@ KIRA’S CONDO
“ทั้งหมดก็...ตามนี้เลยครับนายหญิง แหะๆ ^_^” ฉันนั่งฟังพี่ไคยะที่เป็นคนอธิบายเรื่องราวทั้งหมดตั้งแต่ที่เฮียคินพามาถึงคอนโดเขา ซึ่งเรื่องที่เล่ามาก็เบสิคมากอย่าง... “โต๊ะเต็มเลยไปนั่งด้วย แค่นั้นจริงๆหรอคะ” อะแฮ่ม ฉันแอบเหล่เฮียคินด้วยนะ เหล่แบบจิกกัดมากเลยนะ -_- แล้วเฮียไคยะก็รีบตอบ “ครับ เห็นเค้าว่ากันว่าบะหมี่ร้านนี้อร่อยมาก นายก็เลย...” “แล้วที่ป้อนลูกชิ้นเค้าล่ะ” “ไม่ใช่เลยฮะ นายไม่ได้ป้อนนะครับนายหญิงดูดีๆ นายแค่ยกขึ้นมาดูว่ามันลูกชิ้นอะไรน้า แต่ที่ยื่นออกไปไกลหน่อยเพราะสายตายาว ป้อนเปิ้นอะไรไม่มีเลยคร้าบ ผมว่านายหญิงคิดมากไปป่าว” “เอ่อ พี่ไคยะคะ คือว่าหนูถามเฮียคินค่ะ -_-” “แค่กๆ” โอ๊ะ พอฉันพูดแบบนั้นออกไป เฮียแม็คที่นั่งอยู่ด้วยอีกคนก็สำลักบางอย่างที่กำลังดื่มอยู่สีคล้ายๆเหล้า ว่าแต่อยู่กันครบเลยนี่นา ทำไมพวกเขาดูจริงจังกับการยืนยันความบริสุทธิ์ของเฮียคินกันจังนะ แต่เฮียเองก็ยังนั่งเงียบอยู่อ่ะ ผลัวะ! “ตอบเมียไปสิไอ้ห่า” หยึ๋ย =[]=! เฮียคินยังไม่ทันตอบ เฮียแม็คก็บรรเลงบทเพลงฮาร์ดคอร์ด้วยฝ่ามือไปหนึ่งฉาด ไม่ยักรู้ว่าเฮียแม็คนี่เป็นพวกเสพติดความรุนเรงเหมือนพวกเฮียๆของฉันเลยอ่ะ “กลับไปได้ละพวกมึงอ่ะ” อ้าวๆ นี่เป็นอีกครั้งที่เฮียคินจงใจไม่ตอบคำถามฉันอีกแล้วนะ แถมยังส่งสายตาไปที่ประตู ไล่เฮียแม็คกับพี่ไคยะกลับไปซ้ำๆแบบหน้าตาเฉยด้วย “ไป คำตอบกูยาว” เอ๊... ทำไมสีหน้าดูมีเลศนัยยังไงชอบกลอ่ะ o_O? แต่ไม่หรอกมั้ง คงจะเป็นอย่างที่พี่ไคยะบอก เราคิดมากไปเองป่าว “คำตอบยาว? ยาวเท่าไหนหรอฮะ” เฮียแม็คยิ้มกรุ้มกริ่มแบบที่ฉันไม่ค่อยเห็นเค้าเป็นแบบนี้มาก่อน แถมยังหันไปยักคิ้วให้พี่ไคยะเหมือนรู้กันด้วย ส่วนฉันได้แต่นั่งมอง “Around the clock” หืม... Around…the clock? ทะ...ทั้งคืนงั้นหรอ o_O? ไม่ได้การละ หรือว่า... หรือว่า! “ถ้าต้องใช้เวลาทั้งคืนเพื่ออธิบาย นี่แปลว่ายังมีหลายเรื่องเลยใช่มั้ยคะเนี่ยที่พี่ไคยะไม่ยอมบอกอ่ะ -3-“ ฉันถามหน้าซื่อออกไป ทุกคนก็เอาแต่อมยิ้ม ก่อนที่เฮียแม็คกับพี่ไคยะจะลุกขึ้นจากโซฟา “อ้าว เดี๋ยวสิคะพี่ไคยะ มาเล่าให้หมดเลยนะไม่งั้น.....” พรึ่บ! ฉันยังพูดไม่ทันจบ อยู่ๆก็โดนเฮียคินคว้าเอวแล้วอุ้มขึ้นไปนั่งตักจนตัวลอย ก่อนที่เขาจะยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆแบบที่ชอบทำบ่อยๆ “โต๊ะเต็มจริง” “หนูก็ไม่ได้บอกว่าไม่จริงซะหน่อย -3-” ฉันตอบกลับเฮียคินที่ยังยื่นหน้าเข้ามาทีละนิดๆ แหวะ ไม่ต้องมาแกล้งเล้ย หนูไม่หวั่นไหวอะไรหรอกเพราะหนูโตแล้วไม่ใช่เด็กน้อย “อะไรคะ หลบค่ะหลบ เดี๋ยวทุบเลยนะจะถอยหรือไม่ถอย!” พูดไปฉันก็ง้างมือยกกำปั้นตั้งท่าจะทุบจริงด้วย แต่เฮียไวกว่า เอื้อมมือมาคว้าแขนฉันไม่พอ เขายังเอานิ้วยังมาบีบจมูกฉันแรงๆอีก “งื้อออ ปล่อย -3-” แล้วดูเหมือนเสียงอู้อี้ของฉันจะถูกใจเขามากเลยนะเนี่ย อ่ะ ยิ้ม...