บทที่9 จัดการคนโกหก

“พี่แม็กซ์เวลเรากำลังจะไปไหนกันคะ”

คัพเค้กรีบถามเขาทันทีเมื่อรู้ว่ารถไม่ได้ไปตามทางกลับคอนโดของพี่โดนัท

“นี่อย่าบอกนะว่าเราจำทางไปเพนต์เฮาส์พี่ไม่ได้งั้นเหรอ” แม็กซ์เวลแกล้งถามเธอกลับ

“เพนต์เฮาส์พี่เหรอคะ”

“อืม ทำไมทำหน้าแบบนั้น เราไปห้องพี่ออกจะบ่อย”

คัพเค้กถึงกับพูดอะไรไม่ออก ได้แต่นั่งนิ่งเงียบ ที่เขาพูดหมายความว่ายังไง พี่โดนัทกับพี่เขาไปถึงขั้นไหนกันแล้วนะ ทำไมคุณหญิงพรพิมลไม่บอกเรื่องนี้ท่านรู้รึเปล่า ไหนบอกว่าให้ฉันหมั้นกับเขาแค่นั้น เอาไงดีคัพเค้ก ทำไงดี แค่โดนจูบก็มากเกินไปแล้วนะ

“โดนัททำไมเงียบ เป็นอะไรรึเปล่า”

“ปะ เปล่าค่ะ แค่เหนื่อยมาก อยากกลับคอนโดตัวเองอาบน้ำแล้วนอนพักค่ะ”

“ห้องพี่ก็อาบน้ำได้ ทำยังกับไม่เคยอาบ” แม็กซ์เวลลอบมองสังเกตดูอาการของคู่หมั้นตัวปลอมแล้วยิ่งรู้สึกอยากแกล้ง แบบนี้เดี๋ยวก็คงรับสารภาพ

คัพเค้กใจคอเริ่มไม่ดี แต่ต้องเก็บอาการเพราะกลัวว่าเขาจะจับได้ รีบหยิบโทรศัพท์ แอบพิมพ์ข้อความหาคุณหญิงพรพิมลทันที

คัพเค้ก : คุณหญิงคะ หนูเจอพี่แม็กซ์เวลที่มหาลัย เขาพูดจาแปลกๆ เหมือนจะรู้ว่าหนูไม่ใช่พี่โดนัทเลย ค่ะ

ด้วยความกังวลคิดนั่นนี่ ก็ไม่ได้บอกท่านไปตามความจริงเสียทั้งหมด

คุณหญิงพรพิมล : แกอย่าไปทำตัวโง่ๆ ให้เขาจับได้เป็นอันขาดนะ ไม่งั้นฉันจะหยุดการรักษายายแกทั้งหมด การผ่าตัดจะเริ่มพรุ่งนี้ฉันจะสั่งยกเลิกทันที ถ้าแกทำให้แม็กซ์เวลสงสัยรึอะไรก็ตาม

คัพเค้ก อ่านข้อความพวกนั้นแล้วถึงก็ช็อก สะอึกกับคำพูดของคุณหญิง สรรพนามการพูดจากของคุณหญิงที่มีต่อเธอเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง

นี่ฉันกำลังโดนหลอกใช้งั้นเหรอ ความจริงคืออะไรกันแน่ เหมือนคุณหญิงจงใจเกลี้ยกล่อมพูดจาอ่อนหวานให้ฉันตายใจ แล้วก็ยอมทำตามที่เธอสั่ง พอได้ตามที่สมหวังแล้วก็เผยตัวตนที่แท้จริงออกมางั้นเหรอ พี่โดนัทเจอแบบนี้รึเปล่านะ คุณหญิงเป็นแม่เลี้ยงใจร้ายกับเธอด้วยรึเปล่านะ

“คุยกับใครอยู่น่ะ” เสียงทุ้มเอ่ยถาม

“อ๋อ คุณแม่นะคะ”

