เข้าสู่ระบบตอนที่ 2 รัญจวนใจ (1)
หวงลู่ ควบม้าออกจากเมืองหยางปิน เพื่อรีบเดินทางกลับไปหาคนรักที่เมืองหยางอิน ด้วยได้สัญญากับแม่นางซูเจียว หญิงงามอันดับหนึ่งแห่งเมืองหยางอินไว้ว่า หลังจากได้นำส่งสินค้าเรียบร้อยแล้ว จะรีบเดินทางกลับไปหานางทันที เพราะตอนนี้มีแต่คุณชายทั้งหลายมาแย่งกันเกี้ยวนาง เขาเป็นแค่พ่อค้ากลัวว่านางจะเปลี่ยนใจ ดังนั้นเขาไม่อยากเสียเวลารั้งรอที่จะออกเดินทางในเช้าวันถัดไป ระยะทางจากเมืองหยางปิน ไปถึงเมืองหยางอิน ถ้าควบม้าด้วยความเร็วก็ใช้เวลาไม่กี่ชั่วยาม
แต่ว่าตอนนี้กว่าเขาจะได้เดินทางออกจากเมืองหยางปินนั้นช้าเกินไป เมื่อเช้าที่เขามาถึง กว่าจะตรวจเช็กสินค้า และ รับเงินเสร็จก็ปาเข้าไปยามเซินแล้ว หลังจากนั้นหวงลู่ ก็รีบเดินทางออกจากเมืองหยางปินทันที ก่อนที่ประตูเมืองจะปิดในยามอิ่ว
นี่ก็ใกล้เข้ายามซวีแล้ว หลังจากเขาควบม้ามาได้เกือบ สองชั่วยาม เมื่อหวงลู่ขี่ม้าออกนอกเมืองมา เขาขี่ม้าเข้าป่าตามเส้นทางที่เริ่มเลี้ยวลดคดเคี้ยว ยามนี้พระอาทิตย์ตกดินลับฟ้าไปแล้ว ได้แต่อาศัยแสงจันทร์นำทาง เมื่อเริ่มผ่านเข้าหุบเขาหยางจี เขามองเห็นแสงไฟสลัวๆ อยู่ข้างหน้า เขาจึงชะลอฝีเท้าม้าให้ช้าลง เมื่อเห็นเป็นโรงเตี๊ยม เขาจึงคิดว่าแวะเข้าพักสักประเดี๋ยว แล้วค่อยเดินทางต่อ
เมื่อถึงโรงเตี๊ยมฝูหลิว หวงลู่ก็กระโดดลงจากหลังม้าและเดินเข้าไปด้านใน เขาพบเสี่ยวเอ้อน้อยกำลังวิ่งออกมาต้อนรับ
"คุณชายท่ายนี้ เชิญๆ ขอรับ" เสี่ยวเอ้อน้อยกุลีกุจอวิ่งมาต้อนรับทันทีที่เห็นหวงลู่ก้าวเท้าเดินเข้ามา "คุณชาย ท่านต้องการห้องพัก หรืออาหารดีขอรับ"
"ข้าขอแค่อาหารก็พอ ข้าต้องรีบเดินทางต่อ" หวงลู่รีบบอกความต้องการของเขา ก่อนจะเดินไปนั่งที่โต๊ะ
"ได้ๆ ขอรับ รบกวนคุณชายรอสักครู่นะขอรับ ข้าน้อยจะไปบอกพ่อครัวสักประเดี๋ยว" ว่าแล้วเสี่ยวเอ้อน้อยก็เดินหายไปหลังร้าน
เวลาผ่านไปประมาณ 1 เค่อ เสียวเอ้อน้อยก็ยกสำรับอาหารออกมาวางเรียงรายบนโต๊ะ
"เชิญขอรับ นายท่าน" เสี่ยวเอ้อน้อยกล่าวก่อนจะเดินออกไป
"อืม" หวงลู่ พยักหน้า ก่อนจะลงมือทานอาหารด้วยความเร่งรีบ
ขณะที่หวงลู่กำลังนั่งทานอาหารอยู่นั้น จังหวะที่เขาเงยหน้าขึ้นมา เขาต้องตกตะลึง เมื่อเห็นสตรีที่งดงามดั่งเทพเซียนสวมใส่อาภรณ์ที่ตัดเย็บจากผ้าแพรสีขาว ปลิวตามแรงเดินเมื่อนางย่างก้าวเดินลงบันได เส้นผมสีดำขลับที่ยาวสยายตัดกับใบหน้าขาวนวล ดวงตาหวานฉ่ำเป็นประกายยามต้องแสงไฟ ริมฝีปากบางสีชมพูมันวาว นั้นพาให้ใจที่เคยแน่วแน่ของหวงลู่เริ่มหวั่นไหว
