ตกดึกของคืนนี้... ยังคงเป็นเวลาของทวีเดชแอบมาลักหลับพลอยเช่นเดิม เพียงประตูปิดลงไร้แสงสว่างเล็ดลอด เขาถอดเสื้อผ้าอย่างไม่รีรอ และมองร่างบางหลับใหลอย่างไร้ความรู้สึกตัว
ร่างพลอยหลับสนิทนอนหงายเหมือนเดิม เขาจึงปลอดกางเกงช่วงล่างของเธอออก สองมือหนาจับต้นขาถ่างออกกว้าง คลานเข่าแล้วโน้มตัวลงต่ำ ใช้ลิ้นหนาร้อนปลุกเร้าอารมณ์ หล่อน้ำเปียกปากทางเข้า และกลีบอวบตอบรับพร้อมหนีบองคชาตของเขา
ทวีเดชดึงตัวเองออกห่างจากแก่นกายระหว่างต้นขาของเด็กสาว แล้วเริ่มจ่อส่วนปลายองคชาตเสียบกระแทกเข้าร่องสวาทแทบมิดลำในคราเดียว กระหน่ำซอยถี่เร็วรัว ให้ลำท่อนยาวของเขาได้รับรสหวานจากเด็กสาว เสร็จเสียวตามลำท่อน ขนลุกแทบจะกระชากอารมณ์สุด ยิงน้ำขุ่นแตกในกายเธออย่างลืมตัว
ใครจะไปอดใจไหว ทั้งแน่นทั้งแคบบีบรัดองคชาตเขาได้หมดลำ และมันก็เสียวจนทวีเดชขนลุก เกิดอารมณ์อยากจะกระแทกซ้ำรอบถัดไปได้อีก
เขานึกแปลกใจว่าทำไมลูกสาวบุญธรรมถึงได้หลับลึก และไม่รู้สึกตัวตอนเขาแอบมาอึ๊บเธอ หรือว่าเธอจะแกล้งหลับ แล้วยอมให้เขามีอะไรกันหรือเปล่า
ความคิดของพ่อบุญธรรมยังคงฟุ้งซ่าน เพราะนอกจากได้แอบมาลักหลับลูกสาวบุญธรรมแล้ว แตกในแทบหลั่งไหลอาบองคชาตทะลักออกมานอกร่องสวาท
เขายังไม่ได้เลิกกระแทกและหยุดในรอบนี้ กลับนึกอยากจะแทงกระแทกพลอยต่อไป ด้วยท่าสวมกอดจากข้างหลัง ความหนืดเหนียวหล่อลื่นให้คับแน่นบีบรัด และน้ำแตกมากมาย ยิ่งทำให้ความเสียวเมามัน ระหว่างกระแทกซ้ำหลายๆ ระรอก ทำให้พลอยแทบจะตื่นมากลางดึก ร่างกายเธอถูกสัมผัสจนมันปรือตาตื่นขึ้นมา
พบชายในเงามืดกำลังสวมกอดเธอจากข้างหลัง แล้วเสยองคชาตกระแทกหนักๆ เข้าร่องสวาทเธอ ตอกย้ำแทบเสียวตัวสั่นขนลุก พลอยแอบยิ้มระหว่างปล่อยให้เขากระทำต่อไป เพราะคิดว่าเป็นธาราอาจจะต้องการมีอะไรกับเธอ
ตกกลางคืนมืดค่ำที่ไร้แสงสว่าง คงจอยากจะสวมกอด และอึ๊บกับเธอด้วยความต้องการทั้งหมดที่มี โดยเด็กสาวไม่ได้เอะใจว่า แท้จริงแล้วคนที่แอบมาลักหลับเธอคือทวีเดช ไม่ใช่ ธารา
เด็กสาวรู้สึกตัวตื่น แต่ทวีเดชไม่อาจหยุดตัวเองกลางคัน จึงกระแทกตอกย้ำซอยถี่เร่งแรง กระแทกองคชาตอวบใหญ่หนา เอ็นแข็งอัดเข้าไปแทบจะหมดลำแทงทะลุปากมดลูกเสียให้น้ำแตกหลั่งไหลรอบที่สอง
พลอยรู้สึกแปลกๆ ว่าทำไมครั้งนี้การร่วมรักมันผิดแปลกไป แต่ก็ดันยอมให้เขาเสร็จจนหยุดกิจกรรมในความมืด เมื่อองคชาตถูกกระชากออกไป พร้อมน้ำเหนียวหลั่งไหลออกจากร่องสวาทเธอ พลอยพบเงาเดินไหวๆ หอบเสื้อผ้า แล้วค่อยๆ ย่องเดินออกไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ...