“อืม บอกท่านไปสิว่าอยู่กับพี่ ไม่มีปัญหาอะไรหรอก”

“ค่ะได้ แต่คุณแม่อยากให้รีบกลับคอนโดหน่อยค่ะ”

แม็กซ์เวลหันมามองหน้าเด็กขี้โกหกนิดหนึ่ง “หึ! ปกติมานอนค้างท่านก็ไม่เคยตามนะ” คนตัวโตพูดหน้านิ่งๆ เหมือนเป็นเรื่องปกติ

คัพเค้ก ถึงกับนั่งเงียบไปอีกรอบ พี่โดนัทนอนกับเขาแล้วงั้นเหรอ จนมาถึงเพนต์เฮาส์ของแม็กซ์เวล

“เข้ามาสิ” แม็กซ์เวลพูดพร้อมกับจับแขนเล็กดึงให้เธอ เข้ามาในห้อง และจูงมือเล็กออกแรงดึงให้เดินตามเขาเข้ามาในห้องนอน

“อาบน้ำพร้อมกันเนอะ”

“พะ พี่ว่าอะไรนะคะ”

“อาบน้ำด้วยกันไง ทำไมเหรอ?”

“มะ ไม่ได้ค่ะ”

“ทำไมไม่ได้” สายตาคมหันมาจ้องหน้าเธอ

“คือ เอ่อ โดนัทไม่สะดวกจริงๆ ค่ะ”

“ไม่สะดวกยังไง อาบพร้อมกันเร็วดีออก แล้วปกติเธอก็ชอบ”

“ไม่ได้ค่ะ คือ โดนัทเป็นเมนค่ะ”

“หึ! เธอรู้ตัวไหม ว่าเธอโกหกโคตรไม่เก่งเลย”

“มะ ได้โกหกนะคะ ห้องน้ำทางนั้นใช่ไหมคะ” ว่าจบก็ดึงมือเล็กออกจากมือเขา แล้วรีบเดินหนีเข้าห้องน้ำไปอย่างเร็ว

แม็กซ์เวลมองตามแผ่นหลังเล็กด้วยสายตาเยือกเย็น

“ยังไม่คิดจะสำนึก” เขากดเสียงต่ำพูดลอดไรฟัน

ผ่านไปสักพัก คนตัวเล็กยังไม่ยอมออกมาจากห้องน้ำ แม็กซ์เวลเดินไปเคาะประตูเรียก

ก๊อกๆ

“โดนัทรีบออกมาได้แล้ว”

เธอไม่ตอบภายในห้องน้ำเสียงเงียบกริบ

“ออกมาโดนัท อย่าให้ฉันโมโห”

เงียบ!

แม็กซ์เวลเดินไปหากุญแจ มาไขประตูห้องน้ำ ซึ่งเขาใช้เวลาหานานพอสมควร จนเริ่มหงุดหงิด

ทำไงดีละคัพเค้ก จะหนีจากเขายังไงดี เขาต้องการอะไรกันแน่ พี่โดนัทนอนกับเขาจริงๆ เหรอ แล้วถ้าเขาจะทำแบบนั้นกับฉันละ ทำไงดีๆ ขังตัวเองอยู่ในนี้ก็ไม่มีประโยชน์หรอก ยังไงก็ต้องออกไปอยู่ดี ทว่าเสียงคนข้างนอกได้เปิดประตูเข้ามาซะแล้ว

แกร๊ก!

