“ไม่กลับก็ไม่ต้องกลับ...ไม่กลับก็โดนที่นี่!”
แคว่กกกกก! “อื้ออออ O_O” พูดจบเฮียคินก็กระชากทั้งเสื้อสูท Treatise และเสื้อผ้าที่ฉันใส่จนขาดวิ่นอีกครั้ง และเหวี่ยงมันออกไปแบบไม่รู้ทิศทาง ก่อนจะกดจูบหนักๆลงมาในขณะที่ฉันพยายามถอยหนีซึ่งมันก็ยากเพราะถูกเขาคร่อมร่างเอาไว้แบบนี้ ตุ้บ! ตุ้บ! “อื้อ เฮียคินขาอย่าทำแบบนี้!” เพราะมันทั้งตกใจและนึกกลัวคนตรงหน้าขึ้นมา ฉันเลยยอมอ่อนลงและพูดเสียงอู้อี้ในลำคอที่ถูกเขาโหมกระหน่ำกดจูบลงมาซ้ำๆ แต่ก็ไม่เป็นผล เฮียคินไม่สนใจเลยสักนิด พรึ่บ! “มีแค่มันคนเดียวในโลกหรอวะ! ที่เกิดวันพุธ ตอบดิ๊!” คนข้างบนจูบฉันจนพอใจแล้วผละออกพร้อมกับตะคอกมาด้วยคำพูดที่ฉันก็ไม่ค่อยเข้าใจว่าเขากำลังคิดอะไร นั่นทำให้ฉันไม่กล้าหันไปสบตาเขาที่เอาแต่จ้องบราสีม่วงที่ไร้เสื้อผ้าปกปิดนี้อยู่ได้ -////- “มะ...ไม่ใช่นะ หนูแค่ใส่มันเพราะสีม่วงเป็นสี....” “Shit! ทำไมต้องเป็นไอ้เหี้ยนี่วะ!” พรึ่บ! “อ๊ะ!” เฮียคินสบถออกมาและไม่ยอมฟังในสิ่งที่ฉันจะพูดออกไปเลยสักนิด เขากระชากบราสีม่วงที่เป็นปราการด่านสุดท้ายออกพร้อมกับโน้มตัวลงมากดจูบบนเนินอกฉันแรงมากเป็นรอยจ้ำแดงช้ำขึ้นมาทันที “อื้อ อ๊ะ อ๊า...” จากนั้นเขาก็ทั้งกัด ทั้งดูดดึงยอดอกของฉันแรงขึ้นๆ อย่างฉุนเฉียวจนร่างทั้งร่างของฉันเริ่มสั่นระริก “อื้อ เฮียคิ.... อ๊ะ!” ไม่พอแค่นั้นมือหนาของเฮียคินที่กำลังหงุดหงิดก็เลื่อนไปปลดกระดุมกางเกงขาสั้นของฉันแล้วกระชากมันออกอย่างง่ายดายทันที นิ้วเรียวยาวเกี่ยวขอบกางเกงบิกี่นี่ของฉันจนหมิ่นเหม่ว่าจะเอามันออกดีมั้ย เล่นเอาฉันหน้าร้อนผ่าวและเผลอกำมือแน่นจนเล็บจิกมือตัวเองอย่างไม่ทันระวัง พรึ่บ! เห็นแบบนั้นเฮียคินที่แม้จะดูโกรธกันด้วยเรื่องอะไรไม่รู้ แต่ก็ยังอ่อนโยนพอที่จะคว้ามือฉันไปคล้องคอเขา แล้วยิ่งโน้มตัวลงมาแนบชิดสองเต้าของฉันอีก “อ๊า...อ๊ะ อื้อ เฮียคินขา...” จ๊วบ จ๊วบ... เฮียคินยังคงสาละวนอยู่กับหน้าอกของฉันที่เชิดหน้ารับสัมผัสวาบหวามที่ถาโถมเข้ามาแบบนี้ ในขณะที่มือของฉันก็เลื่อนไปคว้ากลุ่มผมของเขา ดึงขาเข้ามาหาและแอ่นตัวเบียดขึ้นไปหาคนข้างบนอย่างไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำอยู่หลายที สะ...