ผู้คนปริศนา

แสงอาทิตย์ยามรุ่งอรุณส่องประกายเรืองรองบนผืนทะเลสีครามที่เคยสงบเงียบ ไดชิและดาอิยืนอยู่เบื้องหน้าประตูมิติที่เรืองแสงสีครามอยู่ตรงหน้า ประตูมิติที่เคยนำพาพวกเขาสู่เกาะมรณะแห่งนี้ กำลังจะนำพวกเขากลับสู่บ้านที่แสนปลอดภัยอีกครั้ง

"ในที่สุด..." ดาอิพึมพำด้วยความโล่งใจ เธอเหลือบมองไปที่ขวดกักเก็บดวงวิญญาณปีศาจที่เหน็บอยู่ข้างเอว และรอยยิ้มบางๆ ก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอ "เราทำภารกิจสำเร็จแล้วนะไดชิ"

"อืม...สำเร็จแล้ว" ไดชิกล่าวพร้อมกับพยักหน้าให้เธอ เขากำดาบอาคมในมือแน่น ก่อนที่จะเก็บมันเข้าในฝักอย่างระมัดระวัง

ทั้งสองจับมือกันแน่น และเตรียมที่จะก้าวผ่านประตูมิติ แต่ทันใดนั้นเอง...ก็มีแรงมหาศาลผลักพวกเขาให้กระเด็นออกไปจากประตูมิติอย่างรุนแรง ราวกับมีกำแพงที่มองไม่เห็นมาขวางกั้นเอาไว้

"โอ๊ย!" ดาอิร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด เธอล้มลงไปกองกับพื้นหิน ไดชิเองก็ล้มลงไปข้างๆ เธอด้วยความไม่เข้าใจ

"เกิดอะไรขึ้น?!" ไดชิกล่าวอย่างงุนงง "ทำไมประตูมิติถึงสะท้อนเรากลับมา?"

ทันใดนั้น...เสียงที่คุ้นเคยก็ดังขึ้นมาจากภายในประตูมิติ

"พวกเจ้าอย่าลืมภารกิจที่แท้จริง!" เสียงของ คุณลุงภารโรง ตะโกนก้องกังวานมาจากภายใ