1 ชั่วโมงต่อมา
Rrrrrrrrr…. - คุณพระอาทิตย์ - ฉันชะโงกหน้าไปมองมือถือที่เสียงเรียกเข้าดังขึ้นไม่หยุดจนสายตัดไปซ้ำๆ โดยที่ไม่ได้กดรับมัน ก็แบบว่า... ตอนนี้กำลังลังเลกับสถานการณ์ที่คลุมเครืออยู่น่ะสิ คือแบบว่า.... เอ่อมันแบบว่า... เอาตรงๆเลยนะ! ตอนนี้ฉันกำลังเปิดตำราออนไลน์เรื่องการมีแฟนคนแรกที่กำลังฮ็อตฮิตใน Myztery Horo อยู่ตอนนี้อ่ะ แต่ที่อ่านเพราะว่า Link มันอยู่ข้างๆกันกับตำราสีเสื้อผ้านำโชคแต่ละวันเฉยๆนะ ไม่ได้เห่อกับการมีแฟนอะไรเท่าไหร่หรอกน่า >_< แต่เฮ่อออ ตอนแรกก็คิดว่าจะแกล้งๆเปิดดูงั้นๆ เผื่อฉุกละหุกทำตัวไม่ถูกเวลาอยู่กับเฮียคิน แต่พอเห็นรูปที่พี่ไคยะส่งมาแล้วมันตะหงิดๆในใจชอบกล เพราะตามตำราบอกว่าถ้าแฟนเราไปไหนมาไหนกับผู้หญิงคนอื่น... 51% จากความเห็นของผู้หญิงส่วนใหญ่ให้ตีความนำไปก่อนว่าเป็นกิ๊กน่ะสิ! แม่เจ้า! นี่เรามีความคิดโอนเอนไปทางนั้นจริงๆ เราคือผู้หญิงส่วนใหญ่ที่กำลังร้อนรุ่มในใจและอนาคตอาจจะเจ็บปวดรวดร้าวเพราะคุณพระอาทิตย์ทำลายใจเราจนย่อยยับไม่มีชิ้นดี TT_TT และตามกันมาติดๆกับ... 24% เห็นด้วยกับความเห็นข้างบนนิดหน่อย แต่ถ้ายิ่งสนิทชิดเชื้อกันเกินเรื่องด้วยแล้วล่ะก็ แปลว่าใช่แล้วแหละ สองคนนั้น...อาจ! มี! ซัม! ติง! โอ้ววว... ถ้าความสนิทนั้นหมายถึงการป้อนลูกชิ้น =[]= โถถังกะละมังกลิ้ง นี่พวกเค้าคงจะสนิทกันมากจริงๆสินะ ฮือออ คนบ้า คนใจร้าย ทำใจหนูพังจนได้ ก้อนเนื้อข้างในมันเต้นตุบตับอย่างกับจะแหลกออกเป็นชิ้นๆ U_U แต่เอ๊ะ! 18% บอกว่าไม่หรอกมั้ง พวกสองกลุ่มข้างบนนี่ไม่มีเหตุผลซะจริงๆ เราต้องเชื่อมั่นในตัวแฟนเราสิ ถ้าสองคนนั้นแอบไปกุ๊กกิ๊กกันจนคนรอบข้างเหลืออดเหลือทน ถึงขั้นต้องแชะภาพมาฟ้องเราเพราะไม่อยากให้โดนสวมเขา ถึงตอนนั้นค่อยหาเรื่องถล่ม แยกกบาลคนไม่รักดีออกเป็นสองซีกด้วยมีดปังตอคมๆ!! อะจึ๋ย - -* ดุจัง แต่ก็จริงนะ เชื่อมั่นสิต้องเชื่อมั่น แต่ม่ายยยย พี่ไคยะคือผู้หวังดีที่ส่งรูปพวกนี้มาไง โอ๊ยยย ทำไมยิ่งอ่านก็รู้สึกเข้าตัว ฟุดฟิดๆ นี่สินะ กลิ่นอายของความทุกข์ระทม TT^TT และ 7% สุดท้าย... เชื่อใจ! เขาจะไปกับใครก็ต้องเชื่อใจ ถ้าเขาบริสุทธิ์ใจเขาต้องบอก ต้องอธิบาย!! เอ๋...อธิบายหรอ? Rrrrrrrr…… ฉันหันมองมือถือที่ยังดังต่อเนื่องไม่หยุดจนปาเข้าไปเกือบ 100 สายตั้งแต่พี่ไคยะไลน์เข้ามา ง่า.... รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังเล่นเกมหลบกับหน้าจอเลยอ่ะ รับ? ไม่รับ? รับ? ไม่รับ? อ่ะ รับก็ได้ เผื่อเฮียคินเขาอยาก...