เสียวจัง อยู่ๆความรู้สึกที่ถูกปรนเปรอตอนนี้...มันก็เสียวขึ้นมาจนจะทนไม่ไหวแล้วอ่ะ ทะ...ทำไงดี “อื้อออ เฮียขาหนู....” พรึ่บ! แต่เหมือนจะปล่อยให้เคลิบเคลิ้มอยู่ได้ไม่นาน ฉันก็ต้องดิ้นพล่านจนอยู่ไม่สุขอีกครั้ง เมื่อนิ้วมือเรียวยาวเลื่อนลงไปถึงแกนกลางร่างกายที่ถูกปกคลุมไว้ด้วยบิกี่นี่จิ๋วสีม่วงตัวนั้น จนสัมผัสได้ถึงความเปียกชื้นที่มาพร้อมกับเนื้อตัวฉันที่โคตรสั่น… “อ๊า...” และเหมือนเฮียคินตั้งใจแกล้งกัน เขาแค่เลื่อนผ่าน...ไม่ยอมทำอะไรมากกว่านั้น ทำให้ความรู้สึกหงุดหงิดเล็กๆเริ่มก่อตัวขึ้นมา จนกลายเป็นฉันที่ส่งเสียงประท้วงเล็กๆออกไปอย่างลืมตัวเพราะหงุดหงิดบ้าง.... “งื้อ!” “อยากมากก็ไปขอมัน” มัน? หมายถึงรุ่นพี่เตโชเนี่ยนะ บะ...บ้าหรอ -/////- เฮียคินพูดออกมาแล้วแสยะยิ้มมุมปากในขณะที่ฉันต้องรับมือกับความปวดหนึบที่แกนกลางร่างกายจนความรู้สึกข้างในมันตีกันมั่ว ฉะ...ฉัน ไม่ได้ต้องการอะไรแบบนี้เลยด้วยซ้ำ! อยู่ๆเขาก็มาทำ...มาทำเรื่องน่าอายแบบนั้น... พลั่ก! พรึ่บ! ฟุ้บ! แต่พอได้ยินคำพูดที่เหมือนกำลังดูถูกกัน ความรู้สึกน้อยใจอะไรไม่รู้ก็แล่นเข้ามา ทำให้ฉันผลักเฮียคินที่พูดจาห้วนๆออก ก่อนจะถูกเขากระชากกลับมา แล้วส่งเสียงตะคอก “กล้าลงไปสภาพนี้หรอวะ!” “มะ...ไม่ต้องมายุ่ง! ก็เฮีย....” พรวดดด! “อ๊ะ อ๊าาา” ฉันยังพูดไม่ทันจบ นิ้วเรียวยาวของเฮียคินก็ถูกแทรกเข้ามาในแกนกลางร่างกายเปียกแฉะจนร่างฉันอ่อนยวบลงบนเบาะทันทีด้วยความโกรธ ความเสียววาบที่แล่นเข้ามาทำฉันสติหลุดไปชั่วครู่ และยิ่งเตลิดไปไกลพอเฮียคินเริ่มขยับนิ้วเข้าออกอย่างรวดเร็วและแรงมากอย่างไม่ปรานีเลยสักนิด “อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊า....อื้อออ” ฉันร้องครางออกไปอย่างจำยอมเพราะสัมผัสในตัวที่เคลื่อนไหวอยู่มันชวนให้รู้สึกสะท้านจนทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้วแบบนี้ ก็เขาเป็นคนไล่เอง...ก็เฮีย...