หากกล่าวว่า แม่นางซูเจียวเป็นสตรีที่งดงามอันดับหนึ่งแห่งเมืองหยางอิน ฉะนั้นแล้วสตรีผู้นี้ คงเป็นสตรีที่งดงามเป็นอันดับหนึ่งของแผ่นดิน
หวงลู่มองตามนางทุกย่างก้าวเดิน จากที่เร่งรีบทานอาหาร กลับหยุดชะงักไปเสีย
"ซือจง ข้าจะไปอาบน้ำที่ลำธารด้านหลัง ถ้าเจ้าต้อนรับแขกเสร็จเรียบร้อยแล้ว อย่าลืมตรวจตราความเรียบร้อยด้วย" หลิวซือซือ นางเดินมาหาเสี่ยวเอ้อน้อย เมื่อพูดคุยธุระเสร็จเรียบร้อยนางก็เดินจากไป
กลิ่นหอมหวานเมื่อนางเดินผ่านโต๊ะที่หวงลู่ ทานอาหารอยู่นั้นยังคงลอยอยู่ในสายลม หวงลู่วางตะเกียบลงก่อนจะเรียกเสี่ยวเอ้อน้อย
"ขอรับนายท่าย" เสี่ยวเอ้อน้อยรีบวิ่งเข้ามาหาหวงลู่ทันที
บัดนี้หวงลู่เริ่มร้อนรุ่มทั้งกาย ทั้งใจ มังกรที่เคยหลับใหลก็ลุกขึ้นมาผงาดจนเขาปวดร้าวไปหมด มีหนทางเดียวที่จะทำให้เจ้ามังกรตัวเขื่องนั้นสงบได้ ก็คือ....
เมื่อคิดได้ดังนั้น หวงลู่ก็ไม่รอช้ารีบปลดเปลื้องอาภรณ์จนตัวเขาเองก็เปลือยเปล่าเช่นกัน เขาค่อยๆ ย่องฝีเท้าลงไปในลำธาร และดำผุดดำว่ายจนไปใกล้หลิวซือซือที่กำลังยืนหันหลังอยู่ใกล้โขดหินยักษ์
เมื่อเขาโผล่หัวขึ้นไปประชิดข้างหลังนาง เขาก็ใช้สองมือโอบกอดเต้าอวบอิ่มทันที ก่อนจะบีบขยำอย่างได้ใจ
"อะ..ท่านจะทำอะไรนะ" ซือซือร้องทันทีเมื่อโดนหวงลู่จู่โจม
"ข้าจะทำให้เจ้ามีความสุขอย่างไรเล่า แม่นาง" หวงลู่กระซิบริมหูนางเสียงกระเส่า เขาใช้ลิ้นร้อนเลียใบหูนาง ก่อนจะเปลี่ยนมาซุกไซ้ซอกคอขาวระหงของนาง
หวงลู่เลื่อนมือข้างหนึ่งลงไปยังกลีบบุปผาที่อวบอูมเต็มมือหนาของเขา และมืออีกข้างจะยังคงนวดเฟ้น และบีบบี้ยอดปทุมถันจนแข็งเป็นไต
"อะ...อ่า...ซี๊ด อ่า" ซือซือร้องครางเบาๆ เมื่อถูกมือหนาโจมตีทั้งข้างบนและข้างล่าง นางรู้สึกถึงบางอย่างที่กำลังถูไถอยู่แถวๆ บั้นท้ายของนาง
หวงลู่อดใจไม่ไหว เขาสอดนิ้วมือเข้าไปยังกลีบบุปผานางที่ บัดนี้กำลังตอดรัดนิ้วของเขาอย่างแรง อีกมือเขาก็บีบนวดเฟ้นหน้าอกของนาง มังกรที่เริ่มขยายใหญ่ของเขากำลังถูไถร่องก้นนุ่มนิ่มขาวนวลของนางอย่างมัวเมา
"อ่า แม่นาง ท่านช่างงดงามทุกสัดส่วนเสียจริง อ่า...ท่านจะทำให้ข้าทนไม่ไหวแล้ว ซี๊ด...อ่า" หวงลู่ซุกไซ้ซอกคอนาง เขาใช้ลิ้นร้อนเลีย และดูดเม้มจนลำคอขาวระหงขึ้นสีแดงช้ำ
