POV: DWAYNE
"LJ?" nakakunot ang noo ko, habang nakatingin ako sa isang babaeng nagtitingin ng damit sa isang kilalang botique. Huminga ako ng malalim. Malamang, makakabili siya ng mga bagay na naroroon sa loob ng mamahaling tindahang iyon. Umalis siyang tangay ang aking ATM na iniregalo sa kanya. At halos araw araw, nababawasan ang laman ng ATM na iyon. Malaking pera ang naipon doon, at nag iipon lang pala siya, bago ako layasan. Ang kabuuang sampung milyon na naipon doon, ay naging tatlong milyon na lang sa loob lamang ng mahigit isang linggo niyang paglayas sa aming tahanan! Napalunok ako.. kailangan ko siyang iuwi sa aming bahay, upang makapag usap. Masama ang loob ko sa kanya, subalit kailangan ko siyang masolo, at yayaing magsimula kaming dalawang muli. Isang taon na lang sana ang hinihintay ko upang ganap na baguhin ang rel;asyon naming dalawa, base na rin sa usapan namin ng aking lolo.. "KUNG hindi mo hihiwalayan ang babaeng iyan ngayon, bibigyan kita ng isa pang taon, para patunayang paninindigan mo siya!" sabi ni lolo sa akin. "Anong patunayan?" naningkit ang aking mga mata sa kanyang sinabi. Noong una, nais kong pahirapan si LJ dahil sa pagnanais niyang maging asawa ako. Subalit unti unti kong nararamdaman, na parang nakikilala ko siya, at natututunang magustuhan. Natutukso na ako minsan sa kanya, ngunit ayoko namang isipin niya na manyak ako. Bago kami mag usap ni lolo.. plano ko ng aminin ang lahat ng nararamdaman ko sa aking asawa, ngunit hindi ko na iyon magagawa sa ngayon.. "Wag mong pakikialaman ang babaeng iyon," sabi niya sa akin. "Wag pakikialaman? paano niyo naman nalaman na walang nangyayari sa amin?" nagtataka kong tanong. Hindi ko maiwasang mapaisip. "Alam ko, ang lahat ng galaw sa bahay niyo.. kung kaya mong magtiis pa, sige, tatanggapin ko ang hampas lupa mong asawa, at hindi siya makakatikim ng pang aapi, mula sa pamilya natin, pumapayag ka ba?" "Paano niyo muna nalaman ang mga nangyayari sa bahay namin?" halos hindi ako makapaniwala. Ang bahay na iyon ay regalo sa akin ng matanda noong malaman niyang ikinasal na ako. Kaya hindi niya mawari kung paano nito nalalaman ang lahat. Isa ba sa mga dahilan na kaya ako biglang tinatawagan ni lolo sa tuwing magtatangka akong lumapit kay LJ ay dahil nakikita niya ang bawat kong galaw? Iyon din ba ang dahilan, kung bakit halos hindi na ako patulugin ng matanda sa aming bahay ng asawa ko ay dahil nakikita niyang nauubos ang pagtitimpi ko? na natutukso na ako? ganun ba? Halos isang beses na lang ako nakakauwi sa loob ng isang linggo. So, sinasadya iyong lahat ni Lolo? "Kayo ay--" "Oo," walang pag aalinlangan sa kanyang boses, "minamanmanan kita, bente kwatro oras, kaya alam ko, na natutukso ka na sa babaeng iyon. Kaya, Dwayne, kapag nakayanan mong magtimpi, sa loob pa ng isang taon, si LJ ay tatanggapin ko ng maluwag sa puso.." BIGLA akong natauhan sa nakaraang usapan namin ni lolo, dahil eksaktong pag uwi ko, lumayas na ng bahay namin ang asawa ko. Nilapitan ko siya, na abala sa pagtingin ng mga damit, saka ko siya hinawakan sa braso. "LJ.." madiin ang aking tinig, ngunit mahina. "Sinong--" nagulat siya ng makita ako, "ooh, Mr. Lopez.. napaka coincident naman nito.." "Anong Mr. Lopez? nababaliw ka na ba?" tanong ko sa kanya, "bakit umalis ka ng bahay ng hindi man lang nagpapaalam sa akin? Saan ka umuuwi?" "Wala kang pakialam kung saan ako umuuwi,"kaswal na sagot niya sabay hila ng braso mula sa akin, "hiwalay na tayo, remember?" "Hiwalay?" nagsalubong ang aking kilay ng marinig ko iyon, "anong hiwalay?" "Tanga ka pala.. hindi mo alam ang ibig sabihin ng hiwalay?" ibang iba ng magsalita si Lj, bigla bigla, parang hindi siya ang asawa ko. Ibang tao na ang kaharap ko. "Ano? kailan? kailan