เข้าสู่ระบบแชร์
#27 การเผชิญหน้า
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-06-20 17:53:05อีธานนอนไม่หลับ เขาเดินออกมายังระเบียงวัง
พบกับนักบวชชรานั่งจุดตะเกียงอยู่คนเดียว “ท่านมาจากดาร์กวาเรนใช่หรือไม่?” นักบวชถาม “ใช่” อีธานตอบ “ทำไม?” นักบวชหันมามองเขา ตาเขาขุ่นเหมือนคนที่เห็นอะไรมานาน “พวกเจ้าไม่ควรมีชีวิตรอดออกมา” “และหากเมืองมันปล่อยพวกเจ้ามา... แปลว่า มันเลือกแล้วว่าใครจะนำบางสิ่งติดมาด้วย” อีธานขมวดคิ้ว “หมายถึงอะไร?” นักบวชไม่ตอบ แต่เขายื่นเศษผ้าผืนหนึ่งมาให้ “ถ้าเธอเริ่มมีแผล... อย่าให้เลือดของเธอตกบนพื้นหินเมืองนี้เด็ดขาด” เช้ามืดวันถัดมา ฟ้าขาวหม่น เหมือนไม่ได้ผ่านคืนที่แท้จริง นีร่าไม่ได้นอน เธอนั่งอยู่บนระเบียงหินสูง มองออกไปที่ทะเลเบื้องล่าง นิ้วมือซ่อนไว้ใต้แขนเสื้อ ผิวเริ่มลอกออกเป็นลายริ้วบาง แผ่นเนื้อบาง ๆ คล้ายเกล็ด ค่อย ๆ ปรากฏบนข้อนิ้วทีละชั้น เสียงฝีเท้าเบา ๆ ดังขึ้นจากด้านหลัง “ข้านึกว่าเจ้าจะไม่กลับมาอีกแล้ว” อีธาน นีร่าไม่หันไปมอง “ข้าเองก็เคยคิดแบบนั้น” อีธานเดินมานั่งข้างเธอเงียบ ๆ ลมทะเลปะทะใบหน้า เขาเหลือบมองเธอ ก่อนถามตรง “เมื่อคืน... เจ้าชายพูดอะไรกับเจ้า?” นีร่ายังคงมองทะเล “เขาบอกว่า ข้ากำลังเปลี่ยน” อีธานนิ่งไปชั่วอึดใจ “เปลี่ยนเป็นอะไร?” “ไม่รู้...” เธอกระซิบ “แต่ข้ารู้สึกเหมือนร่างข้ากำลังจะไม่ใช่ของข้าแล้ว” เธอหันมามองเขาในที่สุด ดวงตาสีเทาน้ำทะเลหม่นลง “อีธาน ถ้าสักวัน... ข้าไม่เหมือนเดิม เจ้าจะยัง...อยู่ไหม?” อีธานไม่ตอบทันที เขายกมือจับมือเธอไว้แน่น “เจ้าคือเจ้า... ไม่ว่าจะอยู่ในร่างไหน” เสียงประตูหินเปิดดังเบา ๆ ไอล่าเดินเข้ามาในชุดผ้าลินินเรียบง่าย สีหน้าของเธอดูเคร่งขรึมกว่าปกติ “พวกเราถูกเชิญให้เข้าเฝ้าอีกครั้ง” “อีกครั้ง?” อีธานถาม “ใช่” มาริเบลเดินตามมาในชุดเกราะเบา “แต่ครั้งนี้...ไม่ใช่งานเลี้ยง” “แล้วคืออะไร?” นีร่าถาม “การสอบถาม... หรือไม่ก็การเลือกข้าง” ไอล่าพูดเรียบ --- ห้องรับรองชั้นใน ครั้งนี้ เจ้าชายเฟอเรสรออยู่ก่อนแล้ว เขานั่งอยู่กลางห้องบนบัลลังก์หิน รอบตัวมีทหารเงียบ ๆ ยืนประจำมุมห้อง และมีข้าราชบริพารที่ดูไม่สบตาใครเลย เฟอเรสยิ้มบาง “เจ้าคงได้พักผ่อนแล้ว?” ไม่มีใครตอบ เขาเอียงศีรษะเล็กน้อย “อย่ากลัว