อธิบายอ่ะ ตริ๊ด! “ฮะ....ฮัลโหล” “……” ฉันกดรับแบบลุ้นๆ แต่ก็แอบงอนอยู่นิดหน่อย แบบว่ามันงอนไปเองนะ แบบว่า... เชอะ! แล้วทำไมรับแล้วแต่ไม่ยอมพูดอะไรเลยเหอะ “ฮัลโหลๆ โทรมามีไรหรอคะ เอ่อคือ ที่ไม่ได้รับสายเพราะว่าหนูอาบน้ำ...ใช่ อาบน้ำอยู่ค่ะ ไม่ได้โกรธอะไรเลยนะ -3-” “.......” เอ๊า เงียบ ไม่พูดสักคำนี่หมายความว่าไงเนี่ย เดี๋ยวเซ่ คนเค้าอุตส่าห์รอฟังอยู่นะ คำอธิบายค่ะคำอธิบาย ทำเป็นมาเงียบใส่ เดี๊ยะๆ =_=^ “ถ้าไม่พูดหนูวางนะ” “……” เงียบ??? เฮ้ยยย แกล้งกันงั้นหรอ โทรมาลองเชิงหรือว่าไง เชอะ โกรธจริงแล้วด้วยจะบอกให้! “เหอะ! งั้นก็ตามใจนะคะ ไม่อธิบายก็ตามใจ!” ฮึ่ยยยย อยากกินหัวคนจริงๆ! แต่เอ๊ะ! ทุกทีเอามือถือออกจากหูแสงหน้าจอต้องสว่างวาบแล้วสิ ทำไม.... มืดสนิท.... เย้ยยยย o[]o แบตหมดหรอ? หมดตอนไหนง่ะ ก็ว่าทำไมเฮียคินเงียบจัง หลงคุยคนเดียวไปตั้งนาน อร๊ายยยย เขินอ่ะ เขินหมอน เขินหนังสือ เขินผนังห้อง เขินไปถึงสะดื๊อออออ >/////< ก๊อกๆๆ แล้วจังหวะที่ฉันนั่งมองมือถือที่แบตหมดเกลี้ยงด้วยแววตาสุดเซ็งอยู่บนเตียง เสียงเคาะประตูห้องก็ดังขึ้นมา “อื้อ โรสแป๊บนะ” พรึ่บ! ฉันโยนมือถือลงบนเตียงแล้วลุกขึ้น แต่... ก๊อกๆๆ “จ้าๆ ได้ยินแล้ว” เสียงเคาะก็ประตูดังขึ้นอีกครั้ง แล้วพอฉันตอบกลับและกำลังจะเดินไปเปิด อยู่ๆประตูห้องนอนก็ถูกเปิดเข้ามาอย่างรวดเร็วโดยมีเฮียคินแทรกตัวเข้ามาข้างในและปิดประตูลงเสียงดังก่อนจะพุ่งเข้ามาเอามือปิดปากฉัน แกร๊ก พรึ่บ ตึง! “ฮะ...เฮียคิ.... O_O อุ๊บ!” ก๊อกๆๆ “ลิซ มาเคาะห้องหรอ?” เฮียคินเข้ามาในห้องฉันได้ไม่ถึง 20 วิ โรสก็เปิดประตูจากห้องตัวเองออกมาและเคาะห้องฉันตามหลังกันติดๆ ละ...แล้วเขาเข้ามาในนี้ได้ไงเนี่ย ไม่สิ โรส... โรสเข้าใจผิดคิดว่าฉันไปเคาะห้องสินะเมื่อกี๊ ก๊อกๆๆ “ลิซ มีไรป่าว” “ไม่ตอบเดี๋ยวก็โดนจับได้พอดี” เฮียคินที่เอามือปิดปากฉันพูดออกมาแล้วเลิกคิ้วแบบขอไปที เชอะ! ยังจะมาทำเป็นพูดดีอีกนะคุณพระอาทิตย์ -3- พรึ่บ! “อะ...อื้อ โรส คือลิซแค่จะบอกว่าฝันดี” ฉันคว้ามือเฮียคินที่เอามือมาปิดปากตัวเองออกแล้วตอบกลับโรสไปทันที แต่พอมือหนาหลุดออกไป แขนแกร่งก็ถูกส่งมารวบเอวฉันไว้แน่น ทำยังกับว่าฉันจะหนี เชอะๆๆ เชอะคูณสามเท่าไปเลย นี่สินะคนมีคดี -3- “อ๋อ อือ ฝันดีนะ นอนได้แล้วพรุ่งนี้เรียนเช้านี่” “จ้า” ตึงงงง! แล้วพอเสียงปิดประตูจากห้องฝั่งตรงข้ามเงียบลง คนบางคนที่แฝงตัวเข้ามาก็ไม่ยอมปล่อยฉันสักที “คุณพระอาทิตย์ปล่อยหนูเลย ห้ามมากอดหนูแบบนี้ -3-” เชอะอีกรอบ! ท่าทางมีพิรุธจริงๆ มาถึงก็มาทำเป็นรักใคร่ แอบย่องเข้าบ้านคนอื่นเหมือนขโมย เดี๋ยวหนูจะแจ้งตำรวจมาจับซะเล้ย -3- “กอดเมียไม่ได้?” มะ...