Kabanata 1

Nang buksan ni Yamila ang pinto ng kanilang silid ay binati siya agad ng kadiliman. Hindi pa pala nakabukas ang mga ilaw. Kung hindi pa dahil sa kaunting liwanag ng buwan na tumatagos galing sa bahagyang nakabukas na bintana ay wala talaga siyang makikita.

Ngunit unti-unti rin na nasanay ang kaniyang paningin sa dilim. Kaya natanaw niya ang pigura ng lalaki na nakaupo sa isang accent chair na nasa malapit sa bintana. Nasisinagan ng naghihikahos na liwanag ang kalahati ng mukha nito.

Kahit sa dilim ay agad niyang nakilala ang lalaki.

"Magnus." Bulong niya sa pangalan nito.

Bumilis ang tibok ng kaniyang puso, hindi makapaniwala na umuwi ang kaniyang asawa. Hindi niya akalain na uuwi ito ngayon, dahil madalas, hindi umuuwi si Magnus sa bahay nila. Sa condo ito naglalagi o kaya sa lumang bahay ng Uncle Dencio nito.

Humakbang siya palapit, hinihingal dahil sa pag-alpas ng kaniyang puso.

A reflection of light hit her eyes. Itinaas nito ang baso na may lamang alak kaya ang liwanag galing sa buwan ay gumawa ng nakakasilaw na repleksyon na tumama sa kaniyang mukha at mga mata. Napatigil siya sa paglalakad.

"Where have you been?" Malamig nitong tanong.

Ipinikit niya saglit ang mga mata. Nang malawa ang liwanag ay saka pa lamang siya nagmulat. Nang bigla ay nasa harap na niya si Magnus. Hinaklit nito ang kaniyang braso at marahas siyang hinila ng lalaki.

"M-magnus." Utal niyang tawag sa pangalan nito, nagulat ng husto.

Nagtagis lamang ang bagang ng lalaki.

"Huwag mong sabihin na galing ka na naman kay Lola at nagrereklamo ka naman sa kaniya?" Mariin nitong tanong.

Naaamoy niya ang alak sa hininga nito. At sa tantya niya, marami na ang nainom ni Magnus. Mukhang lasing na ito.

"M-magnus, nasasaktan ako." Mahina niyang daing.

Hinawakan niya ang kamay nito na nasa kaniyang braso at mahigpit na nakahawak sa kaniya. Gusto niyang baklasin iyon, ngunit nanghihina siya dahil mas lalo lamang na humihigpit ang hawak nito.

"Magnus..."

"I've been waiting here for an hour now, Yamila. Kanina pa kita hinihintay. This is what you want right? So, I'll give it to you. Kaya sana pagkatapos nito, hindi na ako makakarinig ng kahit na anong reklamo galing sa’yo."

Pagkatapos nitong magsalita ay agad nitong hinawakan ang kaniyang magkabilang pisngi at nilamukos ng halik ang kaniyang mga labi. Napasinghap siya sa gulat. Nanlaki ang kaniyang mga mata. Hindi niya maintindihan kung bakit ginagawa ito sa kaniya ni Magnus.

Mariin at walang pag-iingat ang halik nito. Gusto niyang umiwas, ngunit nanghihina siya lalo sa higpit ng hawak nito sa kaniyang mukha. Ang halik nito'y marahas at walang ingat dahilan para subukan niyang itulak ang dibdib nito palayo dahil nasasaktan na siya.

"F*CK!" Galit na sigaw ni Magnus nang sa wakas ay nakalayo siya kahit paano.

"Why are you pretending that you don't want it? Hanggang kailan ka magkukunwari na isa kang inosente at mabuting tao, Yamila?!"

Umalingawngaw ang boses nito sa loob ng kanilang silid.

Kung gaano kadilim ang silid ay ganoon din kadilim ang ekspresyon ng mukha ng kaniyang asawa. Nagliliyab ang mga mata nito sa galit at gumagalaw ang panga, senyales na nahihirapan itong kontrolin ang nararamdaman.

