"คบเพื่อนกลุ่มนั้นนานแค่ไหนแล้ว ทำไมฉันไม่รู้" ภูพิงค์ก้าวขาขึ้นเตียงบ้าง สอดตัวเข้ามาในผ้าห่มผืนเดียวกัน เหมือนผัวเมียกันเป๊ะ! "คบนานแล้ว ผมสั้นๆ เซ็กซี่ๆ ชื่อกะเพรา ผมยาวๆ ลอนๆ ชื่อของขวัญ เพื่อนสนิทฉันนิสัยดีทั้งคู่" "แล้วโสดแพ็กคู่ปะ?" "อยากโดนเข่าคู่กระแทกหน้าปะภู อดอยากนักก็ไปหากินไกลๆ เถอะไป" "เกรี้ยวกราดนี่หึงใช่ไหม?" หนุ่มหล่อยักคิ้วอย่างสบายใจ ทว่าคำพูดที่ดังขึ้นใหม่กลับทำให้เขาหน้าตึง "ไม่หึง มึงมีใหม่ก็แค่ไม่ต้องมีกู!"
View More"ภู อื้อออ!" ร่างแบบบางโยกคลอนอย่างหนักในยามที่คนตัวโตถาโถมแรงกายเข้าใส่อย่างบ้าคลั่ง
นิ้วยาวทั้งสิบบีบเคล้นที่ประทุมถัน ความเสียวซ่านที่ได้รับส่งผลให้ภูพิงค์ออกแรงบีบกระทั่งเนินเนื้อขาวอวบเบียดออกมาตามซอกของนิ้วมือ "แบบนี้ชอบไหมไอ" ถามไปพลางโน้มลงไปกดจูบที่เรียวปาก หงุดหงิดทุกครั้งที่เขาเผลอทำในสิ่งที่ไม่เคยทำกับผู้หญิงคนไหน ตามประสาคนโสด เวลาอยากก็อาจจะปลดปล่อยบ้างกับคนที่ถูกใจและเต็มใจ แต่กรณีนี้ คนที่ครางอยู่ใต้ร่างของเขาตอนนี้ ไอ หรือ ไอติม เธอเป็นเพื่อนที่อยู่ในกลุ่มเดียวกัน เขาไม่เคยคิดที่จะยุ่งกับเพื่อน เพราะเวลาเบื่อมันอาจจะสร้างปัญหา กับไอติมเขาพลาดว่ะ ครั้งแรกน่ะเมาทั้งคู่ ดีอยู่ที่ตื่นมาแล้วอีกฝ่ายไม่ซีเรียสอะไร '...ช่างมันเถอะ ต่างฝ่ายต่างเมา ว่าแต่ ป้องกันใช่ไหม?' คำถามแบบชิวฉิบหาย แม้ว่าคำถามมันจะโอเคทั้งสองฝ่าย แต่ก็กล้าพูดได้เต็มปากว่าคำพูดเหล่านี้จากปากของผู้หญิง เขาไม่เคยเจอ 'ถุงยางอยู่ในถังขยะ' 'อ้อ เค' 'ครั้งแรกนี่ ทำไมไม่ห้ามวะ' 'เมาอ่ะ ช่างเถอะ ทีหลังก็อย่าปล่อยตัวให้เมาแบบนี้อีกก็แล้วกัน หากเป็นผู้หญิงคนอื่นระวังซวย' 'ไม่เสียดาย?' 'โตป่านนี้แล้วไหม มันเป็นเรื่องปกติแหละ' 'ไขว่คว้าหาตลอดแหละผู้หญิงที่คิดแบบนี้ ส่วนมากเจอแต่แบบที่ได้แล้วเรียกร้อง ของแบบนี้มันต้องโอเคทั้งสองฝ่ายอ่ะนะ' 'สบายใจเถอะน่า ฉันไม่ได้คิดที่จะเรียกร้องอะไร' 'แบบนั้นก็แสดงว่ามีครั้งต่อไปได้อ่ะดิ?' '...