เมียเมออะไร นี่ไงๆ คำพูดเอาใจ ตามตำราบอกว่าคำพูดคำจาจะแปลกไปให้ระวังเอาไว้ -3- “เมียแปลว่าอะไรไม่เห็นเข้าใจ” ฉันทำเฉไฉและกรอกตามองเพดานไปเรื่อยเปื่อย เฮียคินที่ซ้อนตัวอยู่ข้างหลังก็เลื่อนหน้าเอาคางเข้ามาเงยบนบ่าแล้วพูดเบาๆออกมาใกล้ๆ “โอเค คือภาพจากไลน์ไอ้ไคยะ...” “อะไรคะ? ภาพอะไร? หนูไม่ชอบกินบะหมี่ ไม่อยากกินลูกชิ้นด้วย วันนี้ทั้งวันยังไม่เคยเห็นภาพอะไรทั้งนั้น” โถ๊ พูดไปได้ อีกนิดนึงหนูจะร้องไห้แล้วนะ ไม่ต้องเกริ่นคำนำ ขอเนื้อหาเน้นๆ จะอธิบายได้ยังงงง >[]<! “อ้าว ยังไม่เห็นหรอ แล้วนี่...กินข้าวยัง?” ง่ะ ก็เปิดประเด็นมาตั้งนิดนึงแล้วทำไมเฮียไม่พูดต่ออ่ะ ทำไมอยู่ๆมาเปลี่ยนเรื่องซะงั้น =_=^ “หนูกินแล้ว กินไปด้วย เล่น! มือ! ถือ! ไป! ด้วย!” ฉันเน้นเสียงแบบคิดว่าไม่น่าจะมีพิรุธอะไรหรอก ส่วนเฮียคินก็หน้ามึนมากทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ เห็นจากเงาสะท้อนในกระจกหรอก! แต่โอ๊ะ! ตามตำราบอกว่า การทำเป็นไม่รู้เรื่อง ไม่สารภาพความผิดนี่แปลว่าตั้งใจปิดบังจริงๆ หนอยแน่ เห็นว่าเค้าไม่รู้แล้วจะมุบมิบสินะ คนหัวหมออออ -3- “อื้ม งั้นเรียนเหนื่อยมั้ยวันนี้” นั่น! ยิ่งออกทะเลไปไกลกว่าเดิมอีก ฮือออ เฮียคินมีกิ๊กอ่ะ มีกิ๊กแน่นอน มีกิ๊กแปลว่าจะไม่มาขอแล้ว มีกิ๊กคือจะไปขอคนอื่น แค่คิดก็ปวดร้าวหัวใจยิ่งกว่าทุกสิ่ง TT^TT “ฮึก……” บ้าบอ แค่คิดนิดเดียวน้ำตาของฉันก็เริ่มคลอๆแล้วอ่ะ ปากก็เริ่มเบะแล้วด้วยนะ แล้วเฮียคินที่ได้ยินเสียงสะอื้นแค่คำเดียวก็หมุนตัวฉันหันกลับไปหาเขาแล้วจ้องมา ว่าแต่...ทำไมต้องอมยิ้มขำๆด้วยล่ะ -3- “ไม่เห็นแล้วรู้ได้ไงว่าเป็นภาพจากร้านบะหมี่ o_O?” พรึ่บ! หวืดดด พูดจบมือหนาก็ทำท่าจะเลื่อนมาลูบหัวฉัน แต่ฉันเบี่ยงตัวหลบและถอยหนี “หยุดนะ! อย่ามาแตะต้องตัวหนู คนไม่รักดี” ฉันทำแก้มป่อง กอดอก มองค้อนเฮียคินที่มองมาแบบยิ้มๆ นี่ก็จะยิ้มอะไรนักไม่รู้ คนเค้ามีเรื่องคาใจอยู่ “…ก็จริง” เอ๊.... ก็จริง? ก็จริงอะไร อะไรก็จริง??? “เชอะ! ไม่ต้องมาทำเป็นพูดไม่รู้เรื่อง กวนประสาทจริงๆ! -3-” อุ๊ย กวนประสาทงั้นหรอ นี่เราเผลอพูดคำที่ดูรุนแรงออกไปอ่ะ เฮียคินจะว่าไรมั้ยนะ แต่ก็ช่าง! พูดใส่แบบนี้ก็สาสมที่สุดละ อ๊ะๆ มองไร จะเถียงหนูไง๊??? “อืม...