LOGINShare
#12 การพบกันของพี่เเละน้อง
Last Updated:
2025-06-18 12:33:31กลางผืนป่าลึกหลังเมืองคอร์เซียร์
คืนมืดดำแต่แผ่วเบา แสงจันทร์สาดผ่านยอดไม้สะท้อนละอองหมอกสีเงิน ชายชราหลังค่อมก้าวนำอย่างมั่นคงบนทางลูกรังลัดเลาะขึ้นเนินเตี้ย > “พวกเจ้า…อดทนอีกหน่อย อีกไม่ไกล” เสียงเขาเหมือนลมแผ่วผ่านใบไม้ ราวกับเขาไม่ได้พูดกับพวกเธอ…แต่พูดกับต้นไม้ นีร่าอดรู้สึกแปลกประหลาดไม่ได้ หัวใจเต้นช้าลงแต่เต็มไปด้วยคำถาม ไอล่ากุมมือเธอไว้แน่น ไม่พูดอะไร แต่สายตานั้นวาววับด้วยความสงสัยไม่ต่างกัน ในที่สุด ทางเดินก็จบลงตรงหน้าผาเล็ก ๆ ซึ่งเบื้องล่างคือทะเลสาบซ่อนเร้นกลางหุบผา รอบล้อมด้วยต้นสนสูงเสียดฟ้า แสงจันทร์ตกกระทบผิวน้ำเป็นประกายเงินระยิบระยับ > “นั่นหรือ…ทะเลสาบ…” เสียงไอล่าพึมพำเบา ๆ ข้างหูนีร่า แล้วทันใดนั้น—เสียงน้ำกระเพื่อม เงาร่างบางพุ่งขึ้นจากผิวน้ำ ก่อนร่างของหญิงสาวผมยาวสลวย หางเงือกสีน้ำเงินอมเขียวจะเเหวกว่ายผ่านแสงจันทร์ ตามมาด้วยอีกสอง…สาม…สี่ตน พวกเธองดงามราวภาพฝัน ลำตัวมนุษย์แต่หางเป็นเกล็ดสีน้ำทะเลระยับแสง ดวงตาทุกคู่ทอประกายลึกลับ เจือความเศร้าและความภูมิใจ > “ท่านคือเงือก…” นีร่าเอ่ยเสียงพร่า ชายชรายิ้ม เขาชี้ไปยังชายฝั่งที่ซ่อนอยู่ด้านข้าง กระท่อมไม้หลังเล็กประดับเปลือกหอยแขวนเรียงราย ล้อมรอบด้วยไฟกระพริบจากแมลงเรืองแสง บ่งบอกถึงการมีชีวิตชีวาของชุมชนลับ > “หมู่บ้านเงือกยังไม่สูญสิ้น…ยังมีที่ให้เจ้าหลบภัย” สองสาวเดินตามเข้าไปในหมู่บ้านนั้น ทุกย่างก้าวเปรียบดั่งความฝัน หญิงสาวเงือกบางตนอยู่ริมฝั่ง ซักผ้าด้วยเปลือกหอย บางตนร้องเพลงเสียงหวานคล้ายบทสวดโบราณ เด็กเงือกน้อยเล่นน้ำพล่าน เรียกเสียงหัวเราะก้องหุบเขา > “ข้าไม่คิดเลยว่าจะได้พบพวกเดียวกับข้าอีกครั้ง…” นีร่าพึมพำเบา ๆ น้ำตาคลอเบ้า ชายชราหันมาหาเธอ > “ที่นี่…มีเพียงผู้ที่ยังเชื่อในหัวใจของทะเลเท่านั้น ที่จะหาทางมาถึงได้” นีร่าก้มหน้า มองเงาตัวเองในทะเลสาบเบื้องหน้า เงาที่ครั้งหนึ่งเคยหลงใหลในโลกมนุษย์ แต่วันนี้…เธอคือหญิงสาวผู้แบกรอยแผลใจ และยังคงตามหาความหมายของชีวิต ใต้เงาไม้ใหญ่ริมทะเลสาบลับกลางผืนป่า เสียงคลื่นกระทบโขดหินดังแผ่วเบา กลิ่นหญ้าชื้นผสมน้ำเค็มลอยเข้าจมูก สรรพสิ่งดูสงบ…ยกเว้นหัวใจของนีร่า เธอยืนแนบต้นไม้ใหญ่ มองเหล่านางเงือกแหวกว่ายอย่างอิสระในผืนน้ำเร้นลับกลางป่า แสงแดดส่องลอดใบไม้สะท้อนประกายหางสีรุ้งวูบวาบดั่งฝัน “ข้าคิดไม่ถึงเลย…ว่ายังจะมีสถานที่เช่นนี้อยู่บนผืนแผ่นดิน” ไอล่ากระซิบข้างหูเธอ ดวงตาเต็มไปด้วยความตื่นตา ก่อนที่นีร่าจะเอ่ยคำตอบ เสียงหัวเราะใสกังวานก็ดังขึ้นจากกลางทะเลสาบ “ฮิ ๆ อย่าตามข้ามาสิ เจ้าแหวกน้ำไม่ทันข้าแน่!” นีร่าเงยหน้าขึ้นมองทันที และหัวใจของเธอก็แทบหยุดเต้น... หญิงสาวผมสีทองอ่อน หางเงือกสีฟ้าอ่อนประกายเงิน แหวกว่ายพลิ้วไหวอยู่กลางกลุ่ม ตรงหน้านางนั้น…ไม่มีทางที่นีร่าจะลืมได้ “มาริเบล…” เสียงเธอแผ่วราวกับสายลม นีร่าเริ่มก้าวเดินตรงไปยังขอบทะเลสาบอย่างลืมตัว หยดน้ำตาคลอเบ้าตาโดยไม่รู้ตัว “มาริเบล!!” เธอตะโกนเสียงดัง ร่างกายสั่นสะท้าน หญิงสาวกลางน้ำหยุดชะงัก หันขวับมาทันที “...ใครเรียกชื่อข้า...?” แววตาสีฟ้าสดใสหันมาเจอกับดวงตาคู่นั้น—ตาคู่นั้นที่ครั้งหนึ่งเคยกล่อมเธอให้หลับในอ้อมอกพี่สาว มาริเบลเบิกตากว้างทันที ริมฝีปากอ้าค้าง “...พี่…นีร่า?” ทั้งสองคนจ้องกันเหมือนเวลาหยุดนิ่ง ก่อนมาริเบลจะรีบว่ายน้ำพรวดเข้ามาหาทันที นีร่าทิ้งตัวลงนั่งที่ขอบน้ำในขณะที่น้องสาวโผเข้ากอดแขนเธอไว้แน่น น้ำตาของทั้งสองไหลรวมกับผืนน้ำที่กระเพื่อม “เจ้าตายไปแล้ว ข้าคิดว่า…ข้าไม่มีพี่สาวอีกต่อไปแล้ว…” มาริเบลสะอื้น “ไม่…เจ้าไม่เคยสูญเสียข้าเลย ข้าต่างหากที่คิดว่าเสียเจ้าไปแล้ว” นีร่ากอดมาริเบลแน่น “…แต่เจ้ายังอยู่ เจ้ารอดมาได้” ไอล่ายืนเงียบมองภาพตรงหน้า ดวงตาเธอก็เริ่มชื้นขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว เหล่าเงือกสาวอีกหลายคนค่อย ๆ ว่ายเข้ามาใกล้ บางตนยิ้ม บางตนกุมมือกันเงียบ ๆ เพราะรู้ดีว่า...