“…” โซ่ถอนหายใจออกมาอย่างคิดหนัก
จะว่าไปนับดาวก็โคตรจะซื่อบื้อ ทั้งที่เขาไม่สนใจ ไม่ค่อยตอบข้อความ ที่ตอบไปแต่ละครั้งก็เพราะสงสารทั้งนั้น แต่นับดาวก็ยังทน ส่งข้อความมาบอกรัก บอกฝันดีเขาทุกวันอีก กูจะบ้า
ผู้หญิงแบบนี้มันน่ารำคาญกว่าประเภทที่ตามตื๊อไม่เลิกอีก
“มึงเลิกใช้ไอ้ความรู้สึกสงสารนี่สักทีเถอะกูว่า มึงทำตัวแบบนี้น้องมันน่าสงสารกว่าอีก” รามหัวเราะในลำคอ
“เออ กูจะบอก เร็วๆ นี้แหละ”
“มึงบอกตอนนี้เลยก็ได้”
“เดี๋ยวกูนัดนับคุย มึงช่วยถ่วงเวลาไอ้ไนท์หน่อย ไปเจอตัวเลยคงดีกว่า ถ้าส่งข้อความแล้วตัดสัมพันธ์มันคงใจร้ายไปหน่อย”
“ส่งข้อความไปก็ได้มั้ง”
“ใจร้ายไปไหมวะ นับก็เป็นน้องของเพื่อนนะ” เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
อย่างน้อยการได้เจอหน้ากันแล้วบอกนับดาวว่าให้เป็นพี่น้องกัน ยังดีกว่าการส่งข้อความทิ้งไว้ให้อีกคนคิดมาก
กูก็คนดีอยู่หรอก กับแค่บางคน ถ้าไม่ใช่น้องสาวเพื่อนตอนนี้กูมองเมินไปแล้ว นี่ยังใจดีตอบข้อความมาตั้งเป็นปี ใช้ความเงียบค่อย ๆ ทำลายความสัมพันธ์ที่ไม่ได้ตั้งใจ
ทว่า วิธีนี้ก็ใช้กับนับดาวไม่ได้ผลอยู่ดี
น้องอยากเจอเขามาหลายวันแล้ว เขารู้สึกเอ็นดูอย่างบอกไม่ถูก อย่างน้อยการเจอกันก็จะได้นั่งปรับความเข้าใจกันสักหน่อย เอาน้ำเย็นลูบหลังยังไงมันต้องดีกว่าเอาน้ำร้อนราดกันอยู่แล้ว
“ดื่มไปมึงจะได้กล้าพูด อย่าให้ความใจบุญของมึงมันไปทำร้ายใครอีก” รามหัวเราะอย่างขบขัน “แต่กูก็เพิ่งเคยเห็นมึงเป็นกับคนนี้ หรือเพราะเขานิสัยดีจนมึงไม่กล้าทำร้าย”
“อืม คงประมาณนั้น ไหนจะเป็นน้องเพื่อนอีก แล้วที่ผ่านมาน้องมันทำตัวดีตลอด กูไม่ให้พูดน้องเขาก็ไม่พูด จะให้กูทำร้ายลงได้ไง”
“แต่มันก็แค่ความสงสารไง แบบนี้ต่อไปมึงก็อึดอัดเขาก็คงรู้สึกไม่ดี หรือไม่แน่สักวันเขาอาจจะตามมึงไม่หยุด”
“กูก็กลัวจะเป็นแบบนั้นแหละ เพราะช่วงนี้นับก็ทักหากูบ่อย” โซ่ถอนหายใจออกมาไม่รู้ครั้งที่เท่าไร
“ที่จริงนับน่ารักนะ ถ้าลดน้ำหนักกูว่าสวยมากอะ”
“…” โซ่ไม่ตอบ เขาก็ยอมรับว่านับดาวก็น่ารัก แต่ติดที่กูไม่ได้รักเขาไง
“สู้ ๆ นะเพื่อนรัก” รามตบหลังเพื่อนสองสามทีพร้อมกับรอยยิ้มที่ไม่ใช่การให้กำลังใจ เหมือนจะเป็นการหัวเราะเยาะมากกว่า
เอาวะ ยังไงวันนี้กูต้องบอกนับดาว ว่าวันนั้นที่ตกลงคบกัน กูแค่เมาเพราะคนเก่าทำไว้เจ็บหนัก แค่ประชดความรักที่มันไม่ได้ดั่งใจ
คิดได้แบบนั้นเขาจึงหยิบมือถือขึ้นมาเข้าหน้าต่างแชทของใครบางคน ส่งข้อความไปว่าคืนนี้เขาอยากเจอเธอ มีเรื่องสำคัญอยากคุยด้วยคืนนี้เลย
โซ่ : นับอยู่ไหน ว่างไหมพี่อยากเจอเราหน่อย