ยิ้มเก่งที่สุดในโลกก็คือพ่อหนุ่มคนนี้ หนูขึ้นเสียงแล้วยังจะมาทำหน้าทะเล้นอีก - -* “นินทาในใจเก่งจริง” จุ๊บ! “งื้อออ แล้วเรื่องนั้นล่ะคะ ที่ว่าสายตายาว คีบๆยื่นๆนั่งพิจารณาองค์ประกอบของลูกชิ้น ทำไมไม่พูดความจริง -3-” ชิชะ พี่ไคยะหลอกหนูแน่ๆ เฮียคินยังหนุ่มยังแน่นนะ ไม่มีทางสายตาฝ้าฟางหรอกน่า! ฉันส่งเสียงจับผิดแล้วทำท่าทางหรี่ตาประกอบ หลังโดนบางคนขโมยจุ๊บตรงขมับแล้วเลื่อนมือที่บีบจมูกมาบีบแก้มฉันที่กำลังงอนตุ๊บป่อง -3- “เรื่องนั้นไม่จริง สายตาเฮียยังดีว่ะ” “นั่น หนูว่าแล้ว งั้นแปลว่าที่จริงกำลังป้อน...” “นั่นก็ไม่จริง” “โอ๊ย! อะไรๆก็ไม่จริง หนูรู้ละที่บอกว่าตอบทั้งคืนก็คือตอบงงๆแบบนี้สินะ เห๊อะ! งั้นก็คงต้องใช้เวลาทั้งคืนนั่นแหล๊ะ กว่าจะเข้าใจกันจริงจริ๊งงง” ฉันโวยวายและปรายตามองเฮียคินแบบอาฆาตนิดๆ แต่เขาไม่ยักจะเกรงกลัวบ้างเลยอ่ะ ทำไมเวลาโรสทำแล้วเฮียโยถึงกลัวสุดขีดไปเลยล่ะ โอ้ววว พระเจ้าค้าาา >[]< นี่คือความเลื่อมล้ำทางอารมณ์ชัดๆเลยนะ! “หึ... ก็ต้องทั้งคืนถูกละ เพราะเราเข้าใจอะไรยาก” พรึ่บ! เย้ยยย แล้วพอพูดจบ อยู่ๆเฮียคินก็ขยับตัวออกห่างจากฉันนิดหน่อยแล้วถอดเสื้อเฉย! แต่โอ้โห O[]O รังสีความแวววับจากผิวขาวๆของเฮียมันเข้าตาอ่ะ ก่อนที่เขาจะโยนเสื้อในมือปลิวหายไปไหนไม่รู้ แต่... “เดี๊ยวววว เดี๋ยวๆ แค่บอกว่าหนูเข้าใจยาก ทำไมเฮียต้องถอดเสื้อด้วย ไม่เห็นจะเกี่ยวกับการอธิบายเท่าไหร่ o_O?” แล้วเขาก็พูดไปขำไป เอ้า คุยกับฉันมันตลกขนาดนั้นเลยรึไง -3- “ก็เนี่ย เฮียจะตอบแบบรวบรัดไง :)” “รวบรัด?” “ใช่” “ไม่น่าอ่ะ หนูว่าไม่ใช่” เอ๊... ไอ้การถอดเสื้อผ้าถอดผ้าคุยกันนี่มัน.... “ใช่ดิ เวลางอนกัน ผัวเมียที่ไหนเค้าก็ทำทั้งนั้น” หืม...ผัวเมียที่ไหนเค้าก็ทำหรอ... วี๊ดดดดดด >[]< ไม่ปล่อยเวลาให้ฉันคิดนาน พูดปุ๊บเฮียคินก็รั้งตัวฉันเข้าไปแถมยังมือไวคว้าเสื้อฉันลอยลิ่วติดมือไปด้วย พรึ่บ! “อร๊ายยย >[]< ประตู!!! พี่ไคยะกับเฮียแม็คอาจจะไม่ได้ล็อคประตู” “มันรู้งานน่า” พอไอเย็นของแอร์ในห้องสัมผัสกับร่างกาย ฉันก็หวีดร้องออกไปด้วยความเขินอายและเลิ่กลั่กหันไปมองประตูห้องด้วยความตกใจ ในขณะที่เฮียคินก็เอาแต่ยิ้มอยู่ได้ “แต่ว่านี่มันกลางห้องนะคะ >[]<” “รู้ แล้วยังไง?” พรึ่บ! ไม่ว่าฉันจะเสียงดังเท่าไหร่เฮียคินก็ไม่สนใจเลยสักนิด แถมยังดันร่างฉันที่นั่งบนตักเขาให้นอนลงบนโซฟาอย่างง่ายดาย แล้วมองมาด้วยสายตาหื่นกระหาย หยึ๋ย คงไม่ได้คิดว่าตัวเองเป็นเสือแล้วฉันคือกวางน้อยที่กำลังตื่นตระหนกเพราะตกเป็นเหงื่อใช่มั้ยเนี่ย =[]=! “งื้ออออ ไม่เอานะ ไม่ต้องผะ..