Kabanata 005

Marlita’s Point of View

FIRST PLAN

Magkunwaring nalulunod sa swimming pool.

Iyon ang nakasulat sa notebook plan na ibinigay ni Veronica sa akin. Ang unang plano upang simulan ang nais niya.

Kumunsulta ako kay Manang Sedes kung ano ang dapat kong gawin para sa unang plano. Hindi ako mapakali kung paano ko gagawin ito.

“Paano ko sisimulan iyon, Manang?” nasa loob kami ng kwarto ni Manang Sedes upang walang sino man ang makarinig sa aming pag-uusapan.

“Tumalon ka syempre.”

Ang tanong kung bakit at papaano?

“Maraming bodyguard na pwedeng makakita sa gagawin ko. Baka isipin nila na baliw ako,” kinakabahan kong ani.

May ipinakitang video si Manang Sedes sa phone niya. Pinanood ko iyon hanggang sa matapos.

“Kagaya ng ginawa ng babae sa video ay gayahin mo rin,” seryosong saad niya.

Malalim ang iniisip ko nang makalabas ako sa kwarto ni Manang Sedes. Hindi mapakali ang isip ko sa gagawing plano namin.

Paano ko nga ba gagawin ‘yon? Paano kung dahil do’n ay ikamatay ko pa?

Nabanggit ni Manang Sedes na nasa pool si Sir Grayson sa mga oras na ‘to. Alas otso na ng gabi paniguradong walang makakakita sa gagawin ko.

Sa pagkakatanda ko ay may lalim na seven feet ang pool. Nasa gitnang bahagi na lumalangoy si Sir Grayson at papalapit na siya sa pinakamalalim na parte ng pool.

Mabagal ang paglalakad ko habang bitbit ang towel. Kada hakbang ay rinig na rinig ko ang tambol sa aking puso. Habang papalapit ako ay siya ring paglakas ng tibok nito.

Nang makalapit ako ay muli kong tinapunan ng tingin ang lumalangoy pa ring lalaki. Inilapag ko sa sahig na semento ang towel kung saan maabot lamang niya kahit hindi siya umaahon doon.

Handa na akong gawin ang plano. Magpapanggap na nadulas lamang ako. Sinigurado kong walang guard na makakakita. Subalit, nang gagawin ko na ang aking plano at handa na sana ako ay naramdaman ko ang dalawang kamay sa aking likuran.

Itinulak ako. May tumulak sa akin!

“What the fuck!” isang mariing mura ang narinig ko bago ako lamunin ng tubig.

Malakas ang pwersa ng pagtulak sa akin at ang isang binti ko ay nasagi ang isang matigas na bagay. Sinubukan kong umahon ngunit nalulunod lamang ako sa ginagawa ko.

Hindi ito ang planong inaasahan kong mangyari. Sino iyong taong tumulak sa akin?

Bago pa man tuluyang mawalan ako ng hininga ay may mga kamay nang umalalay sa akin. Kagaya ng inaasahan ko ay iniligtas niya ako.

Nasilayan ko ang gwapong mukha ni Sir Grayson. Kahit madilim at kaunting liwanag lamang ang naririto ay umaangat pa rin ang gwapo nitong mukha.

Naramdaman ko ang paglutang ko sa ere at ang basang katawan ni Sir Grayson. Binuhat niya ako, nagtagumpay ako sa unang misyon ko!

Subalit nawalan ako ng malay. Nagpalamon ako sa kadiliman at nagising na lamang na nasa isang kwartong hindi pamilyar sa ‘kin.

Puting kisame ang unang bumungad sa akin. Napakalamig ng temperatura. Giniginaw ako.

“Marlita, mabuti at nagising ka na,” si Manang Sedes ang una kong nakita.

“Ano’ng nangyari, Manang? Bakit narito ako?” Nagtataka ako kung bakit nasa hospital bed ako. Ano ang nangyari?

“Hindi mo ba maalala, Marlita? Nadulas ka raw ayon kay Senyorito Grayson.” Nang marinig ko ang pangalan niya ay unti-unting bumalik ang mga kaganapang nangyari sa pool.

Lumalangoy si Sir Grayson at iyong sa akin ay nalunod ako dahil…may tumulak sa ‘kin! At iniligtas ako ni Sir Grayson.

Nakangiti ako nang maalala kung paano ako iniligtas at binuhat ni Sir Grayson.

“Iniligtas niya ako…” Mahinang sambit ko habang may multong ngiti pa rin sa aking labi.

Napapa-isip ako kung ano kaya ang ginawa ni Sir Grayson habang wala akong malay. Ginawa niya kaya iyong mouth to mouth? Hinalikan niya kaya ako?

Nakagat ko ang labi ko at saka ito hinawakan.

Napadako ang tingin ko sa pintuan nang bumukas iyon at iniluwa roon si Sir Grayson at may kasama itong lalaking bodyguard.

“Gising ka na pala,” si Sir Grayson. Lumapit ang dalawang lalaki sa akin.