ในโลกของผู้ถูกพราก ความกลับมานั้นคือปาฏิหาริย์แท้จริง ในเช้าวันนั้น—กลางทะเลสาบลับในผืนป่าสองพี่น้อง…ได้กลับมาพบกันอีกครั้ง และนี่…อาจเป็นจุดเริ่มต้นของการต่อลมหายใจให้ชนเผ่าเงือกที่หลงเหลือ ท้องทะเลยามค่ำคืนคลุ้งกลิ่นคาวเลือด เสียงกรีดร้องของเหล่าเงือกดังแข่งกับเสียงหัวเราะเหี้ยมเกรียมของมนุษย์ที่เหยียบผืนน้ำด้วยเรือรบ นีร่าในวัยเพียงสิบเจ็ดปี กำลังดึงมาริเบลน้องสาววัยเพียงสิบขวบว่ายหนีออกจากแนวปะการังที่กลายเป็นสมรภูมิ “อย่าปล่อยมือข้า…เข้าใจไหม เจ้าอย่า…” ปัง!! เสียงปืนใต้ทะเลดังขึ้นพร้อมแรงสั่นสะเทือน เศษหินและคลื่นกระเพื่อม “พี่นีร่า!!!” มือเล็ก ๆ ของมาริเบลหลุดออกจากนีร่าท่ามกลางความวุ่นวาย นีร่าหันกลับว่ายสุดแรง ทว่าทันใดนั้น… แขนของมาริเบลถูกตาข่ายเหล็กเกี่ยวดึงขึ้นสู่ผิวน้ำ พร้อมเสียงหัวเราะกร้าวจากบนเรือโจรสลัด “อีกตัวแล้ว! เอาไว้สกัดน้ำตาให้เป็นไข่มุก! อย่าให้มันตายก่อน!” “ไม่นะ!!! มาริเบล!!!” นีร่าแหวกน้ำขึ้นตามไป ร่างเธอพุ่งทะลุผิวน้ำอย่างบ้าคลั่ง แต่ทันใดนั้น ขวดระเบิดใต้น้ำก็ถูกขว้างลงมาใกล้จุดที่เธอโผล่ขึ้น ตูม!!! ร่างนีร่ากระเด็นกลับลงน้ำ สติเลือนรางจากแรงระเบิด ...ภาพสุดท้ายที่เธอเห็น คือดวงตาน้องสาวเบิกกว้าง เต็มไปด้วยน้ำตาและความกลัว ก่อนจะถูกลากหายไปบนเรือ ตั้งแต่คืนนั้นเป็นต้นมา… นีร่าเชื่อว่า มาริเบลตายไปแล้ว แต่โชคชะตาไม่โหดร้ายพอจะพรากลมหายใจเธอไปทันที... หลังถูกจับขึ้นเรือ เธอถูกขังในกรงไม้ เสียงหัวเราะและความชิงชังของเหล่ามนุษย์ พวกนั้นบังคับให้เธอร้องไห้—หวังหลั่งไข่มุก เมื่อเธอไม่ร้อง…ก็มีแส้ มีความเย้ยหยัน มีการกรีดหาง กรีดใจเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ แต่ด้วยจิตใจแข็งแกร่งของเผ่าเงือก มาริเบลไม่ยอมให้หยาดน้ำตาใดไหลเพราะคนพวกนั้น เธออดทน—จนเรือแล่นเข้าใกล้แนวพายุเกิดอับปาง และมาริเบลก็ใช้จังหวะนั้น หลบหนี เธอลอยคอท่ามกลางซากเรือ 2 วันเต็ม จนกระทั่งถูกเงือกสาวกลุ่มหนึ่งที่ยังหลบซ่อนจากโลกมนุษย์พบเข้า และนำเธอกลับสู่หมู่บ้านเงือกที่เร้นลับ นับแต่นั้น มาริเบลเติบโตท่ามกลางเงือกผู้รอดชีวิต ถูกฝึกให้ระวังโลกมนุษย์ และกลายเป็นหนึ่งในเงือกที่เก่งกาจที่สุดของหมู่บ้าน ...แต่ในใจเธอ ไม่เคยลืมใบหน้าของพี่สาวที่พยายามปกป้องเธอสุดชีวิต และก็ไม่เคยลืม…เสียงหัวเราะเยาะเย้ยของมนุษย์ที่พรากเธอจากครอบครัว