หญิงสาวร่างอวบเจ้าของน้ำหนักหกสิบกว่าหยิบมือถือที่วางอยู่ข้างหมอนขึ้นมาดู เมื่อมีแจ้งเตือนจากใครบางคนส่งเข้ามา ดวงตากลมโตเบิกโพลงคล้ายว่าไม่คิดไม่ฝันที่ได้เห็นข้อความนั้นจากเขา
นับดาว : นับอยู่ห้อง กำลังจะนอน พี่โซ่มีอะไรคะ
เธอบอกไปตามตรงเพราะตอนนี้กำลังอยู่ในชุดนอนสายเดี่ยวบางพลิ้วที่ชอบใส่ประจำเพราะทำให้นอนหลับสบาย ถึงจะหุ่นเหมือนหมีแต่ก็แอบเซ็กซี่ได้อยู่หรอก
โซ่ : พี่ไปหาเราหน่อยได้ไหม
หัวใจของหญิงสาวเต้นรัวเมื่อได้อ่านข้อความที่เขาส่งมา ร่างอวบอิ่มเด้งตัวขึ้นนั่ง รอยยิ้มกว้างผุดขึ้นมาบนใบหน้า เธอส่งข้อความตอบเขาโดยไม่ต้องคิด
นับ : ได้ค่ะ ถ้าถึงแล้วบอกนับนะ
โซ่ : ไอ้ไนท์ ออกมาแล้วใช่ไหม
นับ : พี่ไนท์เพิ่งออกไป
หญิงสาวกัดริมฝีปากยิ้มจนแก้มปริ คิดจินตนาการไปต่าง ๆ นานา ไม่ได้อยากคิดลามกเลยสักนิด แต่ถ้าได้ใกล้ชิดคนที่เป็นแฟนกัน เธอก็อดไม่ได้จริง ๆ ใครจะว่าเธอเป็นบ้า เพ้อฝันก็ยอม
แฟนเธอชื่อโซ่ หนุ่มสุดฮอตของคณะวิศวะที่ใครก็เข้าไม่ถึงเลยนะ เธอทำตัวน่ารักกับเขามาตลอด ว่านอนสอนง่าย ถ้าเขาจะให้รางวัลเธอสักหน่อยก็ยินดีรับ
ถ้าพี่โซ่จะเป็นผู้ชายคนแรกของนับ นับก็ไม่ติด
บ้าน่ายายนับ คิดอะไรของแก
นับดาวรอเวลาอยู่เกือบชั่วโมงเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น เธอไม่แปลกใจที่โซ่จะขึ้นมาบนนี้ได้ เพราะก่อนหน้านี้พวกเพื่อนของไนท์ก็มาพักบ่อยจากความเมาแล้วกลับไม่ไหว คอนโดมิเนียมนี้ก็ไม่ได้มีระบบความปลอดภัยแน่นหนาอะไรนัก ราคาก็ตามสภาพ
“นึกว่านอนแล้ว” โซ่เอ่ยประโยคนั้นอย่างไม่มั่นใจนัก ก่อนที่เขาจะก้าวเท้าเข้าห้องที่เคยมาอยู่บ่อยครั้ง แต่พอนับดาวย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่เขาก็มาแค่ครั้งเดียว
“ตอนแรกนับก็เกือบหลับแต่พี่โซ่ทักมาพอดี” หญิงสาวตอบไปด้วยความซื่อ”
“ขอโทษที่พี่รบกวน” เขาบอกแล้วลอบกลืนน้ำลายลงไปอึกหนึ่ง
ไม่รู้มันเป็นกลิ่นหอมชนิดไหนที่ออกมาจากตัวของคนตรงหน้า แต่มันชวนให้เขารู้สึกเคลิ้มแปลก ๆ หรือนับเล่นของใส่กูแล้ววะ
“ทำไมพูดแบบนั้นล่ะ เหมือนเป็นคนอื่นเลย” นับเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้มก่อนจะหย่อนตัวนั่งลงบนโซฟา
เขาเพิ่งสังเกตเห็นว่านับใส่ชุดนอน ไม่ได้นอน แต่มีเสื้อคลุมสวมทับอยู่ แล้วไม่รู้ทำไมสายตาเขาถึงต้องสนใจมันด้วยในเวลานี้
หรือกูเริ่มนิยมชมชอบสาวเจ้าเนื้อแล้ว
แต่ผิวของนับขาวมาก เนียนมากด้วย ขนาดว่าเห็นแค่ผิวตรงท่อนขาอวบอิ่มยังเนียนขนาดนี้ ถ้าเป็นอย่างอื่นคง…
ไอ้โซ่ มึงตั้งสติก่อน !