อือ แต่มีข้อแม้นะ' 'ว่ามา' 'เมื่อไหร่ที่ฉันบอกว่าพอ ระหว่างเราเป็นอันว่าพอ!' เป็นคำขอที่เขาไม่ซีเรียส แน่นอนว่าเขาตอบตกลงทันที บางทีเขาต่างหากที่อาจจะเป็นฝ่ายบอกว่าพอ! "จะ จุก ภู!" ไอติมเหลือบตามองที่จุดเชื่อมต่อ พบว่าคนตัวโตอัดกระแทกแกนกายใหญ่เข้าใส่อย่างบ้าคลั่ง หน้าอกใหญ่กระเพื่อมตามซ้ำๆ แต่เหมือนว่ายิ่งเธอรู้สึกจุก อีกฝ่ายกลับยิ่งพอใจ "อ๊าส์!" ภูพิงค์เชิดหน้าพร้อมกับยกมือขึ้นมาเสยผมที่ตกลงมาปรกที่หน้าผากลวกๆ ร่วมชั่วโมงที่หนุ่มหล่อบรรเลงเพลงรัก ยิ่งขยับก็ยิ่งมันส์ ทั้งที่กับคนนี้ก็หลายต่อหลายครั้ง แต่เธอก็ยังแน่นฉิบหาย สรีระบนเรือนร่างโคตรลงตัว ขาวอย่างกับหลอดนีออน หน้าตาก็โคตรสวย จะว่าไปแล้ว เขาเองก็เกิดมาโชคดีอยู่เหมือนกัน ไม่บ่อยเท่าไหร่นักที่จะเจอของดี! "จะเสร็จ อ๊ะ! อ๊ะ!" "ซี้ดส์! พร้อมกัน" พั่บๆ พั่บๆ พั่บๆ พั่บๆ สะโพกสอบขยับรัวเร็วถี่ยิบ กระทุ้งความใหญ่โตเข้าไปในร่องแคบในจังหวะที่เร็วและแรง ยิ่งอีกคนตอด เขาก็ยิ่งเร่งจนสุดตัว หนุ่มหล่อเชิดหน้า เปล่งเสียงครวญครางออกมาอย่างสุดจะกลั้น สุดท้ายก็พาคนใต้ร่างไปแตะที่ขอบสวรรค์ในเวลาพร้อมกัน "อ๊ายยยยย/อ๊าาาาาาส์!!" นิ้วยาวถอดความใหญ่โตออกมาจากช่องทางรักตามด้วยการถอดเครื่องป้องกัน ไร้คำพูดที่หลุดออกมาจากเรียวปากบาง ภูพิงค์เดินเข้าห้องน้ำไปจัดการตัวเองทันที ไอติมทิ้งตัวลงบนเตียงอย่างหมดแรง ดวงตากลมสวยเกลือกกลิ้งไปมาอย่างคนที่กำลังใช้ความคิด สุดท้ายความคิดเหล่านั้นก็ถูกกลบด้วยเสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นมา มือเรียวคว้าขึ้นมาปลดล็อก ข้อความบนหน้าจอทำใจดวงน้อยกระตุกวูบ สุดท้ายหญิงสาวก็ต้องข่มความรู้สึกทุกอย่าง ฝืนให้ใบหน้าคงความเรียบเฉย ยอมเดินไปคว้าผ้าขนหนูแล้วเดินไปเข้าห้องน้ำเมื่ออีกฝ่ายเดินออกมา "ไปไหน!" ภูพิงค์ละสายตาออกจากโทรศัพท์มือถือเมื่อพบว่าร่างแบบบางเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยเสื้อครอปสั้นอวดหน้าท้องแบนราบ รับกับกางเกงยีนส์ขายาวอวดขาสวย ผมยาวสลวยปล่อยลงที่กลางหลัง ใบหน้าสะสวยแต้มเครื่องสำอางบางๆ เท่านั้น 'ไอติม' ก็ดูโดดเด่นสะดุดตา "ไปธุระ" "เที่ยงนี่นะ?" "อือ" คำตอบสั้นๆ ทำหนุ่มหล่อหรี่ตามอง ภูพิงค์ดันลิ้นกับกระพุ้งแก้มเป็นเชิงใช้ความคิด