Hindi ko maputol ang tingin kay Sir Grayson at sa labi nitong mapupula.

Talaga kayang nahalikan ko ‘yan?

“Marlita?” Mahinang siniko ako ni Manang Sedes kaya nabalik ako sa realidad. Huh? May sinasabi ba si Sir Grayson sa akin?

“This is Oliver, siya ang nakakita sa ‘yo no’ng nalulunod ka, at siya rin ang nagdala sa ‘yo rito.” Nagulat ako sa narinig mula kay Sir Grayson.

Ano? Tama ba ang narinig ko? Ano’ng pinagsasabi ni Sir Grayson na may ibang nagligtas sa ‘kin? Nabagok ba ang ulo niya sa pool at siya itong hindi makaalala ngayon?!

“Sasabihin ko pa lang dapat kay Marlita ang tungkol sa taong nagligtas sa kaniya,” sambit naman ni Manang Sedes na ikinalingon ko sa ginang.

Hindi nga si Sir Grayson ang tumulong sa akin? Paano nangyari ‘yon?!

“S-Siya ang nagligtas sa ‘kin?” Hindi ko maputol ang tingin ko sa lalaking nagngangalang Oliver. Magkasalubong ang dalawang kilay ko. Hindi makapaniwala sa nalaman.

“Siya nga, Marlita.”

“I am glad that you are okay now,” ang boses niya ay napakalalim kagaya ng kay Sir Grayson ngunit may halong pilyo sa klase ng ngiti niya, hindi gaya ng kay Grayson na seryoso at walang emosyon.

Gwapo siya at moreno ang balat, naka-suit na all black pa rin. Magkapareho sila ng tangkad ni Sir Grayson.

Naguguluhan ako sa nangyari. Sigurado ako sa nakita ko kagabi. Si Sir Grayson ang lalaking tumulong sa ‘kin at hindi itong Oliver na sinasabi nila.

“Pero sa pagkakatanda ko ay ikaw Sir… si Sir Grayson ang tumulong sa ‘kin sa pool…”

Nagsalubong ang makapal na kilay ni Sir Grayson.

“That wasn't me,” pagtanggi nito saka ito nag-iwas ng tingin. “Si Oliver ang naliligo sa pool kagabi kaya siya ang nagligtas sa ‘yo,” dagdag pa nito.

Napansin ko ang pagkakapareha nila ng tangkad at bulto ng katawan. Hindi kaya ay napagkamalan ko si Oliver na si Sir Grayson ito kagabi?

Hindi na ako sigurado sa sagot ko. Maaari nga dahil madalim sa bandang ‘yon at dagdag pa ang kaba ko.

“Manang, pwede ba kitang makausap saglit?” Gustong makausap ni Sir Grayson si Manang Sedes kaya na alarma ako dahil nagpa-iwan si Oliver.

Lumabas nang silid sina Manang Sedes at Sir Grayson kaya naiwan kaming dalawa ni Oliver sa loob.

Ilang segundo na tahimik ang paligid na tanging paghinga ko na lamang ang naririnig ko. Pekeng umubo pa ako na nagbabakasakaling magsasalita siya ngunit walang epekto.

Umubo akong muli bago nagsalita.

“P-Paano mo pala ako nakitang nalulunod?” tanong ko. Gusto kong makasigurado na siya nga ang taong nagligtas sa ‘kin.

Ang kaninang seryoso niyang titig ay nag-iba. Naging pilyo ito. Ngumisi siya na ikinapagtataka ko.

“Tss.” Nagulat ako sa narinig sa kaniya. Para saan ‘yon?!

Siguro siya talaga ‘yong tumulak sa ‘kin at na konsensya lang kaya tinulungan ako! At ang totoo ay hindi rin siya ang nagligtas sa ‘kin kagabi! Oo, tama. Marahil tama ako!

“Hoy! Ikaw siguro ‘yong tumulak sa ‘kin do’n sa pool, ‘no?!” Tinuro ko siya, naiinis ako sa mukha niya. Mukhang nagulat naman siya sa sinabi at reaksyon ko.

“What did you say?” May pa-english-english pa ang loko!

“Hoy! Magsabi ka ng totoo, alam kong ikaw ‘yon!” Lumapit siya sa akin. Seryoso ang mukha at magkasakubong ang makakapal na kilay.

“Hindi ako ‘yon.” Tumaas ang isang kilay ko.

Ngumiti muli ang pilyo nitong labi at saka lumapit sa akin ang gwapo niyang mukha upang bumulong.

“I saw you. I saved you so, don't do that shit again, Marlita.” Hindi ako makagalaw sa pwesto ko. Sa klase ng pagbigkas niya pa lang ng pangalan ko ay ang diin na, para bang sinadya niya talaga.

Palaisipan sa akin ang nangyari. Bakit siya ang nagligtas sa ‘kin? At sino ang tumulak sa akin sa pool kung hindi nga siya?