ก็จริง เฮียมันกวนประสาทจริงๆ แถมไม่รักดี...” “ใช่! เชอะ -3-!” ฉันปรายตามองแล้วสวนกลับทันควันก่อนจะเชิดหน้าหนี คนอะไรพูดจาเหมือนกำลังสารภาพผิด แต่ริมฝีปากชมพูๆนั่นเอาแต่ยิ้มแล้วยิ้มอีก แถมยังทำเป็นก้าวขาเข้ามาหาฉันก้าวนึงอีก “ไม่รักดี แต่รักคนขี้งอนนี่สิ ทำไงดี” “มั่ว! หนูไม่ได้ขี้งอน!” “แล้วใครบอกว่ารักคนนี้” โอ๊ะ นั่นสิ O_O พูดไป เฮียคินก็ชี้มาที่ฉันอย่างกับกำลังตอกย้ำว่าเค้าไม่รักตัวซะหน่อย หึ... หงอยเลย หงอย หนูนี่แหละหงอยยยย “อะ...อ้าว ไม่รักแล้วมาหาเค้าทำไม?! เข้ามาในห้องคนอื่นทำไม?! ไม่รักก็ไม่ต้องมารัก ชอบมากอดมาหอมอยู่ได้ ไม่รักก็ออกไปเลยไป๊ ไปไปไปไป๊ >[]<!” “หึ... ” ฉันตะโกนโหวกเหวกออกไป แล้วเฮียคินก็เอาแต่ขำซ้ำๆอยู่ได้ แค่นี้ก็ชัดแล้วว่าเขาไม่ได้มาง้ออ่ะ T^T “ไม่รักก็กลับไปเถอะค่ะ จะไปหาใครก็ปะ…” “อืม” ไม่เว้นช่วงให้ฉันใจหายกับคำพูดตัวเองเลยสักนิด เฮียคินก็พยักหน้าออกมาอย่างว่าง่าย นี่เขาไม่ได้มาง้อจริงด้วย แล้วจะเสียเวลามาถึงที่นี่ทำไม หมับ! แล้วจังหวะที่เฮียคินกำลังจะหมุนตัวเดินกลับไป มือเขาก็มาคว้าแขนฉันกระชากเบาๆให้เดินตามมาที่ประตู “นี่ ปล่อยเลย จะไปหาใครก็ไปสิคะ เฮียมาจับหนูไว้ทำไม” “ก็บอกว่าอืมไง” “อืม? อืมอะไร?” ฉันหันไปมองหน้าเฮียคินงงๆ และตั้งท่าสะบัดแขนตัวเอง แต่แขนฉันก็แค่เนี้ยจะไปสู้อะไรกับมือยักษ์ได้ แล้วเฮียก็พูดออกมาทั้งที่ตายังมองไปที่ประตู “ก็บอกให้กลับไม่ใช่” “ชะ...ใช่ ก็กลับไปสิคะ U_U” “ก็จะเอา เมีย กลับด้วยนี่ไง” เฮียคินพูดออกมาแบบไม่รู้สึกรู้สา แถมยังเน้นคำนั้นดังมาก เฮ่อ...เมียอีกละ เมียอะไร เมื่อกี๊ยังบอกว่าจะกลับไปหาคนอื่นอยู่เลย “ไม่ไปค่ะ หนูไม่อยากไปเห็นภาพบาดตาบาดใจ U_U” คราวนี้ฉันจ้องหน้าเขานิ่งและพูดออกเสียงแข็งออกไป เฮียคินก็ทำเฉย นี่เขาจะไม่พูดอะไรเลยหรอ นอกจากพูดถึงเรื่องที่ฉันเห็นรูปแล้วใช่มั้ย? “...เฮียมีเมียคนเดียวชื่อลิซ่า” อยู่ๆ น้ำเสียงจริงจังก็พูดขึ้นมา แต่ยังไม่ทันที่ฉันจะตอบกลับอะไรเพราะมัวแต่อึ้งอยู่หน่อยๆ เขาก็... “ไม่คิด ไม่อยาก ไม่เคยรู้สึกว่าต้องมีเพิ่ม ทุกรูปที่เราเห็นเฮียอธิบายได้ แต่เคลียร์เรื่องนี้ก่อนมั้ย?” แกร๊ก! พูดจบเฮียคินก็เปิดประตูห้องนอนของฉันออกอย่างรวดเร็ว เล่นเอาฉันตาโตกับสีหน้านิ่งเรียบของคนที่น่าจะกลับเข้าห้องไปตั้งนานแล้ว แต่กลับมายืนนิ่งๆหน้าห้องฉันตอนนี้ และส่งสายตาน่ากลัวมาหาฉันทันที “ระ...