“เล่นอะไรน่ะโดนัท มัวทำอะไรอยู่พี่เรียกตั้งนานสองนาน แล้วนี่อาบน้ำรึยัง” แม็กซ์เวลพูดเสียงดุ มองคนตัวเล็กที่อยู่ในชุดคลุมอาบน้ำ

“อาบแล้วค่ะ” คัพเค้กตอบเขาเสียงเบา

“อาบแล้วก็ออกมาสิ”

“คือโดนัทรู้สึกไม่สบายตัวเลยค่ะ ขอกลับคอนโดไปพักผ่อนได้ไหมคะ”

“เป็นอะไร” ร่างหนาก้าวยาวๆ เข้ามาหา พร้อมกับคว้าเอวบางเข้ามาแนบชิดลำตัวแกร่ง

มือเล็กดันหน้าอกแกร่งไว้ ดวงตากลมโตเงยหน้ามองเขาอย่างตื่นตระหนก

“เป็นอะไร ไม่สบายตรงไหน” เสียงทุ้มเอ่ยถาม มือหนาลูบแก้มนุ่มเบาๆ พร้อมกับโน้มหน้าลงมาหา

คัพเค้ก ตัวสั่นหัวใจเต้นระทึกภายในอก รีบพลักเขาออก จะวิ่งหนีเขาออกมาจากห้องน้ำ

หมับ!

แม็กซ์เวลที่เร็วกว่า คว้าร่างบอบบางเอาไว้ ดึงคนตัวเล็กเข้ามาสู้อ้อมแขนแข็งแรงของเขา

“ถ้ากลัวฉันขนาดนี้ ทำไมวันนั้นไม่หนีไป”

“พี่ปล่อยนะคะ”

“ทำไมต้องปล่อย เราเป็นคู่หมั้นกัน ฉันมีสิทธิ์ในตัวเธอทุกอย่าง เว้นแต่เธอจะบอกความจริงว่าเธอไม่ใช่โดนัท”

คัพเค้กเม้มปากแน่น ฉันจะเอาตัวรอดจากเขายังไงดี ถ้าฉันพูดออกไปแล้วยายละ แค่พรุ่งนี้เองนะ พรุ่งนี้ยายก็จะได้ผ่าตัดแล้ว ทำไงดีคัพเค้ก

“รึเธอชอบฉัน อยากได้ฉันมากเลยใช่ไหม ที่ทำอยู่แค่แสดงจริงๆ แล้วอยากนอนกับฉันใช่ไหม”

ฉันอยากจะบ้าตาย เขาพูดแบบนั้นออกมาได้ยังไง หลงตัวเองชะมัด ฉันจะหนีนายต่างหากไอ้บ้า ไม่รู้บ้างรึไง คนหยาบคาย ได้แต่แอบด่าเขาในใจ

“พี่แม็กซ์เวลปล่อยโดนัทก่อนได้ไหมคะ”

“ไม่ปล่อย” เสียงทุ้มตอบพร้อมกับหน้าหล่อก้มลงมาจูบซุกไซซ์ตรงซอกคอหอมนุ่ม หอมจนอยากซุกหน้าอยู่ตรงนี้ทั้งวัน

กำปั้นเล็กทุบรัวลงมา บนแขนแกร่ง “ปล่อยนะ บอกว่าให้ปล่อยไง” คนตัวเล็กตะโกนใส่เขา

“ได้สิ พอดีตรงนี้ทำไม่ค่อยถนัดอยู่พอดี เราไปฟัดกันต่อบนเตียงเถอะ” ว่าจบก็จับคนตัวเล็กอุ้มกระเตงออกจากห้องน้ำ อย่างรวดเร็ว วางเธอลงบนเตียงนุ่มพร้อมกับร่างหนา ที่ตามไปขึ้นคร่อมร่างเล็กไว้ไม่ให้ขยับตัวหนี

“ไม่นะคะ พี่แม็กซ์เวล”

“ไม่อะไร?”

