1.คืนนีัเลยเป็นไง

 

“เกลียดเกมนี้ชะมัด!!”

ฉัน..เข้ามาเป็นสาวใช้ได้ยังไงไม่รู้ แต่ที่รู้คือฉันเข้ามาแล้ว..ไหนบอกจะพาไปเล่นเซิฟวีไอพี แล้วทำไมฉันถึงเข้ามาอยู่ในเกมได้ล่ะเนี่ย!!

“คุณผู้เล่นไม่สามารถซื้อไอเท็ม “เปลี่ยนบทบาทได้นะครับ” คุณผู้เล่นจะต้องมีเงิน 300,000,000 ก่อน”

นั่นราคาหรือว่ารหัสสินค้ากันนะ..และเมื่อฉันหันไปมองจำนวนเงินของตัวเองที่ด้านล่างก็พบว่าฉันมีเงินอยู่ 20 เหรียญทอง..

นอกจากเป็นสาวใช้แล้วต้องจนอีกเหรอวะเนี่ย!

“จีเซล เจ้ามัวทำอะไรอยู่ ท่านเคาน์เรียกตั้งนานแล้วเจ้าควรจะรีบไปก่อนจะโดนบ่นอีกนะ”

ถึงไม่อยากจะยอมรับเท่าไหร่แต่ผ่านมาห้าวันแล้วหลังจากที่ฉันเข้ามาในเกมนี้ เป็นห้าวันที่ยาวนานราวกับห้าปีเลย..

เรื่องมันเกิดจากการที่ฉันไปซื้อเกมเสมือนจริงมาเล่น เพราะเบื่อเกมจีบหนุ่มก็เลยลองซื้อเกมแนวปกป้องตัวเอกและเอาตัวรอดมา เกมนี้ไม่มีนางเอกแต่มีตัวละครต่างๆ ที่ให้เราได้เลือกสวมบทบาทเพื่อปกป้องตัวละครที่เรารัก

อีกทั้งยังสามารถเลือกตัวเอกได้ด้วย แต่ทว่าตัวร้ายนั้นมีเพียงผู้เดียวเท่านั้น..ไม่ว่าจะเลือกตัวละครไหน เลือกบทบาทที่สวมแบบใด ก็จะมีแค่ท่านเคาน์ฟาเบียนเท่านั้นที่เป็นตัวร้าย ฉันไม่รู้ว่าที่เกมไม่มีตัวร้ายอื่นเพราะพวกเขาเอางบไปทุ่มเทให้กับใบหน้าที่แสนจะเลอเลิศของท่านเคาน์หมดหรือว่ายังไง ทว่าการเป็นตัวร้ายเพียงตัวเดียวของเกมนี้มันทำให้ฟาเบียนแข็งแกร่งในแบบที่ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะเอาชนะเขา

เขาเกิดในตระกูลที่ทำสัญญากับปีศาจ ทายาทตระกูลซากอสจะต้องสังหารผู้คนที่ปีศาจเลือกทุกเดือน เพื่อเป็นเครื่องเซ่นไหว้..แลกมากับพลังอำนาจที่ยากจะมีผู้ใดเทียบเคียง

แน่นอนว่าฉันพึ่งเล่นได้แค่สองด่านแรกเท่านั้น มันยังไม่เข้าเนื้อเรื่องหลักเลยด้วยซ้ำ..ฉันก็เลยไม่รู้วิธีที่จะเอาชนะฟาเบียนเลยยังไงล่ะ

นี่มันยากชะมัดเลย แถมทุกครั้งที่เผชิญหน้ากับเขา..ฉันรู้สึกเหมือนกับว่ากำลังมีแมลงและหนอนไต่อยู่บนร่างกาย มันกระอักกระอ่วนใจอย่างบอกไม่ถูก..

“วันนี้ก็มาช้าอีกแล้วนะจีเซล หรือว่าข้าควรจะย้ายให้เจ้าเข้ามานอนในห้องนี้ดี เจ้าจะได้รู้จักหน้าที่ของตัวเอง”

อันที่จริงเขาไม่ควรย้ายเธอเข้ามา แต่ควรย้ายเธอไปทำหน้าที่อื่นต่างหากล่ะ มีสาวใช้มากมายที่มีฝีมือในการรับใช้อย่างดีเยี่ยมมากกว่าเธอหลายเท่าแต่ไม่รู้ทำไมเขาถึงชี้นิ้วมาที่เธอ

“ขออภัยด้วยค่ะท่านเคาน์..”