เพียงประตูเปิดออก พบร่างของทวีเดชกำลังเดินออกไปร่างเปลือยเพียงลำพัง และเสื้อผ้าที่อยู่ในอ้อมแขน เด็กสาวรู้สึกตกใจสุดขีด กับภาพที่เห็นในยามดึก
เมื่อร่างของชายที่แอบเข้ามาลักหลับเธอ มิใช่ธาราอย่างที่เคยได้แอบมีเซ็กซ์กันช่วงเย็น พ่อของธารา... แอบเข้ามามีอะไรกับเธอ ปล่อยให้พลอยคิดว่าเป็นธารามาขอหลับนอน มีความสุขร่วมกับเธอ
น้ำตาใสๆ เริ่มหลั่งไหลอาบแก้มด้วยความเสียใจ นี่เธอทำอะไรลงไป ที่ยอมให้พ่อบุญธรรมแอบมาได้เสียตอนเธอไม่รู้สึกตัว
เพราะเธอนึกว่ากำลังอยู่กับธาราเหมือนคืนก่อนๆ จนไม่ได้เอะใจเลยจนกระทั่ง เขาเสร็จแตกในกับเธอไปกี่ครั้งแล้วก็ไม่รู้...
******
เช้าวันถัดมา พลอยพยายามหลบหน้าทวีเดช จนไม่กล้าจะออกจากห้อง วันนี้เธอแค่ไม่อยากไปโรงเรียน รู้สึกช็อคและตกใจกับเหตุการณ์เมื่อคืน เธอเผลอถ่างขายอมให้พ่อบุญธรรมมีอะไรกับเธอด้วย
ทำให้ธารารู้สึกเป็นห่วงว่าทำไมวันนี้พลอยไม่แต่งตัวออกไปโรงเรียน เขาตั้งใจจะไปส่งเธอและรีบไปเข้าเรียนก่อนที่จะไปสาย
“พลอย เป็นอะไรรึเปล่า? เปิดประตูให้พี่หน่อย” ธาราตะโกนเรียก รู้สึกว่าวันนี้พลอยทำตัวแปลกๆ หรือเป็นเพราะเมื่อวานเขาเผลอแตกในใส่เธอไป ทำให้พลอยคิดมากจนเก็บตัว ภายในห้องไม่มีเสียงตอบ ทำให้ธารายิ่งเป็นห่วงใหญ่
ทวีเดชไม่ได้สนใจว่าพี่น้องจะทะเลาะเรื่องอะไรก็ตามเขาต้องรีบเข้าบริษัท ไปทำงานซ่อมรถให้ลูกค้าวันนี้เหมือนเดิม หลังจากเลิกงานแล้ว ต้องไปเยี่ยมพิณ เพื่อรับกลับมาพักฟื้นที่บ้าน โอกาสที่จะอยู่กับพลอยคืนนี้ เขาคิดว่าต้องข้ามไปก่อน...