ผัวเมียทำกันอะไรหรอก หนูไม่งอนแล้วก็ได้ >_<” “แต่เฮียอยากง้อ” เสียงอู้อี้ของเฮียคินดังขึ้นมาเบาๆ เพราะหลังจากดันตัวฉันลงบนโซฟา เขาก็โน้มตัวขึ้นมาคร่อมร่างฉันและมุดหน้าซุกไซ้ซอกคอของฉันลงมา “แต่... แต่หนูสัญญาว่าจะไม่งอนอีกต่อไปแล้วค่ะ >_<” ง่า... ฉันไม่พูดเปล่าด้วยนะ นี่ขยิบตายื่นนิ้วก้อยออกไปด้วย อะไรเนี่ย อธิบายก็คือพูดกัน ทำไมเขาจะต้อง แบบว่า... ทำไมจะต้อง... โอ๊ยมันเขินนะ >////<!!! เฮียคินก็ยิ้มๆ “หรอ เฮียก็สัญญาว่าจะง้อตลอดไปเลยนะ ^_^” เอ๊... พูดจบเฮียก็เอานิ้วก้อยตัวเองมาเกี่ยวนิ้วก้อยฉันซะงั้นอ่ะ แต่น้ำเสียงนุ่มๆพอมาพูดข้างหูแล้วมันจั๊กกะจี๋ชะมัดเล้ย แล้วยังไม่ทันที่ฉันจะตอบกลับอะไร ริมฝีปากอมชมพูที่ฉันคุ้นเคยก็ค่อยๆกดจูบลงมายิ้มๆ เขานี่มันแสบ เฮียคินคือนายตัวร้าย >[]< “อื้อออ >_< อุดอ๊ะ อู๋ไอ้อากไอ้อันองอี๊อ่ะ (หยุดนะ หนูไม่อยากได้กันตรงนี้ค่ะ)” ทั้งที่ปากยังโดนประกบจูบลงมา ฉันก็พยายามสไลด์ตัวมุดหนีคนข้างบนอย่างสุดความสามารถจนเฮียคินที่ขยับตัวตามมาจับเอาแต่ขำ “หึ... ก็ไหนว่ารอเฮียอธิบาย นี่ไง นี่เรากำลังปรับความเข้าใจ ^^” พรึ่บ! แล้วพอร่างฉันสไลด์หนีลงมานิดหน่อย แขนแกร่งที่แทบไม่ต้องออกแรงอะไรก็ถูกเลื่อนมาสอดใต้ร่างของฉัน ดึงตัวฉันกลับขึ้นไป “งื้อออ หนูไม่ชอบตรงนี้ มันนะ...น่าอายนะ >////<” กะ...ก็มันจริงนี่นา แค่เปลือยท่อนบนก็เขินเป็นบ้า นี่เขาลืมไปรึเปล่าว่าหน้าต่างทุกบานยังเปิดผ้าม่านเอาไว้อ่ะ >_< “ตื่นเต้นดีออก กลัวจะมีคนติดใจ :)” อร๊ายยยย บ้าบอๆ อย่ามายัดเยียดให้คนอื่นเค้าดูทะลึ่งเหมือนตัวเองจะได้มั้ย >////< “ใครบอกว่าหนูจะ....” “ไม่เจอกันเป็นวัน คิดถึง...จนแทบทนไม่ไหว” ทะ...ทนไม่ไหวหรอ O////O เสียงกระเส่าของคนข้างบนที่พอพูดจบก็กดจูบ ลูบไล้ ฟัดฉันไปทั้งตัวอย่างกับกำลังฟัดตุ๊กตา เล่นเอาฉันดิ้นพล่าน แต่มันไม่ได้จริงๆนะ ไม่ได้จริงๆ คือว่า... >_< “งื้อออ เฮียขาหนูอาย คือ เอ่อคือ อื้อออ...คือห้องมันสว่างเกินไป” ป๊อก! เหมือนจะเอาแต่ฟัดจนไม่ยอมฟัง แต่ที่จริงเฮียคินยังฟังฉันพูดอยู่ทุกคำ ได้ยินแบบนั้นเขาก็แค่ดีดนิ้วป๊อกเดียว ไฟทั้งห้องก็ดับพรึ่บตามความต้องการของฉัน ก่อนที่เฮียจะคว้ามือฉันไปที่ขอบกางเกงเขา และส่งเสียงออดอ้อนออกมาเหมือนกำลังทรมาน...มั้งนะ ไม่รู้อ่ะว่าใช่รึป่าว >_< “...ถอดให้หน่อย” งื้ออออ >/////< แค่ได้ฟังหน้าฉันก็ร้อนผ่าว ยิ่งเห็นใบหน้าคมเข้มท่ามกลางแสงจันทร์สลัวๆที่สาดเข้ามา ทำให้ฉันเผลอหลับตาปี๋หลบตาเขา “หนู...