Latest chapter
SiRen เงือกสาว ผจญภัย #62 กำเนิดราชินีองค์ใหม่
อุโมงค์หินใต้ดินคดเคี้ยวและแคบจนแทบต้องคลาน รอยสลักเวทมนตร์เรืองแสงสีน้ำเงินริบหรี่เป็นระยะ แสงจากเปลวไฟพกพาทำให้เงาทั้งสามยาวยืดบนผนังเหมือนปีศาจในตำนานคาเอลหอบเบาๆ ขณะคลานตามหลังดราน “อย่าเข้าใจผิดนะ ข้าไม่กลัวที่มืด...แค่ไม่ค่อยถูกกับที่ที่ มีอะไรดุกว่าข้าอยู่ข้างหน้า เท่านั้นเอง”“เงียบหน่อย” ดรานสบถเบาๆ “เสียงสะท้อนมันดังไกลมากที่นี่”“โอเค โอเค ข้าจะเงียบ…หลังจากบอกว่าเข่าข้าไปบี้หอยที่พื้นนี่เข้าแล้วแน่ๆ มันแหลมเหมือนมีความแค้น!”นีร่าอดหัวเราะไม่ได้ “นี่ถ้าติดเกราะเหมือนเงือกที่เมืองใต้น้ำ คงรอดหอยได้ล่ะมั้ง”คาเอลยักคิ้วให้ทั้งคู่ แม้ในความมืด “พวกนั้นเกล็ดหนา ฉันแค่...บางกว่า นุ่มกว่า เรียกได้ว่าเป็นเงือกฉบับขนมปังปิ้ง”ดรานหลุดขำจมูก “เงือกขนมปังปิ้งเนี่ยนะ”“ใช่ และขนมปังปิ้งจะพาคุณรอดจากความตายได้ทันใดนั้น แผ่นหินใต้เท้าพังครืดลง! ทั้งสามร่วงลงไปในโพรงเบื้องล่าง ก่อนจะกระแทกพื้นน้ำตื้นเสียงดัง ซ่า!นีร่าดีดตัวลุกขึ้นก่อน มือลูบน้ำออกจากตา “ทุกคนปลอดภัยไหม!?”“ขาอยู่ แขนอยู่” ดรานคราง“ข้าเจอน้ำ...แล้วก็หอยอีก” คาเอลพูดพลางดีดเปลือกหอยออกจากคอเสื้อ “เอาจริงนะ—ข้าเริ่มคิด
SiRen เงือกสาว ผจญภัย #61ห้องขังเเห่งคำตัดสิน
ทางเดินหินแคบเริ่มกว้างออกเป็นโถงใต้ดินสูง เสาแกะสลักเป็นรูปคล้ายสัตว์ทะเลยักษ์เรียงรายอยู่สองข้าง เสียงหยดน้ำสะท้อนก้องคล้ายเสียงหัวใจเต้นช้าๆ ลึกลงไปในพื้นดินคาเอลเดินช้าๆ พิงไหล่นีร่า บางครั้งเขาสะดุดเพราะบาดแผลที่ยังไม่หาย ดรานเดินนำ ถือคบไฟไว้ในมือแต่แล้ว...พรึ่บ!เปลวไฟดับลงกะทันหัน เหลือเพียงความมืดสนิทและลมเย็นเฉียบพัดผ่านเสียงฝีเท้าเบาๆ ดังขึ้นจากรอบทิศ ก่อนที่แสงจากโคมเวทมนตร์สีน้ำเงินจะลอยขึ้นเป็นวงรอบตัวพวกเขา ส่องให้เห็นร่าง บุรุษและสตรีในผ้าคลุมสีเทาอมน้ำเงิน หน้ากากเรียบไร้อารมณ์ ตรงกลางหน้าผากมีเครื่องหมายสลักเป็นเกล็ดปลากลับหัว“หยุดอยู่ตรงนั้น” เสียงหนึ่งกล่าว—ราบเรียบแต่น่าเกรงขามดรานชักดาบ แต่มือแข็งค้างกลางอากาศ ราวกับถูกตรึงไว้ด้วยเวทบางอย่าง นีร่าก้าวไปขวางหน้า“เรามาเพื่อตามหาความจริง ไม่ได้หมายจะทำลายอะไรทั้งนั้น!”ชายผู้สวมหน้ากากยกมือขึ้น—และพื้นใต้เท้าก็เปิดวูบ---ห้องขังใต้โถงพิพากษาแสงเพลิงเย็นสีฟ้าจุดขึ้นตามซอกหิน พวกเขาถูกขังในห้องหินทรงกลม มีประตูเหล็กสูงกว่าเกือบสามเมตร คาถาป้องกันซับซ้อนจนดรานไม่กล้าแตะต้องคาเอลนั่งซบผนัง ดวงตาหลับลงครู่หนึ่ง
SiRen เงือกสาว ผจญภัย #60 มนุษย์ที่ถูกเปลี่ยนสภาพ
หมู่บ้านริมผา – เวลาสองยามเพลิงจากแนวคบไฟถูกจุดขึ้นรอบหมู่บ้าน เสียงเปลวไฟแตกพรึ่บพรับแข่งกับเสียงคลื่นที่เริ่มโหมกระหน่ำ พื้นดินสั่นเล็กๆ จนเด็กเล็กบางคนเริ่มร้องไห้ไอล่าคาดแหลงไว้ข้างเอว เดินตรวจแนวป้องกันกับอีธาน ก่อนหยุดตรงจุดที่น้ำทะเลเริ่มซึมเข้ามา“ครีบพวกมันเร็วขึ้นเรื่อยๆ...” ไอล่าพึมพำเสียงหวีดเบาๆ ดังแทรกอากาศ ราวเสียงไวโอลินขูดสายอย่างไม่ประสาน เสียงนั้นมาจากเรือดำที่ลอยเข้ามาใกล้จนเห็นได้ชัด — ไม่มีคนขับ ไม่มีเสียงฝีพาย แต่ค่อยๆ เคลื่อนเข้าหาฝั่งเหมือนถูกดูดเข้ามาทันใดนั้น เสียงคล้ายแตรเป่า — แต่ทุ้มต่ำและสะท้อนก้องเหมือนเปลือกหอยยักษ์ — ดังขึ้นจากทะเล“พวกมันเริ่มพิธีแล้ว!” อีธานร้อง “ถ้าเราไม่ขัดจังหวะตอนนี้ มันจะเปิดประตูขึ้นมาจริงๆ!”“ประตูที่พวกเงือกเผ่าเก่าเคยผนึกไว้?” ไอล่าขมวดคิ้วอีธานไม่ตอบ แต่วิ่งไปหยิบคันศรประดิษฐ์พิเศษจากศาลาไม้ที่เก็บอาวุธกลางหมู่บ้าน หัวลูกศรทำจากหินสีฟ้า...เป็นของที่นีร่าเคยทิ้งไว้เขาหันไปหาไอล่า “ถ้านีร่ายังอยู่ เธอคงรู้ว่าจะทำยังไง...แต่ตอนนี้เราต้องลองเสี่ยง”ไอล่าหยิบคันธนูขึ้นมา “งั้นยิงไปที่เรือนั่นเลย?”อีธานพยักหน้าฟิ้ว!ลูกศ
SiRen เงือกสาว ผจญภัย #59 เเผนที่