“นับ” เขาเอ่ยชื่อเธอออกมา เรียกสติที่มันเตลิดเปิดเปิงกับความขาว ๆ อวบ ๆ นั่นกลับมา ทำใจอยู่หลายวินาทีที่จะพูดในสิ่งที่ต้องการ “ความจริงแล้วพี่”
“เป็นอะไร พี่เมาเหรอ” นับเอียงคอมองแล้วยิ้มหวานส่งไปให้เพราะเห็นท่าทีแปลก ๆ ของเขา ก่อนจะเอื้อมมือไปแตะที่แก้มสากแผ่วเบา
พี่โซ่ของเธอหล่อมาก ถึงแม้ว่าตอนนี้หน้าเขาจะแดงเพราะความเมาแต่ก็ยังดูดีเป็นบ้า ดูดีกว่าตอนที่เธอเจอครั้งแรกหลายเท่า
“…” เขาเงียบ เหมือนมีก้อนอะไรบางอย่างมาติดอยู่ที่ลำคอ ราวกับมีมนตร์สะกดจากสายตาคู่นั้นที่จ้องมองเขา กลิ่นหอมแบบผู้หญิงที่ไม่คุ้นเคย บวกกับความเมาที่ไอ้รามแม่งมอมจนกูแทบเดินไม่ไหว
แล้วจะเอาอะไรไปบอกนับดาว ตอนนี้สมองกูรวนไปหมดแล้ว ชนิดที่ว่าเห็นคนตรงหน้าโคตรสวย น่ารักน่าเอ็นดูจนไม่กล้าบอกเลิก
“นับชอบพี่เพราะอะไรวะ” เขาถามเธอขณะที่ยังสบประสานสายตากัน
เหมือนมีแรงดึงดูดบางอย่าง ที่มันกำลังตบตีกับสมองเขา !
“เพราะพี่หล่อ” นับตอบพร้อมกับเสียงหัวเราะ วินาทีแรกที่เห็นเขาเธอคิดแบบนั้นจริง ๆ
“แต่พี่เหี้ยนะ”
“เหี้ยยังไง” นับดาวขมวดคิ้วมองคนเมา ขยับฝ่ามือมาวางบนท่อนขาตัวเอง
โดยมีสายตาของเขามองตามไปติด ๆ
โคตรขาว จับทีคงเป็นรอย
ตอนพิเศษ 2สองปีต่อมาวันเวลาอาจผันเปลี่ยนเวียนไปแต่ใจไม่เคยเปลี่ยนแปลงคำนี้ยังใช้ได้เสมอกับความรักของเธอ นับดาวมีคำตอบในใจเช่นเคยว่าโซ่จะเป็นคนแรกและคนสุดท้ายของตัวเองในวันรับปริญญาของเธอ นับดาวตื่นตั้งแต่ตีหนึ่งเพื่อไปแต่งหน้าทำผม กว่าจะเสร็จพิธีทั้งหมดก็เกือบบ่ายโมง พวกเพื่อนยังนัดรวมตัวกันต่อเพื่อให้เหล่ารุ่นน้องมาร่วมแสดงความยินดีตามขนบธรรมเนียม นั่นคือการบูมของคณะ หลังจากเสร็จกิจกรรมนั้น เธอก็อยู่ถ่ายรูปกับรุ่นพี่ที่จบไปแล้วและรุ่นน้องที่รู้จักมีดอกไม้ช่อโตจากใครหลายคนมอบให้นับดาว แต่ก็ไม่ได้ทำให้หัวใจหญิงสาวพองโตเท่ากับดอกไม้ช่อเดียวจากเจ้าของหัวใจ แล้วตอนนี้เขายังรับหน้าที่ถือดอกไม้ให้เธออีก“กลับกันเถอะค่ะ เดินไม่ไหวแล้ว” นับดาวส่งสาวตาอ้อนเขาแบบที่เธอชอบทำประจำ และเหมือนจะเป็นท่าไม้ตายที่ทำให้โซ่ยอมแฟนสาวทุกอย่าง“ให้พี่แบกไหม”“บ้า