Ngunit bakit ganito na lamang ang galit nito sa kaniya?

"Why... why are you doing this to me?" Kakasambit pa lamang ng kaniyang mga salita nang biglang siyang hatakin muli ni Magnus.

Marahas at walang pag-aatubili. Hinatak siya nito hanggang sa loob ng kanilang banyo, sinubukan niya muling lumaban ngunit itinulak siya nito sa malamig na marmol ng lababo.

Napa-igik siya. Sumakit ang kaniyang bewang sa lakas ng pagkakabangga.

“Magnus, w-what are you doing?” halos pabulong ngunit nanginginig na tanong niya, mas lalong naguguluhan.

“Can’t you guess?” malamig na tugon nito.

Ang maninipis na labi’y nag-ukit ng isang ngiting nakakatakot na halos walang kaluluwa.

Isa-isang pinigtas ng mga daliri ang mga butones ng suot na long sleeve. Ang mga iyon ay nalaglag sa sahig at nag-iwan ng malamlam na tunog.

Kay dilim ng mga mata ni Magnus puno ng poot. Matagal na niya itong kilala, ngunit ngayon niya lamang nasaksihang ganito kabangis ang asawa, parang halimaw na hindi mapigil. Gusto niyang umatras, ngunit wala nang espasyo.

Nang maalis nito ang damit ay saka siya muling hinawakan sa braso ng mahigpit. Napadaing siyang muli.

“Magnus, bitawan mo ko!” pagsusumamo niya.

Ngunit kaysa na maaawa ay mas lalong nag-alab ang galit sa mga mata nito.

“What? You start pretending again in front of me?” Mariin nitong sagot.

“Pretend?”

Parang umalingawngaw ang salitang iyon sa tenga ni Yamila. Tatlong taon. Tatlong taong pinilit niyang maging mabuting asawa. Tatlong taong ibinigay niya ang lahat ng kaya niya. At sa mga mata ng lalaking pinakamahalaga sa kaniya, lahat pala ay pawang pagkukunwari lamang.

“Ang sipag mong magreklamo kay Lola.” Malamig at puno ng panunuya ang boses nito.

“Kaya pagbibigyan kita. After tonight, you will learn to shut up.” Dugtong pa ni Magnus.

Marahas siya nitong hinila at muling hinalikan. Ipinirmi siya nito at kahit na umiiwas siya'y patuloy siyang nahuhuli ng lalaki.

Hindi na alam ni Yamila kung ano ang naging kasalanan niya. Ngunit bawat salitang lumalabas sa labi nito, bawat marahas na kilos, bawat pagpigil, ay parang patalim na walang habas na humihiwa sa kaniyang puso.

Pilit siyang nagpumiglas. Ngunit sa sandaling iyon ay parang isa siyang munting ibon sa harap ng isang mabangis na Agila. Wala siyang kalaban-laban.

At sa kabila ng lahat, isang mapait na ngiti ang gumuhit sa kaniyang labi. Unti-unti siyang tumigil sa pakikipaglaban.

Naramdaman ni Magnus ang pagsuko niya. Saglit itong natigilan sa paghalik sa kaniyang leeg. Parang nalantang pananim ang babae.

Lumayo si Magnus para tingnan si Yamila. At sa hindi inaasahan, nang magtama ang kanilang tingin, ang lungkot at sakit sa mga mata ni Yamila ay parang palasong tumama sa bahagi ni Magnus na pilit niyang pinapatay–ang pusong ayaw na ayaw niyang padapuan ng damdamin.

Saglit na nangunot ang noo ni Nash, waring nilalabanan ang sariling kahinaan.

Ngunit sa pagbalik ng mga alaala ng lahat ng kanyang hinanakit kay Yamila ay muling sumiklab muli ang galit na kaniyang kinikimkim.