หนูไม่กละ....” หมับ! ฉันยังพูดไม่ทันจบ ก็โดนเฮียคินกดจูบลงมาแบบร้อนแรงมากจนหายใจไม่ทัน แถมเขายังคว้ามือฉันดึงลงต่ำไปมากกว่านั้น จนไปสัมผัสกับบางอย่างที่คับแน่นข้างในกางเกง และยิ่งฉันสัมผัสโดนมันเท่าไหร่ เฮียคินก็ยิ่งไล่ต้อนลิ้นฉันในโพรงปากจนเคลิ้มตามเขาเพราะหนีไปไหนไม่ได้ “งื้อออ” แล้วจังหวะที่ฉันกำลังเคลิบเคลิ้มได้ที่ อยู่ๆเขาก็ผละออกไป ก่อนที่เฮียคินจะลดตัวลงไปนิดหน่อย กระชากบราที่ฉันใส่อยู่แล้วครอบครองยอดอกของฉันโดยไม่เว้นช่วงให้ตั้งตัวได้ “อ๊ะ อ๊า...เฮียขาหนู....อื้อออ!” เฮียคินไม่ยอมเปิดช่องว่างให้ฉันพูดอะไร เมื่อฉันไม่ถอดให้เขา เขาก็เป็นฝ่ายปลดกระดุมกางเกงขาสั้นของฉันเองทั้งที่ยังปิดปาดฉันด้วยจูบร้อนแรง ทุกอย่างที่เขาทำมันดูรีบร้อนเหมือนตั้งใจจะดึงให้ฉันคล้อยตามรสจูบและสัมผัสพวกนั้น พรึ่บ! สุดท้าย...เฮียคินก็บรรลุความต้องการนั้น เพราะทันทีที่เขากระชากกางเกงขาสั้นของฉันออก แล้วสอดนิ้วเรียวยาวเข้ามาในร่างของฉันจนฉันดิ้นพล่าน เผลอจิกแขนเขาด้วยมือข้างหนึ่งไว้ มืออีกข้างของฉันก็ยอมเลื่อนไปปลดกระดุมกางเกงของเฮียให้ จนเขากระตุกยิ้มมุมปากออกมาด้วยสีหน้าพอใจ “อื้อออ หนูอึดอัด >_<” “เหมือนเฮียไง :)” พูดจบ คนข้างบนก็กดจูบหนักๆลงบนหน้าผากของฉันอย่างผู้ชนะ ร่างกายฉันเปลือยเปล่าไปทั้งตัว ส่วนเขาก็รีบร้อนจัดการกับกางเกงตัวเอง แล้วยังไม่วายแกล้งฉันด้วยการขยับนิ้วดันลึกเข้าไปจนฉันทำหน้าเหยเกออกร้องไปอย่างกลั้นไม่ไหว “อ๊ะ อ๊า... หนู...” หมับ! O_O! อีกครั้งที่ยังไม่ได้พูดอะไรมาก คนเอาแต่ใจก็คว้ามือฉันไปจับ... เอ่อจับ... ท่อนเอ็นที่เปลือยเปล่าไม่มีอะไรปกคลุมอีกแล้วของเขาเอาไว้ และ... พรวดดดด! “อ๊าา >_<” แล้วเสี้ยวนาทีเดียวเท่านั้น เฮียคินก็แทรกมันเข้ามาแทนนิ้วเรียวยาวที่เคยอยู่ในร่างกายของฉัน พร้อมกันกับที่... เหมือนเขาจะรู้ว่าฉันจะมีปฎิกิริยาตอบสนองกับการกระทำนั้น เฮียคินเลยโน้มตัวเข้ามากอดฉัน ที่แม้จะกี่ครั้งต่อกี่ครั้งก็ไม่เคยชินกับความอึดอัดนั้น “ชู่ววว…” “คนบ้า เฮียข่มขืนเค้าอีกจนได้” หลับตาปี๋ในขณะที่เฮียคินเริ่มขยับ เพราะแม้จะเจ็บลึกๆอยู่บ้าง แต่ข้างในมันก็อบอวลไปด้วยความเสียวซ่านอย่างบอกไม่ถูกเหมือนกัน >_< “หึ...มา เฮียจะตอบแบบสรุปเลยนะ” พั่บๆๆ พั่บๆๆ พั่บๆๆ พอเขาพูดมา ฉันเลยลืมตาแล้วเฮียก็เริ่มขยับเข้าออกเบาๆจนแรงขึ้นๆแบบไม่ให้ฉันตั้งตัวเข้ามา “อื้อ หนูรอฟังอยุ...อยู่นะ อ๊ะ อ๊ะ” “คร้าบๆ ความจริงคือไม่มีอะไรกัน เฮียไม่ได้นัดไปกิน ไม่ได้ป้อน ไม่ได้รู้จักเป็นการส่วนตัวเลยด้วยซ้ำ...กับยัยนั่น” พั่บๆๆ พั่บๆๆ พั่บๆๆ “อ๊า อ๊ะ อ๊ะ ยะ...ยัยนั่นงั้นหรอ แน่นะ ถ้าโกหกหนูเอาสากกะเบือทุบนิ้วกระดูกแตกเลยด้วย เพราะว่าวันนี้อินเนอร์ข้างในของหนูกำลังอาฆาตแรงมะ...