Kabanata 3

Huminto kami at siya na mismo ang kumuha ng gamit ko kahit hindi ko talaga balak na ipahawak sa kaniya. Nahihiya kasi ako sa gamit ko lalo pa at mumurahin lang iyon. Pero para sa akin iyon ang pinaka-magandang bag na gawa ng Lola ko. 

Maririnig ang pagbukas ng malaking gate nila. Ibig sabihin sa pangalawang pagkakataon ay makakatuntong na naman ako sa lugar na ito. Sa bungad pa lang nararamdaman ko na ang kakaibang pakiramdam na tila may nagmamasid sa'kin sa malayo. 

Napalunok ako at maingat na naglakad pasunod sa babae. Aaminin kong gustong-gusto kong makita ang paligid. Sabi ni Lola ang mansyon ng mga Rojo ang may pinakamagandang harden. Sa bungad pa lamang daw ay makikita mo na ang mga nagkukumpulan na matatabang bulaklak ng mga rosas. At ang Lily na matagal ko nang gustong makita ay malapit lang daw dito. Minsan na rin kasi na nagtrabaho si Lola sa mga Rojo. Gardener daw siya at noong mamatay ang mama ko at naiwan ako sa pangangalaga niya ay bumitiw siya sa trabaho niya at mas pinagtuonan ako ng pansin.

"Dito,"aniya.

"Uh, oo... pasensya na." Hindi ko kasi namalayan na natigilan na pala ako nang masamyo ko ang amoy ng rosas sa paligid.

Napakaganda siguro tingnan ng mga iyon.

Agad akong sumunod sa kaniya at ilang hakbang pa ay naramdaman ko na ang madulas na sahig. Ang tunog ng suot namin sa paa ay umaalingawngaw sa paligid. Napakalaki siguro talaga ng lugar para ganoon ito umalingawngaw sa maliit lamang naming galaw.

"Kakausapin na'tin ang mayordoma."

Iginiya niya ako kung saan at nagpatianod lang ako sa mga hawak niya. Hanggang sa huminto kami sa isang lugar. Napaka bango doon. Amoy pagkain, masasarap na pagkain. Naalala ko tuloy ang kinain ko bago ako umalis sa dampa namin. Kumain lang ako ng kanin at inulam ang asin at may kasamang piniritong kamatis. Naisip ko tuloy, dito siguro ang sasarap ng kinakain nila. Ang taba taba na siguro ng mga katulong dito at ang kikinis. 

"M-Miss Dona,"ani babaeng kasama ko. Mukhang kabado pa.

"Siya ba ang pinagmamayabang mo, Olor?"

"Uh, o-opo. Siya po iyong magiging kapalit ko."

"Bulag?"

"Uh..." Tila nangangapa na ang kasama ko.

Kapag hindi ako nagsalita tiyak na baka hindi ako tanggapin at dito pa lang ay baka reject na ako.

"M-Marunong po ako sa gawaing bahay. I-Iyong mata ko po ay hindi hadlang M-Miss—uh..." Napaisip ako kung anong pangalan niya.

"Dona,"dugtong niya.

"D-Dona... M-Miss Dona! Sanay po ako. 'Wag po kayong mag-alala. Kaya ko pong mag-adjust at madali akong matuto."

Narinig ko ang mahinang buntong hininga ng kasama ko na Olor pala ang pangalan. 

"Sigurado ka?"

"Opo!"ani ko agad.

"Bweno, pipi din naman iyong si Archie. Pero ibang usapan kung bulag. Kung gayon, 'wag ka lang papalpak at ayokong malagot,"paalala ni Miss Dona. Iyong tuno ng boses niya ay may pagka maarte.

"Hindi po siya papalpak. Sigurado!" Si Ate Olor pa ang sumagot para sa akin.

"Ayokong sa'yo manggaling, Olor. Gusto kong marinig mula sa babaeng ito."

"O-Opo. Sisikapin ko po,"sagot ko.

"Tessa! Ikaw ang magtuturo dito sa bago,"ani Miss Dona na tinatawag ang kasamahan niyang matagal na rin yata dito.

"Opo, Miss."