"อ่า..คุณชาย ในเมื่อท่านทนไม่ไหว แล้วท่านจะทนทำไมเจ้าค่ะ อ่า...ซี๊ด" นางกล่าวพลางแอ่นอกสู้มือหนา แผ่นหลังขาวนวลนั้นถูไถหน้าอกแกร่งแข็งแรง และสะโพกของนางก็บดเบียดเจ้ามังกรยักษ์ที่กำลังถูไถร่องก้นของนางอย่างยั่วยวน
เมื่อหวงลู่ได้ยินนางกล่าวเช่นนั้น ก็จับนางหันหน้ากลับมาทางตน เขาก้มลงดูดกลืนทรวงอกอวบอิ่มขาวนวลตรงหน้าทันที เขาดูดดึงยอดปทุมถันอย่างหิวกระหาย และใช้มืออีกข้างนวดเฟ้นอย่างหนักหน่วง
"อ่า...ซี๊ด คุณชายใจเย็นๆ เจ้าค่ะ อ่า" นางกล่าวพลางแอ่นอกอวบอิ่มเข้าไปใกล้ริมฝีปากหนา
หวงลู่ทนไม่ไหวแล้ว เขาอุ้มนางไปนอนบนโขดหินยักษ์ และจับนางแยกขาออกจากกัน ก่อนจะสอดใส่มังกรยักษ์เข้าไปทันที
"อะ" นางร้องตกใจ ทันทีที่หวงลู่สอดแก่นกายเข้ามาอย่างรวดเร็ว แล้วเขารีบโยกขยับทันที อย่างหิวกระหาย
"อ่า..อ่า ซี๊ด...อ่า อ่า ซี๊ด"นางครางอย่างเสียวกระสันเมื่อเขาโยกขยับอย่างแรง
ปั๊บ....ปั๊บ....ปั๊บ เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่นป่าที่เงียบสงบ
"อ่า...อ่า...ซี๊ด แม่นาง...อ่า ซี๊ด" หวงลู่เสียวซ่านจึงเร่งจังหวะกระแทกกระทั้น จนในที่สุดทั้งสองก็ปลดปล่อยออกมาพร้อมกัน "อ่าห์" หวงลู่หอบหายใจหลังจากปลดปล่อยน้ำนมสีขาวขุ่นข้างในตัวนาง
หลิวซือซือ นอนหอบหายใจอยู่บนโขดหินยักษ์ ดวงตาฉ่ำน้ำที่แสนหวานยั่วยวนนั้นกำลังมองหวงลู่ แล้วนางก็ยกยิ้มน้อยๆ ริมฝีปากบางสีชมพูมันวาว นั้นทำให้หวงลู่มองตาม แล้วอยากลิ้มลองว่าจะหวานสักเพียงใด ไม่รอช้าเขาจึงก้มลงไปบดจูบนางอย่างหิวกระหาย เขาดูดเม้มริมฝีปากเพื่อดูดน้ำหวานแสนหอม ก่อนจะส่งลิ้นร้อนเข้าไปเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นของนาง อย่างไม่มีใครยอมใคร ทำให้เกิดเสียงจ๊วบจ๊าบๆ ดังลั่นป่าเขา
หลิวซือซือ ใช้มือโอบรอบลำคอเขา แล้วใช้ขาขาวนวลเกี่ยวกระหวัดเอวของหวงลู่ ทำให้แก่นกายที่เพิ่งสงบกลับมาตั้งชูชัน เมื่อถูกกลีบบุปผานางถูไถขึ้นลง
"อ่า" เสียงครางของหวงลู่หลุดออกมา เมื่อเขาถอนจูบจากริมฝีปากบางสีชมพูมันวาว ที่บัดนี้กลับบวบเป่งจากแรงดูดเม้มของหวงลู่