ข้าไม่ใช่ศัตรู... ยังไม่ใช่” อีธานขยับตัว “ท่านต้องการอะไร?” เฟอเรสไม่ตอบตรง ๆ เขาลุกขึ้น เดินช้า ๆ มาหยุดตรงหน้ากลุ่มนักเดินทาง “เมืองของข้า กำลังปิดพรมแดนกับทะเล” “แต่สิ่งที่มากับพวกเจ้าอาจเป็นกุญแจไขออกไป” มาริเบลพูดเสียงแข็ง “เราไม่มีอะไรจะให้” เจ้าชายยิ้มบาง “แต่พวกเจ้ามีเงือกอยู่ในกลุ่ม... และเลือดของเงือกนั้นมีพลังที่ไม่ควรถูกละเลย” นีร่าขยับถอยเล็กน้อยโดยไม่รู้ตัว ไอล่าก้าวมาขวางทันที “ถ้าท่านแตะต้องเธอ ข้าจะเป็นคนแรกที่ฟันคอท่าน” ทหารสองคนขยับดาบ แต่เฟอเรสยกมือห้าม “ข้าไม่ได้จะขังเธอ” เขาพูดเสียงเบา “ข้าอยากให้เธอเลือก” เขาหันไปมองนีร่าโดยตรง “เลือกระหว่างทะเล... ที่จะเอาเธอกลับ หรือแผ่นดิน... ที่จะเปลี่ยนเธอเป็นสิ่งใหม่ สิ่งที่แม้แต่เงือกก็ไม่เข้าใจ” หลังจากถูกปล่อยกลับห้องพัก อารมณ์ของทุกคนตึงเครียด “เราต้องออกจากเมืองนี้ให้เร็วที่สุด” ไอล่ากระซิบ “ทางไหน?” อีธานถาม “นี่ไม่ใช่หมู่บ้านริมฝั่ง มันคือวังของมนุษย์ที่ควบคุมทุกทางออก” “เราต้องใช้เส้นทางเก่าใต้พระราชวัง” มาริเบลพูดเสียงเบา “ข้าเคยได้ยินเรื่องนี้... มีอุโมงค์ที่เชื่อมไปยังท่าเรือใต้ดิน นีร่ากุมแขนตัวเองแน่น แผลเล็ก ๆ เริ่มซึมสีเงินบางอย่างออกมาอีกครั้ง “ข้าไม่แน่ใจว่าจะเดินไหว... ถ้ามันเริ่มเร็วขึ้น” เธอกระซิบ อีธานหันมาจับไหล่เธอ “เราจะพาเจ้าออกไป ไม่ว่าเจ้าจะกลายเป็นอะไร” นีร่าหลุบตา “นั่นแหละที่ข้ากลัว... ว่าหากข้ากลายเป็นสิ่งที่ควรจะอยู่ใต้ทะเล แล้วข้าไม่อยากกลับไป ข้าจะกลายเป็นอะไร... กันแน่” คืนนั้น พวกเขาตัดสินใจเตรียมหนี ไอล่ากับมาริเบลนำทางไปยังห้องโถงด้านหลังของวัง ห้องที่ถูกลืม — เคยเป็นห้องพิธีเก่าแก่ มีบันไดหินทอดลงไปใต้ดิน เป็นทางเชื่อมสู่เส้นทางหลบหนีสมัยสงคราม “เส้นทางนี้ไม่มีใครใช้มานานหลายสิบปี” ไอล่าพูดขณะดึงแผ่นหินเปิดช่องทางลับ นีร่าก้าวตามช้า ๆ ร่างกายเธอเริ่มอ่อนแรง ทุกครั้งที่ฝ่าเท้าสัมผัสพื้นหิน ผิวหนังจะแห้งมากขึ้น บางจุดเริ่มลอกออกจนเห็นเนื้อข้างในวาวคล้ายเปลือกไข่มุก “ไหวไหม?” อีธานถาม เธอพยักหน้า แต่ยังหลบสายตาเขา พวกเขาเริ่มเดินลึกลงไปในความมืด อากาศเย็นและชื้นลงเรื่อย ๆ ติ๋ง ติ๋ง.. เสียงหยดน้ำจากเพดานดังอยู่ตลอด กระทั่งนีร่าพลั้งเท้า ล้มเข่ากระแทกพื้นหิน “อ๊า...” เธอเผลอร้องออกมาเบา ๆ “นีร่า!” อีธานรีบประคอง ไอล่าก้มลงดู เห็นเลือดของนีร่า... ไม่ใช่สีแดง มันเป็นของเหลวใสอมเงิน หยดลงบนพื้นหินโบราณ แล้วทันใดนั้น... พื้นหินตรงจุดที่เลือดหยดลง เปล่งแสงสีฟ้าจาง ๆ ออกมา เส้นลายประหลาดเริ่มสว่างไล่ไปตามพื้น เหมือนรอยสลักที่ซ่อนอยู่มานานกำลัง “ตื่นขึ้น” “...