ไล่กันแบบนั้นเป็นใครจะทนอยู่ “ไปดิ ลงไปหามัน อยากได้มันมากก็ลงให้ไหวแล้วกัน!” พรึ่บ! “...อ๊า” พูดจบนิ้วเรียวที่เคลื่อนไหวในร่างกายฉันก็ถูกดึงออก ก่อนทีเฮียคินจะปลดกางเกงและควักตัวตนที่ใหญ่โตของเขากระแทกเข้ามาด้วยอารมณ์จนฉันสั่นไปทั้งตัว ภาพในหัวขาวโพลนไปพร้อมกับมือหนาที่ลูบไล้บนเรือนร่างฉันไปทั่ว “อื้อออ อ๊าาา...” พั่บๆๆๆ! เฮียคินเริ่มขยับตัวตนที่คับแน่นของเขาในร่างกายฉันอย่างยากลำบาก ไม่ใช่เพราะพื้นที่รถมันแคบ แต่...ข้างในตัวฉันมันอึดอัดมากจนเราทั้งต่างหลุดเสียงครางออกไปพร้อมกัน “อืมมม....” “อ๊า...” พั่บๆๆๆ! พั่บๆๆๆ! และทั้งที่รู้ดีแก่ใจว่าเขาโกรธเรื่องอะไรไม่รู้ แต่ฉันก็กลับรู้สึกเหมือนเฮียพยายามถนอมฉันอยู่ ที่สำคัญคือระ..เราได้กันอีกแล้ว ถึงแม้ว่าครั้งนี้เขาจะดู... “อ๊า อ๊ะ อ๊า!” พั่บๆๆๆ! พั่บๆๆๆ! “อย่าเหม่อ!” เสียงเข้มดุออกมาด้วยสีหน้าที่ดูน่ากลัวจัด เขาจ้องลึกเข้ามาในตาฉันที่อกกระเพื่อมไปมาอย่างน่าอายเพราะแรงกระแทกที่ไม่ยอมหยุดแบบนั้น “อื้อ... หนูไม่ดะ...” “หรือเพ้อถึงมันอยู่วะ!” พั่บๆๆๆ! พั่บๆๆๆ! พั่บๆๆๆ! พั่บๆๆๆ! แล้วความคิดเองเออเองจากคำพูดของเฮียก็ยิ่งทำให้เขากระแทกๆเข้ามา อื้อ อ๊ะ อ๊า... ไอ้เฮียคินคนบ้า นี่เขา...อ๊ะ เขาเป็นอะไรกับรุ่นพี่เตโชนักหนา “อ๊า อยะ...อย่ากัดหนู มันเจ็บนะ” ความเอาแต่ใจของคนที่ได้ทุกอย่างไปแล้วตามใจทำให้เขาขบเม้มยอดอกของฉันอย่างแรงเหมือนกำลังหมันเขี้ยวกัน แล้วเขาก็เอาแต่ตะคอก และกระแทกเข้ามาซ้ำๆ “ก็ตอบ! ว่าเพ้อถึงมันอยู่หรอวะ!” พั่บๆๆๆ! พั่บๆๆๆ! “อื้อ อ๊ะ มะ...ไม่ใช่นะ หนูแค่คิดว่าครั้งก่อนเฮียถนอมหนู มะ... อ๊ะ มากกว่านี้ แต่ครั้งนี้ทำไมถึงทำ...แรงจัง ก็เท่านั้น อ๊ะ! อ๊ะ!” ฉันพูดออกไปอย่างที่คิดและหันหน้าหนีทันที ได้ฟังแบบนั้นเฮียคินก็ผ่อนแรงลงไปนิด แล้วหันมาจ้องหน้าฉันนิ่ง “…..” พั่บๆๆๆ! พั่บๆๆๆ! “อื้อ...” ถึงแรงกระแทกจะเบาลงแต่มันก็ทำให้ฉันหลุดปากออกไปทั้งที่กะว่าพูดแบบนั้นไปแล้วจะกัดฟันไว้และไม่ร้องออกอีกจนได้ และสิ่งที่ทำให้ฉันรู้สึกแปลกๆก็ คือพอแอบเหลือบตาไปมอง เฮียคินก็ยังเอาแต่จ้องฉันทั้งที่ช่วงล่างยังคงขยับแบบนั้น แถมยังทำเหมือนคิดอะไรไปพร้อมๆกันจนฉันเผลอจ้องมองเขาอย่างสงสัย เรา...