Chapter 4: Holding back

Hindi na ako naka-reklamo nang umakyat kami ni Señorito Theo sa itaas. Kapag kasi pumalag pa ako baka may makarinig at maabutan pa kami ng mga kasambahay. Kakainin ko muna iyong sinabi kong iiwasan ko ito. Paano ako makakaiwas ngayon kung hawak-hawak niya ako?

Ngunit kong minamalas ka nga naman. Sa pagtapak palang namin sa unang baiting ng hagdan, natigil ako dahil sa dalawang taong nakatulalang nakatitig sa amin.

It's Aye and her little sister Alyssa. They're gawking on our intertwined hands. Pilit ko naman ito binabawi pero hindi ko talaga kaya.

"You're on our way. If I were you, I'll step aside." Señorito Theo said firmly.

Kaagad na nagsi tagilid ang magkapatid. Kagat labi kong binalingan si Aye. Nagtatanong ang mga mata nito kung anong nangyayari. Iniling ko ang ulo at yumuko na lamang at nilagpasan sila.

Buti na lang at sila lang ang nakakita sa amin ni Señorito Theo at hindi ang ibang mga kasambahay.

Akala ko tapos na ang mga tagpong halos atakihin ako sa puso. Pero mas hindi ako prepared nang tumigil ito sa paglalakad. My eyes widened when I saw myself in front of his room.

"B-bakit dito? K-kwarto niyo po ito di ba?" kinakabahang tanong ko.

Dala ng kaba at nararamdamang lamig, mas lalong napahigpit ang kapit nang kaliwang kamay ko sa dibdib ko. I crumpled it tightly that made it wrinkled.

"Yeah, let's get inside."

I was hesitant to get inside. Hindi kasi magandang tingnan kapag pumasok ako sa kwarto ng isang lalaki. Lalo na dahil anak ito ng amo ng mga magulang ko.

Kahit impossible, muli kong hinatak ang kamay kong hawak niya. And to my surprise, he did let me go.

I looked at him curiously, eyes not leaving him just to observe his every actions.

Binuksan nito ang pinto. His veiny hands and muscles in his arm are flexing. They're we're like waving at me.

I was just back in my reality when I heard him spoke. Nasa entrada na ito ng kwarto niyang naka-bukas habang nakatayo at tila inaantay akong pumasok.

"Come in," he commanded. Iyong boses niya ay talagang mapapasunod ka utos nito.

Napayuko na lamang ako dahil hindi ko ito matingnan sa mata. Kalmado lang siya pero seryosong-seryoso ang tabas ng mukha.

"P-pero--."

He cutted me off. He let go of the door knob just to get closer to me. "Come on, I won't bite you," he wisphered hoarsedly that made my knees wobbled.

In an instant, my heartbeat erratically when I lifted up and met his enchanting pair of orbs.

"S-Señorito Theo, hind--" I didn't finished my words when he suddenly let go of me. Muntik pa akong matumba sa ginawa niya. Napaka-ungentleman naman!

Nakita ko ulit ang pagtingin niya sa akin nang pailalim. That made me nervous and uncomfortable at the same time.

"Get in," kalmado ngunit mariin niyang sabi.

Hindi na ako umalma dahil kahit anong gawin ko, hindi ko na mapipilit ang gusto ko. Mas nakakatakot na din kasi ang mukha ni Señorito Theo.

Tuluyan na nga akong pumasok sa kwarto ni Señorito Theo. I silently followed him at back while lowering my head.

"You wait here. I need to get something."

I abruptly lifted my head and shook it as a respond. Binasa nito ang kanyang labi at tinitigan muna ako bago siya tumalikod. Pumasok ito sa kanyang walk-in closet.

Ako naman ay umupo nang tuwid sa sofa. Pinalibot ko ang tingin sa kwarto ni Señorito Theo. First time ko ang pumasok sa kwarto nito. Dati ko pa talagang alam na ang kwartong ito ay para kay Señorito Theo.

Napatayo ako nang tuwid dahil biglang bumukas ang pinto ng walk-in closet. Normal itong lumabas at lumakad papalapit sa akin. But why do I visualize him as model ramping on the stage?

Ipinilig ko ang ulo nang makalapit ito sa akin. Titig na titig ito sa akin kaya hindi ko alam kong saan ko ibabaling ang tingin ko.

I gasped when he took my hand and dragged me. Nagtatanong at natataranta ko itong tinitigan.

'Saan ako dadalhin ng Señorito?'

Nagulat ako nang bigla niya akong tinulak sa pader. Muntik pa akong mapa-sigaw sa gulat.

Ang gulat ay biglang napalitan ng pagka-kaba nang ilagay nito ang dalawang kamay sa gilid ng ulo ko. He trapped me that I couldn't understand why. Wala naman akong naalalang may nagawa akong masama sa kanya.

But his eyes that are now looking at me was shocked me the most. Kung kanina ay mariin ang mga titig nito sa akin, ngayon ay mataimtim na. Tila ba sinusuyo ako ng mga titig nito.

"S-Señorito, ano pong ginagawa ninyo?" nauutal at kinakabahan kong tanong.

Hindi ko gustong mag-isip ng mga imposibleng mga bagay ngunit sa ginagawa niya ngayon ay hindi ko mapigilan.

Gusto ko tuloy maiyak. Sa mga ginagawa niya ngayon ay nahihirapan akong lumayo at kalimutan ang nararamdaman para sa kanya. Napaka-inosente ko at walang alam tungkol sa pag-ibig. Never pa akong nagkaroon ng boyfriend dahil napaka-pihikan nitong aking puso. Pero bakit sa dami-raming tao kay Señorito Theo pa talaga niya napiling tumibok?

Napapikit ako nang mariin dahil lumapit ang mukha nito sa akin.

'Diyos ko! Hahalikan ba ako ni Señorito Theo?'

I flinched nang maramdaman ko ang hininga nito sa taenga ko at leeg ng magsalita ito.

"Get in."

Even I'm hesitant, I slowly opened my eyes. Napakurap-kurap ang mga mata kong tinuon ang tingin sa kanya.

"P-po?" tanong ko kahit narinig ko naman talaga ang sinabi niya.

"Change your clothes... I'll lend you my shirt," he said.

My brow arched and I almost rolled my heavenwards. May pakaba-kaba at ano-ano pa akong nalalaman. Iyon pala ay gusto niya lang pala akong pahiramin ng damit niya. Akala kong anong gagawin nito sa akin.

"Ahh... P-pero--"

Ako na mismo tumigil sa bibig ko ng masilayan ko kung paano nagbago ang mood nito. He eyes glared at me.

"I've enough of your buts. Change your clothes now or you want me to undress you?" he said and I can't sensed any joke to his voice.

Pinasadahan niya nang tingin ang katawan ko. Pinagkrus ko naman ang mga kamay ko sa dibdib ko dahil basa parin ang part na iyon.

I gulped because of the anticipation and I swear, nakita niya akong ginawa ko iyon.

"I'm all willing, Yasmine." He bite his lips and seductively gazed me.

I shook my head. Hindi dapat ako magpadala sa tukso. Pinatili kong normal ang reaksyon ko kahit sa kaloob-looban ko ay halos matumba na ako sa kinatatayuan ko.

"H-hindi na po kailangan. May mga kamay naman po ako!" malakas kong sabi.

Walang sabi kong inagaw ang hawak-hawak nitong damit at nagmadaling pumasok sa banyo.

'Diyos ko! Ilayo niyo po ako sa tukso!'