เปลวไฟจากคบไฟกระพริบสั่นไหวตามแรงลมทะเล ชาวบ้านกำลังช่วยกันกางแผงไม้เสริมแนวป้องกันรอบหมู่บ้าน หลายคนขุดดินทำคูน้ำหรือผูกตาข่ายลวดไว้กับทุ่นลอยตามแนวชายป่าไอล่าใช้มีดเล็กฝนปลายไม้แหลมอยู่ตรงลานหน้าบ้านอีธาน เสียงขูดเบาๆ ฟังแล้วเหมือนเสียงลมหอบ“ข้างศาลนั่น มีอะไรไหม?” เธอถามขณะตัดไม้โดยไม่มองหน้าเขาอีธานเงียบไปพักหนึ่ง ก่อนจะตอบ “มีเศษเปลือกหอย...แบบที่ไม่ควรอยู่บนฝั่ง และก็มีสิ่งนี้”เขายื่นชิ้นไม้แตกหักที่มีลวดลายแกะสลักคล้ายเกล็ดปลามนุษย์ บางส่วนถูกเผาจนดำ ไอล่ารับมาแล้วขมวดคิ้ว“นี่เป็นสัญลักษณ์ของเทพแห่งสมดุล” เธอพึมพำ “แต่กลับหัว”“เหมือนมีใครเจตนาให้คำอวยพรกลับกลายเป็นคำสาป” อีธานว่าเงียบไปชั่วครู่ก่อนที่เสียงฝีเท้าเบาๆ จะดังขึ้นจากแนวพุ่มไม้เด็กชายตัวเล็กๆ วิ่งเข้ามาหอบหายใจ หน้าเปื้อนฝุ่นดิน“อีธาน! ข้า...ข้าฝันแปลกๆ”อีธานลุกขึ้นทันที “ฝันอะไร ไค?”เด็กชายชื่อไคส่ายหน้าแล้วพูดเสียงสั่น “มีหญิงคนหนึ่ง...ผมยาวถึงเอว ตัวสีน้ำเงินเหมือนเงาในน้ำ เธอร้องเพลงเรียกข้า บอกให้...บอกให้กลับไปที่ทะเล”ไอล่ากับอีธานสบตากันโดยไม่พูด เด็กชายยังพูดไม่หยุด“ข้าตื่นขึ้นมาเจอน้ำเปียกที่ปลา
SiRen เงือกสาว ผจญภัย #58 ผู้คนจากเมือง
เสียงฝีเท้าดังสวบสาบของไอล่าหยุดลงหน้าประตูไม้ผุบ้านหลังหนึ่งที่ปลายหมู่บ้าน ท่ามกลางแสงยามเย็นสีทองอ่อน เธอยืนมองแผ่นไม้ที่เคยมีตราครอบครัวตรึงอยู่ แต่ตอนนี้เหลือแค่รอยไหม้ดำสนิทเป็นรูปนิ้วมือทั้งห้า“ที่นี่มันเคย...?” ไอล่าถามเสียงเบาอีธานพยักหน้า “บ้านของฉันเอง ถูกเผาเมื่อห้าปีก่อน ตอนที่พวกโจรสลัดบุกมาปล้นครั้งใหญ่”ไอล่าหยุดหายใจไปครู่หนึ่ง แล้วก้มหน้าลงช้าๆ “ขอโทษที่ถาม...”“ไม่เป็นไร ฉันชินแล้ว” เขายิ้มบางๆอย่างฝืน ก่อนหันกลับเดินไปยังลานกลางหมู่บ้านชาวบ้านเริ่มออกมารวมตัวกันหลังเสียงระฆังเตือนภัยเงียบสงบลง เด็กๆ วิ่งเล่นกันตามซอกทางแคบที่ปูด้วยหินเรียงตัวไม่เสมอ ผู้ใหญ่ต่างจับกลุ่มกระซิบกระซาบถึงข่าวลือเรื่องเรือโจรสลัดที่มีครีบปลาแหลมยื่นออกจากใต้ท้องเรือ“พวกมันไม่ใช่มนุษย์แล้ว...” ชาวประมงแก่คนหนึ่งกระซิบ “ฉันเห็นเองกับตา! มันว่ายอยู่ใต้น้ำ แล้วขึ้นมายืนบนเรือเหมือนผีทะเล!”“บ้าแล้ว แกเมาเหล้าต่างหาก!” ชาวบ้านอีกคนแย้ง แต่ก็ไม่มีใครหัวเราะตาม ทุกคนสีหน้าหนักเครียด ไม่เหมือนครั้งก่อนจู่ๆ เสียงเคร้งคร้างของโลหะก็ดังขึ้นที่ชายป่าด้านนอกหมู่บ้าน แล้วมีใครบางคนเดินโผล่ออกมาจา