Ngumiti ako kung saan banda ko narinig ang boses ng tinawag niyang Tessa. Akala ko nga maayos siyang makitungo dahil sa mukhang mabait naman siya noong sumagot siya kay Miss Dona. Pero medyo hindi ko lang talaga maintindihan kung bakit ang gaspang niya sa'kin. 

"Hoy! Ano? Ano na, huh?"narinig ko pa siyang may hinampas. Pero hindi ko alam kung sino. "Archie! May itsura pero baldado naman!"

Dumaan kami sa harden. Doon pala nakatuka iyong tinawag nilang Archie na gaya ko may kapansanan din. Napayuko na lang ako dahil gaya ko ganoon din ang inaalipusta niyang si Archie. Mukhang may pinagsasabi pa siya kay Archie na masasakit na salita bago siya nagpatuloy sa pagsama sa akin sa iba pang lugar sa mansyon.

Hindi tuloy ako naging komportable sa pagsama niya sa'kin. At isa pa ay siya ang magtuturo sa'kin ng mga gawain sa bahay na iyon kaya isa pa iyon na problema ko. Pero 'di na bale, dahil madali akong matuto. Sisikapin ko lang na matuto agad para makapagsimula na ako ng matiwasay.

"Oh, iyan. Alam kong hindi ka makakakita. Bulag ka, e." Tapos natawa. "Pero ito parati mong ilagay sa kukote mo, Bulag. Iyang basement diyan ay tayong mga katulong lang ang pwede pumasok diyan. Ako taga-dala ng pagkain, tapos ikaw na raw ang i-a-assign na bagong taga-linis diyan. Pero hindi kita tuturuan sa loob kung papaano doon maglinis. Nandiyan ang anak ng amo na'tin, bawal. Tuturuan kita sa ibang lugar."

Sa baba ng mansyon ang silid ng anak ng amo namin? At base sa tunog ng mga sout namin sa paa ay mukhang nasa mas pinaka baba kami ng Mansyon. Mukhang nakakatakot. Mabuti na lang at sanay na ako sa dilim, maliban sa kakaibang tunog at lamig doon.

"Actually, kapag maayos ang mode niya ay nasa itaas siya. May silid din siya doon pero kapag wala naman sa sarili ay dito siya nila nilalagay sa basement. Sa ngayon ay nandito siya sa basement."

Napakunot ang noo ko. "May sakit ang anak ng amo na'tin?"

"Tsismosa!"aniya tapos tumawa.

Napayuko ako. Gusto ko lang naman malaman lalo pa at siya pagsisilbihan ko simula ngayon.

"Good luck na lang, bulag. Sana hindi ka tulad ng ibang taga-linis diyan na lumayas na lang bigla. 'Wag kang duduwag-duwag kung ayaw mong matulad sa kanila. Iyong si Olor? Duwag iyon! Kaya ka nga kinuha noon, e kasi hindi niya na nakayanan ang takot sa loob." Tapos tumawa na naman.

Mas lalo akong nalito sa mga sinasabi niya. Bakit? Ano ba kasi ang mayroon sa anak ng amo namin?

"Gusto mong malaman? Gusto ko rin naman ipaalam sa'yo ang lahat. Kailangan mo rin naman malaman,"aniya at humagikhik na naman.

Nakagat ko ang labi ko. Pero iniisip kong tinatakot niya lang ako. Kasi tulad ni Archie, mukhang hindi maganda ang timpla niya sa aming mga may kapansanan. Siguro napakahilig niyang mang-trip sa kapwa niya katulong... lalo na sa'kin.

"Mamamatay tao ang anak ng amo na'tin. Pinatay niya lang naman ang kakambal niya,"mahina ng kaunti ang boses niya pero may tila gigil doon. 

Natulala ako sa narinig. Pinatay ng taong nasa loob ng silid na ito ang kapatid niya? Ang sarili niyang kadugo, at kakambal pa? 

"Chika 'yon, Bulag." Tapos tumawa na naman.

....

"N-Nasaan ang damit ko?"

Noong kinapa ko ang pinaglagyan ko ng bag ko ay wala na doon. Magkasama kasi kami ng apat na katulong sa iisang silid. 