มาก อ๊ะ!” ฉันทั้งหลุดปากร้องออกไปแล้วแอบมองค้อนเฮียคินคนเอาแต่ใจที่แกล้งกันอยู่ได้ แล้วเขาก็ลอยหน้าลอยตาใส่ “จุ๊ๆๆ โอ้โหจริงหรอเนี่ย ดุขนาดนั้นเลยหรอคะ เฮียกลัวจนเกือบร้องไห้เลยอ่ะ :)” ฟรืดดด พูดจบ เฮียคินก็ส่งจมูกโด่งๆนั่นมาฟัดแก้มฉันจนหน้าบู้บี้อีก ส่วนข้างล่างก็ยังขยับเข้าออกตามใจจนฉันตัวโยน งื้อออ ทนไม่ไหวแล้วนะ พั่บๆๆ พั่บๆๆ พั่บๆๆ “เชอะ! อย่ามาหอมน่า! นี่คิดจะลองดีกับหนูสิน้า ได้เล้ยยย เห็นคนท้าทายแล้วอยากจะลงไม้ลงมือแบบสุดๆไปเลยอ่ะ >[]< อ๊ะ อ๊า ตะ...แต่รอให้ผ่านตอนนี้ไปก่อนนะ -3-” ได้ยินคำพูดเกรี้ยวกราดแบบขาดช่วงขาดตอนของฉันเฮียก็ขำอีก คนบ้า มันไม่ใช่เวลามาเถียงกันหรือหัวเราะสักหน่อยเลยนะ ฟรืดดด ฟรืดดด “น่ารักฉิบหาย เมียใครวะ” พั่บๆๆ พั่บๆๆ พั่บๆๆ หลังจากยิ้มน้อยยิ้มใหญ่พูดอะไรคนเดียว เฮียก็ฟัดแก้มฉันซะหนำใจ มือหนาเลื่อนไปลูบไล้จนทั่วทั้งตัวฉันซ้ำๆ แล้วเขาก็ยิ่งกระแทกๆเข้ามาจนซะ...โซฟาที่เรากำลัง....อื้ม มันเริ่มสั่น พั่บๆๆ พั่บๆๆ พั่บๆๆ “อื้อออ หนูเสียว ” “...เฮียมีเราคนเดียว” ฉันพูดความรู้สึกตอนนี้ออกไป แต่เฮียกลับพูดอีกอย่างสวนกลับมา แล้วเขาก็ยิ่งปรนเปรอสัมผัสวาบหวามให้ฉันมากมาย พั่บๆๆ พั่บๆๆ พั่บๆๆ “อ๊ะ อ๊า เฮียขาหนูจะไม่ไหว...” “จำไว้...เฮียไม่มีทาง ไปมีใคร” ความรู้สึกเสียวซ่านถูกส่งมาพร้อมคำพูดที่หนักแน่นอีกครั้ง แล้วพอหันไปสบตา เขาที่กำลังคร่อมกันอยู่ข้างบนก็ส่งยิ้มบางๆมาให้ แต่เฮียจะรู้มั้ย...ว่ายิ้มนั้นมันทำให้ใจฉันพองโตขึ้นมามากๆ มันมาก...มากเกินไป มันรู้สึกดีจังที่ได้ฟังสิ่งที่เขาอยากจะพูดโดยไม่ต้องถามอะไร “อื้ม รับทราบแล้วค่ะ :)” ฉันพยักหน้าทั้งที่ตัวโยนจากแรงกระแทกของเฮียคินแล้วส่งยิ้มบางๆไปให้ เขาเองก็ยิ้ม ก่อนจะเปลี่ยนสีหน้าไปเป็นนิ่งเรียบนิดๆ แต่ก็ไม่ยอมหยุดขยับเข้าออกในตัวฉันเลย ไม่รู้ว่าแยกประสาทได้ไง >/////< พั่บๆๆ พั่บๆๆ พั่บๆๆ “อื้อ อ๊ะ ตรงนั้นมัน...” “ต่อไปถ้ามีอีกโทรได้เลย ถามเฮีย อย่าปล่อยให้ตัวเองงอนนานขนาดนี้ เข้าใจมั้ย” น้ำเสียงดุๆแต่แฝงมาด้วยความบริสุทธิ์ใจ แอบทำฉันรู้สึกผิดหน่อยๆที่ปล่อยให้เค้ารอตั้งนานแล้วก็ไม่ยอมรับสาย แถมคนข้างบนยังไม่พูดเปล่า มือหนาของเขาเลื่อนมาลูบหัวฉันเบาๆ พั่บๆๆ พั่บๆๆ พั่บๆๆ “ก็หนูไม่อยาก อ๊ะ... ก็หนูไม่อยากโดนมองว่างะ...งี่เง่า” ถึงจะแอบหลบตาตอนพูดไปบ้าง แต่ลึกมันก็อยากจะรู้ว่าเฮียจะว่ายังไงพอได้ฟังแบบนั้น “…….” แล้วเขาก็เงียบไปเลย เงียบไปสักพัก เงียบจนใจที่พองโตมันเริ่มจะแผ่วลง ก็คงเป็นเรื่องปกติล่ะมั้ง ในตำราบอกว่าผู้ชายไม่ค่อยชอบผู้หญิงงี่งะ... “ได้....” คำตอบของเฮียทำให้ฉันเงยหน้าไปมองเขาที่ตอบกลับมาสั้นๆ และเหมือนจะรู้ว่าฉันค่อยเข้าใจเท่าไหร่เลย ได้...