AFTER ALL "Changed of Destiny" (Book 1)

CHAPTER 1:

"Deretso ka lang huwag kang hihinto, bilisan mo pa!" Malakas na sigaw ng lalaki sa driver ng van, ang kanilang sinasakyan nang mga oras na iyon. Nakapwesto ito sa mismong likod ng driver kaya madali nitong nauutusan ang driver at tila ito rin ang tumatayong lider ng grupo. 

Dahil kanina pa, ito na ang nagmamando sa lahat. Kung titingnan isa lang itong simpleng lalaki na may manipis na bigote at balbas na akala mo hindi makagagawa ng masama. 

Hindi talaga nakikita sa itsura lang ang tunay na katauhan ng isang tao..

Mula pa kanina halos manginig na sila sa takot at pilit ring nagsusumiksik sa loob ng sasakyan. Tatlo silang babae na kinuha ng limang kalalakihan, pagkatapos pasukin ang Bus at magdeklara ng hold-up ang mga ito kanina. 

Ginawa silang hostage upang proteksyunan ang mga sarili. Mula sa Bus na sinakyan nila kanina, hanggang sa sapilitan silang isakay sa isa pang sasakyan. Sa pagkakaalam niya may isa pang sasakyan na kasama ng grupo ngunit wala na ito ngayon. Marahil upang lansihin ang mga pulis na sumusunod rin sa kanila. Ngunit ngayon nawala na rin ang mga pulis marahil naligaw na.

"Iliko mo sa kanan." Narinig niyang muling utos ng lider.

"Malayo na tayo Boss tiyak na hindi na nila tayo mahahabol." Saad naman ng lalaki sa tabi ng driver sa kanan nito.

"Basta ideretso n'yo lang.." Saad lang ulit ng leader ng goons.

"Boss paano sila basta lang ba natin sila pakakawalan?" Sabi ng lalaki sa tabi niya, halos nakayakap na rin ito sa kanya. 

I can't see his face broadly. But I saw a snake tattoo on his right arm. Until she heard the goons talk about something...

"Ano pa ba ang dapat natin gawin? Nakita na nila tayo kaya hindi na, natin sila pwedeng basta pakawalan." Sabi ulit ng pinakalider.

"Huwag po! Hindi po kami magsusumbong pakawalan n'yo na po kami!" Umiiyak na pahayag at pagmamakaawa ng isa sa babaeng kasama nila. 

Habang ang isa naman ay napalakas na sa pag-iyak! Habang siya ay tahimik lang na umiiyak. 

I was afraid by that time and I don't know what to do? But like what they said. "Habang may buhay may pag-asa." Now I realized the true meaning of this words, awhile after I tried to think how to escape all here?

Subalit...

"Sayang naman sila Boss, ang gaganda pa naman lalo na itong nasa tabi ko. Ang bango at ang puti pa." Said of a man with snake tattoo. He pulled me and tried to kiss my hair,down to my cheek and then my neck. 

I felt shocked and disgusted at the moment! But what can I do, how can I protest by now? 

Mukhang puno ng pagnanasa sa kanya ang lalaking ito na may hawak sa kanya ng mga oras na iyon. 

Hindi ito maaari! Bulong ng kanyang isip.

"Gustong mo bang maging asawa na lang kita para ma-save ko ang buhay mo?" Bulong na paghimok pa nito sa kanya na abot tainga ang ngisi.

"Ulol! Anong asawa, dalawa na ang asawa mo gusto mo pang dagdagan? Sa akin ka na lang Miss  binata pa ako." Saad naman ng lalaki na kahilera rin nila sa gawing kanang upuan.

"Gago! Aagawan mo pa ako ng maganda ha!" Muling tugon ng lalaki na katabi niya.

"Mga p....ng ina n'yo! Tigilan ninyo munang li**g n'yo, mga gago kayo!" Pasigaw na mura ng lider ng grupo sa dalawang lalaki.

Bigla siyang nakaramdam ng matinding kaba, napahawak na lang siya sa kamay ng isa sa babaeng kasama. Kasabay ng maikling panalangin, na sana magkaroon ng himala upang malagpasan nila ang lahat ng ito. 

Magkakayakap sila na tila ba hindi mapaghihiwalay. Ano man ang mangyari? Kumukuha na lang sila ng lakas ng loob sa isa't isa. 

Dahil tulad rin niya, ramdam niya rin ang panginginig ng katawan ng mga babaing kasama. Dahil na rin sa takot, pangamba at kawalan ng pag-asa. 