“มาเปิดประตูให้พี่หน่อยสิ พี่เป็นห่วงนะ” ธาราเร่งน้ำเสียงดังขึ้น หวังเพียงว่าพลอยจะบอกเขาว่าเกิดอะไรขึ้น
ประตูห้องของเธอเปิดกว้าง พบว่ามีรอยดวงตาแดง ราวกับร้องไห้มาหนักมาก หน้าตาของเธออาบด้วยน้ำตาจนเหือดแห้ง แต่ความรู้สึกแย่ๆ ของพลอยมันทำให้เธอไม่สบายใจ
“เมื่อวานพี่ทำให้พลอยรู้สึกแย่รึ?” เขารู้สึกผิดอยู่เล็กๆ ที่แอบได้กันกับน้องสาวบุญธรรมขึ้นมา แต่เขาก็ทำเพราะรัก และเธอก็ดันยอมให้เขาทำ ธาราคิดว่ามันคือความรู้สึกดีๆ ที่เขาให้และได้รับจากเธอ
“ปะ...เปล่า... พี่ธารา...” เด็กสาวเริ่มร้องไห้หนักอีกครั้ง พลางโผเข้าสวมกอดพี่ชายที่ตอนนี้เธอไว้วางใจเขาเพียงคนเดียว เธอเริ่มรู้สึกกลัวพ่อบุญธรรมเสียแล้ว กลัวเขาจะมาแอบทำมิดีมิร้ายกับเธออีก
******
ธาราจึงคิดว่าวันนี้ เห็นทีจะต้องหยุดเรียน เพราะเป็นห่วงพลอย เขาแค่อยากให้น้องสาวสบายใจว่า ทำไมเกิดอะไรขึ้นถึงร้องไห้เป็นบ้าเป็นหลังแบบนี้
พลอยไม่กล้าจะบอกธาราออกไปตรงๆ แต่เธอจะหลบพ่อเลี้ยงยังไงใน เมื่อเขาแอบมาลักหลับเธอตอนนอนอยู่ในห้องคนเดียว เขาอาจจะเข้ามาได้เพราะมีกุญแจบ้านสำรอง
“มีอะไรเกิดขึ้น บอกพี่สิ แบบนี้พี่ก็ไม่มีวันรู้นะ” ธารารบเร้าพลอยให้ตอบเขา มันทำให้เขาเป็นห่วง
“พลอยกลัวผีอำ” พลอยคิดว่า เงาในวันก่อนน่าจะเป็นพ่อของธารา แต่โชคดีที่เธออยู่กับธารา และมีอะไรกันกับชายที่เธอรักก่อน
แต่ไม่คิดว่าพ่อเขาจะมาทำกับเธอแบบนี้ด้วย เด็กสาวเลยไม่รู้จะตัดสินใจ หาคำพูดใดบอกธาราไม่ให้เกลียดเธอ
“ผีอำ... ผีอำในบ้านพี่ไม่มีนะ หรือว่า... ฝันไปหรือเปล่า?” ธาราแค่ไม่อาจหาเหตุผลใด มาค้านความคิดตัวเองได้ว่า ผีอำที่พลอยหมายถึงอะไรกันแน่
“พลอยแค่อยากล็อคประตูแน่นๆ กว่านี้ พี่ธาราพอจะช่วยพลอยได้มั๊ย?” เด็กสาวคิดว่าเธอน่าจะปลอดภัยหากมีการป้องกันทางเข้าห้องดีกว่านี้ ธาราคิดว่าพลอยอาจจะมีโลกส่วนตัว และกลัวว่าจะมีผีอำเข้ามาในห้อง
ด้วยความเป็นพี่ชาย อยากจะทำให้น้องสาวสบายใจ เขายอมขับรถออกไปร้านฮาร์ดแวร์ เพื่อไปซื้อกลอนล็อคประตูต่างหากจากภายในห้อง เพื่อมาติดตั้งให้พลอยใช้เพียงคนเดียว