โรส O_O” “ใช่จริงๆสินะ” น้ำเสียงราบเรียบที่ขัดแย้งกับสายตาที่ดุมากๆของโรส ทำเอาฉันเผลอกำมือเฮียคินแน่น เพราะน่ากลัวสุดขีดไปเลย โรสในโหมดใกล้ๆจะทำลายล้างอ่ะ ง่าาา พ่อขา แม่ขาาา โรสอาละวาดแน่ที่ฉันพาผู้ชายเข้าห้อง เอ๊ยไม่ใช่ ฉันเปิดประตูรับผู้ชาย เอ๊ย เฮียคินเค้าเข้ามาเอง เอ๊ย อะไรอ่ะ เออช่างเถอะน่า TT^TT “โรสคือ....” “ชัดแล้วก็ต้องหลบให้ป่ะ” เฮียคินชิงพูดออกไปด้วยท่าทางไม่รู้ร้อนรู้หนาวอะไร ตายยย ตายแน่ เฮียโยยังกลัวโรสจนแทบร้องไห้ เฮียคินจะใจกล้าไปไหน >_< “งื้อออ โรสคือลิซ...” “อยากไปมั้ย?” เอ๋?? ผิดคาดแฮะ ทั้งที่คิดว่าโรสน่าจะตะคอก แต่เสียงที่ตอบกลับมาดูเฉยๆ แล้วแววตาก็ดูธรรมดาลงด้วย ไม่น่าเชื่อเลย o_O “คือ.... เฮียขาหนูต้องอยู่เป็นเพื่อนโรส ยังไงก็ไปไม่ดะ...” “อยากไปก็ไป” “หืม?” แปลกแฮะ ทุกทีถ้าเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่เฮียโย เฮียพาย เฮียบีทนี่ไม่ได้เลยนะ แถมโรสก็ยังไม่ค่อยจะถูกกับเฮียคินเท่าไหร่ด้วยอ่ะ “งงไร จะไปก็ไปดิ งอนหมอนี่อยู่ไม่ใช่?” หาาา??? “ทำไมโรสถึงรู้ว่าลิซงอนเฮียคินล่ะ -3-” พอฉันพูดออกไป เฮียคินก็อมยิ้มออกมาอีก แถมยังเอนตัวไปพิงขอบประตูรอฉันกับโรสคุยกัน โรสเองก็ตอบกลับมาด้วยท่าทางเฉยๆ แต่ก็ยังแอบน่ากลัวสุดๆไปเลย “ก็ไอ้ที่ดูรูปเค้าสวีทกับสาว แล้วตอนล้างจานกระแทกช้อนส้อม วางจานแรงๆ แค่นี้ก็รู้แล้วป่าว?” “หึ...” คราวนี้เฮียคินหลุดขำแบบออกนอกหน้า ส่วนฉันก็เขินแทบบ้า ไม่รู้จะเอาหน้าไปซุกไว้ที่ไหนอ่ะ “จานมันลื่นน้ำยาล้างจานต่างหาก มั่วป่าว -/////-” “หรอ ไปก็ไปดิ ดูแลตัวเองนะพรุ่งนี้เรียนเช้า ส่วนนาย....” หยึ๋ยยย =[]=! พอพูดกับฉันจบ โรสก็หันไปจ้องหน้าเฮียคินแบบน่ากลัวขั้นสุด แต่พ่อแก้วแม่แก้ว เฮียเองก็ดูเฉยสุดๆ “ว่า?” จี๊ดๆๆๆๆ ชิ้งๆๆๆ นี่เสียงปะทะแววตาของโรสกับเฮียคินเอง ไม่ใช่เสียงหนูลับมีดที่ไหน ทั้งสองคนจ้องหน้าอย่างกับชาติที่แล้วเคยโกรธแค้นหมายจะฆ่ากันให้ตาย (นี่ก็เว่อร์ไป =_=^) ก่อนที่โรสจะพูดออกมาแล้วหมุนตัวเดินเข้าห้องตัวเองและปิดประตูใส่ “คำนั้นน่ะ พูดดังไปมั้ง… ใครเค้ารับเป็นน้องเขยตั้งแต่เมื่อไหร่” ตึงงงง! “……” ฟังโรสพูดจบ เฮียก็หันมาหาฉันที่ยิ้มแหยๆส่งไปให้ และปิดท้ายบทสนทนานั้นด้วยคำพูดที่ฉันแทบจะเอาหน้าแทรกลูกบิดประตู อยากขังตัวเองไว้ในรูกุญแจไม่ออกมาพบเจอใคร >_< “หึ...น้องเขย? ก็แนะนำตัวในฐานะลูกเขยตั้งแต่วันแรกที่เจอพ่อแม่แล้ว ยัยนี่เพิ่งกลับจากดาวพลูโตรึไง”หลายชั่วโมงต่อมา..."กลับมาแล้วค่าาา U_U"ฉันยื่นซองเอกสารที่ใส่ทะเบียนสมรสเป็นหลักฐานให้เฮียติณณ์ดู แล้วก็เพิ่งสังเกตว่าในนี้มีทั้ง Nightshade และ Nightshade's Lady นั่งอยู่"เอ้าโรส! แล้วก็พวกเฮียๆด้วยนี่นา สวัสดีค่าทุกคน~ ^_^""ไง ได้ข่าวว่าไม่โสดแล้วหรอ ใช่ม้า~"โรสเอ่ยปากแซวฉันก็หันไปยิ้มกับเฮียโย แต่ไม่ได้การละ เฮียๆอยู่ที่นี่ทั้งที"หึ๊ยยย ฟ้องเฮียดีกว่า เฮียขะ...."กึก...แล้วพอก้าวขาจะไปโผล่ตรงกลางระหว่างเฮียโยกับเฮียพาย อยู่ๆขาฉันก็ชะงักไปเพราะสายตาผู้หญิงของเฮียพายที่มองมาพอดี"เอ่อคือ...""ขอโทษนะ...ลิซ ที่วันนั้นเข้าใจผิด"เอ๋??? รุ่นพี่เป็นฝ่ายขอโทษฉันงั้นหรอ เรื่องจริงหรอเนี่ย ฉันเลยหันไปมองหน้าเฮียพายสลับกับเฮียคิน นี่อย่าบอกนะว่ามีใครไปทำอะไรมาเนี่ย"อ๋อ เอ่อคือ...ไม่เป็นไรเลยค่ะเจ๊...นิลลา แหะๆ""ว่า?"จังหวะที่ฉันหันไปยิ้มแห้งๆ เฮียพายก็ถามมา โอ๊ะเกือบลืมแหนะฟุ้บ!"คือว่าเฮียขาาา~ อะแฮ่ม ลิซขอแทรกหน่อยน้า เฮียขา เฮียคินบังคับให้หนูไปจดทะเบียน โดยมีเฮียติณณ์! เป็นผู้สมรู้ร่วมคิดค่าา... อะแฮ่มอีกที! เฮียช่วยกระทืบใครสักคนให้หน่อยได้มั้ยคะ หนูปวดร้าวหัวใจมากที่เค้ามาป
วันต่อมา..."ไม่สนค่ะ! ถ้าไม่ใช่รูปนกฟีนิกซ์ หนูจะไม่ยอมประทับตราเด็ดขาด >[]ฉันตะโกนออกไปแบบแน่วแน่สุดๆไปเลย ก็มีอย่างที่ไหนอ่ะ ตื่นเช้ามายังไม่ทันจะอาบน้ำแปรงฟัน เฮียคินก็มาขู่ให้คนอื่นเค้าเอาดาบไขว้มาประทับไว้บนตัว และให้เหตุผลว่าการประทับตราเป็นการบ่งบอกว่าเราคือ Dark Shadow แต่โหย! ตั้งมีดดาบเชียวนะ เกิดมันมีชีวิตแล้วแทงเข้าไปในเนื้อหนังอันละเอียดอ่อนของฉันจะว่าไงอ่ะ =[]="Dark Shadow ต้องประทับตราเดียวกัน -_-""ก็หนูไม่อยากเป็....""ถ้าพูดมันออกมาอีกครั้ง..."เสียงเข้มกับสายตาดุๆถูกส่งมาให้ฉัน ก่อนที่ฉันจะยอมอ่อนลงนิดนึง เชอะ! "อะไรคะ ที่จริงหมายถึงไม่อยากให้ตราประทับเป็นรูปมีดดาบต่างหากล่ะ -3-""เลือกตำแหน่งที่อยากประทับไว้เลย"พรึ่บ!พูดจบเฮียคินก็ลุกขึ้นจากเตียงเฉย เดี๊ยะๆ ทำเป็นมาสั่งเนาะ"ไม่! หนูไม่เลือก ไม่สนใจ ไม่ประทับตราแน่ๆจะบอกให้"ฟุ้บ!ฉันทิ้งตัวนอนแล้วดึงผ้าห่มคลุมโปงไปเลย ก็ไม่อยากได้มีดดาบ ไม่ชอบอ่ะมันคม กลัวมันแทงเข้าไปควักไส้ หยึ๋ยยยย =[]=! ซาหยองจาตายยย"จะดื้อจนนาทีสุดท้ายเลยรึไง""ไม่ดื้อ! หนูไม่ได้ดื้อ หนูแค่ไม่ชอบ...""อาบน้ำแต่งตัว เช้าบินไปจดทะเบียน