เกิดอะไรขึ้น?” มาริเบลถามเสียงเคร่งเครียด ไอล่าก้มมองลายเส้นพวกนั้น มันไหลเชื่อมกันเป็นวงบางอย่าง “นี่ไม่ใช่แค่ทางหนี...” เธอกระซิบ ” อีธานจ้องวงแสงใต้ฝ่าเท้าพวกเขา “เลือดของนีร่า ?” นีร่าหน้าซีด เธอพยายามลุกขึ้น “ข้าไม่รู้ว่ามันคืออะไร... ข้าไม่เคยรู้ว่าตัวข้ามีสิ่งแบบนี้” ทันใดนั้น — ผนังอีกฝั่งของอุโมงค์ เลื่อนออกเองอย่างช้า ๆ เสียงหินเสียดสีดังสะท้อน เบื้องหลังคือห้องกว้าง ภายในมี เสาหินสูงสามต้น กลางห้อง มีแท่นศิลาที่มี ตราสัญลักษณ์เงือกและมังกรไขว้กัน มาริเบลมองภาพตรงหน้า “นี่ไม่ใช่ห้องหลบหนี... นี่คือวิหาร” ไอล่ากระซิบ “และนีร่า... อาจเป็นกุญแจของมัน”
บทล่าสุด
SiRen เงือกสาว ผจญภัย #33 ผู้คุมกฏเเห่งทะเล
เสียงดาบชนดาบ ปะทะกับคำสาปและพลังโบราณท้องฟ้าถูกฉีกเป็นสองขั้วแสงและเงาผสานกันในสมรภูมิครั้งนี้“สงครามแห่งสองโลก…เพิ่งเริ่มต้นเท่านั้น”หลังจากการต่อสู้ที่ดุเดือดจนพระอาทิตย์ลับขอบฟ้าอีธานกับนีร่าและมาริเบล รวมถึงไอล่า ได้หลบซ่อนตัวอยู่ในถ้ำเล็ก ๆ ริมผาเสียงคลื่นกระทบโขดหินเป็นจังหวะช้า ๆ คล้ายกล่อมให้ใจเย็นลงนีร่านั่งลงบนโขดหินขรุขระ มือยังสั่นจากพลังที่ไหลเวียนในตัวผิวเกล็ดเงินยังส่องแสงริบหรี่ในความมืด“ข้าไม่เคยรู้ว่าพลังนี้จะรุนแรงขนาดนี้...” เธอพูดเสียงเบา“ทุกครั้งที่ใช้...มันเหมือนข้ากำลังสูญเสียตัวเองไปทีละน้อย”อีธานนั่งลงข้าง ๆ“ข้าเข้าใจดี...แต่เจ้าไม่ได้อยู่คนเดียว”เขาวางมือทาบลงบนมือของนีร่า“ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เราจะผ่านมันไปด้วยกัน”มาริเบลเงียบไปชั่วครู่ ก่อนจะพูด“พี่สาว...เรากลัวนะ กลัวว่าเจ้าอาจเปลี่ยนไปจนเราจำไม่ได้”นีร่าหันไปมองน้องสาวด้วยสายตาอบอุ่น“ข้าเองก็กลัว...กลัวว่าจะกลายเป็นสิ่งที่ข้ากลัวที่สุด”ไอล่ายืนเงียบ ๆ ข้างหลัง ก่อนพูดขึ้น“แต่ข้ารู้ว่า...พลังที่เจ้าได้รับ ไม่ใช่คำสาปอย่างเดียว มันคือโอกาส”“โอกาสอะไร?” อีธานถามด้วยความสงสัย“โอกาสที่จ