อายคน”เขาหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะคว้ามือเธอไปจับ แล้วพาคนตัวเล็กเดินไปนั่งที่ต้นไม้ใหญ่ซึ่งอยู่ห่างจากผู้คนมากพอ“นั่งรอตรงนี้แหละเดี๋ยวมารับ”“ไม่ ก็เดินไปด้วยกันเลยค่ะ นับเดินได้ มันเสียเวลา”“...” เขาไม่พูดอะไรก่อนจะนั่งลง แล้วจับเท้าเธอขึ้นมาว
ตอนพิเศษ 1ทุก ๆ เช้าที่เคยติดรถออกไปเรียนกับพี่ชายหรือบางวันก็มีเพื่อนมารับ เดี๋ยวนี้นับดาวมีคนคอยมารับมาส่งทุกวันแล้ว ไม่รู้ว่ามันเป็นช่วงโปรโมชั่น แบบที่ใคร ๆ เขาก็พูดกันหรือเปล่าเพราะโซ่และนับดาวก็คบกันมาได้ไม่กี่เดือนแต่มันก็ถือว่าเป็นช่วงเวลาดี ๆ และคุ้มค่าแล้ว เพราะอีกไม่กี่วันโซ่ก็เรียนจบและอาจจะต้องอยู่ไกลกันมากขึ้น ซึ่งไม่ใช่แค่ระยะทางแต่รวมไปถึงหัวใจและความรู้สึกเธอไม่รู้ว่าอนาคตความรักระหว่างเรามันจะไปได้ไกลแค่ไหน แต่ทำให้วันนี้เป็นวันที่ดีที่สุดของเธอกับเขาก็เพียงพอแล้ว“เด็กหญิงนับดาว ห้องอนุบาลสอง ผู้ปกครองมารับแล้วค่า”เสียงแซวของทิชาดังขึ้น สร้างเสียงหัวเราะของเพื่อนในกลุ่มที่กำลังนั่งจับกลุ่มคุยกัน หรือบางคนก็นั่งค้นคว้าหาความรู้อยู่ใต้ตึกหลังเลิกเรียนเว้นเสียแต่เพื่อนร่วมรุ่นบางคนที่ไม่ค่อยพอใจนักกับความสัมพันธ์ของนับดาวและหนุ่มรุ่นพี่ที่ตัวเองหมายปองอย่างเจน ซึ่งเป็นคนที่เคยไม่ชอบหน้านับดาวมาก่อนหน้านี้“ยายทิ !”“เอ้า รออะไรรีบเก็บกระเป๋าเร็ว เดี๋ยวพี่โซ่หงุดหงิดทำโทษอีกนะ”ใบหน้าสะสวยขึ้นสีระเรื่อแถมยังร้อนผ่าวไปหมดเมื่อเพื่อนเอ่ยประโยคนั้น ก็เพราะเรื่องนี้มัน
ตอนที่ 47 ขึ้นมาบนตัวพี่ NCฝ่ามือหนาค่อย ๆ ลูบไล้ไปตามเรียวขาเธอ สายตาของโซ่ที่มองมาราวกับเสือที่กำลังจะตะครุบเหยื่อ ยิ่งเห็นแบบนั้นเธอยิ่งเกร็งไปหมดทั้งตัว“หอมจัง” เสียงเข้มเอ่ยพร้อมกับจูบหอมดอมดมที่ซอกคอหอมกรุ่นอย่างลุ่มหลง ดูดเม้มแผ่วเบาจนฝากรอยแดงเล็ก ๆ เอาไว้ ให้รู้ว่าเธอคือของเขาแค่คนเดียว“พรุ่งนี้นับมีเรียนนะ” นับดาวดันใบหน้าหล่อเหลาออกห่างเขานิ่งไปครู่หนึ่งเพราะตอนนี้ได้ฝากรอยรักเอาไว้แล้ว สุดท้ายก็แกล้งตอบออกไปว่า“ครับ”“อย่าทำรอย”โซ่พยักหน้า ไม่อยากจะคิดว่าถ้านับดาวเห็นว่ามันเป็นรอยแล้ว