ไม่นานก็หยัดตัวลุกตาม "จะกลับมาอีกไหม" "อยากให้กลับ?" หญิงสาวยอกย้อนพลางจ้องใบหน้าหล่อเหลา "แค่ถาม" "ก็นึกว่าคิดถึงจนนอนไม่ได้ถ้าฉันไม่กลับมา" "ไร้สาระว่ะ" "เหอะ" ไอติมเค้นเสียงหัวเราะออกมาเบาๆ ก็แค่เพื่อนที่ทำกันมากกว่าเพื่อน ถึงอย่างนั้นสถานะก็ไม่ได้เกินเพื่อน จะเอาอะไรมาสำคัญ "นายอ่ะ จะกลับมาอีกป่าว?" "ไม่มั้ง ว่าจะกลับไปนอนบ้าน คิดถึงหลาน" "รักหลาน เห่อหลาน อารมณ์แบบอยากมีลูกเป็นของตัวเองป่าว?" "บ้าน่า ไม่เคยคิดแบบนั้นหรอก อายุแค่นี้จะรีบไปไหน" "นั่นดิ ผู้ชายอย่างนายคงไม่คิดที่จะหยุดอยู่ที่ใคร" "มาอารมณ์ไหน?" ถามออกไปพลางกวาดสายตาไปตามดวงหน้า ผู้หญิงคนนี้แปลกมากกว่าใคร และเหมือนว่าจะอ่านยากมากกว่าใครๆ ด้วยเช่นกัน "พูดไปงั้น ไปแล้วนะ คงไม่ได้เจอกันสักสองสามวันแหละ" ไอติมกดยิ้มที่มุมปากก่อนจะเดินไปคว้ากระเป๋าสะพายข้าง "จะกลับไปค้างที่บ้าน?" "ใช่ไง ถ้าไม่ใช่แล้วจะให้ไปนอนไหนอ่ะ" "ก็อย่าให้รู้ว่าไปนอนที่อื่น" คนฟังหันกลับมาสบตา ใบหน้าหล่อเหลาเกลี้ยงเกลาดึงดูดสายตาได้เป็นอย่างดี "ที่พูดนี่เป็นเพราะหวง?" "เตือนเพราะห่วง สุดท้ายก็เพื่อนกันอยู่ดี!" ------ ฝากภูพิงค์ไว้ในอ้อมกอดของทุกคนด้วยนะคะ หวงความโสดอันนั้นรู้แหละ แต่เหมือนว่าแอบหวงเพื่อนอยู่นาา 5555สวนหลังบ้าน"มีมี่ มี่จ๋า~""ก๊อดๆ~" เสียงตอบรับจากนกแก้วซันคอนัวร์ที่เลี้ยงไว้ในบ้านยังเรียกความสนใจจากไอเดียได้เหมือนทุกครั้งมีมี่ นกแสนรู้ที่ถูกฝึกและเลี้ยงดูมาตั้งแต่เป็นลูกป้อนโบยบินออกจากกรงแล้วมาเกาะที่บ่าของซาเฟียร์ ดวงตากลมใสแป๋วคล้ายกับตาของเด็ก ปากสีดำวาววับท้าทายให้ซาเฟียร์โน้มริมฝีปากไปจุ๊บเบาๆ ที่ปากของนก ไอเดียส่งเสียงเอิ๊กอ๊ากอย่างชอบใจ"มาแอบอยู่ตรงนี้นี่เอง" ภพนิพิฐเดินตามมาสมทบ วงแขนอบอุ่นและแข็งแรงโอบที่เอวภรรยาเอาไว้หลวมๆ ดวงตาคมกริบกวาดมองที่ใบหน้าของผู้เป็นภรรยาในระยะใกล้ สลับกับการหันมองลูกน้อยที่อยู่ในอ้อมกอดของผู้เป็นแม่เช่นกัน"ไอเดียรักมีมี่เหรอลูก มี่เอ้ย""ก๊อดๆ~" เจ้านกน้อยยังคงส่งเสียงเบาๆ พร้อมกับการเอียงคอมองผู้ที่เป็นเจ้าของของมัน ดีแล้วที่เจ้านกแสนรู้ไม่ส่งเสียงกรีดร้อง