SiRen เงือกสาว ผจญภัย #57 พ่อค้าหาบเร่
กลางคืนในหมู่บ้านชาวประมงที่พักชั่วคราวของพวกอีธาน ทะเลเบื้องหน้าเงียบสงัด ลมพัดโชยกลิ่นเค็มของเกลือ อีธานนั่งอยู่นิ่ง ๆ ริมฝั่ง จุดไฟไว้ข้างตัว เสียงเปลวไม้แตกดังเบา ๆ เคล้ากับเสียงคลื่นซัดฝั่งที่เป็นจังหวะสม่ำเสมอ“ยังไม่หลับเหรอ?” ไอล่าเดินเข้ามาช้า ๆ ชุดของเธอเปียกน้ำเล็กน้อย ดูเหมือนเพิ่งล้างตัวจากทะเลอีธานหันไปมองแล้วผงกหัวให้ เขาเคลื่อนตัวออกเล็กน้อยเป็นเชิงชวนให้นั่งด้วยกัน “นอนไม่หลับเหมือนกันเหรอ?”“ก็ใช่…” ไอล่าพูดเสียงเบา เธอนั่งลงข้าง ๆ ห่างจากเขานิดหน่อย “วันนี้ทั้งวันมันเงียบแปลก ๆ เหมือนพายุจะมา...แต่พอเงยหน้ามองท้องฟ้า กลับไม่มีเมฆเลย”“พายุที่เราไม่เห็น… มันน่ากลัวกว่าที่เราคิดนะ” อีธานพูดช้า ๆ ดวงตาสะท้อนเปลวไฟ เขาดูนิ่งมากกว่าปกติ“พูดเหมือนนักปรัชญาเลย” ไอล่าหัวเราะนิด ๆ พลางกอดเข่าตัวเอง “นายเคยมีคนรักไหม?”คำถามนั้นทำเอาอีธานชะงักไปครู่หนึ่ง เขาไม่ตอบในทันที ไอล่าเห็นเขาเงียบไปก็ก้มหน้าหลบสายตา รีบพูดกลบเก้อ “เอ่อ ขอโทษนะ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะล้วงอะไรส่วนตัว”“มี…” เขาตอบเบา ๆ แต่ออกมาในโทนเสียงที่อบอุ่นอย่างประหลาด “เธอชื่อ…นีร่า”ไอล่าเงียบไปชั่วครู่ หัวใจเธอรู้ส
You may also like
พลาดรักร้ายนายวิศวะ
Kim Nayeol25.3K viewsคุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ
หลิวหลีเสวียเสวี่ย484.6K viewsประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว
เหวินเหยียนหน่วนหยู่194.0K viewsสลับวิวาห์ลุ้น คุณประธานขาโหด
กิตติรวิชญ์68.4K viewsพยศรักคุณหมอแสนร้าย
InTheStars443 viewsรอยกัดอันตรายคุณแวมไพร์ที่รัก
นิ่งเฟยหรง137 viewsดอกบัวในเพลิงมาร
สุรารักษ์170 viewsAmore โซ่รักซ่อนสายใย
ปลายฟ้า/ไรท์เกว321 views
