หีบต้องคำสาป

ตลอดสัปดาห์แรกของช่วงปิดเทอม นักเรียนห้อง ม.5/B ต่างมารวมตัวกันที่แปลงผักของโรงเรียนริโอะในทุก ๆ สี่โมงเย็น เสียงบ่นพึมพำยังคงมีให้ได้ยินเป็นระยะ แต่ทุกคนก็ทำหน้าที่ของตัวเองอย่างเคร่งครัดตามตารางเวรที่ไอโกะเป็นผู้จัดการ ทั้งรดน้ำ พรวนดิน และถอนวัชพืชภายใต้แสงแดดอ่อน ๆ ยามบ่ายคล้อยที่สาดส่องลงมา แต่ถึงอย่างนั้น พวกเขาก็ยังคงได้ยินเสียงบ่นกระปอดกระแปดจาก โช และ เคนตะ เป็นประจำทุกวัน

วันนี้ บรรยากาศของสวนผักกลับแตกต่างออกไป ลมเย็นเยียบพัดเอื่อย ๆ ผ่านแนวต้นไม้สีขาว จนยอดหญ้าไหวลู่ไปตามแรงลม แสงอาทิตย์ที่เคยสาดส่องเจิดจ้ากลับถูกบดบังด้วยหมู่เมฆทะมึนที่ค่อย ๆ ก่อตัวขึ้นบนท้องฟ้า สีเทาเข้มของเมฆที่ปกคลุมทำให้บรรยากาศโดยรอบดูมืดครึ้มและอึมครึมกว่าทุกวัน ราวกับกำลังจะมีพายุใหญ่ก่อตัวขึ้น

"วันนี้รีบทำหน่อยนะเด็ก ๆ" เสียงแหบพร่าของภารโรง ผู้สูงอายุประจำโรงเรียนดังขึ้นข้างหลังพวกเขา ภารโรงในชุดเสื้อเชิ้ตสีซีดมองไปยังท้องฟ้าที่มืดครึ้มด้วยสีหน้าเป็นกังวล ก่อนจะเดินจากไป ทิ้งให้เหล่านักเรียนก้มหน้าก้มตาเร่งมือทำงานของตัวเองให้เสร็จเร็วขึ้น

"ลมแรงจัง" ฮารุ เอ่ยขึ้นพลางรวบผมที่ปลิวไสวไปตามแรงลม

มายู เหลือบมองขึ้นไปบนท้องฟ้า "สงสัยพายุจะมาแน่ ๆ เลย"

"รีบทำกันเถอะ ก่อนที่ฝนจะตก" ไอโกะ ออกคำสั่งเสียงเด็ดขาด ท่ามกลางความกังวลที่เริ่มก่อตัวขึ้นในใจ

ทุกคนต่างรีบเร่งมือ พรวนดิน รดน้ำ และถอนหญ้ากันอย่างขะมักเขม้น เสียงเสียดสีของจอบกับผืนดิน และเสียงกระซิบกระซาบของเพื่อน ๆ กลายเป็นเพลงประกอบการทำงานที่เร่งรีบ ทว่าในระหว่างที่ทุกคนกำลังก้มหน้าก้มตาทำหน้าที่ของตนเองอย่างตั้งใจ ไอโกะ ซึ่งถูกจัดให้อยู่ท้ายแปลงผักใกล้กับรั้วโรงเรียน กำลังใช้จอบพรวนดินอยู่ดีๆ ก็รู้สึกว่าปลายจอบกระทบเข้ากับวัตถุแข็งบางอย่างใต้ดิน แรงกระแทกเบาๆ ทำให้เธอหยุดมือลงทันที

เธอเขี่ยดินออกอย่างระมัดระวัง และสิ่งที่ปรากฏสู่สายตาคือ หีบไม้ขนาดเล็กสีดำคล้ำ ที่ดูเก่าแก่คร่ำครึ ราวกับถูกฝังอยู่ตรงนั้นมานานนับศตวรรษ ผิวหีบเต็มไปด้วยฝุ่นและมีลวดลายประหลาดที่ดูเหมือนอักษรโบราณแกะสลักอยู่ ไอโกะใช้มือปัดฝุ่นออกจากหีบเบา ๆ ก่อนจะหยิบมันขึ้นมาอย่างระมัดระวัง หีบนั้นหนักและเย็นเฉียบในอุ้งมือของเธอ

"ฉันเจอหีบอะไรไม่รู้" ไอโกะร้องบอกเพื่อน ๆ เสียงของเธอเบาลงกว่าปกติเล็กน้อยด้วยความประหลาดใจ