Hanggang sa muling nagsalita ang pinuno.

"Sige na! Ihinto mo na.. Dito na muna tayo! Ilabas n'yo na sila!" Sunod sunod na utos ng kanilang Boss.

"Sige baba na, bumaba na kayo!" Sigaw na nang isang lalaki ang kaninang katabi ng driver, habang itinututok nito sa kanila ang M16 rifle na hawak nito.

Hanggang isa isa silang hinawakan at sapilitang ibinaba.

"Huwag po!huhuhu.. Maawa po kayo sa amin, Tulong! Tulungan n'yo kami, aahhh!" Ang babaeng kasama ko na kanina'y wala lang kibo, ngayon bigla na lang itong naging hysterical! Umiiyak, sumisigaw habang pilit nagpupumiglas at natataranta!

Ngunit bigla na lang lumapit ang pinuno sa babae at nagulat na lang sila ng bigla na lang nitong ubod lakas na  sinampal ang babae na biglang ikinatahimik nito! 

Sinabayan pa nito ng pagbabanta....

"P.....  ina! Itigil mo 'yang bunganga mo!" Sabay tutok ng baril sa mukha ng babae. "Kapag hindi ka tumigil ikaw talaga ang uunahin ko!" Galit nitong sigaw! 

Ang babae bigla na lang natulala at namutla dahil sa matinding takot. 

"Ikaw hawakan mo 'yang mabuti, baka kumawala pa 'yan! Ikaw ang tatamaan sa aking gago ka!" Sigaw nito sa lalaking may hawak sa babae. 

"Opo Boss! Halika na.." Agad na tugon nito sabay hila sa babae at kinaladkad na ito at nagpatiuna na sa paglakad. Marahil dahil na rin sa takot sa kanilang Boss!

Ganoon na rin ang ginawa sa kanila ng iba pa pakaladkad silang hinila papasok sa kakahuyan. 

Hindi na niya alam kung saang bahagi ng Pilipinas sila naroroon ngayon. 

Basta ang alam lang niya malayong malayo na sila sa pinanggalingan nila kanina at sa pagkakarinig niya sa mga ito malapit sila sa Batangas.

Dahil sa haba ng byahe, hindi na rin nila alam kung anong oras na ba? 

Narito sila ngayon sa isang ilang na lugar, tanging liwanag ng buwan ang tumatanglaw sa kadiliman ng gabi. 

Bahagya pang nakakanlungan ang liwanag ng mga puno, tila ito isang maliit na gubat.

Tama sila wala ngang katao-tao sa lugar na iyon, sila lang ang naroon.. 

Kahit anong iyak at sigaw ang gawin nila walang makaririnig, kung wala rin lang maliligaw sa bahaging 'yon. Malayong malayo sila sa kabahayan, kung iyo ngang pagmamasdan marahil ang nakikita niyang mga tila tuldok na mga ilaw sa kadiliman ay maaaring ito ang nagmumula sa mga bahay.

Makalipas ang ilang sandali, bigla silang natigilan, dahil sa hindi sinasadyang madapa ang isa sa babaeng kasama nila.

"Aray ko po! Hindi ko na kaya, maawa po kayo!" Umiiyak nang pagmamakaawa nito, na marahil pagud na pagud na rin. 

Malayo-layo na rin kasi ang kanilang nalalakad.

"Tumayo ka na! P*****a kang tanga!" Bulyaw ng lalaking may hawak dito.

Hanggang sa muling magsalita ang pinuno..

"Sige na! Gawin n'yo na kung anong dapat n'yong gawin sa kanila! Gusto ko ng malinis na trabaho, ilibing n'yo kung kinakailangan! Bilisan n'yo na!" Utos na nang pinuno.

"Hindi! Hindi! Anong gagawin ko? Diyos ko! Tulungan n'yo po kami." Tulirong bulong niya sa sarili, tila bigla ring umahon ang matinding kaba sa kanyang dibdib. 

Kahit pa kanina pa niya nilalabanan ang kaba ngunit tila hindi rin siya nagtagumpay. Nang marinig na niya ang sinabing iyon ng lider ng grupo. Pakiramdam pa niya nasa lalamunan na niya ang puso niya. Dahil sa sobrang takot at kaba. 

Hindi na tuloy niya namalayan na napaurong na pala siya. Pilit niyang inaabot ang isang kasama, na siya rin pala nitong ginagawa. 