tayo naghiwalay?" nagtataka kong tanong sa kanya. Wala akong matandaang may pinapirmahan sa aking divorce paper o annulment paper ang babaeng ito. "Anong kailan? isang linggo na!" saka niya ibinalik ang mata sa pamimili ng damit. "Umalis ka lang sa bahay, pero hindi tayo naghiwalay! sinong ,ay sabing hahayaan kitang makalaya mula sa akin magtiis kang kasama ako habang buhay!" ang orihinal na plano ko ay pahirapan siya hanggang sa magsising pinili niyang makasal sa akin. Subalit nagbago iyon sa pagtakbo ng panahon. "Huh.. sino ang may pinapirmahan sayo?" panunuya niyang tanong sa akin. Doon ko naisip, na ang may ipinakiusap na pirmahan ako noong nakaraan, ay ang aking ina. Napatiim bagang ako.. saka malamig ko siyang tiningnan.. "Kung totoong hiwalay na tayo, bakit mo ginagastos ang mga allowance na naipon sa ATM na ibinigay ko sayo nitong mga nakaraang araw?" "ATM? alin? yung kinuha ng nanay at kapatid mo?" tanong niya sa akin, "hoy, Dwayne, kung ako sayo, uuwi ako at kakausapin ko muna ang pamilya ko, hindi yung mambibintang ka diyan! kahit kailan, hindi ko binawasan ang allowance na iyon. Talaga lang may nanay at kapatid kang kasing tigas ng aspalto ang mukha." Tumalikod na siya sa akin. Hahabulin ko sana siya, ng may apat na bodyguard na humarang sa akin. "Sir, diyan lang kayo." "Sino kayo?" nagtataka ako. May ganito kadaming bodyguard si LJ? Saka ko napansin ang ID ng isa sa mga iyon. Mula sa tanggapan ni Zyd Vann de Madrid!Pag-upo ko muli, naramdaman kong ibang klase na talaga ang LJ ngayon. Hindi na ako 'yung dati—‘yung palaging nag-aabang, palaging nag-a-adjust, palaging naghahanap ng dahilan para manatili ang isang taong matagal na palang wala. Tahimik si Kuya. Hindi niya ako tinanong kung okay lang ako sa ginawa kong pagpunit ng card. Sa halip, ngumiti lang siya—parang sinasabi niyang “tama ‘yan.” Napatingin ako sa paligid. Ang daming ilaw, ang daming tao. Pero sa gitna ng dami, nahanap ko ‘yung sarili kong tahimik, pero buo. Isang bagay na matagal ko nang pinangarap maramdaman. Bigla kong naalala ang mga gabing umiiyak ako sa bintana, tinatanong ang sarili kung saan ako nagkulang. Kung may mali ba sa akin, kung bakit kahit anong pagpupursige, hindi sapat. Pero ngayon, alam ko na—hindi ako kulang. Mali lang talaga ang taong pinili ko noon. Bahagya akong natulala.. “Lj?” mahinang tanong niya. Ngumiti ako. “Kuya… hindi pa rin siya para sa akin. Kahit pa may dahilan siya, hindi na kami pareho. H
Sa bawat hakbang ni Dwayne palayo, tila unti-unting nawawala ang bigat na matagal nang nakapatong sa dibdib ko. Sa unang pagkakataon, nakita ko siyang talunan—hindi dahil natalo siya sa argumento, kundi dahil wala na siyang kapangyarihang hawakan ang emosyon ko.Dapat malaman na ni Dwayne kung saan siya lulugar. Wala na siyang lugar sa puso ko, at ngayon pa lang, mas uunahin ko na ang aking sarili kumpara sa lahat.“Bunso…” mahinang tawag ni Kuya Zyd, “okay ka lang ba?”Huminga ako nang malalim, saka tumango. “Okay lang ako, Kuya. At kung hindi pa man ako buo ngayon, alam kong papunta na ako ro’n.”Umupo kami muli sa mesa. Tumingin ako sa paligid—mga ilaw, mga taong nagkakasiyahan, mga alaalang pilit kong kinokonekta sa kasalukuyan. Ngayon, naririto ako. Buo. Malaya.“Alam mo,” bulong ni Kuya habang umiinom ng alak, “akala ko noon mahihirapan kang bumangon pagkatapos ng lahat. Pero ngayon, tingnan mo sarili mo.” Kumindat siya sa akin. “You’re glowing.”Napatawa ako. “Hindi siguro ‘to