"แย่จริงๆ คุณเปิดตัวอลังการขนาดนี้ ลูกหลานได้หัวใจวายกันพอดี :)""ท่านย่า""ท่านแม่"กึก!สิ้นสุดคำพูดของท่านปู่ เฮียคินที่ยืนอึ้งก็พูดออกมาเสียงสั่น เขาก้าวขาจะเดินตรงเข้าไปหาท่านย่าเช่นเดียวกับเจ๊เฟรย์ที่น้ำตาคลอขึ้นมาแบบฉับพลัน แต่ทั้งเฮียและเจ๊ก็ต้องชะงัก คงเพราะเพิ่งรู้สึกว่าตัวเองกำลังประคองร่างเฮียแม็คและรุ่นพี่เลโอที่อาการสาหัส ท่านย่าเลยหันมองทั้งคู่ และเงยหน้ามองรุ่นพี่เตโชที่สีหน้าเขาเองก็ทึ่งไม่จากพี่น้องคนอื่นเลยสักนิดกึก...กึก...กึก...ไม่รอให้ใครพูดอะไร ท่านย่าปรับสีหน้าให้ดูนิ่งเรียบ ก่อนจะเป็นฝ่ายเดินเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าเฮียแม็คและรุ่นพี่เลโอที่ถูกประคองเอาไว้ เฮียแม็คพอเห็นแบบนั้น เขาใช้แรงทั้งหมดที่มีขยับตัวให้หลุดจากการประคอง ก่อนจะทิ้งตัวนั่งคุกเข่าก้มหัวต่อหน้าท่านย่า และพูดออกมาด้วยน้ำเสียงรู้สึกผิดเป็นอย่างมาก"ผมขอโทษครับท่าน ขอโทษ...สำหรับทุกเรื่องครับ"ภาพตรงหน้าทำให้ฉันหันมองเจ๊เฟรย์ที่ยืนนิ่งทันทีที่ได้ฟัง ท่านย่าเองก็มองไปที่เธอ และค่อยๆยกฝ่ามือขึ้นวางบนบ่าเฮียแม็คที่ยังอยู่ในชุดเจ้าบ่าวที่ตนเองเป็นคนออกแบบ ก่อนจะตบบ่าเขาเบาๆ และพูดมาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
วันทดสอบหัวใจของรักษาการ...“โอเคมั้ย?”เฮียแม็คในชุดแปลกตาที่นั่งตรงข้ามกันพูดกับฉัน คงเพราะฉันเริ่มจะเลิ่กลั่ก ก็นี่มันเหลือเวลาอีกไม่กี่ชั่วโมงเท่านั้น ฉันเลยส่ายหัวออกไปอย่างไม่รู้จะพูดยังไงเหมือนกัน“ใจเย็นๆลิซ"“หนูอาจไม่ใช่หนึ่งสตรีที่เค้าตามหากันก็ได้”นั่นสินะ... อย่าว่าแต่การเป็นหนึ่งสตรีเลย คนที่ร่ำลือว่าเป็นเนื้อคู่ตอนนี้ ฉันเห็นเขาแค่แว๊บเดียวเมื่อเช้าที่ห้องแต่งตัว แล้วเฮียคินก็เดินหนีหายไปไหนไม่รู้ มีแค่คำสั่งที่กำชับพี่ไคยะเอาไว้ว่าให้ฉันอยู่แต่ในห้องนี้“ไม่เห็นจะเกี่ยวกับการเป็นหนึ่งสตรีตรงไหน”เฮียแม็คทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ มือก็เอื้อมมาหยิบสมุดโน้ตฉันไปเปิดดูสิ่งที่ฉันพอจะนึกอะไรได้แล้วโน้ตเพิ่มลงไป“เกี่ยวสิคะ ก็แค่ทดสอบยังทำไม่ได้ แถมหนูตะคอกใส่เฮียคินกับท่านปู่เสียงดังมากด้วย กับเฮียคินน่ะ...เราคุยกันน้อยลงมาก ช่วงวันสองวันนี้ U_U"“ไอ้คินมันยุ่งๆ อย่าคิดมาก ส่วนเรื่องในห้องประชุม คนเรามันก็ตกใจกันได้”“...เฮียแม็ค”“?”ฉันส่งเสียงเรียกคนตรงหน้าออกไปเสียงอ่อน เขาก็แค่เลิกคิ้วขึ้นนิดนึง แล้วก็นะ มันดูอ่อนแอมากเลยที่จะต้องพูดว่า...“หนูอยากกลับบ้านค่ะ"แล้วแค่นั้นเฮีย