ได้สบตากันทั้งที่ร่างกายเคลื่อนไหวทั้งคู่อยู่ตั้งนาน พรึ่บ! “อ๊ะ!” แต่ไม่ถึงเสี้ยวนาทีหลังจากนั้น เฮียคินก็โน้มตัวลงมากอดฉัน เขาทั้งขบเม้มยอดอกอีกหลายครั้ง ทิ้งรอยกัด รอยจูบ รอยดูดที่แดงเถือกไปทั่วตัวจนฉันลืมความสงสัยในท่าทางของเขาไปในระยะเวลาสั้นๆ พร้อมกันกับที่เขายิ่งกระแทกเข้ามาจนฉันที่ไม่ทันตั้งตัวส่งเสียงครางออกไปดังลั่น “อื้อ อ๊ะ อ๊า เฮียขาอย่ากัดหนู มัน....อ๊ะ อ๊ายยยย!” ไม่นานร่างฉันก็กระตุกวูบ ความโล่งสบายและผ่อนคลายแบบสุดๆเข้าครอบงำจนฉันปลดปล่อยของเหลวบางอย่างออกไปมากมาย เช่นเดียวกับเฮียคินที่ปล่อยบางอย่างพุ่งสวนเข้ามาในเวลาไล่เลี่ยกัน “อื้อ เฮียขา....” แต่ยังไม่ทันจะหยุดฟังฉันที่นอนอ่อนแรงแต่มีเรื่องอยากพูดกับเขาสักคำ เฮียคินก็พูดขัดขึ้นมา และจ้องลึกเข้ามาในตาพร้อมกับกดจูบที่ขมับของฉัน “ไม่ใช่แค่มันที่เกิดวันนั้น ไม่ใช่...แค่มัน”หลายชั่วโมงต่อมา..."กลับมาแล้วค่าาา U_U"ฉันยื่นซองเอกสารที่ใส่ทะเบียนสมรสเป็นหลักฐานให้เฮียติณณ์ดู แล้วก็เพิ่งสังเกตว่าในนี้มีทั้ง Nightshade และ Nightshade's Lady นั่งอยู่"เอ้าโรส! แล้วก็พวกเฮียๆด้วยนี่นา สวัสดีค่าทุกคน~ ^_^""ไง ได้ข่าวว่าไม่โสดแล้วหรอ ใช่ม้า~"โรสเอ่ยปากแซวฉันก็หันไปยิ้มกับเฮียโย แต่ไม่ได้การละ เฮียๆอยู่ที่นี่ทั้งที"หึ๊ยยย ฟ้องเฮียดีกว่า เฮียขะ...."กึก...แล้วพอก้าวขาจะไปโผล่ตรงกลางระหว่างเฮียโยกับเฮียพาย อยู่ๆขาฉันก็ชะงักไปเพราะสายตาผู้หญิงของเฮียพายที่มองมาพอดี"เอ่อคือ...""ขอโทษนะ...ลิซ ที่วันนั้นเข้าใจผิด"เอ๋??? รุ่นพี่เป็นฝ่ายขอโทษฉันงั้นหรอ เรื่องจริงหรอเนี่ย ฉันเลยหันไปมองหน้าเฮียพายสลับกับเฮียคิน นี่อย่าบอกนะว่ามีใครไปทำอะไรมาเนี่ย"อ๋อ เอ่อคือ...ไม่เป็นไรเลยค่ะเจ๊...นิลลา แหะๆ""ว่า?"จังหวะที่ฉันหันไปยิ้มแห้งๆ เฮียพายก็ถามมา โอ๊ะเกือบลืมแหนะฟุ้บ!"คือว่าเฮียขาาา~ อะแฮ่ม ลิซขอแทรกหน่อยน้า เฮียขา เฮียคินบังคับให้หนูไปจดทะเบียน โดยมีเฮียติณณ์! เป็นผู้สมรู้ร่วมคิดค่าา... อะแฮ่มอีกที! เฮียช่วยกระทืบใครสักคนให้หน่อยได้มั้ยคะ หนูปวดร้าวหัวใจมากที่เค้ามาป