เมื่อแก่นกายของเขาตั้งชันจนขยายใหญ่ เขาจึงสอดใส่แก่นกายลงไปยังกลีบบุปผาอวบอูม ที่ยังคงมีน้ำขาวขุ่นไหลย้อยออกมา และเขาสอดใส่แก่นกายจนสุดแล้ว เขาก็อุ้มนางขึ้นมาจากโขดหิน นางยังคงใช้สองมือที่โอบรอบคอเขากระชับแน่นขึ้น ทรวงอกอวบอิ่มบัดนี้กำลังบดเบียดหน้าอกแกร่งแข็งแรงของเขา ขาขาวนวลเกี่ยวเอวเขาแน่น
หวงลู่ใช้สองมือจับสะโพกกลมกลึงของนางทั้งสองข้างก่อนจะจับนางยกขยับสะโพกขึ้นและลง
"อ่า...อ่า..อ่า เร็วอีกนิดเจ้าค่ะ คุณชาย ซี๊ดดดด อ่า" หลิวซือซือครางอย่างกระสันเสียว
ตั๊บบบ ตั๊บบบบบ เสียงโยกขยับที่เร่งจังหวะตามอารมณ์ที่กำลังร้อนเป็นไฟ แม้หวงลู่ยังยืนอยู่ในลำธาร
"อ่า อ่า ซี๊ดดดด อ่า...แม่นาง อ่า...ท่านบีบรัดมังกรข้าจนจะขาดแล้ว อ่า....อ่า ซี๊ด" หวงลู่เมื่อโดนผนังอ่อนนุ่มภายในของนางตอดรัดอย่างแรง เขาก็ใกล้ถึงสวรรค์เต็มทน หวงลู่จึงเพิ่มแรงกระแทกกระทั้น เขาทั้งบีบขยำก้นขาวนวลนุ่มในมือ ปากก็งับยอดปทุมถันที่ขยับขึ้นลงตามจังหวะโยกขยับของเขา
"อ่า อ่า ซี๊ดดด อ่า..คุณชายยยย ซี๊ด อ่า" ซือซือครางเสียวซ่านบิดกายไปมาตามแรงโยกขยับของหวงลู่ บัดนี้นางเสียวซาบซ่านไปทุกสัดส่วนที่ถูกหวงลู่จับ จูบ ดูด และบีบขยำ "อ่าห์" ในที่สุดนางก็ไปถึงฝั่งฝันก่อนหวงลู่ ผนังภายในจึงบีบรัดหวงลู่อย่างแรง จนในที่สุดหวงลู่ก็ไปแตะถึงสวรรค์ตามนาง "อ่าห์" เขากระตุกถี่รัวก่อนจะอัดฉีดน้ำขาวขุ่นเข้าไปจนเต็มกลีบบุปผานาง มันล้นทะลักจนไหลย้อยลงมาตามขาของหวงลู่ เขายังคงแช่แก่นกายในตัวนางอยู่ ขณะที่อุ้มนางยืนอยู่ในลำธาร
ลมหายใจอุ่นๆ ของหลิวซือซือ รดต้นคอของหวงลู่จนเขาขนลุกขนชันด้วยความเสียว เขาจึงวางซือซือลงบนโขดหิน แล้วก้มลงไปบดจูบนางอย่างเร่าร้อน ลิ้นทั้งสองเกี่ยวกระหวัดจนเกิดเสียงน่าอายขึ้น เมื่อเขาถอนจูบออกมา เขาใช้ลิ้นร้อนไล้ต่ำลงมาเรื่อยจนถึงทรวงอกอวบอิ่มที่กำลังกระเพื่อมขึ้นลงตามแรงหายใจหอบของนาง เขาดูดเม้มทรวงอกของนางอย่างหิวโหย ก่อนจะงับเอายอดประทุมถันเข้าเต็มปาก หวงลู่ยังคงใช้ลิ้นร้อนดูดเม้มทรวงอกอวบอิ่มขาวนวลจนขึ้นสีกุหลาบ เขาดูดดึงจนพอใจ ก็ย้ายปากไปยังยอดปทุมถันอีกข้าง ก่อนจะใช้ลิ้นร้อนเขี่ยจนมันตั้งแข็งขึ้นเป็นไตอีกครั้ง
บัดนี้มังกรที่เพิ่งจะสงบหลังได้ปลดปล่อยไปในกายของนาง กำลังพองขยายใหญ่เต็มกลีบอวบอูม เขาจึงเริ่มโยกขยับช้าๆ
"ซี๊ด..คุณ...ชาย อ่า อ่า ท่านนี่ไม่รู้จักอิ่มเลยนะเจ้าค่ะ อ่า..อ่า" ซือซือ เริ่มส่งเสียงหวานหลังจากหวงลู่เริ่มขยับกายอีกครั้ง