SiRen เงือกสาว ผจญภัย #32 ผู้ที่ตื่นจากการหลับไหล
ขณะเดียวกัน แบร์กตันยืนอยู่หน้าชายฝั่งเขาโยนหินก้อนหนึ่งลงทะเล ไม่กี่วินาทีต่อมา ฟองน้ำจำนวนมากผุดขึ้นและสายลมเย็นผิดธรรมชาติก็พัดมา เขาหัวเราะแผ่วเบา“ข้าไม่ต้องการทองคำอีกแล้ว”“ข้าอยากเป็น...สิ่งที่ไม่มีวันตาย ใต้ท้องทะเล…” คืนแรม...ลมเย็นจนทะลุผิวกระดูกบนฝั่ง ม่านหมอกบาง ๆ คลุมผืนทรายราวผ้าขาวคลุมศพอีธานสะดุ้งตื่นเสียงอะไรบางอย่างดังจากริมหาดแอ่ด...เสียงโซ่ครูดพื้นหินเสียงหายใจลึกเหมือนจากปอดของสัตว์ที่ไม่เคยหายใจบนบกเขาคว้าดาบทันที“นีร่า?”ไม่มีเสียงตอบเขาวิ่งออกมานอกถ้ำและภาพตรงหน้าทำให้หัวใจเขาชะงักกลางหมอกหนามีเงาร่าง 3–4 ตน สูงโปร่ง ผิวซีดเหมือนเปลือกหอยพวกมันเดินช้า ๆ บนทรายเสียงก้าวแต่ละก้าวลากเหมือนขาไม่มีพละกำลังแต่ในดวงตา — ไม่มีแววชีวิตใด ๆพวกมัน...ไม่ใช่เงือกธรรมดา เงือกพวกนี้มีรอยเย็บตามข้อมือเหมือนถูกฝังและเย็บปิดปากกว้างกว่าปกติ และเต็มไปด้วยฟันแหลมที่ไม่ควรอยู่ในร่างเงือกอีธานก้าวถอยหลังอย่างเงียบเชียบ แล้วทันใดนั้น — พวกมันหันขวับมาทางเขา“เราต้องหนี!” เขาตะโกนวิ่งกลับเข้าถ้ำไอล่า กับมาริเบลลุกขึ้นคว้าอาวุธ“เกิดอะไรขึ้น?”“พวกมัน...ขึ้
SiRen เงือกสาว ผจญภัย #31 เงาสะท้อนของสายเลือด
ภายในคือห้องกลวงขนาดใหญ่มีแคปซูลแก้วโบราณเจ็ดใบเรียงอยู่กลางห้องภายใน…คือร่างของเงือกอีกเจ็ดตน — ที่อยู่ในสภาพกึ่งหลับ กึ่งตื่นร่างพวกมันไม่เน่า ไม่ชรามีร่องรอยการดัดแปลงร่างกายคล้ายกับนีร่า แต่รุนแรงกว่าหลายเท่าเสียงในหัวเธอดังขึ้นอีกครั้ง“เลือดของเจ้า…คือสิ่งสุดท้ายที่ขาดไป”“พวกเรา...จะตื่นอีกครั้ง”นีร่าก้าวถอยหัวใจเธอเต้นแรงคำถามคือ…เธอควรจะ “ปลุก” พวกนี้จริง ๆ หรือไม่?เสียงก้องในหัวของเธอเบาลง จนเหลือเพียงคำเดียว “...เลือก...”เสียงจากใต้ทะเลเงียบลงนีร่าค่อย ๆ ว่ายออกจากห้องโบราณที่ฝังอยู่ใต้ผืนน้ำหัวใจยังเต้นแรง…แต่ครั้งนี้เป็นเพราะความหวั่นไหว ไม่ใช่ความกลัวในหัวเธอมีคำถามเต็มไปหมด"พวกเขาคือเผ่าพันธุ์ของข้า...หรือคือฝันร้ายของข้า?""ข้าควรปลุกพวกเขาไหม...หรือปล่อยให้สิ่งเหล่านั้นตายไปตามกาลเวลา?"เธอไม่ได้ให้คำตอบเธอเลือกที่จะ "ปิดประตู" นั้น…ชั่วคราวเมื่อกลับขึ้นฝั่งอีธานรีบวิ่งเข้ามาหาเธอทันที“เจ้าโอเคไหม!?”นีร่าพยักหน้าเบา ๆ แต่แววตาเธอยังว่างเปล่าเล็กน้อยเหมือนคนที่กลับมาจากการเห็นบางสิ่ง…ที่ไม่ควรมีอยู่ในโลกนี้เธอไม่พูดถึงห้องนั้นไม่พูดถึงเงือกเจ็ดตน