ได้อะไรหรอ? เฮียเลยยิ้มกว้างออกมาคนเดียวแบบไม่พูดอะไรต่อ และยิ่งกระแทกๆเข้ามาแรงมาก จนฉันแทบจะร้องขอให้พอ แต่ทั้งและเขา เราก็... “อร๊ายยยย” สะ...เสร็จ เสร็จกันซะก่อน >_< พรึ่บ! พอเป็นแบบนั้น เฮียคินก็คร่อมอยู่ข้างบนก็พลิกตัวกลับไปนั่งและคว้าร่างฉันขึ้นไปนั่งคร่อมบนตัวเขา โดยที่ส่วนนั้นของเรายังไม่หลุดจากกันด้วยซ้ำ ก่อนจะหอมฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่า ฟรืดดด! ฟรืดดด! ฟรืดดด! “งื้อออ >_<” และคงเพราะมันเพิ่งจะผ่านความรู้สึกซาบซ่านพวกนั้นมา ฉันเลยก้มหน้าร้องออกมาเบาๆ แอบเห็นว่าเขาเองก็เอามองมาด้วยสายตาที่ดูอบอุ่น ก่อนจะเลื่อนมือมาลูบหัวและยุกยิกอะไรไม่รู้อยู่ที่แก้มฉัน ไม่พอแค่นั้น เฮียยังเลื่อนหน้ามาพูดข้างๆหูฉันเบาๆ เล่นเอาหน้าฉันร้อนผ่าวขึ้นมาจนไม่กล้าเงยหน้าไปสบตาเขาด้วยซ้ำ “ได้.... ถ้าเป็นเรื่องเรา.... งี่เง่าแค่ไหนก็ได้ :)”หลายชั่วโมงต่อมา..."กลับมาแล้วค่าาา U_U"ฉันยื่นซองเอกสารที่ใส่ทะเบียนสมรสเป็นหลักฐานให้เฮียติณณ์ดู แล้วก็เพิ่งสังเกตว่าในนี้มีทั้ง Nightshade และ Nightshade's Lady นั่งอยู่"เอ้าโรส! แล้วก็พวกเฮียๆด้วยนี่นา สวัสดีค่าทุกคน~ ^_^""ไง ได้ข่าวว่าไม่โสดแล้วหรอ ใช่ม้า~"โรสเอ่ยปากแซวฉันก็หันไปยิ้มกับเฮียโย แต่ไม่ได้การละ เฮียๆอยู่ที่นี่ทั้งที"หึ๊ยยย ฟ้องเฮียดีกว่า เฮียขะ...."กึก...แล้วพอก้าวขาจะไปโผล่ตรงกลางระหว่างเฮียโยกับเฮียพาย อยู่ๆขาฉันก็ชะงักไปเพราะสายตาผู้หญิงของเฮียพายที่มองมาพอดี"เอ่อคือ...""ขอโทษนะ...ลิซ ที่วันนั้นเข้าใจผิด"เอ๋??? รุ่นพี่เป็นฝ่ายขอโทษฉันงั้นหรอ เรื่องจริงหรอเนี่ย ฉันเลยหันไปมองหน้าเฮียพายสลับกับเฮียคิน นี่อย่าบอกนะว่ามีใครไปทำอะไรมาเนี่ย"อ๋อ เอ่อคือ...ไม่เป็นไรเลยค่ะเจ๊...นิลลา แหะๆ""ว่า?"จังหวะที่ฉันหันไปยิ้มแห้งๆ เฮียพายก็ถามมา โอ๊ะเกือบลืมแหนะฟุ้บ!"คือว่าเฮียขาาา~ อะแฮ่ม ลิซขอแทรกหน่อยน้า เฮียขา เฮียคินบังคับให้หนูไปจดทะเบียน โดยมีเฮียติณณ์! เป็นผู้สมรู้ร่วมคิดค่าา... อะแฮ่มอีกที! เฮียช่วยกระทืบใครสักคนให้หน่อยได้มั้ยคะ หนูปวดร้าวหัวใจมากที่เค้ามาป
วันต่อมา..."ไม่สนค่ะ! ถ้าไม่ใช่รูปนกฟีนิกซ์ หนูจะไม่ยอมประทับตราเด็ดขาด >[]ฉันตะโกนออกไปแบบแน่วแน่สุดๆไปเลย ก็มีอย่างที่ไหนอ่ะ ตื่นเช้ามายังไม่ทันจะอาบน้ำแปรงฟัน เฮียคินก็มาขู่ให้คนอื่นเค้าเอาดาบไขว้มาประทับไว้บนตัว และให้เหตุผลว่าการประทับตราเป็นการบ่งบอกว่าเราคือ Dark Shadow แต่โหย! ตั้งมีดดาบเชียวนะ เกิดมันมีชีวิตแล้วแทงเข้าไปในเนื้อหนังอันละเอียดอ่อนของฉันจะว่าไงอ่ะ =[]="Dark Shadow ต้องประทับตราเดียวกัน -_-""ก็หนูไม่อยากเป็....""ถ้าพูดมันออกมาอีกครั้ง..."เสียงเข้มกับสายตาดุๆถูกส่งมาให้ฉัน ก่อนที่ฉันจะยอมอ่อนลงนิดนึง เชอะ! "อะไรคะ ที่จริงหมายถึงไม่อยากให้ตราประทับเป็นรูปมีดดาบต่างหากล่ะ -3-""เลือกตำแหน่งที่อยากประทับไว้เลย"พรึ่บ!