"อ่า...ซี๊ด ก็เจ้างดงามเยี่ยงนี้ ข้ากินอย่างไรก็ไม่อิ่มสักที อ่า...อ่า ซี๊ด " หวงลู่เสียวซ่านขึ้นมาเมื่อนางโยกขยับสะโพกสวนกลับมาอย่างร้อนแรง หวงลู่จึงถอนแก่นกายออก ก่อนจะจับนางพลิกคว่ำในท่าคลานเข่า จากนั้นเขาสอดแก่นกายที่กำลังแข็งขึงเข้าไปทีเดียวจนสุด
"อ่า" นางร้องอย่างเสียวกระสันเมื่อเขาแทงพรวดเข้ามาทีเดียวจนสุด ทำให้ผนังอ่อนนุ่มภายในของนางขมิบรัวเร็วตอดรัดแก่นกายของหวงลู่ทันที
"ซี๊ด อ่า..อ่า...ซี๊ด อ่า อ่า อ่า" หวงลู่เองก็เสียวซ่านขึ้นมาอีกครั้งจนเขาก็ครางไม่เป็นภาษา เขาจึงใช้มือสองข้างยึดสะโพกของนางจนแน่นแล้วรีบเร่งจังหวะอย่างรัวเร็ว
"อ่า อ่า อ่า ซี๊ดดดด" ภายในของนางยังคงตอดรัดไม่หยุด จนเขาเพิ่มแรงกระแทกกระทั้นเข้าไปอีก จึงเกิดเสียงดังลั่นป่าเขา
ตั๊บบบบ ตั๊บบบบ ตั๊บบบบบ
"อ่า อ่า คุณชาย อ่า ซี๊ดดดดด อีกนิดเจ้าค่ะ อ่า อ่า อ่า ซี๊ด" ซือซือใกล้จะถึงฝั่งฝันแล้วจึงเร่งหวงลู่ พลางบิดกายไปมาอย่างเสียวซ่าน
"อ่า อ่า อดทน ซี๊ดดดด อีกนิด อ่าอ่า ข้าก็ใกล้แล้วแม่นาง อ่า อ่า อ่า ซี๊ด" เขาเร่งจังหวะกระแทกอีกสองสามครั้ง แล้วทั้งคู่ก็ปลดปล่อยออกมาอีกครั้ง "อ่าห์"
ในที่สุดทั้งคู่ก็ไปถึงสวรรค์พร้อมกัน หวงลู่ล้มลงบนแผ่นหลังขาวนวลของซือซือที่ยังคงอยู่ท่าเดิม แก่นกายที่ปลดปล่อยน้ำนมสีขาวขุ่นยังค้างคาอยู่ในกายนาง ผนังอ่อนนุ่มนั่นยังคงขมิบตอดรัดไม่หยุด ลมหายใจอุ่นร้อนรดลงบนแผ่นหลังขาวนวล เขาบดจูบลงบนแผ่นหลังขาวนวลของนางอีกครั้ง ก่อนจะถอนแก่นกายออก แล้วอุ้มนางเข้าสู่อ้อมอกแกร่งแข็งแรง ก่อนจะพานางขึ้นมาจากลำธาร
"แม่นาง ท่านพักอยู่ที่ใด ให้ข้าไปส่งท่านดีหรือไม่" เขาก้มลงกระซิบแผ่วเบาใกล้ๆ ใบหูของนาง ก่อนจะใช้ลิ้นร้อนเลียและขบเม้ม
"คุณชาย ท่านจะไปส่งข้าที่ห้องของข้า หรือจะไปส่งข้าที่ห้องของท่านดี" นางกล่าวพลางกอดกระชับรอบคอแกร่ง แล้วบรรจงจูบลงบนหน้าอกแกร่ง
เมื่อหวงลู่เห็นสายตาฉ่ำน้ำที่แสนยั่วยวน เขาก็ไม่รอช้า รีบหยิบอาภรณ์ที่เขาเปลื้องอยู่หลังต้นไม้มาคลุมให้นาง ก่อนจะรีบอุ้มนางกลับห้องพักของเขาอย่างรวดเร็ว