Hindi ko alam kung sinadya ko ba talagang gawin 'yon para saktan siya—o kung sadyang iyon ang tanging paraan para protektahan ang sarili kong puso. Minsan, ang pagiging malamig ay mas madali kaysa muling masaktan.Tahimik si Dwayne. Ilang segundo rin siyang hindi gumalaw sa kinatatayuan niya. Ramdam ko ang mga matang nakatitig sa akin, pero mas pinili kong huwag magpatinag.“LJ…” muli niyang tawag, mas mahina na ngayon. Parang wala na ang dati niyang kompiyansa, parang siya ang nangangapa kung paano makalapit.Pero hindi na ako ang LJ na kayang bulagin ng dating pagmamahal.Tumayo si Kuya Zyd mula sa upuan at humarap sa kanya. “I think malinaw na, Lopez. Ayaw ka na niyang kausapin. So unless may importanteng bagay kang dapat iparating, you better walk away now.”Nag-angat ng tingin si Dwayne kay Kuya Zyd. Nakita ko ang tensyon sa pagitan nilang dalawa. Noon pa man ay hindi boto si Kuya sa kanya, at ngayong may lakas na ako para manindigan, tila mas determinado si Kuya Zyd na hindi na
Napalingon ako sa entrance, at sa gitna ng flash ng mga kamera at tila orchestrated na pagbungad ng spotlight, tumambad ang pamilyar na presensya—Dwayne Lopez, naka-black suit na halatang custom-tailored, may aura ng isang taong hindi basta nagpapakita pero siguradong mapapansin kapag dumating.Hindi ko maiwasang mapatigil sa paghinga. Matagal ko na siyang hindi nakita mula noong huli naming banggaan—literal at emosyonal—sa isa sa mga show na ginulantang ng sariling pamilya niya.Napakunot ang noo ni Kuya Zyd. “What’s he doing here?”“Akala ko rin hindi siya invited,” sagot ko. “Lalo’t after everything that happened.”Lumapit si Dwayne sa gitna ng event hall na tila walang pakialam sa bulung-bulungan, deretso ang lakad, hindi umiwas sa mga tingin. Pero nang magtagpo ang mga mata namin, biglang bumagal ang mundo.Marami akong tanong. Marami rin akong hindi pa tapos sa kanya.At base sa ekspresyon sa mukha niya—marami rin siyang gustong sabihin.Hindi man lang ako naisama ng dati kong a
Pagkaupo namin sa front row muli, ramdam kong bumigat ang hangin. Hindi dahil sa tensyon, kundi sa dami ng damdaming biglang dumaloy sa puso ko—ligaya, pag-amin sa sariling tagumpay, at marahil, kaunting awa sa mga taong dati’y gustong pabagsakin ako.Mula sa gilid ng paningin ko, nakita kong naglakad palapit si Cathy. Nakasuot siya ng pearl white gold na gown, at hawak ang kanyang phone na parang handa siyang mag-kwento o mag-record. Sa totoo lang, hindi ko alam kung anong inaasahan ko sa kanya—basta’t tahimik lang akong naghintay sa paglapit niya.Nagpaalam naman si kuya Zyd sa akin na may kakausapin saglit, kaya naiwan ako mag isa.."Wow.. flavor of the month ka pala ngayon ni Zyd Vann de Mdrid," mapanuyang sabi niya sa akin, "kaya pala may kalakasan ang loob mong pagsabihan kami ng kung anu ano.. may ipinagmamalaki ka naman palang sugar daddy.."Hindi ko kaagad sinagot si Cathy. Tinitigan ko muna siya—hindi dahil gusto kong patulan ang insulto niya, kundi para iparamdam sa kanya n
“Actually,” sabay sabing may biro si Kuya Zyd, “she’s not just my date tonight. She’s the future of fashion in this country.”Natawa ang buong table, pero halatang may halong paghanga sa tono nila. Napakagaan ng atmosphere, kahit na ramdam kong may mga matang pilit akong binabasa mula sa malayo—at hindi iyon galing sa admiration, kundi sa puot.Lumingon ako. Sina Mercedes at Cathy, halatang hindi mapakali. Nakita kong binulungan ni Mercedes ang anak niya, sabay irap sa direksyon ko. Hindi ko na lang pinansin. I have no time for petty energy tonight. I’m here to shine—hindi para patulan ang mga naiwan sa dilim.Maya-maya, lumapit ang event organizer sa amin.“Hi Sir Zyd, and to your lovely date. You’ve been requested to join the front-row reserved section for the awarding and highlight segment. May special seating po kayo doon.”“Oh wow,” bulong ko kay Kuya. “Front row?”“Of course,” sagot niya. “I made sure of that.”Habang nilalakad namin ang carpet patungo sa bagong mesa, mas lumaka