วันต่อมา..."ไม่สนค่ะ! ถ้าไม่ใช่รูปนกฟีนิกซ์ หนูจะไม่ยอมประทับตราเด็ดขาด >[]ฉันตะโกนออกไปแบบแน่วแน่สุดๆไปเลย ก็มีอย่างที่ไหนอ่ะ ตื่นเช้ามายังไม่ทันจะอาบน้ำแปรงฟัน เฮียคินก็มาขู่ให้คนอื่นเค้าเอาดาบไขว้มาประทับไว้บนตัว และให้เหตุผลว่าการประทับตราเป็นการบ่งบอกว่าเราคือ Dark Shadow แต่โหย! ตั้งมีดดาบเชียวนะ เกิดมันมีชีวิตแล้วแทงเข้าไปในเนื้อหนังอันละเอียดอ่อนของฉันจะว่าไงอ่ะ =[]="Dark Shadow ต้องประทับตราเดียวกัน -_-""ก็หนูไม่อยากเป็....""ถ้าพูดมันออกมาอีกครั้ง..."เสียงเข้มกับสายตาดุๆถูกส่งมาให้ฉัน ก่อนที่ฉันจะยอมอ่อนลงนิดนึง เชอะ! "อะไรคะ ที่จริงหมายถึงไม่อยากให้ตราประทับเป็นรูปมีดดาบต่างหากล่ะ -3-""เลือกตำแหน่งที่อยากประทับไว้เลย"พรึ่บ!พูดจบเฮียคินก็ลุกขึ้นจากเตียงเฉย เดี๊ยะๆ ทำเป็นมาสั่งเนาะ"ไม่! หนูไม่เลือก ไม่สนใจ ไม่ประทับตราแน่ๆจะบอกให้"ฟุ้บ!ฉันทิ้งตัวนอนแล้วดึงผ้าห่มคลุมโปงไปเลย ก็ไม่อยากได้มีดดาบ ไม่ชอบอ่ะมันคม กลัวมันแทงเข้าไปควักไส้ หยึ๋ยยยย =[]=! ซาหยองจาตายยย"จะดื้อจนนาทีสุดท้ายเลยรึไง""ไม่ดื้อ! หนูไม่ได้ดื้อ หนูแค่ไม่ชอบ...""อาบน้ำแต่งตัว เช้าบินไปจดทะเบียน
"แย่จริงๆ คุณเปิดตัวอลังการขนาดนี้ ลูกหลานได้หัวใจวายกันพอดี :)""ท่านย่า""ท่านแม่"กึก!สิ้นสุดคำพูดของท่านปู่ เฮียคินที่ยืนอึ้งก็พูดออกมาเสียงสั่น เขาก้าวขาจะเดินตรงเข้าไปหาท่านย่าเช่นเดียวกับเจ๊เฟรย์ที่น้ำตาคลอขึ้นมาแบบฉับพลัน แต่ทั้งเฮียและเจ๊ก็ต้องชะงัก คงเพราะเพิ่งรู้สึกว่าตัวเองกำลังประคองร่างเฮียแม็คและรุ่นพี่เลโอที่อาการสาหัส ท่านย่าเลยหันมองทั้งคู่ และเงยหน้ามองรุ่นพี่เตโชที่สีหน้าเขาเองก็ทึ่งไม่จากพี่น้องคนอื่นเลยสักนิดกึก...กึก...กึก...