My Sweetest Downfall (Tagalog)

Abot tainga ang ngiti ni Hope habang nakatanaw sa labas ng bintana ng eroplanong sinasakyan kasama si Zeke; ang kan'yang best friend at manager.

"I can't believe we're finally getting home!" bulalas niya nang marinig sa intercom ang boses ng kanilang piloto na nagsasabing malapit na sila sa kanilang destinasyon. Hindi niya napigilang mapapalakpak sa labis na tuwa.

"You're being too loud, Hope. Baka makilala ka ng mga pasahero. Gusto mo bang dumugin tayo ng mga fan mo rito?" masungit na saway sa kaniya ni Zeke.

Bahagya niya namang ibinaba ang suot na cap upang matakpan ang kan'yang mukha sa pangambang baka magkatotoo nga ang sinabi ni Zeke. She knew that whatever comes out of Zeke's mouth, always comes true.

Muli siyang napalingon kay Zeke nang tawagin siya nito. Without a word, marahan na iniipit nito sa kan'yang tainga ang ilan sa mga hibla ng kan'yang mahabang buhok at sinuotan siya ng itim na face mask para itago ang kan'yang mukha . "Don't forget to wear your sunglasses later when we get off the plane," he reminded her.

"Opo, Mommy," pabiro niyang tugon. "But don't you think na mas lalo pa akong makakakuha ng atensyon kung ganito ang ayos ko?"

Naisip ni Zeke na may punto rin naman si Hope subalit naisip rin nito na mas ligtas para rito ang itago na lang nito ang mukha sa lahat. "No, hide your face from everyone at all cost," maawtoridad nitong sabi na sinunod naman ni Hope.

It's been nearly a decade since Hope flew abroad to pursue her dream of becoming a well-known actress. Now that that has been accomplished and almost everyone in the world knows her, she wishes to return to her hometown and continue her career there.

Bukod sa na-mi-miss na niya ang buhay sa kinalakihang lugar, ang isa sa mga nagtulak sa kan'ya upang umuwi ay ang pangungulila niya kay Isaac.

Si Isaac ay anak ng matalik na kaibigan ng kan'yang ina at siya rin ang kauna-unahang lalaki na bumihag sa kan'yang puso. Bagama't mas bata siya ng apat na taon kay Isaac, hindi iyon naging hadlang para hindi niya ito magustuhan. Noon pa man ay na-imagine niya na na ito na ang lalaking makakasama niya sa pagtanda at kasamang bubuo ng pamilya kahit pa hindi naman sila nito gaanong malapit sa isa't isa. Madalas ay palihim niya lang itong sinusulyapan sa kanilang dating paaralan o kaya naman ay sumasama siya sa kan'yang Mommy Hilda sa tuwing bibisita ito sa kan'yang Tita Lorna na siyang ina ni Isaac.

Bagama't matagal siyang nalayo kay Isaac, kailan man ay hindi siya nakalimot dito. Ipinangako niya sa sarili noon na oras na matupad niya na ang kan'yang pangarap at mayroon na siyang maipagmamalaki rito ay babalikan niya ito.

*****

Tumatakbong lumabas ng airport si Hope upang maghanap ng taxi na kan'yang sasakyan patungo sa Duncan Mills Hospital kung saan nagtatrabaho si Isaac bilang isang surgeon.

"Will you please stop running, lady," hinihingal na saway ni Zeke. Tulak-tulak nito ang kanilang mga bagahe na nakasakay sa trolley.

"Will you be fine without me, Zeke?" tanong niya rito nang may taxi driver na kumaway sa kan'ya.

"I should be the one asking you that_. Wait, what do you mean?" Kunot-noo siyang tiningnan ni Zeke.

"I need to stop by somewhere else," tugon niya, saka kinawayan ang driver at sinenyasan ito na lumapit sa kan'ya. Katulad ng payo sa kan'ya kanina ni Zeke, nagsuot siya ng sunglasses at kan'ya ring inayos na ang suot na cap at face mask.

Hindi niya man sabihin kay Zeke kung saan talaga siya pupunta ay tiyak na nito kung sino talaga ang sasadyain niya.

"Don't you think na mas excited ka pa yatang makita ang Isaac na 'yon kaysa sa pamilya mong matagal na naghintay sa pag-uwi mo?" tila nangongonsensyang sabi nito na tinawanan niya lang.

"Kiss them for me, Zeke. I'll see you later," paalam niya na lang, saka sumakay na ng taxi.

Mabilis na dinukot ni Zeke ang kaniyang phone sa bulsa at kinunan ng litrato ang plate number ng papalayo nang taxi. Pagkatapos itong makunan ng larawan ay wala na siyang ibang nagawa kundi sundan na lang ito ng tingin. Napabuntong-hininga siya. "Ingat."

*****

Matingkad na amoy ang sumalubong kay Hope nang pumasok siya sa entrance ng Duncan Mills Hospital. Iyon 'yong karaniwang naaamoy sa loob ng ospital katulad na lang ng disinfectant.