“ไม่ทำแบบนี้”

“แล้วทำไมฉันจะทำไม่ได้” มือหนาดึงสายเสื้อคลุมอาบน้ำที่เธอผูกไว้ ให้หลุดออก

“พี่แม็กซ์เวลหยุดนะคะ”

“หยุดทำไม บอกมาสิว่าทำไมฉันต้องหยุด”

คัพเค้กชะงักเงียบไป จะบอกเขายังไงดี ท่าทางเขาจะทำแบบนั้นกับฉันจริงๆ คิดเร็วหน่อยคัพเค้ก

“โดนัทพูดมา แม็กซ์เวลตะโกนใส่เธอ”

“เพราะฉันไม่ได้เต็มใจ ปล่อยฉันนะ”

“หึ! เรื่องนั้นฉันจัดการได้ ฉันทำให้เธอเต็มใจได้ไม่ยากหรอก” มือหนารวบข้อมือเล็กไว้ด้วยมือข้างเดียว แล้วดึงสายเสื้อคลุมออกมาจากเสื้อคลุม จับสายเสื้อคลุมมัดข้อมือเล็กไว้ให้เธอหยุดทุบตีเขา

“ปล่อยนะ พี่เป็นโรคจิตรึไง บอกว่าให้ปล่อยไง” คนตัวเล็กดีดดิ้นอย่างลืมตัว ว่าตอนนี้ตัวเองใส่แค่เสื้อคลุมอาบน้ำอยู่ และสายที่ผูกติดกัน ก็ถูกเขาดึงออกไปแล้ว เผยให้เห็นเต้าอวบที่โผล่พ้นสาบเสื้อออกมาโชว์หราอย่างชวนมอง

“คัพอะไรน๊า นมน่าดูดชะมัด”

คำพูดของเขา ทำให้คัพเค้กคิดได้ว่าตัวเองอยู่ในสภาพไหนถึงกับตกใจ ตาเบิกโพลงผงกหัวขึ้นมามองตัวเอง สภาพเธอที่เอาแต่ดิ้น จนสาบเสื้อแยกออกจากกัน จนเขามองเห็นไปถึงไหนต่อไหน

“พี่แม็กซ์เวลปล่อยเถอะนะคะ” คัพเค้กพยายามใจเย็นตั้งสติพูดกับเขาดีๆ

“บอกฉันมาสิว่าเธอเป็นใคร และบ้านนั้นต้องการอะไรกันแน่ถึงใช้ให้เธอมาโกหกฉัน”

“ข้อร้องปล่อยฉันเถอะนะคะ”

“ฉันให้โอกาสเธอสองรอบแล้วนะ จะไม่มีครั้งที่สามอีกแน่นอน” แม็กซ์เวลจับสาบเสื้อคลุมอาบน้ำที่ปกปิดร่างบางไว้อย่างหมิ่นเหม่ ให้แยกออกจากกัน เผยให้เห็นทุกสัดส่วนสวยงามเด่นชัดต่อสายตาเขา

“สวยไร้ที่ติจริงๆ”

คนสวยที่นอนหลับตาปี๋อยู่ตอนนี้ทำให้เขาตื่นตัวทันที ที่ร่างขาวเนียนปรากฏต่อสายตาเขา

“บอกได้รึยังว่าเธอชื่ออะไร”

คนตัวเล็กเงียบ ไม่ยอมปริปาก

“ได้ในเมื่อเธอเลือกแบบนี้เองนะ” เสียงเขาเอ่ยบอกเธอ และเหมือนบอกตัวเองด้วย

แม็กซ์เวลเอื้อมไปหยิบมือถือมากดถ่ายรูป คนสวยที่เอาแต่นอนหลับตา ไม่ยอมมองหน้าเขา

แชะ! แชะ! แชะ!

“นี่พี่ทำอะไรน่ะ”

“คิดว่าทำอะไรล่ะ” แม็กซ์เวลกดรัวถ่ายรูปคัพเค้กต่อไม่หยุด

“หยุดนะ พี่แม็กซ์เวลหยุดเดี๋ยวนี้พี่เป็นโรคจิตรึไง”

“ก็คิดว่าเป็นนะ เดี๋ยวจะอัดคลิปตอนเราเย็xกันด้วย”