เพราะหากได้ส่งเสียง รับรองว่าเสียงจะก้องกังวาลไปทั่วทั้งบริเวณมือเล็กป้อมๆ ของไอเดียยกขึ้นไปลูบเบาๆ ที่หัวนก ความเมตตาอารี เด็กน้อยได้มาจากทั้งผู้เป็นพ่อและคนเป็นแม่ สัตว์เลี้ยงตัวเล็กสัมผัสกับกลิ่นเจ้าของตัวน้อย ในอนาคตหากไอเดียเดินมาเล่นที่สวน เป็นไปได้ว่านกน้อยที่อยู่ในกรงสวยงาม
ภายในห้องครัว"คนสวยของแด๊ดดี้ทำอะไรอยู่ครับ""อันดาเช็ดจานให้หม่ามี๊ค่ะ""เก่งจังเลยค่ะ ลูกสาวของแด๊ดดี้เก่งที่สุดเลย" เวลาที่อยู่กับลูกๆ และภรรยา ภูมิรพีอ่อนโยนเสมอ ประกายตาคู่นี้ยังคงเด็ดเดี่ยวและมั่นคง รักที่มีต่อภรรยายังคงเป็นรักที่ยิ่งใหญ่ ส่วนลูกๆ ก็ยังคงเป็นรักที่บริสุทธิ์ของเขาเช่นเดิม"หม่ามี๊ท้องโตแล้ว องศาจะช่วยหม่ามี๊ล้างจานครับ""องศาล้างจาน อันดาเช็ดจานให้แห้งนะ" แด๊ดดี้และหม่ามี๊มองหน้ากัน การที่เด็กสองคนซึ่งเติบโตในเวลาเดียวกัน ใช้ชีวิตในแบบเดียวกันและอยู่ด้วยกันตลอดเวลา เข้าอกเข้าใจกันดี มันเป็นอะไรที่ทำให้ผู้เป็นพ่อและแม่โคตรสบายใจ"แด๊ดดี้ภูมิใจในตัวลูกๆ ที่สุดเลย" องศายิ้ม อันดาเองก็ยิ้มเช่นกัน"ลูกๆ ของแด๊ดดี้ รู้หรือเปล่าครับว่าอาภพและอาภูเกี่ยวข้องอะไรกับแด๊ดดี้""คูมย่าบอกว่า น้องของแด๊ดดี้อันดาต้องเรียกว่าคูมอาค่ะ""เก่งมากครับ อาภพกับอาภูเป็นน้องชายของแด๊ดดี้ แด๊ดดี้รักน้องของแด๊ดดี้มากๆ เพราะเราเป็นพี่น้องกัน เป็นสายเลือดเดียวกัน เป็นคนที่คอยช่วยเหลือกันเวลาที่คนใดคนหนึ่งลำบาก จำไว้นะลูก การมีพี่น้องที่รักกัน มันเป็นอะไรที่ดีมากๆ" เปี่ยมรักอมยิ้มอย่างมีความส
Special 5"สวัสดีค่ะพี่ภูมิ สวัสดีค่ะพี่ภู แด๊ดดี้" หญิงสาวในชุดนักศึกษายกมือไหว้ทุกคนก่อนจะยิ้มให้คนสุดท้ายที่เธอเอ่ยถึงภพนิพิฐรั้งเอวคอดกิ่วเข้ามาหา จังหวะที่คืนไอเดียสู่อ้อมกอดของผู้เป็นแม่ ปลายจมูกโด่งแอบกดลงที่ขมับบาง สูดดมกลิ่นหอมจากเรือนร่างของภรรยาสาวเข้าจนเต็มปอดอย่างเคยชิน"แด๊ดดี้อาบน้ำให้ลูกแล้วเหรอคะ หอมเชียว""เรียบร้อยแล้ว เดี๋ยวพี่ตามเข้าไปนะ""ได้ค่ะ" ซาเฟียร์แจกจ่ายรอยยิ้มให้กับทุกคนเฉกเช่นทุกครั้ง คล้อยหลังจากพี่สะใภ้ ภูพิงค์เปิดประเด็นขึ้นมาด้วยความไว"น่าอิจฉาคนที่เมียยังใส่ชุดนักศึกษานะ คงเห็นแล้วใจสั่นเป็นบ้า" ภูพิงค์กดยิ้มที่มุมปากพลางปรายตามองเจ้าของหญิงสาวคนที่พึ่งจะอุ้มลูกออกไป ในขณะที่อีกด้าน ภูมิรพีเลือกที่จะเค้นเสียงหัวเราะออกมาเบาๆ"เหมือนว่าจะไม่ได้น่าอิจฉาเท่าไหร่หรอก มึงมองไม่เห็นความกังวลที่อยู่ในสายตาของพี่มึงหรือไง" คนที่กำลังถูกพูดถึงกดปลายลิ้นที่มุมปากคนหนึ่งช่างเปิดประเด็น ส่วนอีกคนก็ช่างสังเกตซะเหลือเกิน"ต่อหน้าพี่ต่อหน้าน้องทำเป็นจูบขมับ อยู่กันสองต่อสองนี่เตียงไม่ยับเลยเหรอวะ""ทะลึ่งละ คนรักกัน ไม่จำเป็นต้องเอาก็รักอยู่ดี""เฉียบ" ภูพิงค์ด
"หนูไม่อยากให้แด๊ดดี้เหนื่อยนี่คะ""ไม่เหนื่อยหรอกน่า ลูกและเธอเป็นของขวัญที่ดีที่สุดสำหรับพี่นะ อย่าคิดมาก" ซาเฟียร์สอดแขนเข้าไปโอบกอดที่เอวสอบ ใบหน้าสะสวยเชิดขึ้นเพื่อมองใบหน้าหล่อเหลา รอยยิ้มแห่งความสุขประดับขึ้นบนใบหน้างดงาม"หนูโชคดีจัง แด๊ดดี้ของหนูน่ารักที่สุด แด๊ดดี้ทำให้หนูรักจนไม่รู้จะรักยังไงแล้ว" คนฟังอมยิ้ม อาศัยจังหวะที่รถติดสัญญาณไฟกดริมฝีปากลงบนหน้าผากมนเบาๆ"สายหรือยัง พอมีเวลาให้พี่สักหน่อยไหม" แก้มของคนฟังแปรเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำ ซาเฟียร์กัดปากของตัวเองเบาๆ เธอเข้าใจทันทีว่าผู้เป็นสามีต้องการสื่ออะไร"เพราะแบบนี้ใช่ไหมล่ะถึงเลือกที่จะฝากลูกไว้กับคุณย่าแล้วก็มาส่งที่หนูที่มอ.เอง""ฉลาดจัง พี่ขอเวลาสักหนึ่งชั่วโมงได้ไหมล่ะ""แค่พี่ใช้เส้นสายในเรื่องการเรียนของหนู หนูก็รู้สึกไม่ดีแล้วนะ" ภพนิพิฐระบายรอยยิ้มออกมาถ้าจะให้พูดกันตามความรู้สึก เขาไม่ได้ติดขัดไม่ว่าเธอจะเรียนจบที่ระดับชั้นไหน เหตุผลที่เขายอมให้เธอกลับไปเรียนอีกครั้งเพราะเขาแค่อยากตามใจเธอ อยากเปิดโอกาสให้เธอได้ทำในสิ่งที่เธออยากทำทุกอย่าง ถึงยังไงซะเขาก็ไม่มีวันปล่อยให้เธอต้องลำบากอยู่แล้ว เธอไม่จำเป็นต้องใช้
