บทที่สี่สิบสี่

สองพ่อลูกบิดาของหลิวเรอจินลองชุดเกราะกันด้วยความดีใจที่บุตรสาวใส่ใจนำมาฝากและใส่ได้พอดีไม่หนักเหมือนที่ใส่อันเก่า เป็นที่ถูกอกถูกใจเสียงหัวเราะลั่นออกมาจากห้องโถงด้วยความสุขดังออกมาจนบ่าวไพร่ที่จัดสถานที่สำหรับอยู่ก็ยิ้มกันไปด้วยความยินดี ในที่สุดจวนกลับมามีเสียงหัวเราะของคุณหนู หลังจากผ่านเรื่องเลวร้ายมาเป็นปีและทุกคนที่ได้รับของฝากกันทั้งจวนต่อจากนี้ในจวนคงจะมีแต่เรื่องที่น่ายินดีเกิดขึ้น

สักพักพ่อบ้านของท่านพ่อเดินเข้ามาบอกว่า

"ท่านอ๋องเสด็จมาถึงแล้วขอรับท่านแม่ทัพ"

"ขอบใจมากพ่อบ้านไปเตรียมน้ำชามาต้อนรับท่านอ๋องเร็วเข้า" ท่านแม่ทัพสั่งก่อนจะนั่งรอพร้อมกันกับบุตรสาวกับบุตรชายที่นั่งขนาบข้างซ้ายขวาในห้องโถงใหญ่

สักพักท่านอ๋องก็เดินตามหลังบ่าวเข้ามารวมถึงท่านกุนซือและคนสนิท แม่ทัพหลิวซางหวงลุกขึ้นทำตามพิธีเพราะยศต่ำกว่าท่านอ๋องรวมทั้งสองพี่น้องที่ลุกตามบิดาจะทำความเคารพท่านอ๋อง

อ๋องเย่ซิวหลางรีบโบกมือพูดขึ้นว่า

"ไม่ต้องมากพิธีทำตัวตามสบายเป็นเปิ่นหวางมาในฐานะบุตรเขยจะให้ท่านทำความเคารพข้าก็กระไรอยู่" ท่านอ๋องตอบท่านแม่ทัพหลิวพ่อตาของตนเอง

แต่พี่ใหญ่กับหลิวเรออจินก็ทำความเคา