เขาหวังเพียงว่าสิ่งที่ทำให้พลอย อาจจะทำให้พลอยสบายใจขึ้นมาบ้าง อย่างน้อยที่นี่เป็นบ้านนของเขา และพลอยอาจจะยังไม่ชินก็ว่าได้
ธาราติดตั้งกลอนประตูล็อคจากภายใน โดยไม่มีใครสะเดาะกลอนได้ และต้องเปิดจากข้างในแล้วเท่านั้น เขาคิดว่าพลอยอาจจะตั้งกำแพงรักษาระยะห่างกับเขา และอาจจะค่อยๆ ตีตัวออกห่างก็เป็นได้ หากพลอยจะนึกชอบผู้ชายอื่นนอกจากเขา
“ขอบคุณนะคะ พี่ธารา” พลอยรู้สึกเบาใจขึ้นมาบ้าง หลังจากพี่ชายที่แสนดีติดตั้งระบบป้องกันการเปิดประตูให้
“พี่คงจะหมดประโยชน์แล้ว พลอยถึงได้ล็อคประตูหนาแบบนี้” ธารารู้สึกน้ำเสียงเศร้า เมื่อพลอยเริ่มทำให้ประตูล็อคแน่นหนา และเขาก็ทำให้เพื่อน้องสาวสบายใจ
“เปล่านะคะ พลอย...รักพี่...ธารา...นะคะ...พลอยรักพี่มาก” เด็กสาวสวมกอดเขาแนบแน่นเมื่อสองแขนบางโอบกอดเขาเอาไว้แนบกายสาว เรือนหน้าอกกลมแนบชิดกายหนุ่ม และศรีษะเธออิงอกอยู่ใต้คางเขา
เธอแค่ไม่อยากให้ธารารู้ว่า ผีอำที่ว่าเข้ามาลักหลับเธอคือพ่อของเขาเอง ที่แอบเข้ามาตอนเธอหลับไม่รู้สึกตัว
“พี่ก็รักพลอยนะ...” ธาราอยากให้น้องสาวสบายใจ จึงโอบกอดไว้ในอ้อมแขน แล้วเริ่มวางของในมือทุกๆ ชิ้น เพื่อขอจูบปลอบใจ เขาแค่อยากแน่ใจว่า พลอยรักเขาจริงๆ จึงเริ่มมีเซ็กซ์ด้วยกันอีกครั้ง
******
ปอมกำลังจูบนัวเนียอยู่กับบัวใกล้ห้องของฝน เขากำลังบดเบียดร่างบัวด้วยกายหนุ่ม หญิงสาวแหงนหน้ามองสูง เพื่อจูบกับชายที่อยากได้ทำผัว สวมกอดแนบแน่นแทบอ่อนระทวยเรือนร่างบางแนบชิดกายหนุ่มผอมบางแบนราบ เบียดกันแทบจะอยากเปลื้องผ้า เพราะเกิดอารมณ์อยากมีอะไรกัน ปอมรู้สึกลืมฝนไปจากใจชั่วขณะ จนเปลื้องผ้าช่วงล่าง และอยากจะอุ้มร่างบางเอาไว้ใต้สองแขนความเป็นชายเริ่มกระตุกตื่นเต้น ผงกหัวพร้อมจะพิชิตความเป็นสาวอื่น ซึ่งไม่ใช่ญาติน้องสาวอีกต่อไป บางทีฝนอาจจะชอบพอลก็ได้ และคงไม่ต้องการเขาอีก ปอมรู้สึกน้อยใจและหัวเสีย จะเป็นไรไปหากเขาจะอยู่กับบัว โดยไม่มีฝนความเป็นชายเริ่มเสาะหาปากร่องสวาท มันกำลังเปียกและเรียกร้องให้องคชาตเสียบกระแทกเสยเข้าร่างบัว หญิงสาวรู้สึกดีเมื่อปลายเท้าลอยทั้งสองข้าง เรือนหลังเธอแนบชิดกับกำแพงไม้ ระหว่างกำลังถูกก้อนเนื้ออวบยาวอัดเข้ากายเธอบัวถูกอุ้มแตงด้วยสองแขนที่แข็งแรงของปอม