หนึ่งชั่วโมงต่อมา...- ห้องทำงานคิระ -แกร๊กๆๆๆ“จิ๊!”“อย่าเครียดนักสิ”“มันอีกแค่นิดเดียวเองค่ะ เหมือน XVII ตั้งใจปั่นประสาทหนูน่าดู ย้ายโลเคชั่นทุกครั้งที่ออนไลน์เลยมั้ง โรคจิต!”“.......”ฉันตอบกลับเฮียคินทั้งที่มือยังคาอยู่บนคีย์บอร์ดโน้ตบุ๊คแบบนี้ แล้วเพราะโดนเฮียเงียบใส่นี่แหละ เลยทำให้ฉันหยิบมีดสั้นเล่มนึงใกล้ๆมือปาออกไปที่เป้าข้างหลังเขาแบบหงุดหงิดฉึก!หึ...มันดูแปลกใช่มั้ยล่ะ ที่มีเป้านิ่งให้ระบายอารมณ์ได้เต็มที่ แต่เป้านี้ยังถือเป็นอะไรที่เบสิคมากเลย เพราะในห้องเฮียคินไม่เหมือนห้องเจ๊เฟรย์เลยสักนิด เขาเอาอาวุธเยอะแยะมาวางเรียงเป็นของตกแต่งเหมือนที่ชอบเอาปืนซ่อนไว้ในทุกอาณาเขตของคอนโดไม่มีผิด“ยังปาแม่นเหมือนเดิมนี่ หนึ่งสตรี”“เฮียแม็ค~”เสียงที่คุ้นหูทำให้ฉันละสายตาจากเป้ามองคนที่เดินเข้ามาในห้องทันที แล้วเฮียคินนี่ออกตัวดุมาเชียว“ดีใจกว่าเจอหน้าผัวอีก -.-”ชิชะ! ไม่ต้องเลยนะ ทำมาเป็นพูดดี“เฮียแม็คไปไหนมาคะเนี่ย ไม่เจอตั้งหลายวันอ่ะ”“มันไล่”“อ้าว จับได้แล้วเจ้าตัวดี -3-”พอฟังเฮียแม็คตอบมา ฉันก็ส่งสายตาฟาดฟันไปให้เฮีย เขาก็ทำไม่รู้ไม่ชี้ แต่ที่จริงเฮียคินก็บอกฉันแล้วล
หนึ่งชั่วโมงต่อมา...“ลิซ...จะไม่พูดไรหน่อยเลยหรอ?”นานเท่าไหร่ไม่รู้ที่ฉันนั่งฟังความจริงว่าพวกเขาเป็นใคร? Dark Shadow คืออะไร? จากปากเฮียคินและเจ๊เฟรย์ ซึ่งพี่เคนชินและพี่ไคยะเองก็อยู่ที่นี่และทุกคนกำลังจ้องมาแต่เฮียคินกับเจ๊ก็พูดไม่หมด ทั้งสองคนพูดถึงการทำความผิดของสภาก็จริง แต่ก็ไม่ได้พูดถึงวิธีน่ากลัวที่ใช้จัดการกับสภาไปแล้ว น้่นก็คือความโหดร้ายที่เฮียคินกับรุ่นพี่เตโชทำ ซึ่งอย่างที่รู้กัน ฉันเห็นภาพเหตุการณ์ตอนพิพากษาพวกนั้นเมื่อกี๊ ถึงจะไม่มีช่วงที่รุนแรงเลือดสาดมันก็พอจะรู้อยู่ดีและที่เล่ามามันก็มีเรื่องใหม่ๆที่ฉันไม่ได้รู้ลึกอย่างความสัมพันธ์ที่เคยมีปัญหาของเฮียคินกับรุ่นพี่ แต่บอกตามตรงนะฉันก็ยังแอบโกรธรุ่นพี่เตโชอยู่ดี แล้วก็กำลังสนใจเรื่อง XVII มากกว่าด้วยตอนนี้“หนูเข้าใจทุกอย่างเลยค่ะ”ฉันเลือกจะตอบคำถามท่ามกลางความเงียบในห้องแบบขอไปที เฮียคินพอเห็นฉันนิ่งก็มองมาและทำท่าจะพูดอะไร ฉันเลยชิงพูดไปก่อน“เจ๊คะ หนูขอยืมได้มั้ย โน้ตบุ๊คเครื่องนี้”ได้ฟังแบบนั้นเจ๊เฟรย์ไม่ได้อิดออดอะไร แถมยังหันไปพยักหน้าให้พี่เคนชินหยิบมันมาทันทีและพอได้มา สิ่งแรกที่ฉันอยากจะมั่นใจก่อน คือ X