ปิดด้วยปาก

@มหาวิทยาลัย

"เป็นไรวะ ทำหน้าอย่างกับเบื่อโลก" : พริกแกง

"เออ กูโคตรเบื่อเลยว่ะ แม่ง !โลกนี้มันช่างโหดร้ายกับกูเกินไปแล้ว

"อะไรของมึง ตึงแต่เช้าเลย มีเรื่องอะไร ไหนเล่ามาซิ" : พิ้งค์พลอย

"กูก็อยากจะเล่านะ แต่ไม่รู้จะเริ่มยังไง กูโคตรอึดอัด เฮ้อ !" มะนาวถอนหายใจยาวพรืด ก่อนจะนั่งหน้างอ เอาปลายคางเชยขอบโต๊ะเอาไว้

"มาแล้วค่าาาชะนี......" ดาด้าเดินเข้ามาพร้อมกับขนมเต็มไม้เต็มมือ

"มาสักทีนะมึง กูนึกว่ามึงโดนฆ่าหมกป่าไปแล้ว" : พริกแกง

"เออน่า มึงอย่าบ่นเป็นป้าข้างบ้านกูหน่อยเลย มากินขนมนี่มา" ดาด้า

"เกิดใจดีอะไรขึ้นมา ถึงได้ซื้อขนมมาฝากพวกกูเยอะแยะขนาดนี้ จะว่าไปขนมพวกนี้ มีแต่ของที่กูชอบทั้งนั้น มึงนี่สมกับเป็นเพื่อนรักกูจริงๆ รู้ใจไปทุกอย่าง" มะนาวแกะซองขนมขบเคี้ยว กำลังหยิบมันเข้าปาก แต่ต้องหยุดชะงัก เมื่อชื่อของใครบางคนดังเข้ามาในหู

"ไม่ใช่ของกูค่า ของพี่จอมทัพ พี่เขาฝากมาให้มึง" ดาด้า

"แค๊กๆๆๆ" มะนาวสำลักทันทีที่ได้ยินชื่อของใครบางคน

"ฝากมาให้อีนาว ? : พริกแกงย้ำอีกทีเผื่อฟังผิด ร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นมะนาวกับพี่จอมทัพคุยกันเลยสักครั้ง

"เออ กูก็ถามย้ำนะ แต่พี่เขาบอกฝากให้น้องนาว" ดาด้าพูดไปพรางเคี้ยวขนมไป

“เอาคืนไปเลยไป ชิ! : มะนาวทำหน้ายู่ วางขนมลงทันที

"อะไร? ยังไงคะ เมื่อคืนมึงกับพี่ทัพต่างคนต่างกลับใช่ไหม ?

พริกแกงจ้องเขม่นมาที่เพื่อนรัก หลังจากที่เธอเมาจนคอพับ พี่ขุนต้องแบกกลับบ้าน หลังจากนั้นก็ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรอีกเลย ภาพสุดท้ายคือเธอ พี่ขุนศึก พี่จอมทัพ และมะนาว ที่นั่งดื่มกันในห้องวีไอพี

"คืออะไร มึงกับพี่จอมทัพ อย่าบอกนะว่า?" ดาด้าเว้นช่องว่างเอาไว้นาน ก่อนที่มะนาวจะรนลานขึ้น

"อะ..อะไรกันเล่า พวกมึงคิดอะไรอยู่ กูกับพี่ทัพไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย"

"ใช่ครับ ไม่ได้ทำอะไรเลย แค่นอนด้วยกันจนถึงเช้าก็แค่นั้นเอง"

เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นพร้อมกับเดินเข้ามานั่งข้างๆมะนาว ก่อนจะยิ้มหวานมาให้เธอ เสือใต้กับขุนศึกเองก็ตามมาติดๆ พอมาถึงก็เดินไปนั่งข้างๆเมียของตนเอง

"ห่ะ!" ดาด้า พริกแกงและพิ้งค์พลอยถึงกับอ้าปากค้างตามๆกัน

"ผีเจาะปากพี่มาพูดหรือไงกันฮะพี่ทัพ พูดอะไร คนอื่นเขาคิดกันไปไกลแล้ว" มะนาวทำหน้างอ คิ้วขมวดใส่เขา ก่อนจะจ้องเขาตาเขียวปัด

“ใจเย็นครับคนดี คนอื่นเขายังไม่คิดอะไรหรอก ถ้าหนูไม่หน้าแดงเป็นมะเขือเทศแบบนี้”

"มีหนงมีหนูด้วยว่ะ อะไรยังไงน้า" ดาด้าเอ่ยแซว

"จะอะไรเล่า มึงเลิกแซวเลยนะ"

"อือหือ อย่าแซวบ่อยครับ แฟนพี่เขิน"

"แฟน?!!!!" ทุกคนหันมามองมะนาวเป็นตาเดียวกันอีกครั้ง ครั้งจ้องเขม่นมาที่มะนาวราวกับต้องการคำอธิบายขยายความกับสิ่งที่จอมทัพพูด ในขณะที่มะนาวเองยกมือขึ้นกุมขมับ พยายามหลบสายตานับสิบคู่