บทส่งท้าย : เคียงคู่ (จบบริบูรณ์)20 ปีต่อมา ซือจง และ ซือซือมีบุตรทั้งหมด 8 คน เป็นบุตรชาย 5 คน และบุตรี 3 คน ลูกๆ ของนางต่างก็เติบโต และออกเรือนไปสร้างวิถีชีวิตใหม่เป็นของตนเอง ซือจิ้ง บุตรชายคนโต เป็นเถ้าแก่โรงเตี๊ยม ดูแลกิจการต่อจากบิดาซือสือ บุตรชายคนรอง รับราชการเป็นขุนนางฝ่ายบุ๋นอยู่ในราชสำนักซือเฉิง บุตรชายคนที่สาม ทำกิจการภัตตาคาร เปิดตามหัวเมืองใหญ่ๆซือจี๋ บุตรชายคนที่สี่ เปิดสำนักคุ้มภัย เพื่อคุ้มกันสินค้าไปส่งตามเมืองต่างๆซืออ้าย บุตรสาวคนที่ห้า ได้ออกเรือนกับบุตรชายของเถ้าแก่ร้านอาภรณ์ จึงช่วยสามีดูแลกิจการงานผ้าซืออิ๋ง บุตรสาวคนที่หก ได้ออกเรือนกับนายอำเภอหนุ่มคนใหม่แห่งเมืองหยางปิน ได้ตบแต่งเป็นฮูหยินเอกซือเป่า บุตรชายคนที่เจ็ด รับราชการเป็นทหารอยู่ในสังกัดทัพหลวง ประจำการอยู่ชายแดนเขตเมืองหยางปินซือซิง บุตรสาวคนสุดท้อง ได้ออกเรือนกับท่านรองแม่ทัพหัวหน้าของซือเป่าซือซือ ยังคงเป็นสตรีที่งดงามแม้จะอยู่ในวัยสี่สิบกว่าปี ส่วนซือจงก็ยังคงเป็นบุรุษแข็งแกร่ง และยังคงดูเป็นหนุ่มใหญ่วัยฉกรรจ์ แม้อายุจะล่วงเลยมาห้าสิบปีทั้งคู่ต่างก็เป็นคู่รัก ที่ผู้คนในเมืองหยางปินอิจฉ
ตอนที่ 32 ชีวิตใหม่ 3 (จบ)หลังจากซือเชี่ยนไปจัดการที่เมืองหยางปิงเรียบร้อยดีแล้ว ก็กลับมาพาพวกเขาย้ายไปอยู่บ้านหลังใหญ่ที่นางซื้อให้บุตรสาวและบุตรเขย "ซือเอ๋อร์เจ้าชอบที่นี่ไหมจ๊ะ" ซือเชี่ยนพาบุตรสาว และบุตรเขยเดินสำรวจเรือนหลังใหญ่"ด้านข้างที่ติดกับกำแพงนี้เป็นโรงเตี๊ยม เอาไว้ให้อาจงดูแลก็แล้วกัน ส่วนนี้เป็นเรือนของเจ้า ด้านหน้าเอาไว้รับรองแขก ส่วนเรือนพักของพวกเจ้า ข้าจัดไว้ด้านหลัง ที่นั่นเป็นส่วนตัว และเงียบสงบดี ส่วนข้าจะพักปีกทางขวานี่ และปีกทางซ้ายก็เก็บไว้ให้ลูกๆ ของเจ้า พวกเจ้าคิดเห็นเป็นเช่นไร" ซือเชี่ยนเอ่ยถามบุตรสาวและบุตรเขย หากพวกเขามิชอบสิ่งใด นางจะได้จัดการโยกย้ายและปรับปรุง"ท่านแม่ขอรับ ทุกอย่างท่านแม่ได้จัดสรรเป็นอย่างดีแล้วขอรับ ลูกเห็นด้วยทุกอย่างขอรับ" ซือจงเอ่ยหลังจากแม่ยาย ได้พาเขาและซือซือเดินชมบริเวณบ้าน"ท่านแม่ ลูกเองก็เห็นด้วยเจ้าค่ะ ท่านแม่รอบคอบดีทุกอย่าง ลูกล้วนเห็นชอบด้วยเจ้าค่ะ"ซือซือเองก็พึงพอใจที่มารดาจัดสรรได้ตรงใจของนางยิ่งนัก"ถ้าพวกเจ้าชอบก็ดีแล้ว ไปพักผ่อนเถอะ วันพรุ่งนี้แม่จะให้ท่านหมอมาตรวจดูอาการของลูก" ซือเชี่ยนยกยิ้ม ที่บุตรสาวและบุตรเข
