ประชดเมีย

@ด้านของจอมทัพ

คนหล่อนั่งหน้าตึงอยู่ร้านกาแฟหน้ามอ.นั่งข้างกันกับดาวนิเทศสาวสวย คนควงคนใหม่ในรอบสัปดาห์ บรรยากาศบนโต๊ะเต็มไปด้วยความเงียบอึดอัด กลิ่นกาแฟหอมกรุ่นลอยคลุ้งแต่กลับไม่ได้ช่วยให้บรรยากาศผ่อนคลายแม้แต่น้อย จอมทัพเอนหลังพิงเก้าอี้ แขนข้างหนึ่งวางพาดบนพนักอย่างไม่ใส่ใจ สายตาคมกริบเหลือบมองหญิงสาวตรงหน้าด้วยแววเรียบเฉยราวกับมองคนแปลกหน้า

"พี่ทัพชอบกินเค้กไหมคะ บีมอ่ะชอบมาก โดยเฉพาะเค้กสตรอเบอร์รี่" : เธอยิ้มบางๆ พยายามชวนคุยเพื่อทำลายความเงียบ เสียงพูดแฝงความตื่นเต้นปนประหม่า มือเล็กไล้ขอบแก้วน้ำในมือ

"ไม่ชอบ" : น้ำเสียงตอบกลับมาสั้นๆ และเย็นชา ทำเอารอยยิ้มของเธอชะงักไปในทันที

"อืม..แล้วพี่ทัพชอบน้ำอะไรคะ เผื่อวันหลังบีมซื้อไปฝาก" : สาวสวยยังไม่ยอมแพ้ ดวงตากลมใสพยายามค้นหาความสนใจในแววตาของเขา เธอสวยขนาดนี้ไม่เชื่อหรอกว่าเขาจะไม่สนใจ

"พี่ไม่ชอบกินน้ำหวาน" : เขาตอบพลางเหลือบมองนาฬิกาข้อมืออย่างไม่ปิดบังว่ากำลังรอเวลา อยู่กับเธอมาครึ่งชั่วโมงแล้ว ยังไม่เห็นจะมีอะไรน่าดึงดูดใจเลยสักนิด ตรงกันข้ามกลับรำคาญใจเสียมากกว่า

"เออ..แล้ว...." : คำพูดขาดห้วงเพราะไม่รู้จะพูดอะไรต่อดี เขาทั้งนิ่ง ทั้งเย็นชา แสดงออกชัดเจนว่าไม่ได้สนใจในตัวเธอ

"จะสั่งอะไรก็รีบสั่ง จะกินอะไรก็รีบกิน สิบโมงพี่มีเรียนต่อ" : น้ำเสียงนั้นตรงไปตรงมา แต่แฝงความกดดันจนทำให้เธอรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังรบกวนเวลาของเขา

"ค่ะ"

หญิงสาวหน้าเจื่อนไปทันที ไหล่เล็กห่อเล็กน้อย ดวงตาที่เคยสดใสหม่นลง อุตส่าห์ได้ควงเขาแล้วแท้ๆ แต่ทำไมดูเหมือนเขาจะไม่ค่อยเต็มใจจะมากับเธอเลยสักนิด บางทีก็นึกสงสัย ไหนใครต่อใครบอกเขามันเสียผู้หญิง เจ้าชู้ ตัวพ่อ แต่พอเจอกับตัว นี่นะเหรอเสือร้ายที่ใครๆ ต่างก็พูดถึง ไม่เห็นจะร้ายตรงไหนเลย ถ้าจะร้ายก็คงจะเป็นปากกับความเย็นชาของเขามากกว่า

@ด้านเพื่อนรัก

"มึงว่ามันมีความสุขไหม ดูหน้ามันดิ ขนาดอยู่กับน้องบีมคนสวย หน้ามันยังตึงยิ่งกว่าอาจารย์ดาราที่พึ่งไปฉีดโบทอกมาซะอีก" : ขุนศึกกระซิบเบาๆ พลางพยักพเยิดไปทางโต๊ะของจอมทัพ สายตาคมจับจ้องเพื่อนรักไม่ละสายตา

"หึ...มันจะไปมีความสุขได้ไง ในเมื่อใจมันอยู่กับอีกคน มันหลงเขาไปแล้ว ต่อให้อยู่กับผู้หญิงสวยแค่ไหน มันก็คงไม่หวั่นไหวหรอก" : เสือใต้เอนหลังพิงเก้าอี้ ขยับยิ้มบางราวกับรู้ทันทุกความคิดของเพื่อน