ไม่รอให้ใครพูดอะไร ท่านย่าปรับสีหน้าให้ดูนิ่งเรียบ ก่อนจะเป็นฝ่ายเดินเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าเฮียแม็คและรุ่นพี่เลโอที่ถูกประคองเอาไว้ เฮียแม็คพอเห็นแบบนั้น เขาใช้แรงทั้งหมดที่มีขยับตัวให้หลุดจากการประคอง ก่อนจะทิ้งตัวนั่งคุกเข่าก้มหัวต่อหน้าท่านย่า และพูดออกมาด้วยน้ำเสียงรู้สึกผิดเป็นอย่างมาก"ผมขอโทษครับท่าน ขอโทษ...สำหรับทุกเรื่องครับ"ภาพตรงหน้าทำให้ฉันหันมองเจ๊เฟรย์ที่ยืนนิ่งทันทีที่ได้ฟัง ท่านย่าเองก็มองไปที่เธอ และค่อยๆยกฝ่ามือขึ้นวางบนบ่าเฮียแม็คที่ยังอยู่ในชุดเจ้าบ่าวที่ตนเองเป็นคนออกแบบ ก่อนจะตบบ่าเขาเบาๆ และพูดมาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
วันทดสอบหัวใจของรักษาการ...“โอเคมั้ย?”เฮียแม็คในชุดแปลกตาที่นั่งตรงข้ามกันพูดกับฉัน คงเพราะฉันเริ่มจะเลิ่กลั่ก ก็นี่มันเหลือเวลาอีกไม่กี่ชั่วโมงเท่านั้น ฉันเลยส่ายหัวออกไปอย่างไม่รู้จะพูดยังไงเหมือนกัน“ใจเย็นๆลิซ"“หนูอาจไม่ใช่หนึ่งสตรีที่เค้าตามหากันก็ได้”นั่นสินะ... อย่าว่าแต่การเป็นหนึ่งสตรีเลย คนที่ร่ำลือว่าเป็นเนื้อคู่ตอนนี้ ฉันเห็นเขาแค่แว๊บเดียวเมื่อเช้าที่ห้องแต่งตัว แล้วเฮียคินก็เดินหนีหายไปไหนไม่รู้ มีแค่คำสั่งที่กำชับพี่ไคยะเอาไว้ว่าให้ฉันอยู่แต่ในห้องนี้“ไม่เห็นจะเกี่ยวกับการเป็นหนึ่งสตรีตรงไหน”เฮียแม็คทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ มือก็เอื้อมมาหยิบสมุดโน้ตฉันไปเปิดดูสิ่งที่ฉันพอจะนึกอะไรได้แล้วโน้ตเพิ่มลงไป“เกี่ยวสิคะ ก็แค่ทดสอบยังทำไม่ได้ แถมหนูตะคอกใส่เฮียคินกับท่านปู่เสียงดังมากด้วย กับเฮียคินน่ะ...เราคุยกันน้อยลงมาก ช่วงวันสองวันนี้ U_U"“ไอ้คินมันยุ่งๆ อย่าคิดมาก ส่วนเรื่องในห้องประชุม คนเรามันก็ตกใจกันได้”“...เฮียแม็ค”“?”ฉันส่งเสียงเรียกคนตรงหน้าออกไปเสียงอ่อน เขาก็แค่เลิกคิ้วขึ้นนิดนึง แล้วก็นะ มันดูอ่อนแอมากเลยที่จะต้องพูดว่า...“หนูอยากกลับบ้านค่ะ"แล้วแค่นั้นเฮีย