มันทำให้เธอรู้สึกดีกว่าตอนอยู่กับพอล ร่างเขาใหญ่และหนักอึ้ง ทำให้เธออึดอัดและหายใจไม่ออก แต่ตอนนี้ปอมกำลังอุ้มเธอ พร้อมกับสอดใส่ทำให้เธอรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกช่วงล่างของเธอกำลังขานรับกับขนาดของปอม และขมิ
เมื่อปอมกำลังเดินจูงมือกลับมากับฝน หลังจากเล่นน้ำตกเย็นๆ และเล่นน้ำขุ่นของปอมไปแล้ว บัวยืนรอปอมกับฝน เพราะจะขอเดินกลับมาด้วย“พอลล่ะ? มันไม่น่าทิ้งบัวอยู่ตรงนี้นะ” ปอมถามถึงเพื่อนที่พึ่งเป็นแฟนกับบัว และก็ได้กันเมื่อคืนนี้อย่างรุนแรง ทำเสียงดังตลอดคืน ทำไมตอนนี้ปล่อยให้บัวยืนรออยู่ที่นี่คนเดียว“พอลเดินเร็วมาก บัวเหนื่อยเลยตามไม่ไหว พอลบอกว่าให้รอปอมพาออกมา บัวก็เลยรอจ้า” บัวถือโอกาสขอกอดควงแขน และใกล้ชิดปอมระหว่างแววตาเธอเหลือบหันมามองฝนแอบอมยิ้ม เธอแค่อยากมั่นใจว่า ปอมกับฝนเป็นพี่น้องกัน“ถ้างั้นเราออกไปพร้อมๆ กันเถอะ เดี๋ยวจะได้กลับบ้านพร้อมกัน” ปอมไมได้สนใจบัว แต่ตั้งใจจะพาเพื่อนกลับไปด้วยกัน แต่สำหรับฝนเธอไม่ชอบใจที่บัวมาทำอะไรแบบนี้กับปอม ทั้งๆ ที่บัวก็เพิ่งจะได้กันกับพอลฝนรู้สึกแย่สุดๆ จนหน้าเครียดนิ่งเงียบ ไม่พูดอะไร เธอรู้สึกไม่ชอบที่บัวมาทำอะไรแบบี้กับปอมต่อหน้าเธอ แต่ไม่อาจแสดงอาการหึงปอมได้เลย เธอไม่อยากให้ใครรู้ว่าเธอกับปอมได้เสียกับบ่อยจนแทบจะเป็นผัวเมียกันเสียเองพอลยืนรออยู่ที่รถ ให้ปอมกับฝนพาบัวออกมา เพราะเขาหิวน้ำก็เลยเดินไม่รอบัว ปล่อยให้ออกมากับปอม แบบเขาไม่ได้รู้
วันถัดมา พ่อแม่ของฝนยังคงจัดอาหารเลี้ยงครอบครัวเหมือนเดิม เป็นวันสบายๆ และทุกๆ คนก็หน้าตายิ้มแย้มเบิกบาน ราวกับรู้ว่าเมื่อคืนนี้เกิดอะไรขึ้นสายตาของพ่อแม่หันมองบัวกับพอล ซึ่งเมื่อคืนพวกเขานอนอยู่ด้วยกัน รอยยิ้มของผู้ใหญ่เบ่งบานออกมา แทบจะทำให้บัวค่อนข้างเขินอาย เพราะวันนี้เธอก็เดินขาถ่าง และปวดท้องระบมเสียด้วย เพราะมันคือครั้งแรกของเธอกับพอลเรือนหน้าของบัวแดงระเรื่อ แต่ไม่มีใครพูดอะไรให้บัวรู้สึกแย่ หรือโดนล้อเลียน เธอจึงมานั่งทานอาหารเช้า ซึ่งข้างๆ พอลก็นั่งอยู่ด้วย“เมื่อคืนหลับสนิทนะ” แม่ของฝนถามด้วยน้ำเสียงสุภาพ พลางยิ้มแก้มปริออกมา เธอรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับบัว“อ่า ค่ะ ที่นี่นอนหลับสบายดีค่ะ” เธอตอบเสียงขัดเขิน ในขณะที่พอลยังคงทำตัวตามปกติ และเป็นผู้ชายที่คบกับบัว เขาไม่มีทีท่าว่าเหนื่อย ยกเว้นว่าจะหิวกว่าปกติ“ทานเยอะๆ นะ อาหารที่นี่ก็แค่พื้นบ้าน แต่ไม่น้อยกว่าใครที่ไหนนะ” แม่ของฝนกล่าวข้อดีของอาหารมื้อนี้ เพื่อให้บัวทานเยอะๆ พลางหันไปมองฝนซึ่งทำตัวเงียบระหว่างทานอาหาร“เพื่อนมีแฟนน่ารักดีนะ ฝน” แม่ของเธอชวนคุยอยู่คนเดียว เด็กสาวพยักหน้าไม่มองใคร นอกจากสนใจอาหารตรงหน้าอย่างเดีย
บรรยากาศความเป็นครอบครัวราบรื่นดี เพราะบ้านทางครอบครัวของฝน มีพื้นที่เยอะ และห้องพักหลายห้อง มันเคยเป็นบ้านหลังใหญ่สำหรับครอบครัวใหญ่ เมื่อทุกๆ คนแยกย้ายกันไป เลยปิดห้องพักว่างเปล่าเมื่อฝนกลับมาพร้อมๆ กับญาติของพ่อแม่ ปอมยกมือไหว้ โน้มตัวลงต่ำสุภาพ ตามด้วยบัวและพอล ซึ่งเป็นเพื่อนตามมาเที่ยวบ้านด้วย ทำให้พ่อแม่ของฝนยิ้มแย้มหัวเราะร่าเริง มีความสุขมาก หลังจากลูกสาวสอบเสร็จ ปิดเทอมกลับบ้านบัวได้ทำความรู้จักกับพอล และฝนแนะนำให้บัวลองคบกับพอลดู สายตาของเพื่อนหันมามองค้อนเล็กๆ ราวกับถูกจับคู่ตั้งแต่ก่อนมาที่นี่ แต่สายตาของพอลมองฝนทั่วทั้งเรือนร่าง เธอน่าสนใจกว่าบัวเสียอีกพอลไม่ค่อยชอบใจตอนที่ปอมจับคู่เขากับบัว ความจริงเขามีสิทธิ์ที่จะคบกับฝน หรือบัวก็ได้ ไม่ใช่บอกให้คบกับคนที่เขาจัดหามาให้ พอลคิดว่าน่าจะลองหาโอกาสดีๆ กับฝนดูบ้าง“คืนนี้ค้างที่บ้านตามสบายนะ พ่อกับแม่ขอตัวก่อน ฝากเก็บข้าวของให้ด้วยนะฝน” พ่อแม่ของเธอ เป็นคนเมตตามีน้ำใจงาม แต่ด้วยกาลเวลาที่ทำให้วัยและสังขารของพวกเขาร่วงโรยไปมากฝนอยากจะบอกพ่อแม่เรื่องปอม แต่ก็กลัวจะไม่เข้าใจและโกรธ จึงทำได้เพียงแค่เป็นลูกสาวที่ดี ชวนญาติแวะม