เขาจะโดนด่าขนาดไหน แล้วใครบอกให้ขาวขนาดนี้วะ โดนนิดโดนหน่อยเป็นรอยนับดาวระบายยิ้มก่อนจะตวัดแขนโอบรอบลำคอ พลางแกล้งรั้งใบหน้าหล่อเหลาเข้ามาใกล้ ประกบริมฝีปากจูบกับเขาอย่างดูดดื่ม ชายหนุ่มคงรู้ตั้งแต่ตอนนั้นแล้วว่าเธอมันพวกความต้องการสูงชุดนอนที่ถูกชมว่าน่ารักถูกถอดออกไปทีละชิ้น เขาเลื่อนไปจูบและดอมดมกลิ่นหอมบนสัดส่วนที่เปิดเปลือย ผิวขาว ๆ ราวกับหิมะทำเอาโซ่อยากกัดให้เป็นรอยและอยากฝากรอยรักเอาไว้ แต่ก็ทำไม่ได้เพราะกลัวจะโดนด่าเอา“อื้อ” เสียงหวานครวญครางออกมา เมื่อถูกเขาขยับฝ่ามือรุกล้
ตอนที่ 46 ความทรงจำในวันเก่า“...” นับดาวนิ่งไป เพราะไม่คิดว่าจะได้ยินคำนี้จากปากเขาเลยด้วยซ้ำ ไม่รู้ว่ามันเร็วไปหรือเปล่าสำหรับเรื่องของเรา“เวลามีคนถาม จะได้ตอบ”“คำว่าแฟนนี่ แค่มีไว้ตอบคนอื่นเหรอคะ”“เปล่า มีไว้ให้เราเป็นของพี่คนเดียว”“เกลียดจัง ตอนที่พี่โซ่ปากหวานเนี่ย”“แล้วจะเป็นไหม”“ล็อกไว้ขนาดนี้ ไม่เป็นได้เหรอ”โซ่ระบายยิ้มก่อนจะจูบลงที่แก้มของเธอ สูดกลิ่นหอมจากคนตัวเล็ก ซึ่งเป็นกลิ่นที่ติดจมูกเขามาตั้งนาน เป็นกลิ่นที่ทำให้รู้สึกคิดถึง ตั้งแต่ตอนที่ตัวเองยังบอกใครต่อใครว่าไม่ได้รักเธอทั้งที่ปากบอกว่าไม่รัก แต่เขากลับจำกลิ่นหอมของเธอได้เป็นอย่างดี โคตรบ้า“เป็นแฟนกันแล้วนะ”“อื้อ”“อย่าเจ้าชู้”“นับไม่เคยเจ้าชู้”“อย่าให้พูด” เขารู้หมดว่าเธอคุยกับใครมาบ้างตอนที่สวยขึ้นขนาดนี้ รุ่นน้องในคณะเขาก็เยอะ“ใส่ร้าย”“ก็เราเจ้าชู้จริง ๆ” เขาจ้องมองสบตาเธอสายตาหวาน ๆ แบบนี้มันทำเอาหัวใจดวงเท่ากำปั้นของนับดาวเหมือนจะละลายราวกับเป็นของเหลวไปแล้ว โซ่มองเธอแบบนี้รู้สึกใจไม่ดีเลย“ไปกินข้าวได้แล้วเดี๋ยวก็ปวดท้องหรอก”รู้นะว่าคืนนี้คงไม่รอด อย่างไรก็โดนเขากลืนกินไปทั้งตัวแน่ แต่ขอเวลาเธอท