ตอนที่ 31 ชีวิตใหม่ 2เมื่อทั้งสองเดินทางมาถึงบ้านของชงเมิ่ง ก็ได้ยินเสียงเอะอะโวยวายในบ้าน จึงได้รีบเร่งฝีเท้าเข้าไปในบ้าน"ท่านพี่ภรรยา ต้องขออภัยด้วย ท่านเข้าไปมิได้ขอรับ นางกำลังจะคลอดแล้ว" เป็นน้องเขยของซือจงเข้ามาห้ามทันทีที่เห็นซือจงเดินเข้ามาอย่างรีบร้อน"เป็นเช่นนั้นหรือ" ซือจงหันหน้ามามองภรรยารักของเขาด้วยความปีติยินดี ซือซือก็ยกยิ้มยินดีกับสามีของนางด้วยเช่นกัน"อุแว้...แว้..แว้" เสียงเด็กร้องไห้ดังลั่นห้อง ทำเอาทุกคนปีติยินดีกับสมาชิกใหม่ของครอบครัว"ยินดีด้วยอาปิง นางคลอดแล้วเป็นเด็กผู้ชาย เจ้าได้บุตรชายอาปิง" หมอตำแยอุ้มทารกน้อยตัวสีแดงๆ ที่กำลังหลับสนิทหลังจากดื่มนมจากมารดาอิ่มแล้วซือซือจึงเดินเข้ามาดูใกล้ๆ เด็กทารกช่างน่ารักน่าชังเสียจริง ซือจงเดินมาโอบไหล่บอบบางของนาง แล้วก้มดูหลานชายของตนเอง หากซือซือคลอดลูกจะช่างน่ายินดีขนาดไหนนะเมื่อเห็นชงเมิ่งพักผ่อน ซือจงและซือซือก็ไม่อยากรบกวน จึงจะเดินทางกลับบ้านของซือจงซือซือเดินออกมาพร้อมซือจงก็รู้สึกเวียนศีรษะ และกำลังจะล้มลงโชคดีที่ซือจงยืนอยู่เคียงข้างนาง จึงรับนางเข้ามาในอ้อมกอดของเขาทัน"ภรรยาข้า เจ้าเป็นอันใดไป" ซือจ
ตอนที่ 30 ชีวิตใหม่ 1หลังจากซือจง และซือซืออยู่พูดคุย และทานอาหารร่วมกับครอบครัวของชงเมิ่งแล้ว เขาก็พาซือซือเดินทางกลับบ้านหลังเก่าของเขาเมื่อเดินทางมาถึง เขาก็ปลุกนางให้ตื่นขึ้นมา หลังจากนางพิงแผงอกแกร่งของเขาตลอดทาง นางอาจจะเหนื่อยและอ่อนเพลียก็เป็นไปได้เมื่อซือจงได้จัดเตรียมน้ำให้นางอาบเสร็จเรียบร้อย เขาก็เดินมาปลุกนางที่นั่งสัปหงกอยู่ตรงโต๊ะน้ำชา"ภรรยารัก เจ้าเป็นเช่นไรบ้าง ข้าเห็นเจ้าอ่อนเพลีย และง่วงนอนตลอดเวลา หรือเป็นเพราะเมื่อคืนข้ารังแกเจ้ามากไปจึงได้ทำให้เจ้าอ่อนเพลีย" เขานั่งลงข้างๆ นาง"ข้าก็มิรู้เหมือนกันท่านพี่ สงสัยจะเดินทางติดต่อกัน อาจทำให้ข้าอ่อนเพลียไปบ้าง เดี๋ยวข้านอนพักก็คงจะดีขึ้นเจ้าค่ะ" นางตอบอย่างงัวเงีย สงสัยเมื่อวานนางนั่งม้ามาทั้งวัน อีกทั้งวันนี้ยังต้องตื่นแต่ยามเหม่า เพื่อไปเยี่ยมชงเมิ่ง จึงทำให้นางเหน็ดเหนื่อย และอ่อนแรงก็เป็นไปได้หลังจากซือจงอาบน้ำกลับมา เขาก็เห็นนางนอนหลับสนิทไปเสียแล้ว เขาจึงปีนขึ้นเตียงไปนอนเคียงข้างนาง ก่อนจะขยับศีรษะของนางมาหนุนแขนของเขา แล้วโอบกอดนางนอนหลับไปด้วยกันยามเฉิน ซือจงเดินเข้าไปปลุกซือซือในห้องนอน นางนอนหลับสนิทตล