พูดจบเฮียคินก็ลุกขึ้นจากเตียงเฉย เดี๊ยะๆ ทำเป็นมาสั่งเนาะ"ไม่! หนูไม่เลือก ไม่สนใจ ไม่ประทับตราแน่ๆจะบอกให้"ฟุ้บ!ฉันทิ้งตัวนอนแล้วดึงผ้าห่มคลุมโปงไปเลย ก็ไม่อยากได้มีดดาบ ไม่ชอบอ่ะมันคม กลัวมันแทงเข้าไปควักไส้ หยึ๋ยยยย =[]=! ซาหยองจาตายยย"จะดื้อจนนาทีสุดท้ายเลยรึไง""ไม่ดื้อ! หนูไม่ได้ดื้อ หนูแค่ไม่ชอบ...""อาบน้ำแต่งตัว เช้าบินไปจดทะเบียน
"แย่จริงๆ คุณเปิดตัวอลังการขนาดนี้ ลูกหลานได้หัวใจวายกันพอดี :)""ท่านย่า""ท่านแม่"กึก!สิ้นสุดคำพูดของท่านปู่ เฮียคินที่ยืนอึ้งก็พูดออกมาเสียงสั่น เขาก้าวขาจะเดินตรงเข้าไปหาท่านย่าเช่นเดียวกับเจ๊เฟรย์ที่น้ำตาคลอขึ้นมาแบบฉับพลัน แต่ทั้งเฮียและเจ๊ก็ต้องชะงัก คงเพราะเพิ่งรู้สึกว่าตัวเองกำลังประคองร่างเฮียแม็คและรุ่นพี่เลโอที่อาการสาหัส ท่านย่าเลยหันมองทั้งคู่ และเงยหน้ามองรุ่นพี่เตโชที่สีหน้าเขาเองก็ทึ่งไม่จากพี่น้องคนอื่นเลยสักนิดกึก...กึก...กึก...ไม่รอให้ใครพูดอะไร ท่านย่าปรับสีหน้าให้ดูนิ่งเรียบ ก่อนจะเป็นฝ่ายเดินเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าเฮียแม็คและรุ่นพี่เลโอที่ถูกประคองเอาไว้ เฮียแม็คพอเห็นแบบนั้น เขาใช้แรงทั้งหมดที่มีขยับตัวให้หลุดจากการประคอง ก่อนจะทิ้งตัวนั่งคุกเข่าก้มหัวต่อหน้าท่านย่า และพูดออกมาด้วยน้ำเสียงรู้สึกผิดเป็นอย่างมาก"ผมขอโทษครับท่าน ขอโทษ...สำหรับทุกเรื่องครับ"ภาพตรงหน้าทำให้ฉันหันมองเจ๊เฟรย์ที่ยืนนิ่งทันทีที่ได้ฟัง ท่านย่าเองก็มองไปที่เธอ และค่อยๆยกฝ่ามือขึ้นวางบนบ่าเฮียแม็คที่ยังอยู่ในชุดเจ้าบ่าวที่ตนเองเป็นคนออกแบบ ก่อนจะตบบ่าเขาเบาๆ และพูดมาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
วันทดสอบหัวใจของรักษาการ...“โอเคมั้ย?”เฮียแม็คในชุดแปลกตาที่นั่งตรงข้ามกันพูดกับฉัน คงเพราะฉันเริ่มจะเลิ่กลั่ก ก็นี่มันเหลือเวลาอีกไม่กี่ชั่วโมงเท่านั้น ฉันเลยส่ายหัวออกไปอย่างไม่รู้จะพูดยังไงเหมือนกัน“ใจเย็นๆลิซ"“หนูอาจไม่ใช่หนึ่งสตรีที่เค้าตามหากันก็ได้”นั่นสินะ... อย่าว่าแต่การเป็นหนึ่งสตรีเลย คนที่ร่ำลือว่าเป็นเนื้อคู่ตอนนี้ ฉันเห็นเขาแค่แว๊บเดียวเมื่อเช้าที่ห้องแต่งตัว แล้วเฮียคินก็เดินหนีหายไปไหนไม่รู้ มีแค่คำสั่งที่กำชับพี่ไคยะเอาไว้ว่าให้ฉันอยู่แต่ในห้องนี้“ไม่เห็นจะเกี่ยวกับการเป็นหนึ่งสตรีตรงไหน”เฮียแม็คทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ มือก็เอื้อมมาหยิบสมุดโน้ตฉันไปเปิดดูสิ่งที่ฉันพอจะนึกอะไรได้แล้วโน้ตเพิ่มลงไป“เกี่ยวสิคะ ก็แค่ทดสอบยังทำไม่ได้ แถมหนูตะคอกใส่เฮียคินกับท่านปู่เสียงดังมากด้วย กับเฮียคินน่ะ...เราคุยกันน้อยลงมาก ช่วงวันสองวันนี้ U_U"“ไอ้คินมันยุ่งๆ อย่าคิดมาก ส่วนเรื่องในห้องประชุม คนเรามันก็ตกใจกันได้”“...เฮียแม็ค”“?”ฉันส่งเสียงเรียกคนตรงหน้าออกไปเสียงอ่อน เขาก็แค่เลิกคิ้วขึ้นนิดนึง แล้วก็นะ มันดูอ่อนแอมากเลยที่จะต้องพูดว่า...“หนูอยากกลับบ้านค่ะ"แล้วแค่นั้นเฮีย