คำพูดของไอโกะดึงดูดความสนใจของทุกคนในทันที ยูเมะ ที่อยู่ใกล้ที่สุดวิ่งเข้ามาดูเป็นคนแรก ตามมาด้วย ฟูมิโกะ, ฮานา, โช, โกฮัน และคนอื่น ๆ ต่างทยอยกันเข้ามามุงดูหีบในมือของไอโกะ

"หีบอะไรน่ะไอโกะ?" ฮานา เอ่ยถามด้วยความสงสัย

เคนตะ ชะโงกหน้าเข้ามาใกล้ "เฮ้ย! หีบอะไรวะเนี่ย? เก่ามากเลยนะ"

"คงมีคนมาลืมไว้มั้ง" ทาเคชิ หนุ่มร่างใหญ่ใจดีเสนอความคิด

เร็น ที่ปกติจะเงียบ ๆ มองดูหีบอย่างพินิจพิเคราะห์ "ลวดลายบนนั้นดูแปลก ๆ นะ"

"ลองเปิดดูไหม? เผื่อเป็นแผนที่สมบัติแบบในหนังไง!" คิชิโระ พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น ราวกับกำลังดูหนังผจญภัย

"จะดีเหรอ? ของคนอื่นหรือเปล่าก็ไม่รู้" ฮารุกะ เอ่ยอย่างลังเล เธอไม่แน่ใจว่าจะทำสิ่งที่ไม่ควรทำ

ทันใดนั้น เก็น ซึ่งกำลังรดน้ำต้นไม้อยู่ห่างออกไป ก็เดินเข้ามาหาพวกเขาด้วยสีหน้าเรียบเฉยตามปกติ "มีอะไรกันเหรอ?" เขาถามขึ้นเมื่อเห็นเพื่อน ๆ ยืนมุงกันเป็นวงกลม

"ก็ไอโกะเจอหีบแปลก ๆ นะสิ!" ยูเมะตอบพลางชี้ไปที่หีบในมือไอโกะ

เก็นกวาดสายตามองหีบนั้นอย่างรวดเร็ว ดวงตาของเขาจับจ้องไปยังลวดลายโบราณที่สลักอยู่บนผิวหีบอย่างพินิจพิเคราะห์ "ข้างในมันคืออะไร?"

"ไม่รู้เลย ยังไม่มีใครกล้าเปิด" ไอโกะตอบ พลางยื่นหีบให้เก็นดูใกล้ๆ

เก็นรับหีบมาไว้ในมือ สัมผัสเย็นเฉียบของมันทำให้เขารู้สึกถึงบางอย่างที่ไม่อาจเข้าใจได้ ลวดลายบนหีบดูคล้ายอักษรบางอย่างที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน แต่กลับรู้สึกคุ้นเคยอย่างประหลาด ราวกับความรู้บางอย่างที่ถูกซ่อนอยู่ในส่วนลึกของจิตใจกำลังจะถูกปลุกขึ้น

"งั้นเดี๋ยวฉันเปิดให้" เก็นพูดขึ้นอย่างไม่ลังเล เขามองหีบด้วยแววตาที่จริงจังเกินกว่านักเรียนมัธยมทั่วไป ก่อนจะเริ่มใช้มือคลำหาช่องหรือร่องรอยที่จะสามารถเปิดหีบออกได้

ทันทีที่เก็นใช้ปลายนิ้วสัมผัสไปที่ลวดลายแกะสลักอันซับซ้อนบนฝาหีบ...

จู่ ๆ ลมก็พัดกระโชกแรงขึ้นอย่างบ้าคลั่ง! ใบไม้แห้งปลิวว่อนไปทั่วสวนผักจนแทบมองไม่เห็นเมฆฝุ่นที่ลอยขึ้นไปบนท้องฟ้า ท้องฟ้าที่มืดครึ้มอยู่แล้วกลับยิ่งมืดมิดลงไปอีกราวกับถูกกลืนกินด้วยเงามืดบางอย่าง เสียงฟ้าคำรามกึกก้องอยู่ไกล ๆ ราวกับสัญญาณเตือน และเม็ดฝนเม็ดแรกก็เริ่มโปรยปรายลงมา

เหล่านักเรียนต่างรีบก้มหน้าหลบแรงลม แต่เก็นยังคงยืนนิ่ง มือของเขากำลังจับไปที่สลักกลไกบางอย่างบนหีบ แรงลมที่พัดกระหน่ำไม่ได้ทำให้เขาสะทกสะท้านแม้แต่น้อย ดวงตาของเขายังคงจดจ่ออยู่กับหีบปริศนาในมือ ราวกับว่าเขาเป็นเพียงคนเดียวในโลกที่สามารถหยุดเวลาและรับรู้ถึงสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น...