Special 4"แอะ~" น้ำเสียงที่บ่งบอกถึงความอารมณ์ดีดังออกมาจากเจ้าของใบหน้าจิ้มลิ้มที่อยู่ในชุดบอดี้สูทสีครีม ผิวของคนตัวน้อยขาวจั๊ว บ่งบอกว่าได้มาทั้งของพ่อและของแม่ในส่วนของใบหน้าแม้จะออกมาทิศทางของผู้เป็นแม่มากกว่า ถึงอย่างนั้นคนเป็นพ่อก็ยังพยายามโต้เถียงว่าบุตรสาวหน้าตาเหมือนตนเองอยู่ไม่น้อย แต่สุดท้ายแล้วไม่ว่าหนูน้อยไอเดียจะหน้าตาเหมือนใคร ไม่ว่าจะได้พ่อหรือว่าได้แม่มา สุดท้ายก็ลงตัวจนหาที่ติไม่ได้เลยลมเย็นๆ ในเวลาเช้าลอยกระทบลงมาบนเสี้ยวใบหน้าหล่อเหลา สุดท้ายกลิ่นน้ำหอมราคาแพงที่ค่อนข้างคุ้นเคยซึ่งส่งกลิ่นมาจากในห้องนอนก็เรียกสายตาคมกริบให้ตวัดกลับไปมองที่ทิศทางด้านในตามเดิมความหวงแหนผุดขึ้นเมื่อหน่วยตาคมประสานเข้ากับเรือนร่างของภรรยาสาวซาเฟียร์กลับไปเรียนหนังสืออีกครั้งหลังให้นมลูกจนครบสามเดือน มีการวางแผนทุกอย่างเอาไว้อย่างชัดเจน ในช่วงพักกลางวันคนตัวเล็กจะกลับมาให้นมบุตรที่บ้าน เพราะเหตุผลนี้และอีกเหตุผลคือได้ตกปากรับคำเอาไว้แล้วตั้งแต่ต้น พ่อของลูกจึงยินดีกับการไปเรียนในครั้งนี้ของผู้เป็นเมีย"ทำไมต้องใส่กระโปรงสั้นขนาดนี้" คนที่อุ้มลูกคาอกมองหญิงสาวที่อยู่ในชุดนักศึกษาพอด
Special 3ภายในบ้านหลังใหญ่ของอัศวราชเต็มไปด้วยความคึกคัก ภายนอกตัวบ้านคุณปู่ภีมพลซึ่งเป็นที่รักของหลานๆ เก็บกวาดต้นไม้ที่เฉาตาย พร้อมกับการลงต้นไม้ปลูกใหม่ความขยันนี้ไม่ได้มีที่มาที่ไปไกลเท่าไหร่นัก สุดท้ายหลานๆ นั่นแหละที่เป็นแรงผลักดันให้คุณปู่จัดการทุกอย่าง เป็นแรงผลักดันที่ทำให้ขยันมากยิ่งๆ ขึ้นไป"น้องไอเวียนหัวเหรอลูก แม่ลืมบอกว่าแม้แต่ผักบางชนิด หากมันจะแสลงมันก็แสลงขึ้นมาดื้อๆ เลยนะ" เบญญาถามสะใภ้คนเล็กอย่างไอติมคุณแม่หลังคลอดยังคงสวยสดไม่เปลี่ยน ไอติมหน้ายังสดใส เป็นเรื่องปกติที่คล้อยหลังจากช่วงหลังคลอดในช่วงเดือนแรกผ่านพ้นไป จะมีการเริ่มทานอาหารที่มีประโยชน์และเพิ่มน้ำนมให้มากขึ้น เรื่องของอาหารแสลงจึงเป็นสิ่งที่ควรระวังมากเช่นกัน"ไอเวียนหัวนิดหน่อยค่ะแม่""แม่ว่าพักก่อนนะ เดี๋ยวแม่ดูแลอิคคิวให้เอง" คุณย่ายังคงเป็นที่รักของลูกๆ ยังเป็นคนที่คอยช่วยเหลือดูแลหลานๆ อยู่เสมอเด็กชายองศา เด็กหญิงอันดาตอนนี้อยู่ในวัยสองขวบเศษ ช่างพูดช่างคุยช่างสงสัย จากนั้นก็เป็นน้องไอเดียลูกสาวของคุณพ่อภพและคุณแม่ซาเฟียร์ที่ลืมตาดูโลกและเข้ามาอยู่ในบ้านอัศวราชเป็นหลานคนที่สาม หนึ่งสัปดาห์ต่อจาก
Comments