หนึ่งชั่วโมงต่อมา...- ห้องทำงานคิระ -แกร๊กๆๆๆ“จิ๊!”“อย่าเครียดนักสิ”“มันอีกแค่นิดเดียวเองค่ะ เหมือน XVII ตั้งใจปั่นประสาทหนูน่าดู ย้ายโลเคชั่นทุกครั้งที่ออนไลน์เลยมั้ง โรคจิต!”“.......”ฉันตอบกลับเฮียคินทั้งที่มือยังคาอยู่บนคีย์บอร์ดโน้ตบุ๊คแบบนี้ แล้วเพราะโดนเฮียเงียบใส่นี่แหละ เลยทำให้ฉันหยิบมีดสั้นเล่มนึงใกล้ๆมือปาออกไปที่เป้าข้างหลังเขาแบบหงุดหงิดฉึก!หึ...มันดูแปลกใช่มั้ยล่ะ ที่มีเป้านิ่งให้ระบายอารมณ์ได้เต็มที่ แต่เป้านี้ยังถือเป็นอะไรที่เบสิคมากเลย เพราะในห้องเฮียคินไม่เหมือนห้องเจ๊เฟรย์เลยสักนิด เขาเอาอาวุธเยอะแยะมาวางเรียงเป็นของตกแต่งเหมือนที่ชอบเอาปืนซ่อนไว้ในทุกอาณาเขตของคอนโดไม่มีผิด“ยังปาแม่นเหมือนเดิมนี่ หนึ่งสตรี”“เฮียแม็ค~”เสียงที่คุ้นหูทำให้ฉันละสายตาจากเป้ามองคนที่เดินเข้ามาในห้องทันที แล้วเฮียคินนี่ออกตัวดุมาเชียว“ดีใจกว่าเจอหน้าผัวอีก -.-”ชิชะ! ไม่ต้องเลยนะ ทำมาเป็นพูดดี“เฮียแม็คไปไหนมาคะเนี่ย ไม่เจอตั้งหลายวันอ่ะ”“มันไล่”“อ้าว จับได้แล้วเจ้าตัวดี -3-”พอฟังเฮียแม็คตอบมา ฉันก็ส่งสายตาฟาดฟันไปให้เฮีย เขาก็ทำไม่รู้ไม่ชี้ แต่ที่จริงเฮียคินก็บอกฉันแล้วล
หนึ่งชั่วโมงต่อมา...“ลิซ...จะไม่พูดไรหน่อยเลยหรอ?”นานเท่าไหร่ไม่รู้ที่ฉันนั่งฟังความจริงว่าพวกเขาเป็นใคร? Dark Shadow คืออะไร? จากปากเฮียคินและเจ๊เฟรย์ ซึ่งพี่เคนชินและพี่ไคยะเองก็อยู่ที่นี่และทุกคนกำลังจ้องมาแต่เฮียคินกับเจ๊ก็พูดไม่หมด ทั้งสองคนพูดถึงการทำความผิดของสภาก็จริง แต่ก็ไม่ได้พูดถึงวิธีน่ากลัวที่ใช้จัดการกับสภาไปแล้ว น้่นก็คือความโหดร้ายที่เฮียคินกับรุ่นพี่เตโชทำ ซึ่งอย่างที่รู้กัน ฉันเห็นภาพเหตุการณ์ตอนพิพากษาพวกนั้นเมื่อกี๊ ถึงจะไม่มีช่วงที่รุนแรงเลือดสาดมันก็พอจะรู้อยู่ดีและที่เล่ามามันก็มีเรื่องใหม่ๆที่ฉันไม่ได้รู้ลึกอย่างความสัมพันธ์ที่เคยมีปัญหาของเฮียคินกับรุ่นพี่ แต่บอกตามตรงนะฉันก็ยังแอบโกรธรุ่นพี่เตโชอยู่ดี แล้วก็กำลังสนใจเรื่อง XVII มากกว่าด้วยตอนนี้“หนูเข้าใจทุกอย่างเลยค่ะ”ฉันเลือกจะตอบคำถามท่ามกลางความเงียบในห้องแบบขอไปที เฮียคินพอเห็นฉันนิ่งก็มองมาและทำท่าจะพูดอะไร ฉันเลยชิงพูดไปก่อน“เจ๊คะ หนูขอยืมได้มั้ย โน้ตบุ๊คเครื่องนี้”ได้ฟังแบบนั้นเจ๊เฟรย์ไม่ได้อิดออดอะไร แถมยังหันไปพยักหน้าให้พี่เคนชินหยิบมันมาทันทีและพอได้มา สิ่งแรกที่ฉันอยากจะมั่นใจก่อน คือ X