หนึ่งชั่วโมงต่อมา...- ห้องทำงานคิระ -แกร๊กๆๆๆ“จิ๊!”“อย่าเครียดนักสิ”“มันอีกแค่นิดเดียวเองค่ะ เหมือน XVII ตั้งใจปั่นประสาทหนูน่าดู ย้ายโลเคชั่นทุกครั้งที่ออนไลน์เลยมั้ง โรคจิต!”“.......”ฉันตอบกลับเฮียคินทั้งที่มือยังคาอยู่บนคีย์บอร์ดโน้ตบุ๊คแบบนี้ แล้วเพราะโดนเฮียเงียบใส่นี่แหละ เลยทำให้ฉันหยิบมีดสั้นเล่มนึงใกล้ๆมือปาออกไปที่เป้าข้างหลังเขาแบบหงุดหงิดฉึก!หึ...มันดูแปลกใช่มั้ยล่ะ ที่มีเป้านิ่งให้ระบายอารมณ์ได้เต็มที่ แต่เป้านี้ยังถือเป็นอะไรที่เบสิคมากเลย เพราะในห้องเฮียคินไม่เหมือนห้องเจ๊เฟรย์เลยสักนิด เขาเอาอาวุธเยอะแยะมาวางเรียงเป็นของตกแต่งเหมือนที่ชอบเอาปืนซ่อนไว้ในทุกอาณาเขตของคอนโดไม่มีผิด“ยังปาแม่นเหมือนเดิมนี่ หนึ่งสตรี”“เฮียแม็ค~”เสียงที่คุ้นหูทำให้ฉันละสายตาจากเป้ามองคนที่เดินเข้ามาในห้องทันที แล้วเฮียคินนี่ออกตัวดุมาเชียว“ดีใจกว่าเจอหน้าผัวอีก -.-”ชิชะ! ไม่ต้องเลยนะ ทำมาเป็นพูดดี“เฮียแม็คไปไหนมาคะเนี่ย ไม่เจอตั้งหลายวันอ่ะ”“มันไล่”“อ้าว จับได้แล้วเจ้าตัวดี -3-”พอฟังเฮียแม็คตอบมา ฉันก็ส่งสายตาฟาดฟันไปให้เฮีย เขาก็ทำไม่รู้ไม่ชี้ แต่ที่จริงเฮียคินก็บอกฉันแล้วล
หนึ่งชั่วโมงต่อมา...“ลิซ...จะไม่พูดไรหน่อยเลยหรอ?”นานเท่าไหร่ไม่รู้ที่ฉันนั่งฟังความจริงว่าพวกเขาเป็นใคร? Dark Shadow คืออะไร? จากปากเฮียคินและเจ๊เฟรย์ ซึ่งพี่เคนชินและพี่ไคยะเองก็อยู่ที่นี่และทุกคนกำลังจ้องมาแต่เฮียคินกับเจ๊ก็พูดไม่หมด ทั้งสองคนพูดถึงการทำความผิดของสภาก็จริง แต่ก็ไม่ได้พูดถึงวิธีน่ากลัวที่ใช้จัดการกับสภาไปแล้ว น้่นก็คือความโหดร้ายที่เฮียคินกับรุ่นพี่เตโชทำ ซึ่งอย่างที่รู้กัน ฉันเห็นภาพเหตุการณ์ตอนพิพากษาพวกนั้นเมื่อกี๊ ถึงจะไม่มีช่วงที่รุนแรงเลือดสาดมันก็พอจะรู้อยู่ดีและที่เล่ามามันก็มีเรื่องใหม่ๆที่ฉันไม่ได้รู้ลึกอย่างความสัมพันธ์ที่เคยมีปัญหาของเฮียคินกับรุ่นพี่ แต่บอกตามตรงนะฉันก็ยังแอบโกรธรุ่นพี่เตโชอยู่ดี แล้วก็กำลังสนใจเรื่อง XVII มากกว่าด้วยตอนนี้“หนูเข้าใจทุกอย่างเลยค่ะ”ฉันเลือกจะตอบคำถามท่ามกลางความเงียบในห้องแบบขอไปที เฮียคินพอเห็นฉันนิ่งก็มองมาและทำท่าจะพูดอะไร ฉันเลยชิงพูดไปก่อน“เจ๊คะ หนูขอยืมได้มั้ย โน้ตบุ๊คเครื่องนี้”ได้ฟังแบบนั้นเจ๊เฟรย์ไม่ได้อิดออดอะไร แถมยังหันไปพยักหน้าให้พี่เคนชินหยิบมันมาทันทีและพอได้มา สิ่งแรกที่ฉันอยากจะมั่นใจก่อน คือ X