SiRen เงือกสาว ผจญภัย #30 เสียงเรียกจากใต้ทะเล
เสียงดังจากข้างใน มาริเบลวิ่งออกมา พร้อมไอล่า“อย่าเข้าใกล้นาง” ไอล่ากัดฟันแต่ช้าไปแบร์กตันสะบัดมือทหารกลุ่มหนึ่งโผล่จากป่า กระชับปืนหอกทะเลในมือเขาไม่ได้มาคนเดียว... เขาวางแผนไว้ตั้งแต่ต้น ในกระท่อมนีร่าสะดุ้งตื่น ดวงตาเธอยังแดงเรืองนิด ๆเธอรู้...พลังของเธอเรียกใครบางคนมาเสียงของแบร์กตันดังลอดเข้ามา “นีร่า — ออกมาเถอะ ข้าไม่ใช่ศัตรูของเจ้า ข้าแค่ต้องการให้เจ้าช่วย...แบ่งเลือดของเจ้าให้ข้าสักหยด”“แค่นั้นจริง ๆ ข้าสาบาน”นีร่าลุกขึ้นช้า ๆเธอรู้ดี...เขาโกหกสายตาแบบนั้น แววโลภแบบนั้น — ไม่มีใครหยุดเพียงแค่ “หยดเดียว”นีร่าเดินออกมาเธอยืนต่อหน้ากัปตันแบร์กตันดวงตาเธอยังคงมีลายสีเงินอ่อน แผ่นผิวบนแขนยังเผยเกล็ดบาง ๆ“เจ้ากลัวตายงั้นหรือ?” เธอถามเบา ๆแบร์กตันหัวเราะ“ไม่ใช่กลัว...แค่เบื่อการรอคอยอย่างไม่มีจุดจบ”เธอเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนพูดเรียบ ๆ“ข้าไม่ให้เลือดข้าแก่คนที่เห็นชีวิตเป็นสิ่งแลกเปลี่ยน”“ข้าเกิดมาเพื่อหยุด...ไม่ใช่ส่งต่อมัน”แบร์กตันขมวดคิ้ว“งั้นข้าจะเอาเลือดเจ้าด้วยตัวข้าเอง”เขาดึงมีดออกจากข้อมือ — และทหารทั้งหมดกรูก้าวหน้าอีธานร้อง “นีร่า อย่า!”แต่สายไ
SiRen เงือกสาว ผจญภัย #29 การเป็นอมตะ
กลับสู่ปัจจุบันนีร่าผงะออกจากแท่นหิน ดวงตาเธอเปลี่ยนกลับเป็นปกติ แต่น้ำตาไหลอาบแก้ม“ไม่...ข้าไม่อยากเป็นแบบนั้น” เธอกระซิบ “ข้าไม่อยากฆ่าใคร...ไม่อยากกลายเป็นสัตว์ร้าย”อีธานประคองเธอแน่น “เจ้าคือเจ้าคนเดิม นีร่า...เราเลือกทางเดินของตัวเองได้”ชายชราเพียงเงียบ ก่อนเดินไปยังผนังด้านหลัง เขาดึงแผ่นศิลาออก เผยให้เห็น ตราประทับสุดท้าย — รูปเกล็ดเงือกสีเงินไขว้กับเลือดสีแดง“เลือดเจ้าคือประตูสุดท้ายที่จะเปิดพลังของ ‘อาทรามา’”“แต่หากเจ้าปิดมันด้วยตนเอง — เจ้าจะสูญเสียพลังทั้งหมด... กลายเป็นเพียงมนุษย์ธรรมดา”นีร่าก้มหน้าสั่น “ข้าต้องเลือกระหว่าง ‘เป็นตัวข้า’ หรือ ‘เป็นสิ่งที่ไม่อาจควบคุมได้’...”มาริเบลเดินเข้ามาจับมือพี่สาว“ไม่ว่าพี่จะเลือกอะไร ข้าก็จะอยู่กับพี่...จนกว่าจะถึงที่สุด”เสียงจากเบื้องบนเริ่มดังขึ้นอีกครั้งแสงไฟจากตะเกียงและเสียงรองเท้าเหล็กกระทบพื้นหินสะท้อนเข้ามาในอุโมงค์กองทหารของเจ้าชายเฟอเรส...อีธานหันมามองทุกคนเสียงฝีเท้าเริ่มใกล้เข้ามาทหารของเจ้าชายเฟอเรสกำลังเข้าประชิดอุโมงค์ใต้พระราชวัง พวกอีธานไม่มีเวลาอีกแล้วนีร่ายืนหน้าตรงต่อหน้าตราประทับสุดท้ายเธ
