ทางนั้นห้องนอนผมครับ

สายๆวันต่อมา

“อื๊มมม!!” ยี่หวาลืมตาตื่นขึ้นมาพร้อมกับทำท่าบิดขี้เกลียดอย่างที่ตัวเองชอบทำอยู่เป็นประจำตอนเช้าๆ แต่ทว่าเมื่อเธอปรับสายตาให้เข้าที่เรีบบร้อยแล้วนั้น ดวงตาของเธอกลับต้องจ้องมองเพดาลที่ดูไม่คุ้นตาอย่างสงสัย

“ตื่นแล้วหรอ” ก่อนที่เธอจะทันได้นึกคิดว่าตัวเองอยู่ที่ไหน เสียงของใครบางคนก็เอ่ยถามขึ้น เธอจึงหันมองไปตามต้นทางของเสียง ก็เห็นว่าใครบางคนกำลังส่งยิ้มบางๆให้เธออยู่ที่ปลายเตียง

“เฮ้ยยย!!”

พรึ๊บบ!!

ด้วยความตกใจยี่หวารีบเด้งตัวขึ้นจากที่นอน และพยายามคิดนึกย้อนไปถึงเรื่องราวเหตุการเมื่อคืน

“จริงหรอเนี่ย?” เมื่อพอจะจำเหตุการได้รางๆตั้งแต่ที่เธอเดินเข้าไนต์คลับ จนถึงตอนที่เธอถูกดินแดนรวบขึ้นรถไป แล้วก็ยังมีตอนที่…ยี่หวาหยุดคิดมาถึงตอนที่เธอและเขาได้ขึ้นมาอยู่บนเตียงนี้ ใบหน้าของเธอก็ขึ้นสีแดงกล่ำ เธอค่อยๆหันไปมองยังอีกคนที่อยู่ปลายเตียง ก็เห็นว่าเขายังคงนิ่งจ้องมองมาที่เธออยู่

“...” ลีโอไม่พูดไม่ถามอะไรต่อ เอาแต่ยืนจ้องมองเธอและเมื่อยี่หวาสังเกตดีๆ ก็เห็นว่าเขานั้นพยายามทำท่าเหมือนจะกลืนน้ำลายอยู่ตลอดเวลาที่จ้องมองมายังเธอ

ยี่หวาที่เห็นว่าเขายืนมองเธอแปลก