๆสั้นๆนะ แกนอนกับพุฒิครั้งสุดท้ายเมื่อไร" "วิ!"มณีรินทร์เรียกชื่อเพื่อนเสียงสูง "เออ! ชัดไหม"มณีรินทร์หน้าซีดเผือดตัวชาหนึบ เหงื่อเม็ดโตผุดขึ้นตามหน้าผากและฝ่ามือ "วิ…แกหมายความว่าไง" "มายด์ ก็ไอ้อากา

  • เธอคือรักที่(ไม่)ตั้งใจ[นิยายชุดรักไม่ตั้งใจ]   นางแบบจำเป็น(จบ)

    มณีรินทร์คิดในใจ และก่อนที่พิธีกรจะประกาศอะไรต่อ เมื่อแสงแฟลชรัวมาที่เธอชุดใหญ่ ร่างกายเธอก็สุดจะทนร่างบางล้มลงตรงนั้นที่กลางเวที มณีรินทร์ไม่รู้ว่ามีการประมูลเพชรที่เธอสวมใส่หรือไม่ เพราะสติเธอดับวูบไม่รู้แม้กระทั่งว่ามีใครมารับเธอไว้ หรือปล่อยให้เธอล้มลงไปอย่างหมดสภาพ เสียงร้องกรีดร้องของแขกในงานดังขึ้นแล้วก็เงียบหาย ทุกอย่างมืดสนิท เธอไม่รับรู้อะไรอีกเลย"มายด์ มายด์ แกเป็นไงบ้าง"เสียงเรียกของวิชุดาปลุกให้หญิงสาวตื่นขึ้น มณีรินทร์ปรือตาขึ้นช้าๆ สมองมึนงง"ที่นี่ที่ไหนนะวิ"เอ่ยถามเมื่อปรับสภาพสายตาให้เข้ากับแสงในห้องได้"ห้องพักของโรงแรมแกล้มลงน่ะ ดีนะที่คุณพีทเขารับไว้ทัน ไม่อย่างนั้นนะแกเอ้ย"วิชุดาพูดค้างไว้แค่นั้น พร้อมกับทำท่าทางหวาดเสียว"คุณมายด์เป็นไงบ้างค่ะ"เสียงทีมงานที่รออยู่เอ่ยถามพร้อมๆ กันมณีรินทร์มองกวาดไปทั่วห้อง เธออยู่บนเวที เธอกำลังเดินแบบแทนนางแบบที่เบี้ยวงาน ทุกอย่างกำลังจะจบลง แล้วหลังจากนั้นเธอก็มานอนอยู่ที่นี่ สายตามณีรินทร์มองไปยังร่างสูงโปร่ง ที่ยืนอยู่อีกมุมหนึ่งของห้อง เขาคนนี้คือคนที่เอาช่อดอกไม้ขึ้นไปให้เธอบนเวที และเป็นคนเดียวกับที่วิชุดาเรียกว่าคุณพี

더보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status