ตอนที่ 1 - 1/3

"คุณป้าคะ ถ้าคุณป้าใช้แชมพูที่หนึ่งรีวิวนะคะ หนึ่งรับรองได้เลยนะคะว่าลูกคุณป้าต้องไล่คุณป้าออกจากบ้านแน่ค่ะ"

"ว้าย ! ตายแล้ว"  นางรวีวรรณยกมือทาบอก ห่อปากด้วยความตกใจไร้เดียงสาแม้วัยจะเกือบหกสิบเข้าไปแล้วแต่ยังทำราวกับตัวเองเป็นสาวรุ่นพุดโธ่พุดถังไปตามคำพูดหญิงสาวรุ่นลูก "ทำไมอย่างนั้นล่ะจ้ะหนูหนึ่ง แชมพูอาไร้ ใช้แล้วลูกจะไล่ออกจากบ้าน เกิดมาป้าไม่เคยพบเคยเจอมาก่อน"

"แหม..ก็พอใช้แล้วผมคุณป้าจะดกดำเงางามจนดูเปลี่ยนไปเป็นคนล่ะคนเลยน่ะสิคะ หมอปราชกลับมาถึงบ้านนะคะ ก็ตกใจว่าแม่ไปไหน ทำไมมีพี่สาวคนนี้มาอยู่ที่บ้านแทน" 

หนึ่งนางพูดได้ฉะฉานทั้งยังกะพริบตาปริบ ๆ หยอกเย้าผู้สูงวัยซึ่งเป็นเจ้าของบ้านที่หญิงสาวกำลังยืนอยู่นี้ด้วย อาชีพหลักหนึ่งนางเป็นนักศึกษานิเทศศาสตร์ปี 4 ผลการเรียนอยู่ในระดับกลาง กลางน้ำน่ะ หมายถึงจะจมแหล่ไม่จมแหล่ รอดมาได้สี่ปีเพราะบนบานศาลพระภูมิหน้าบ้านกับสารพัดมูเตลูเทพเจ้าทุกศาสนา เงินที่ได้จากทำงานพิเศษหมดไปกับการจ้างรถไปแก้บนเสียเป็นส่วนใหญ่

หญิงสาวเป็นคนหน้าตาจิ้มลิ้ม ตาโต จมูกรูปหยดน้ำ ปากอิ่มพริ้มเพรา ผมดำขลับดัดปลายดิจิตอลตามแฟชั่น สวมชุดนักศึกษาตึงเปรี๊ยะเหมือนพริตตี้จะไปล่อเสี่ยให้เลี้ยงข้าวมื้อหรูโรงแรมห้าดาว ส่วนอาชีพรองเป็นพนักงานพาร์ทไทม์ร้านทำผมชื่อดังที่ห้างสรรพสินค้าใกล้บ้าน แล้วยังมีช่องยูทูปชื่อหนึ่งนางรีวิวทุกอย่างบนโลกยอดคนดูหลักหมื่นบ้างแสนบ้างเป็นบางคลิปเกี่ยวกับการ 'รีวิวเครื่องสำอาง' ที่มีสโลแกนว่า 'รีวิวทุกเครื่องสำอางที่จะทำให้คุณสวยและมีผัวรวยไปด้วยกัน'

ปกติคนในหมู่บ้าน โดยเฉพาะคนแก่มักจะเรียกตัวหนึ่งนางไปสระผมให้ที่บ้าน หนึ่งในลูกค้าขาประจำของหญิงสาวนั้นคือนางรวิวรรณ อดีตแม่ค้าขายบัวลอยผู้ชื่นชอบผีมือการสระผมอันนิ่มนวลของหนึ่งนางเป็นที่สุด

เพียงแต่การนัดหมายจองคิวระหว่างทั้งสองคนจำเป็นต้องทำแบบหลบ ๆ ซ่อน เหตุเพราะปราชญา ลูกชายของนางรวิวรรณกำชับเอาไว้ว่า

ห้าม ! จ้างเธอเด็ดขาด

เขาเป็นชายหนุ่มวัยสี่สิบสามปีที่ยังครองสถานะโสดด้วยวัน ๆ อาชีพหลักเป็นทันตแพทย์ ทำแต่งานขูดหินปูน ถอนฟัน อุดฟัน ใส่ฟันปลอม รักษาราก บลา บลา บลา และยังเป็นผู้บริหารสถาบันติวเตอร์สำหรับแพทย์และทันตแพทย์ชื่อดังอีก

รวย มะ หา ศาล ... ต้องลากเสียงอย่างนี้กันเลยทีเดียว ที่สำคัญยังโสด และสำคัญกว่านั้นคือ

เขาเกลียดเธอ ! นี่สำคัญที่สุด !!

