บทที่ 15 | ฉัน…เลวเลยล่ะ NC+++ (2)

นาเนียร์เบือนใบหน้าหนีอัตโนมัติ ไม่อยากเชื่อว่านี่คือคนเดียวกับเด็กผู้ชายผอมแห้งที่เคยกลั่นแกล้งเธอในวัยเด็ก ตอนนี้เขาโตเป็นหนุ่มหล่อที่มีสาวๆ มากมายรายล้อม

“มองฉัน”

เธอค่อยๆ หันกลับมามองเขาในที่สุด

มือหนาเริ่มปลดเข็มขัดจากแบรนด์หรูออกแล้วโยนลงพื้นราวกับมันเป็นเพียงสิ่งของราคาถูก ชายเสื้อยืดที่เลิกขึ้นเผยให้เห็นหน้าท้องแบนราบทำให้สายตาคมกริบหยุดมอง

“ถอดเสื้อเธอออก”

ร่างบางตัวแข็งทื่อ หัวใจเต้นรัวแทบทะลุอก ความลังเลฉายชัดในดวงตาคู่สวย แต่นาเนียร์ก็ยอมถอดเสื้อยืดตัวเก่งของตัวเองออกตามคำสั่งเมื่อครู่ แม้ว่าท่อนบนเหลือเพียงชั้นในตัวเดียวหากแต่ก็ไม่ได้ทำให้คนบนร่างพึงพอใจ คิรันสอดมือเข้าไปใต้แผ่นหลังบาง จัดการปลดตะขอออกเองในที่สุด

มันต้องแบบนี้สิ…

ดวงตาคมกริบมองหน้าอกขนาดใหญ่ที่กำลังถูกนาเนียร์ใช้ท่อนแขนปกปิดแทบไม่มิด

“เอามือออก”

“นะ…หนูเขิน” เธอตอบโดยไม่มองหน้าเขา ไอร้อนแผ่ซ่านไปทั่วใบหน้าจนรู้สึกได้

“เอา มือ ออก” คราวนี้เขาย้ำเสียงเข้ม สีหน้าฉายชัดถึงความไม่พอใจ จนในที่สุดยัยนี่ก็ยอมเอามือออกจากหน้าอกขนาดใหญ่ เขามองยอดปทุมถันสีระเรื่อพลางลอบกลืนน้ำลายเหนียวลงคอ

ทำไมยัยนี่ซ่อนรูปดีจังวะ… เ