Nameless Love

Samantha's Point of View

Katatapos ko lang ayusin ang mga dokumento na dapat pirmahan ng boss ko. Napainat ako at napahawak pa sa aking likod dahil sa pagod. Umagang-umaga pa lang ngunit halos pang isang araw na gawain na ang iniutos sa akin.

Uupo na sana ako ngunit biglang bumukas ang pinto at tumambad sa akin ang mukha ng lalaking walang palya sa pagsira ng aking araw, si Walter Robles, ang aking boss. Siya ang CEO ng Sirak Wines, isang tanyag na distillery company na gumagawa ng wines galing sa mga prutas na marami sa bansa katulad ng duhat.

Nakasuot siya ngayon ng dark blue coat na pinailaliman niya ng puting long sleeve na polo, at naka-tuck in sa kaniyang dark blue pants. Masasabi kong guwapo ito dahil sa mga katangian na mayroon siya. Ang kaniyang panga ay matalim, at kapansin-pansin ang manipis na balbas na nakapalibot dito. Ang kanyang mga mata ay kulay itim na bumabagay lamang sa kanyang makapal na kilay. Medyo pursado ang kanyang mga labi, na parang sanay magpigil ng damdamin. Ang kanyang buhok ay katamtaman lamang ang haba at maingat na nakasuklay papunta sa likod ng kaniyang ulo.

“Sana lahat paupo-upo lang,” pagpaparinig nito sa akin habang naglalakad ito papunta sa kaniyang puwesto. Dito siya pumalya—sa kagaspangan ng ugali.

Paupo-upo lang? Hindi pa nga sumasadsad itong puwetan ko sa sofa tapos paupo-upo lang? Napapikit na lang talaga ako at huminga nang malalim.

Ilang segundo pagkatapos kong idilat ang aking mata, naglakad ako papunta sa harapan niya. Sa tuwing nakaupo siya sa kaniyang swivel chair at nakatayo ako sa harapan niya, palihim akong nagdarasal na sana lumidol nang pagkalakas-lakas at matumba sa kaniya itong wooden shelf sa likod niya na may mga wine na naka-display.

Dali-dali niyang pinirmahan ang mga dokumento habang ako naman ay nagmamasid lang, nakatayo pa rin sa harapan niya.

“Allow me to remind you about your meeting with Mr. Verzosa, Sir. It's three in the afternoon,” wika ko para naman hindi ako magmukhang estatuwa lang sa harap niya.

Tumango lang naman siya at nagpatuloy sa pagpirma. May mga pagkakataong napapaangat pa siya ng tingin sa akin at natatawa. Napapairap na lang ako sa tuwing wala sa akin ang mga mata niya. Alam na alam niya talaga kung paano ako inisin.

“You looked like a lady guard,” seryosong saad pa nito nang muling mag-angat ng tingin sa akin. Ngayon mukha akong guwardiya kasi nakatayo ako sa harapan niya. Pero kung nanatili naman akong nakaupo doon sa puwesto ko, sasabihin niyang wala akong ginagawa.

Napabuntonghininga siya pagkatapos niyang pumirma na para bang pagod na pagod siya sa kaniyang ginawa. Inusog niya ang mga dokumento palapit sa akin bago siya mapasandal sa kaniyang swivel chair.

Kinuha ko naman kaagad iyon para ibalik sa mga nagpapirma. Tatalikod na sana ako ngunit bigla itong napausog, ang mga siko ay ipinatong sa mesa at nagsalita.

“Before I forget, I'd like to make you an offer.” Itinaas-baba niya ang kaniyang dalawang kilay at napangiti.

Napaayos naman ako ng tindig at itinago ang lahat ng hinanakit ko sa likod ng isang masiglang ngiti. “Kung salary increase ito, Sir, tatanggapin ko.”

Ang ngiti sa kaniyang mukha ay naging isang ngisi. An evil grin made my heart skip a beat.

“You're right,” sambit pa nito. “But it comes with a cost.”

Lahat naman talaga may kabayaran. Pero kung salary increase na ang usapan, kahit ano pa 'yan, papatusin ko. Huwag lang din siguro ang dangal at kaluluwa ko.

“My parents will be celebrating their wedding anniversary next week. And since I made a promise to them last year, I need to be there with that promise fulfilled,” pagsisimula nito habang pinapaikot-ikot sa kamay ang ballpen. “I need a fake girlfriend. At ikaw ang napili ko.”

Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya at pagkatapos ay sinundan iyon ng napakalakas na tawa. May tama nga talaga ang lalaking ito.

“I'm serious,” giit nito at ngayon ay sumeryoso na ang kaniyang itsura. “Magpapanggap ka as my girlfriend for a day. In return, dadagdagan ko ang suweldo mo. Bibigyan din kita ng bayad for pretending.”

Nag-iisip na sana ako ng mga babae rito sa kompanya na maaring maging kapalit ko pero nang marinig kong hindi lang increase ang ibibigay niya, parang ako ang bibigay nito.

“Bakit ako?” tanong ko naman, kunwari ay nagpapakipot.

Napasinghal siya. “Because you work closely to me. At alam kong nangangailangan ka rin ng pera.”

Tama naman siya na ngangailangan ako ng pera. Pero ang tanging rason na naiisip ko kung bakit ako ang pinili niya ay malamang dahil walang babaeng makakatiis sa ugali niya. Kung may ibang pagpipilian lang ako, baka matagal na rin akong nag-resign dahil sa ugaling mayroon ito. Ngunit dahil malaki ang suweldo at kailangan ko ng pera para pampagamot sa maintenance ni tatay at pampaaral sa kapatid ko, nanatili ako rito.

“What?” naiiritang tanong nito nang hindi ako umimik. “Are you going to accept my offer or not?”

“Kailangan ko munang mag-isip,” saad ko pero ang totoo, gusto ko lang talaga malaman kung magkano ang ibibigay niya sa akin.

Napailing siya. “Five thousand salary increase. And as I said kanina, babayaran din kita.”

Ngumiti ako. “Magkano ang ibabayad mo?”

“Ten thousand,” saad niya dahilan para magtagpo ang dalawa kong kilay. Mapapagod ako sa pagpapanggap, pakikipaghalubilo, at pagtitiis sa ugali niya at ang ibibigay niya lang ay ten thousand?

“Twenty-five thousand,” saad ko naman na ikinakunot ng kaniyang noo. Ang satisfying pala na makita siyang naiinis. Nakaganti rin sa wakas.

“That's too much!” reklamo niya. Huminga siya nang malalim. “Fifteen thousand. Take it or leave it.”

Nagkibit-balikat ako. I want to provoke him.

“I have to go,” sagot ko at akmang tatalikod ngunit nagsalita siya ulit. Alam kong desperado siya kung kaya'y gagawin niya ang lahat para mapa-oo ako.

“Hell! Twenty thousand.” Napangisi ako nang makita ang pagkayamot sa kaniyang mukha. Hindi ko na susubukan pang sagarin ang pagkayamot niya.

I extended my hand toward him. “Deal.”