Walang pagsidlan ang tuwang nararamdaman ni Hope sapagkat ilang sandali na lang ay makikita niya nang muli si Isaac.

Sa paglipas ng bawat sandali ay palakas nang palakas ang kabog ng kan'yang dibdib dahil sa pinaghalong excitement at kaba.

Nagsimula na siyang mag-ikot-ikot sa loob ng ospital at pasimpleng tinitingnan ang mga doctor na nakakasalubong. Umaasa na isa sa kanila ay si Isaac. Subalit lumipas na ang ilang minuto, hindi niya pa rin ito nakikita.

Nagyuko siya ng ulo nang mapansin na may ilan nang tumitingin sa kaniya. Kinabahan siya bigla kasi baka may nakakakilala na sa kaniya. Wala pa naman si Zeke para alalayan siya.

Nagpatuloy na lamang siya sa paglalakad habang nakayuko pa rin. Paliko na siya sa isang pasilyo nang bigla na lang siyang may nakabanggang isang lalaki. Nang mag-angat siya ng tingin ay natigagal siya at pinagpulahan ng mukha nang matuklasan kung sino iyon. "Isaac?"

May pagtataka siyang tinitigan ng lalaki. "Hope?"

Kaagad na kinapa ni Hope ang mukhang natatakpan ng face mask. Labis-labis ang tuwang kan'yang naramdaman nang nakilala siya nito sa kabila ng face mask na suot.

"H-hi, kumusta ka na?" nahihiyang sabi niya rito.

Sa paglipas ng panahon ay mas lalo pang naging guwapo sa kan'yang paningin si Isaac. Mas tumangkad pa ito at naroon pa rin ang matinding sex appeal nito na tiyak niyang kinahuhumalingan ng mga babaeng nakakakilala rito.

Lumabas ang isang biloy ni Isaac sa pisngi nang ngitian siya nito. Isinuksok nito ang parehong kamay sa bulsa ng suot nitong puting coat. "I'm doing great. Umm... Bakit ka nga pala nandito?"

Bahagya siyang nakaramdam ng lungkot sa naging tugon nito dahil ni hindi man lang siya kinumusta nito. Sa bagay, hindi naman sila close nito kaya ano naman ang aasahan niya?

"Haven't you seen the news? Umuwi ako kasi may mga project na in-o-offer sila sa akin dito," sagot niya na lamang.

Natawa si Isaac. "No, ang ibig kong sabihin, bakit nandito ka sa ospital?"

Napangiwi siya dahil sa pagkapahiya. "Ah, sorry..." Nag-isip kung anong palusot ang sasabihin kung bakit siya naroroon. "Ummm... My friend is sick. Binisita ko lang."

"I see." Tumango-tango si Isaac na mukhang naniwala naman sa kasinungalingan niya.

Ilang sandali silang natahimik at tiningnan lang ang isa't isa. Mabilis na iniiwas niya ang tingin kay Isaac at iniyuko ang ulo sa pangambang baka mahalata nito ang kan'yang nararamdaman. Matagal na panahon niyang itinago ang nararamdaman para rito at hindi pa siya handang ipaalam dito iyon.

"Ikaw, kumusta ka na?" pagbasag ni Isaac sa nakakailang na katahimikan.

"I'm fine. Medyo busy lang sa schedule."

"Oo nga eh, napanood ko sa balita," tugon nito at naiilang na ngumiti. Para itong napipilitan lang na makipag-usap sa kaniya.

Isang alanganing tawa na lamang ang itinugon niya dahil maging siya ay nailang na rin. Napansin niya rin na madalas itong luminga-linga at panaka-nakang sinusulyapan ang suot na relo. Naisip niya na baka naaabala na niya ito.

Magpapaalam na sana siya nang may kinawayan si Isaac sa kan'yang likuran. Sinundan niya ng tingin ang kinakawayan nito at nakita ang isang babaeng nurse na naglalakad palapit sa kanila. Binati niya naman ito nang huminto ito sa kanilang tapat.

Mukhang nakilala naman siya ng babae dahil kitang-kita niya ang gulat sa mukha nito nang titigan siya nito.

"Miss Hope Vasquez?"

"Hello po," bahagya niyang iniyuko ang ulo at binati ang nurse.

"Anak siya ng best friend ni Mama," pakilala sa kan'ya ni Isaac sa nurse.

Napansin niya na medyo malapit sa isa't isa si Isaac at ang babaeng kaharap base sa paraan ng pag-uusap at pagtititigan ng mga ito. Dahil do'n, hindi niya na napigil ang sariling magtanong. "Is she your friend?"

Kitang-kita niya ang biglang pagkinang ng mga mata ni Isaac habang nakatitig sa nurse. Ni minsan ay hindi niya pa nakita ang ganoong klaseng kislap sa mga mata nito noon.

Nakangiti siyang nilingon ni Isaac sabay hinawakan ang kamay ng nurse.

"Hope, this is Angenette... My girlfriend."