ตอนที่ 45 เป็นอะไรกันโซ่พาเธอขับรถออกมาจากคอนโดมิเนียมตอนสี่ทุ่ม ช่วงเวลานี้รถราค่อนข้างบางตาลงแล้ว ทำให้การเดินทางสะดวกมากกว่าตอนค่ำตอนที่เธอออกมาจากห้องพี่ไนท์ก็ยังไม่กลับมา ไม่รู้เขาไปติดสาวอยู่แถวไหน เพราะโซ่แอบบอกเธอว่าไนท์กำลังคุยกับสาวรุ่นน้องคนหนึ่งอยู่ นับดาวจึงส่งข้อความบอกพี่ชายตัวเองไปว่า คืนนี้เธอจะไปนอนหอเพื่อน“พี่โซ่แวะซื้ออะไรไหม แถวนี้มีของกินเยอะแยะเลย”“อืม” เขาครางตอบในลำคอ ตอนนี้เริ่มหิวแล้วเพราะมัวรอนับดาวหลายชั่วโมงจนลืมกินข้าวเย็น รู้สึกตัวกูจะคลั่งรักเหลือเกินเขาชะลอรถและจอดชิดริมฟุตพาท หยิบมือถือแล้วจึงหันไปถามคนข้าง ๆ“ลงไปด้วยกันไหม อยากกินอะไร”“นับคิดว่าพี่โซ่นั่นแหละจะหิว นับกินแล้ว”“หิว”“จะกินนี่เหรอ หรือซื้อกลับห้อง”“ซื้อกลับ” เขานิ่งคิดอยู่นานก่อนจะตอบเธอไปแบบนั้น ตอนนี้โซ่รู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูกที่จะได้พานับดาวไปห้องตัวเอง ห้องนี้เขาเพิ่งย้ายมาอยู่ได้หนึ่งปี ยังไม่เคยพาสาวคนไหนมาเลย ผู้หญิงคนเดียวที่เคยเข้าก็คงมีแต่ยายน้องสาวตัวแสบ“งั้นนับไม่ลงก็ได้มั้ง”“ลงมาด้วยกันสิ” เขาบอกคนตัวเล็กแล้วหันไปปิดเครื่องยนต์ เหมือนเป็นการบังคับให้เธอลงไป
ตอนที่ 44 แค่น้อยใจหลายวันต่อมาหลังจากจบทริปเที่ยวทะเล ก็พากันกลับมาเรียนตามปกติ เทอมนี้นับดาวก็ยังต้องเรียนหนักอีกเช่นเคยจนแทบไม่มีเวลาว่าง เพื่อให้เก็บหน่วยกิตได้มากที่สุด และไม่ต้องเรียนเพิ่มอีกเป็นปี ผลของการดรอปเรียนครั้งนี้ เธอรู้ซึ้งแล้วว่ามันต้องชดใช้อย่างเหน็ดเหนื่อย“นับ ไอ้พี่โซ่มันบอกให้นับตอบข้อความหน่อย” อัยมี่หันไปบอกกับนับดาวที่กำลังนั่งอ่านเอกสารการเรียนเพื่อที่จะทำงานที่อาจารย์เพิ่งสั่งมาหมาด ๆ“บอกพี่โซ่รอก่อน”เธอไม่ตอบข้อความเขาแต่เช้าแล้วเพราะตื่นสายแล้วต้องรีบอาบน้ำแต่งตัวมาเรียน ไม่มีเวลากินข้าวเลยด้วยซ้ำ พอมานั่งเรียนก็เหลือแค่เก้าอี้หน้าสุด จะหยิบมือถือขึ้นมาก็โดนอาจารย์จ้องตาเป็นมัน สุดท้ายก็ลืมตอบ จนตอนนี้ยังมาเจองานเร่งที่ต้องส่งภายในคาบเรียนอีก เธอจะตายให้ได้“โอเค” อัยมี่พยักหน้าก่อนจะส่งข้อความบอกพี่ชายของตัวเองไปแล้วก็รีบทำงานต่อเวลาล่วงเลยไปจนหมดคาบเรียน ทั้งสองก็ต้องรีบไปกินข้าวเพราะมีเรียนต่ออีกวิชา เธอหยิบเครื่องมือสื่อสารขึ้นมาดูเพื่อตอบข้อความของใครบางคน โซ่ถามคำถามเดิม ๆ ในเรื่องทั่วไปที่เขาถามทุกวัน แล้วก็ถามนับดาวอีกว่าเย็นนี้ไปไหนความสัมพ