"Ibalik mo nga 'yan, Tessa! Bully ka talaga." Isang boses ng babaeng nasa kabilang higaan.

"Paano mo sinusuot ito, Bulag? Damit ng Lola ko yata 'to, e."

Napalunok na lang ako napayuko. Ayoko rin talaga siyang patulan. Hindi pa ako nakakapagsimula kaya ayoko sana talaga ng gulo. 

"Hoy, Bulag! Saan ka pupunta?"

Tumalikod ako at hinayaan na lang na laitin niya ang mga dala kong damit. Sana lang 'wag niya sirain dahil mahalaga sa'kin ang mga damit na iyon. Bigay pa iyon ni Lola noong tumungtong ako ng kinse. 

Pinahid ko ang luha at dumeretso sa harden. Noong nakarating ako dito sa mansyon at sumama na ako kay Tessa ay bigla na lang din naglaho si Ate Olor. Ayaw ko sanang isipin na totoo iyong sinasabi ni Tessa tungkol sa lalaking nasa basement pero dahil sa pagkawala ni Ate Olor ay parang gusto ko na lang din paniwalaan iyon ngayon.

Napatuwid ako ng tayo nang makaramdam ng kakaiba sa paligid. Parang may nagmamasid na naman. Napahigpit ang hawak ko sa tungkod ko na kahoy.

Masasamyo ko ang amoy ng mga rosas at mararamdaman mo ang lamig ng hangin pang-gabi. Akma akong hahakbang paatras nang mabunggo ko ang katawan ng tao sa likuran. Naalala ko bigla ang panaginip ko noong nagdaang gabi.

Mas natakot ako at akmang tatakbo kung saan pero nahawakan niya ako sa braso at nalaman ko na muntik na akong mahulog. Wala na kasi akong nararamdamang tapakan sa kabila kong paa.

"S-Sino ka?"

Napansin ko na nilalagay niya sa kamay ko ang isang papel. Hindi ko agad nahulaan kung ano at para saan iyon. Pero kalaunan ay giniya niya ang daliri ko sa papel at nalaman na may mga letra doon. Oo, marunong ako magbasa dahil kahit hindi ako nakapag aral sa paaralan ng mga bulag ay nandiyan si Lola para turuan ako. Hindi naman daw siya papayag na lumaki akong no read no write.

"Archie?"

Nagsulat na naman siya sa papel at pinahawakan sa'kin. At 'oo' ang nakalagay doon.

Bakit nandito ka pa sa labas? Malamig na. Iyon ang susunod niyang sinulat na binasa ko ulit gamit ang mga daliri.

"Uh... ang bango kasi ng harden. Ikaw ang nakatuka dito, 'di ba? Mukhang naalagaan mo ng maayos."

Oo, salamat. Bago lang din ako dito. Narinig ko isang matandang babae ang unang nag-alaga niyan. Ako lang ang nagpatuloy.

Napangiti ako. Ang tinutukoy niya ay ang Lola ko. Hindi ko alam kung ilang pahina ng papel ang naubos niya para sa pag-uusap na iyon. Ayoko rin naman na maubos agad ang papel niya dahil sa'kin kaya ako ang unang nagpaalam sa kaniya. Ang totoo ay naaaliw ako sa pakikipag-usap sa kaniya kung sana hindi lang kami naging ganito... kung sana.

At napangiti ako nang maramdaman ang rosas na hawak. Pinagpitas niya ako ng rosas kanina. Kulay dugo daw iyon, iyon ang pinaka magandang rosas sa harden.

Nakangiti ako habang hawak-hawak pa rin ang bulaklak at pasaglit-saglit iyong inaamoy hanggang sa nakarating ako sa malawak na bulwagan ng mansyon. Ngunit nagulat na lang ako nang may kumalabog. Malakas na kalabog dahilan para umalingawngaw sa loob ng bulwagan. Tila may galit na nagsara ng pintuan. Naalala ko ang ang oras, naisip ko na baka late na at kailangan ko nang matulog kaya nagpatuloy na ako sa silid ko.