เกลียดแบบไม่มีเหตุผล เกลียดแบบที่หนึ่งนางต้องเกาหัวแกรก ๆ เกลียดแบบวันนึงตื่นมาก็เกลียดกัน อะไรของเขาวะ ?? หนึ่งนางเคยสงสัยแบบนั้น

ดังนั้นมารดาของเขาจะต้องแอบ ๆ โทรหาเธอให้มาสระผมบ้างทำผมบ้างในช่วงที่ลูกชายไม่อยู่เท่านั้น ! 

"หนูหนึ่งนี่ก็" นางรวิวรรณฟาดปลายนิ้วบนแขนเรียวของหนึ่งนางเบา ๆ อีกข้างใช้ปิดปากแสดงอาการเขินอาย

หนึ่งนางอดขำไม่ได้ 

"พูดไป๊ ตาปราชน่ะเหรอจะจำแม่ไม่ได้เขารักแม่จะตายไป เออเนี่ย ! จะว่าไปกี่โมงแล้วเนี่ย" ผู้เป็นแม่สะดุ้งด้วยนึกขึ้นได้ว่าถึงแก่เวลาที่ลูกชายจะกลับบ้านแล้ว 

หนึ่งนางสะดุ้งโหยง อย่าบอกนะว่าเขา..จะกลับมาแล้ว หญิงสาวตะปบกระเป๋าผ้าที่ได้มาจากการแลกแต้มในห้างสรรพสินค้า ขาที่ทั้งขาวทั้งเรียวก้าวกว้างไปข้างหน้าเตรียมวิ่ง หากนางรวีวรรณไม่พึมพำก่อนว่า

"เอ้อ ! ลืมไปตาปราชบอกว่าวันนี้จะไปสังสรรค์กับเพื่อนนี่นา" มารดาปราชญานั่งลงตามเดิม

โล่งอกไปที ! หนึ่งนางถอนหายใจจนอากาศหมดพุง

ขืนเจ้าของชื่อปราชญาหรือหมอปราชเห็นว่าเธออยู่ที่นี่เขาคงได้ตะเพิดเธอด้วยด้ามไม้กวาดข้อหาขัดคำสั่งก้าวล่วงเข้ามาในบ้านของเขาแบบนี้

หนึ่งนางก็ไม่อยากมานักหรอก หากมารดาเขาไม่จ้างมาสระผมให้ แล้วนางรวิวรรณก็เงินถุงเงินถัง จ่ายค่าจ้างดี๊ดีเสียด้วย ค่าสระผมถึงบ้านก็สามร้อย บางทีก็ชอบให้ทำผมทรงนั้นทรงนี้ให้เธอก็จะได้เพิ่มอีก ไม่นับทิปและอาหารอร่อย ๆ ที่นางรวิวรรณให้คนรับใช้ตักใส่ถุงให้ด้วย 

คุ้มขนาดนี้ ! ต่อให้ต้องเข้าถ้ำเสือก็เอาล่ะ 

"เห็นบอกไว้ว่าคงกลับดึก อาจจะสักตีหนึ่งตีสองเลยล่ะ"

"ดีจังเลยนะคะคุณป้า" วันนี้เธอจะได้ไม่ต้องเสียวสันหลังวาบ ๆ

นางรวิวรรณไม่ได้สนใจ หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาถ่ายรูปทรงผมที่หนึ่งนางจัดส่งให้ไปอวดเพื่อนทางกรุ๊ปไลน์ คนแก่ไฉไลเซลฟี่อวดรูปบ้างอะไรบ้าง

"งั้นวันนี้หนูหนึ่งอยู่กินข้าวกับป้าก่อนนะจ๊ะ กินคนเดียวมันเหงา"

"จะดีเหรอคะคุณป้า"