ฉันก้มหน้าลงก่อนจะสวมเสื้อกั๊กสีเทาให้เขา มือทั้งสองข้างยังคงสั่นไหวด้วยความหวาดกลัว ถึงจะผ่านมาห้าวันแล้วแต่ทว่าปฏิกิริยาทางร่างกายของฉันมันไม่ดีขึ้นมาเลย..

ฉันกลัวเขา...กลัวจนอยากจะวิ่งหนีออกไปให้รู้แล้วรู้รอด

“ข้าเกลียดคำขอโทษที่ไม่ได้มาจากใจจริงๆ แล้วก็..คืนนี้ข้าจะกลับดึก แต่ถึงอย่างนั้นเมื่อข้ากลับมาเจ้าจะต้องเตรียมน้ำอุ่นรอเอาไว้..หากครั้งนี้ทำพลาดข้าจะไม่ให้อภัยแล้วนะจีเซล”

ฉันก้มหน้าลงอีกครั้งเพื่อรับคำสั่งนั้น

“ขอบคุณนายท่านที่เมตตาค่ะ”

สายตาของฟาเบียนตวัดไปมองใบหน้าสาวใช้ส่วนตัวของเขาครู่หนึ่ง เขาหยิบซิการ์ขึ้นมาจุดก่อนที่จะเดินออกไปจากห้องนี้ และหลังจากที่เขาเดินออกไปงานของเธอก็จะเริ่มต้นขึ้นในทันที

“..เพราะท่านเคาน์ชอบสูบซิการ์ เจ้ามีหน้าที่ที่จะต้องทำให้ห้องนอนของนายท่านไม่มีกลิ่นซิการ์ที่แรงมากจนเกินไป มันเกี่ยวพันกับสุขภาพของนายท่านด้วย”

โห..ต่อให้พยายามทำให้ห้องไม่มีกลิ่นแค่ไหนแต่เพราะหมอนั่นสูบซิการ์จัดขนาดนั้น ไม่ต้องถงต้องถามถึงสุภาพแล้วมั้ง

“นายท่านไม่ชอบนอนบนผ้าปูที่ยับหรือว่าใช้แล้ว เจ้าจะต้องซักและเปลี่ยนผ้าปูทุกวัน รวมไปถึงเปลี่ยนผ้าคลุมเตียงทุกสัปดาห์ด้วย ดอกไม้ในห้องนี้จะต้องไม่มีกลิ่นเพราะนายท่านไม่ชอบกลิ่นของดอกไม้..แล้วก็...”

อีกมายมายที่ฉันจะต้องทำในฐานะสาวใช้ส่วนตัว คุณพ่อบ้านคอลตันให้คำแนะนำอย่างดีเยี่ยมต่อสาวใช้มือใหม่อย่างฉัน

“และแน่นอนเพราะเจ้าได้รับเลือกให้เป็นสาวใช้ส่วนตัวของนายท่าน เรื่องเงินเดือนของเจ้าจะถูกปรับเพิ่มมากขึ้นตามไปด้วย”

และนี่คือหนึ่งในเรื่องราวดีๆ ที่ได้รับมาตลอดระยะเวลาห้าวันที่อยู่ที่นี่

หลังจากที่จีเซลทำงานทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย เธอก็มานั่งที่สวนด้านหลังซึ่งไม่ค่อยมีใครผ่านไปผ่านมามากนัก จีเซลคิดว่าเธอควรจะเข้าใจระบบเกมนี่ซะก่อน

ในร้านค้ามีอะไรขายบ้างนะ ถ้าจำไม่ผิดมันควรจะต้องมีระบบฝึกสอนอาชีพด้วยสิ

“ระบบฝึกสอนอาชีพสำหรับมือใหม่ ทำภารกิจเพื่อเลื่อนขั้นความสามารถของคุณกันเถอะ!”