เช้าวันถัดมา ปอมและฝนต่างคนต่างหอบเสื้อผ้า เดินทางกลับบ้านของตัวเอง ซึ่งอยู่คนละทิศทาง ปอมจึงทำได้แค่สวมกอดน้องสาว และฝนก็ทำได้แค่โบกมือลายิ้มหวานให้ กว่าจะได้กลับมาเจอกัน ก็คือ คืนวันอาทิตย์...ทำไมฝนจะจำวันแรกที่เจอปอมไม่ได้ เขามีท่าทางแบดบอย และดวงตาที่กวนประสาท แต่พอรู้ว่าเป็นพี่ชายและน้องสาว ทำให้เธอต้องทำตัวดีกับเขา จนเขารู้สึกดีกับเธอเพียงแค่สวมกอดตอนจะเข้าห้องน้ำ ร่างเธอมีเพียงผ้าขนหนูพันกาย และตัวเขาก็เปลือยอยู่เบื้องหน้า นั้นคือครั้งแรกของเธอกับเขาในห้องน้ำ ซึ่งตอนนั้นป้าศรียังไม่กลับมาถึงบ้านยามเย็นหลังเลิกเรียนมหาวิทยาลัยในวันนั้น ฝนเสียความบริสุทธิ์ให้แก่ปอม และเขาก็ได้พูดปลอบใจบอกรักเธอมาเสมอ ถึงจะเป็นพี่น้อง ก็ไม่ได้หมายความว่าเธอกับเขาจะรักและมีอะไรด้วยกันไม่ได้ฝนถูกอุ้มแตงในห้องน้ำ และปอมเป็นนักกีฬาที่แข็งแรงมาก เขากระแทกเธออัดเข้ากับกำแพง แทงองคชาตเสียบลึกจนเลือดแตกหลั่งไหล ทะลักออกมาทั้งเจ็บทั้งเกร็ง ฝนร้องไห้เพราะความเจ็บปวด ถึงจะกรีดร้องแทบห้องน้ำแตกปอมก็ยังไม่ปล่อยให้เธอหลุดรอดจนกระทั่งเขาเสร็จสุดๆ จึงปล่อยเธอวางง แล้วชักว่าวอัดฉีดน้ำขุ่นเข้าหน้าท้องของฝนที่เ
ปลายริมฝีปากฝนแตะขอบหัวบาก ระหว่างมันโผล่หัวพ้นเยื่อหนังหุ้มองคชาต มันกำลังตื่นเต้นกระตุกเสียว ฝนจึงอ้าปากกว้างเพื่อครอบงำมันเอาไว้ในคราเดียว ขบเม้มดูดปิ่มปลายให้ปอมนอนเสียวตัวสั่นเกร็งกัดฟัน มือกำผ้าห่มแน่น“ซี๊ด...!!!” ชายหนุ่มพยายามสงบสติอารมณ์ และพยายามไม่ส่งเสียงครางเสียงระหว่างที่เขาจะต้องใช้ปากโลมเลียปากทางเข้าร่องสวาทฝน เขาเลื่อนมือมาสอดแหย่เส้นตรงเมื่อกลีบอวบทั้งสองบวมปิดปากสนิทน้ำเมือกเปียกฉ่ำกำลังหลั่งไหลออกมาเรื่อยๆ เมื่อเรือนร่างหญิงสาวเริ่มสั่นสะท้านหลังจากปอมเริ่มใช้นิ้วมือแหย่เข้าไปเขี่ยกับยอดเม็ด และดึงช่วงล่างของฝนให้กระชับกับปากเขาปลายลิ้นหนาของปอมยื่นเลียนนอกกลีบอวบ และโลมเลียอยู่ปากร่องสวาทตอบรับเสียเริ่มเกิดอารมณ์หลั่งไหลสายน้ำหล่อลื่นออกมา ได้รสชาติเสียปอมเพลิดเพลินดื่มด่ำกับการใช้ลิ้นให้ฝนหญิงสาวอ้าปากครวญเสียว หลังจากปอมกำลังลงลิ้นให้กับของสงวนของเธอ มีแต่เขาเท่านั้นที่ได้ครอบครอง แม้ครั้งแรกที่ผ่านมา เขาก็คือชายคนแรกที่ได้พิชิตความพิศวงเรือนกายหญิงสาวฝนโน้มหน้าลงต่ำ เพื่อกลืนองคชาตเขาเข้าไปครึ่งลำ มันช่างอวบอิ่มใหญ่บวม แน่นคับปาก จนต้องใช้ลิ้นโลมเลียตามลำ