"แล้วยังไงวะ จะควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าไปมาในมหาลัยแบบนี้ทุกวันน่ะเหรอ จะเอาก็ไม่เอา จะคบจะเลิกก็ไม่ชัดเจนอะไรแม่งสักอย่าง มันทำไปเพื่ออะไรวะ กูไม่เข้าใจ?" : ขุนศึกเลิกคิ้วถาม สีหน้าฉายแววงุนงง

"มีสองข้อ ข้อแรก มันอยากลืมมะนาวให้ได้เร็วๆ เลยหาคนอื่นเข้ามาแทนที่ ส่วนข้อสอง คือมันกำลังประชดเมีย อยากให้เขาหึงเขาหวงมันบ้าง " : เสือใต้ตอบอย่างมั่นใจ อาการแบบนี้เขาเคยผ่านมันมาแล้ว

"มึงรู้ดีจังวะ?" : ขุนศึก

"ไอ้สัด มึงกับกูก็เคยผ่านอะไรแบบนี้มาแล้วไม่ใช่เหรอ อาบน้ำร้อนมาก่อนมัน มึงเห็นอาการของมันยังดูไม่ออกอีกหรือไง นี่มึงเป็นคนหรือเป็นควายปลอมตัวมากันแน่วะ"

: เสือใต้หรี่ตาพร้อมเสียงแข็งขึ้นเล็กน้อย ถ้าให้เขาเดา มันคงจะเป็นข้อสอง ที่ทำไปทั้งหมดเพราะเรียกร้องความสนใจ อยากประชดเมีย อยากให้เขาหึง เขาหวง แต่ตัวเองยังไม่มีสถานะ ถึงได้ทำตัวเป็นคนโสดที่อยู่ในโหมดงอนเมียอยู่แบบนี้

"เชี้ย กูพูดประโยคเดียว มึงใส่กูเป็นชุดเลยนะ เอาซะกูสำนึกความโง่ไม่ทันเลยทีเดียว" : ขุนศึกหัวเราะแห้งๆ อยู่ๆ ก็กลายเป็นควายซะงั้น

"เออ มึงรอดูได้เลย คืนนี้มันกับเมียได้เคลียร์กันยาวแน่"

"ทำไมวะ...?" : ขุนศึกยังคงทำหน้างุนงงอีกครั้ง ในใจได้แต่คิด แม้แต่หน้ามะนาวกับจอมทัพแทบจะไม่มองกันเลย แล้วมันจะไปเคลียร์กันได้ยังไง

"เอ้าไอ้นี่...มึงอยู่กับเมียทุกวันจริงๆ ปะเนี้ย เมียมึงไม่พูดอะไรให้ฟังเลยหรือไง" : เสือใต้หรี่ตาใส่เพื่อน

"หือ.." : ขุนศึกส่ายหน้ารัวๆ

"เออ..งั้นมึงก็กลับไปถามเมียมึงเองเถอะ.."

: เสือใต้ถอนหายใจออกมาแรง เสียงลมหายใจดังเหมือนต้องการปัดความรำคาญทิ้งไปให้พ้นๆ ก่อนจะก้มหน้าดูมือถืออย่างไม่อยากต่อความยาวสาวความยืด นิ้วโป้งไถหน้าจอไปเรื่อยเหมือนไม่ได้สนใจจริงจังนัก ขี้คร้านจะพูดกับไอ้เพื่อนรักที่ทำตัวเป็นคนโง่ดักดาน ไม่ทันโลกอยู่แบบนี้

"เอ้า! ไอ้นี่ มึงรู้ก็ไม่ยอมบอก แถมยังมาทำหน้าตาเบื่อโลกใส่กูอีก" : ขุนศึกขมวดคิ้วมองเพื่อน น้ำเสียงเริ่มมีแววหงุดหงิด

"กูไม่ได้เบื่อโลก แต่กูเบื่อมึง ไอ้สัด เลิกถามนั่นถามนี่ได้แล้ว รีบๆ แดก จะได้ไปเรียนต่อ" : เสือใต้ตวัดสายตาคมกริบขึ้นมามอง น้ำเสียงห้วนจัดจนคนฟังแทบสะดุ้ง ก่อนจะหันกลับไปจิ้มหน้าจอมือถืออีกครั้ง