ตอนที่ 29 เยี่ยมน้องสามี 2รุ่งเช้าซือจงยกโจ๊กร้อนๆ มาให้ภรรยารักของเขา เห็นนางกำลังยุ่งกับการจัดเก็บของลงหีบ"เจ้าทำอะไรอยู่หรือ ภรรยาข้า เจ้าลุกขึ้นมาทำไมรึ หรือว่าเจ้าหายดีแล้ว" เขาวางโจ๊กไว้บนโต๊ะ ก่อนจะลงมานั่งเคียงข้างนางที่โต๊ะกลางห้องโถง"ข้ากำลังหาของขวัญให้น้องสามีเช่นไรเจ้าค่ะ ท่านพี่" นางผละมือบางออกมาจากหีบเล็กบนโต๊ะ แล้ววางลงบนหลังมือหนาของเขาที่ยังจับถาดโจ๊กไว้อยู่ซือจงจึงเปลี่ยนมากอบกุมมือภรรยาที่นุ่มนิ่มแทน"มิเห็นจำเป็นเลย ภรรยาข้า สมบัติของข้าที่ได้ให้นางไว้นั้นก็มากเพียงพอแล้ว นางคงจะใช้ไม่หมดเป็นแน่" เขาลูบหลังมือนุ่มนิ่มเบาๆซือซือยกยิ้มน้อยๆ ก่อนจะวางมือบางอีกข้างลงบนมือหนาของสามีที่กำลังลูบหลังมือของนางอยู่"ท่านพี่ ข้าเป็นพี่สะใภ้ของนาง ข้าควรแสดงความจริงใจต่อนาง สมบัติของท่าน คือ สมบัติของพี่ชายที่มอบให้แก่น้องสาว อีกอย่างท่านเคยบอกแก่ข้ามิใช่หรือเจ้าค่ะ ว่านางท้องแก่ใกล้คลอดแล้ว หากเราไปแล้วนางได้ให้กำเนิดบุตรแล้ว เราจะได้มอบเป็นของรับขวัญหลาน มิดีหรอกหรือเจ้าค่ะ" นางกล่าวพลางสบสายตาหวานซึ้งแก่ผู้เป็นสามีซือจงจึงรั้งนางเข้ามากอด "ภรรยารักของข้าช่างรอบคอบเ
ตอนที่ 28 เยี่ยมน้องสามี 1หลังจากซือจง ปรับปรุงโรงเตี๊ยมให้เป็นเรือนหลังใหญ่เสร็จเรียบร้อย เขาก็ได้ย้ายสัมภาระของซือซือ และตนเองเข้ามาอยู่"เจ้าชอบหรือไม่ ภรรยาข้า ข้าจัดทำห้องโถงด้านล่างเป็นเรือนรับรอง ไว้ท่านแม่ยายมาเยี่ยมเจ้าจะได้มีที่รับรองท่าน" ซือจงโอบไหล่บางของซือซือพาเข้ามาห้องโถงด้านล่าง ที่เขาปรับปรุงเป็นห้องรับรองแขก ก่อนจะพานางเดินขึ้นบันไดไปชมห้องพักข้างบนเมื่อเดินมาถึงชั้นบนของเรือน เขาก็พานางเดินมายังห้องริมสุดท้ายฝั่งซ้ายมือของทางเดินซือซือเดินเคียงข้างสามีที่โอบไหล่บางของนาง นางยิ้มน้อยๆ อย่างมีความสุข ในขณะที่ซือจงก็กระตือรือร้นแนะนำในสิ่งที่เขาปรับปรุงตลอดทางเดิน"ห้องนี้ข้าทำเป็นห้องพักรับรอง ไว้ให้ท่านแม่ยาย ส่วนอีกสองห้องตรงกลางข้าจะจัดทำไว้ให้ลูกๆ ของเรา ส่วนสองห้องริมสุดท้ายนี้ ข้าได้พังผนังกั้นห้องออก รวมเป็นห้องเดียวกัน สำหรับเจ้าและข้า" เมื่อเดินมาถึงห้องสุดท้ายที่ซือจงปรับปรุงใหม่สำหรับเขาและซือซือ เขาก็ผลักประตูเปิดเข้าไปเขาปรับปรุงห้องสุดท้ายเป็นห้องโถง มีเก้าอี้ โต๊ะน้ำชา และกระถางดอกไม้ตกแต่ง เขาทำโต๊ะไม้ติดหน้าต่างอีกชุดหนึ่ง สำหรับให้นางได้นั่งรับ