นี่แหละที่ฉันกำลังตามหา!

“รับใช้เจ้านายให้ได้รับความพึงพอใจ จะเพิ่มค่าอาชีพของคุณได้ห้าหน่วยครับ หากเลื่อนขั้นเป็นสาวใช้มืออาชีพจะได้รับเงินเดือนที่มากขึ้นและที่พักที่ดีขึ้นด้วย”

ว้าว..แสดงว่าฉันจะต้องทำให้อีตาตัวร้ายนั่นพอใจอย่างนั้นสินะ..ว่าแต่มันควรจะทำแบบไหนดีล่ะ เพราะทุกวันนี้แค่มองหน้าฉันก็ตัวสั่นไปหมดแล้ว

“ทางระบบจะส่งของกล่องสุ่มไอเท็มให้คุณผู้เล่นนะครับ เพื่อให้การเล่นเกมนี้มีประสิทธิภาพมากขึ้น”

“ยินดีด้วยคุณได้รับ 2 กล่องสุ่มไอเท็ม”

ฉันยกมือขึ้นมาจิ้มลงไปบนคำว่าสุ่ม ก่อนจะตั้งใจอธิษฐานเพื่อให้ระบบสุ่มออกมาดีๆ แบบไม่เกลือ

“ยินดีด้วย คุณได้รับ 2 ทักษะอ่านใจ และ 2 วาจาอ่อนหวาน”

ทักษะอ่านใจนั้นสามารถใช้อ่านความคิดของคนอื่นได้ และวาจาอ่อนหวาน เป็นการพูดเพื่อทำให้ผู้อื่นคล้อยตาม เออ..สองอันนี้ดูไม่เกลือแฮะ

และเพื่อให้ฉันได้เข้าใจท่านเคาน์มากยิ่งขึ้นคืนนี้ฉันควรจะใช้ทักษะอ่านใจสักครั้ง!

.

.

“......”

“น้ำอุ่นค่ะ ที่สำคัญมากกว่านั้นฉันเตรียมดอกไม้ลอยเอาไว้ให้ด้วย ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะเพราะว่าดอกไม้พวกนี้ไม่มีกลิ่นเลย..”

ฟาเบียนพ่นลมหายใจออกมาด้วยความเบื่อหน่าย แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยินยอมให้เธอถอดเสื้อของตัวเองออก

“รสนิยมห่วยชะมัด”

“นั่นเจ้าว่าข้าอย่างนั้นหรือฟาเบียน”

หัวใจของจีเซลเต้นไม่เป็นจังหวะเมื่อเธอได้ยินเสียงพูดคุยที่มันเกิดจากความคิดของฟาเบียน..นั่นเขากำลังคุยกับปีศาจอย่างนั้นหรือ?

“มีสตรีอีกมากมายที่งดงามและเก่งกาจมากกว่า..”

“เพราะดวงตาของเจ้ามันมีแต่ความแค้นที่บดบังนะสิ สตรีผู้นี้พิเศษมากกว่าสตรีทุกคน เจ้าแค่มองไม่เห็นเท่านั้นเอง”

ฟาเบียนส่งเสียงร้องหึในลำคอ ราวกับว่าเขากำลังขบขันในสิ่งที่ปีศาจคนนี้กล่าวออกมา

“แล้วเจ้าต้องการให้ข้าสังหารนางเมื่อไหร่ล่ะ”

ความคิดนั้นดังขึ้นมาพร้อมกับสายตาของฟาเบียนที่กำลังจ้องมองไปที่จีเซลด้วยความรู้สึกอยากกระหาย

“นั่นสินะ เมื่อไหร่ดีล่ะฟาเปียน?”

ฟาเบียนแค่นหัวเราะเมื่อเขามองเห็นร่องรอยความหวาดกลัวบนใบหน้าของสาวใช้คนใหม่

“คืนนี้เลยเป็นไง..แค่สาวใช้คนใหม่ตายไปสักคนไม่มีใครสนใจหรอก”

วะ..ว่าไงนะ! แสดงว่ามนุษย์ที่ฟาเบียนต้องฆ่าเพื่อถวายให้แก่ปีศาจคือเธองั้นเรอะ!!