Alam niya na pareho lang nilang gustong kumuha ng lakas ng loob sa isa't isa. 

Habang ang isang babaeng tinutukan ng baril kanina, nakatulala pa rin at umiiyak. 

Naaawa man siya sa babaing kasama at gusto man niya itong lapitan para aluin, hindi naman niya magawa. 

Dahil ngayon nakatutok na rin sa kanila ang baril ng isa sa grupo ng mapansin nito ang tangka niyang pagkilos.

"Sige subukan mong gumalaw ulit at sisiguraduhin kong hindi ka na makakalakad!" Sabay tutok ng baril nito sa kanyang mga paa, napasiksik na lang ulit siya sa tabi ng isa niyang kasama.

"Boss sayang naman si ganda, baka p'wedeng sampulan muna natin ito? Tutal mamamaalam na rin naman sila!" Muling singit na naman ng lalaking umaalalay kanya.

"Bahala kayo! Basta siguraduhin n'yo lang na wala kayong magiging bakas dito.. Maliwanag?" Saad ng lider ng goons tila pagsang-ayon na rin nito sa kagustuhan ng grupo.

"Olrayt! Boss thank you!hahaha." Tuwang-tuwang saad ng lalaki sa tabi niya.

"Sa akin kana ngayon ganda, h'wag kang mag-aalala masarap akong humalik. Dadalhin kita agad sa langit." Sabi ng walanghiyang lalaki, kaya bigla siyang naalarma at nataranta. 

Tingin niya dito ay parang isang asong ulol na naglalaway at ano mang oras ngayon, bigla na lang siya nitong lalapain. 

Nakadagdag pa sa takot niya, ang itsura nito sa dilim. Dahil para na itong isang halimaw sa paningin niya ng mga sandaling iyon!

Nagulat pa siya ng bigla siya nitong hawakan at hilahin palapit. Hindi tuloy niya napigilan ang mapatili. 

"Ahhhhh! Huwag po!!" Malakas na sigaw niya, ngunit tila balewala lang sa lalaki kahit pa magmakaawa siya.

Hindi na rin niya alam kung sino ba ang may pinaka malakas na tili sa kanila ng mga kasama niyang babae? Dahil tulad niya kung ano ano na rin ang ginagawa ng mga lalaki sa iba pa niyang kasama.

"Huwag! Bitiwan mo ako, lumayo ka sa akin walanghiya ka!" Sigaw niya na pilit kumakawala at takot na takot. 

Dahil nawawalan na rin siya ng pag-asa ng mga sandaling iyon.

"Halika na dito baby ko, h'wag ka ng lumaban wala ka rin namang magagawa! 

Gusto mo bang saktan pa kita?" Saad nito.

Napatigil siya sa kanyang narinig. Tama kailangan niyang kumalma at mag-isip. Dahil tama ito wala rin siyang magagawa. 

Malakas ito at mukhang sanay na ang mga ito sa ganitong gawain. Hindi siya maaaring mawalan ng pag-asa, hindi rin siya dapat panghinaan ng loob. 

Ngunit ano nang gagawin niya ngayon?

Naramdaman niya na hinila na siya ng lalaki at isinandal sa isang puno. Kaya lalo pang lumakas ang kaba at takot na kanyang nararamdaman.

Subalit naisip niya... 

Hindi siya maaaring magpatalo at hindi siya maaaring mamatay sa ganitong paraan. Kung dito man siya mamamatay, hindi niya gustong dito rin siya malilibing. 

Hindi maaari, kaya kailangan niyang  kumalma! "Kumalma ka!" Piping bulong niya sa sarili.

Sinikap niyang pakalmahin ang sarili at unti-unti rin niyang sinanay ang sarili na tanggapin ang sitwasyon.

Ang bawat halik at paghaplos ng hayuk na lalaki sa kanyang katawan!

Pilit niya itong tinanggap...

Kasabay nito ang pagdaloy ng masaganang luha sa kanyang mga mata. 

Kahit pa gusto ng bumaligtad ng sikmura niya. 

Nakakadiri! 

Nakakasuka! 

Mga hayup sila, wala silang awa! 

Pilit siyang nag-iisip kung ano ba ang dapat niyang gawin? 

Habang patuloy pa rin ito sa paghalik sa kanya. Sinimulan na niyang igala ang paningin sa paligid. 

Subalit bigla rin siyang napatda at natigilan makalipas lang ang sandali...

HUWAAAG...."

By: LadyGem25