"เออๆ แม่ง กูผิดอะไรวะ" : ขุนศึกยกมือสองข้างขึ้นอย่างยอมแพ้ปนประชด สีหน้าหงุดหงิดแต่ก็จำใจหุบปาก มันพูดเป็นนัยๆ แบบนี้ ทำให้ต่อมเผือกของเขาเริ่มทำงาน แต่พอจะถามมันต่อ มันดันจบบทสนทนาไปดื้อๆ ซะงั้น

@ ตัดมาที่ด้านของจอมทัพ

"ทำไมพี่ทัพดูไม่ค่อยอยากจะคุยกับบีมเลยคะ บีมทำอะไรผิดหรือเปล่า"

"เปล่า"

"แล้วทำไมพี่ทัพถึงได้เย็นชาใส่บีมขนาดนี้ หรือเพราะพี่ยังไม่ลืมยัยมะนาวอะไรนั่น" : ชื่อที่หลุดออกาจากปากของบีม ทำเอาอีกคนถึงกับต้องปลายสายตามามองด้วยความดุดดัน จะใครหน้าไหนเขาไม่เคยสนใจ แต่ถ้าเอ่ยชื่อเธอเมื่อไหร่ คงไม่ใช่เรื่องดี

"เธอเรียกมะนาวว่าอะไรนะ" น้ำเสียงเข้มดุ บวกกับสายตาที่จ้องจะเอาเรื่อง ทำให้อีกคนถึงกับสะอึก ไม่กล้าพูดอะไรต่อ

"คือว่า...."

"ฉันถามว่า เธอเรียกมะนาวว่าอะไร!!"

"บีมขอโทษค่ะพี่ทัพ บีมแค่นอยที่พี่เอาแต่เมิน ไม่สนใจบีมเลย บีมถึงได้พูดแบบนั้นออกไป"

"หึ...นอย? ..เธอมีสิทธิ์อะไรมานอยฉัน...เป็นแค่คนคุยยังไม่ถึงครึ่งวัน คิดจะมาเรียกร้องความสนใจจากฉัน ขนาดเมียฉันยังไม่เคยทำ แล้วเธอเป็นใคร?"

"พี่ทัพ..."

"ต่อไปอย่าเสนอหน้ามาให้ฉันเห็นอีก" พูดจบเขาก็ลุกจากเก้าอี้ทันที ก่อนจะเดินมายังโต๊ะของทั้งคู่ ฝีเท้าหนักแน่น สายตาเรียบเย็นราวน้ำแข็งเอ่ยขึ้นเสียงเรียบ แต่แฝงด้วยแรงกดดัน สีหน้าบึ้งตึงไม่รับแขกแม้แต่น้อย

"พวกมึงเสร็จหรือยัง กูอยากขึ้นห้องเรียนแล้ว"

ดวงตาคมกริบตวัดมองเพื่อนสลับกับมองรอบร้านเหมือนรำคาญจะอยู่ตรงนี้ต่อ ขณะที่น้องบีมสาวสวยซึ่งนั่งอยู่ที่โต๊ะด้านหลัง ยังคงนั่งหน้างอ มือเล็กเขี่ยฟองนมในแก้วช้าๆ ราวกับหมดอารมณ์จะกินต่อ

"แล้วมึงเสร็จแล้วเหรอ ดูท่าน้องเขายังไม่ได้กินอะไรเลยนะ" : ขุนศึกเอียงคอมองสลับไปมาระหว่างจอมทัพกับบีม

"ช่างแม่ง!!"

เขาตอบสั้นๆ นิ่งๆ เสียงทุ้มต่ำชัดถ้อยชัดคำเหมือนตัดบทสนทนาให้จบ ก่อนจะเอามือล้วงกระเป๋ากางเกง ก้าวยาวๆ ออกไปจากโต๊ะ ใบหน้าบึ้งตึงฉายแววไม่พอใจจนชัดเจน แผ่นหลังกว้างตรงแน่ว เดินฝ่ากลิ่นกาแฟและเสียงพูดคุยในร้านออกไปอย่างไม่แยแส ทำให้เสือใต้กับขุนศึกต้องรีบลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วเดินตามมันออกไปทันที บรรยากาศตึงเครียดจนเหมือนอากาศรอบตัวเริ่มหนาวเย็นลง ท่าทางของจอมทัพแบบนี้ ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าไม่ใช่เรื่องดี อารมณ์ของมันแบบนี้ ก็เข้าแผนของแก๊งสาวแซ่บพอดี