SiRen เงือกสาว ผจญภัย #28 อาทรามาผู้ตื่นขึ้นจากการหลับไหล
บรรยากาศในวิหารใต้ดินเงียบงันจนได้ยินเสียงลมหายใจของทุกคนชัดเจนแสงจากลวดลายโบราณบนพื้นค่อย ๆ จางลง ทิ้งไว้เพียงแสงสีน้ำเงินสลัวจากแท่นศิลาเบื้องหน้านีร่ายืนเซเล็กน้อย เธอรู้สึกเหมือนร่างกายเบาหวิว แต่ขณะเดียวกันกลับร้อนรุ่มภายในอีธานพยายามประคองเธอ “เจ้าไหวไหม?”“เหมือนข้า...ได้ยินเสียง...” นีร่ากระซิบ ดวงตาของเธอกำลังเปลี่ยนเป็นสีฟ้าเรืองแสงจาง ๆ โดยที่เธอไม่รู้ตัวมาริเบลเบิกตากว้าง “ตาของเจ้า...นีร่า...เหมือนตาของแม่เราในคืนสุดท้าย...”ทันใดนั้นเอง เสียงบางอย่างดังขึ้นจากมุมมืดของวิหารเสียงฝีเท้าเก่าแก่... และเงาหนึ่งปรากฏออกจากหลังเสาหินชายชราผิวซีดในผ้าคลุมสีดำเดินออกมาช้า ๆ ดวงตาเขาขุ่นมัวคล้ายคนมองทะลุอดีตมาหลายร้อยปี“ในที่สุด... นางก็ตื่นขึ้นมาอีกครั้ง”ทุกคนชะงัก“เจ้าคือใคร?” ไอล่าถาม มือแตะดาบอย่างระวังชายชราไม่ตอบคำถามตรง เขาจ้องนีร่าแน่นิ่งก่อนพูดเสียงแผ่ว “เงือกแห่งคำสาป...เงือกที่ถูกสร้างขึ้นจากเลือดของราชาและคราบเกลือพันปี”นีร่าถอยหลังไปก้าวหนึ่ง หัวใจเธอเต้นแรงจนรู้สึกชาไปทั้งร่าง“ข้า...ไม่เข้าใจ” เธอพูดเบา ๆชายชราก้าวเข้าใกล้แท่นศิลาเขาวางมือลงบนตราสัญลั
บางทีคุณอาจจะชอบ
CLOSE FRIEND เพื่อนเล่นไม่เล่นเพื่อน
ACHICHI42.3K viewsบทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน
เซียงปู้อี๋77.9K viewsพันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก
กวักทรัพย์เข้ากรุสมบัติ52.2K viewsพ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว
เฉียนเสี่ยวซี108.8K viewsเงารักแห่งจันทรา: สักวันข้าจะกลับมารักท่าน
เจียหลุนซิง329 viewsรักของเราคือรสช็อกโกแลต (วัยรุ่นวัยฝันยุค 90)
เฟยเทียน / เงาจันทราสีหมึก / กัญญ์ญาภัค205 viewsHelp me please!! ช่วยด้วยครับ แฟนผมหื่น (END)
Kiiro89 viewsหลงกลรักคาสโนว่า
Re-match I รีแมทช์5.0K views