"ดีสิจ๊ะ ! กินกับตาปราชน่ะ นึกว่าอยู่ในค่ายทหาร นี่ยังดีไม่ให้ป้าตบฉากแล้วท่องข้าวทุกจาน อาหารทุกอย่าง อย่ากินทิ้งขว้างไปด้วย"

ผู้เป็นมารดานินทาลูกชายจ้อย ๆ หนึ่งนางยิ้มแห้งลงไปอีก ถ้าเป็นแปลงดอกไม้ก็คงเป็นแปลงที่ขาดน้ำมาเสียหลายวัน หนึ่งนางเดินตามมารดาปราชญาไปที่โต๊ะอาหาร พอเห็นอาหารก็ตาโต ทั้งขาหมู หอยเชลล์อบ ไก่ทอดสมุนไพร บลาบลาบลา สมกับเป็นบ้านหมอปราชผู้ร่ำรวย อยากเก็บใส่กล่องล็อกไปแช่แข็งไว้อุ่นกินจริง พับผ่าสิ ! ที่ลังเลใจจึงเปลี่ยนเป็นนั่งลงบนเก้าอี้แทน รีบ ๆ กินรีบ ๆ ไปก็พอได้อยู่หรอก จะขัดผู้ใหญ่ก็เสียมารยาท

"กิน ๆ ดีกว่า จะได้กลับก่อนตาปราชจะมา เดี๋ยวโวยวายตีโพยตีพายน่าปวดหัว นี่ป้าไปบนพระตรีหน้าเซ็นทรัลไว้นะจ้ะว่าให้ตาปราชรีบ ๆ มีเมียไปสักที ไม่รู้ถึงคิวป้าหรือยังนะ"

สิ่งศักดิ์สิทธิ์สมัยนี้คิวยาวจริง 

"แต่หน้าเซ็นทรัลเวิลด์ไม่ใช่พระตรีนี่คะคุณป้า" พระศิวะต่างหาก

"เอ้า !" มารดาหมอปราชหน้าเหวอ "จริงเหรอออ หนูหนึ่งแกงป้าหรือเปล่า" นางรวิวรรณหลับตาทำใจอยู่แป๊บนึงก่อนจะยอมรับความจริงที่เกิดขึ้น ครู่ต่อมาจึงเปิดเปลือกตาขึ้น เปรย ๆ ออกไปเหมือนปลอบใจตัวเองว่า "ป้าว่าเขาคงคุยกันได้อยู่หรอกมั้ง เทพเจ้าท่านน่าจะแบ่งงานกันง่ายกว่าเรานะ แบบตั้งจิตระลึกถึงปุ๊บคุยกันได้ปั๊บเลย ที่สำคัญนะถึงตาปราชจะเอาแต่ใจ ขี้โวยวาย ขี้โมโห พูดไม่เข้าหูคน เอาความคิดตัวเองเป็นใหญ่ ชอบบังคับแล้วก็ขี้หลงขี้ลืมไปบ้าง แต่เรื่องอื่นก็ดีอยู่น๊า"

หนึ่งนางหัวเราะแหะเดียว  มากกว่านี้จะดูไม่งาม บางทีก็แยกไม่ออกว่านี่แม่หรือศัตรู บรรยายสรรพคุณเสียไม่มีชิ้นดี

แต่สรรพคุณของหมอปราชน่ะเธอรู้ดีไม่แพ้ใครเหมือนกัน ที่แม่เขาบรรยายมาถูกเป๊ะ ! เธอแถมไม่มีเหตุผล เย่อหยิ่ง หน้าดุ เพิ่มให้อีกสามข้อ จะเพิ่มอีกก็ได้แหละแต่เห็นแก่ว่าตอนเด็ก ๆ เขาเคยติวหนังสือให้เลยไม่อยากทับถมไปด้วย 

แต่ใคร้ ! ใครจะไปเชื่อว่าตอนเด็ก ๆ หนึ่งนางจะแอบหลงรักทันตแพทย์หนุ่ม เอ้อ ! หนุ่มใหญ่แล้วกัน 

หนึ่งนางน่ะเคยหลงรักเขาขนาดหมายมั่นปั้นมือจะเอามาเป็นสามีให้ได้เชียวล่ะ

.........................................................