เข้าสู่ระบบแชร์
#28 อาทรามาผู้ตื่นขึ้นจากการหลับไหล
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-06-21 10:41:34บรรยากาศในวิหารใต้ดินเงียบงันจนได้ยินเสียงลมหายใจของทุกคนชัดเจน
แสงจากลวดลายโบราณบนพื้นค่อย ๆ จางลง ทิ้งไว้เพียงแสงสีน้ำเงินสลัวจากแท่นศิลาเบื้องหน้า นีร่ายืนเซเล็กน้อย เธอรู้สึกเหมือนร่างกายเบาหวิว แต่ขณะเดียวกันกลับร้อนรุ่มภายใน อีธานพยายามประคองเธอ “เจ้าไหวไหม?” “เหมือนข้า...ได้ยินเสียง...” นีร่ากระซิบ ดวงตาของเธอกำลังเปลี่ยนเป็นสีฟ้าเรืองแสงจาง ๆ โดยที่เธอไม่รู้ตัว มาริเบลเบิกตากว้าง “ตาของเจ้า...นีร่า...เหมือนตาของแม่เราในคืนสุดท้าย...” ทันใดนั้นเอง เสียงบางอย่างดังขึ้นจากมุมมืดของวิหาร เสียงฝีเท้าเก่าแก่... และเงาหนึ่งปรากฏออกจากหลังเสาหิน ชายชราผิวซีดในผ้าคลุมสีดำเดินออกมาช้า ๆ ดวงตาเขาขุ่นมัวคล้ายคนมองทะลุอดีตมาหลายร้อยปี “ในที่สุด... นางก็ตื่นขึ้นมาอีกครั้ง” ทุกคนชะงัก “เจ้าคือใคร?” ไอล่าถาม มือแตะดาบอย่างระวัง ชายชราไม่ตอบคำถามตรง เขาจ้องนีร่าแน่นิ่ง ก่อนพูดเสียงแผ่ว “เงือกแห่งคำสาป...เงือกที่ถูกสร้างขึ้นจากเลือดของราชาและคราบเกลือพันปี” นีร่าถอยหลังไปก้าวหนึ่ง หัวใจเธอเต้นแรงจนรู้สึกชาไปทั้งร่าง “ข้า...ไม่เข้าใจ” เธอพูดเบา ๆ ชายชราก้าวเข้าใกล้แท่นศิลา เขาวางมือลงบนตราสัญลักษณ์เงือกและมังกรไขว้กัน “ที่นี่คือวิหารผนึกสายเลือดเงือกกินคน...และนางคือสายเลือดสุดท้ายของมัน” ทุกคนเงียบสนิท “เมื่อพันปีก่อน เผ่าเงือกแตกออกเป็นสองสาย” ชายชราเริ่มเล่า “สายหนึ่งสาบานจะอยู่ร่วมกับทะเล ปกป้องธรรมชาติ และอีกสาย...เลือกเส้นทางของพลัง พวกเขาเริ่มทดลองกับเลือดมนุษย์ มังกร และวิญญาณของท้องทะเล” “เงือกสายเลือดนั้น...กินทุกอย่างที่หายใจได้ ไม่เลือกเพศวัยหรือเผ่าพันธุ์” นีร่าหน้าซีด เธอกุมอกแน่น “ข้าไม่ใช่สิ่งแบบนั้น...ข้าไม่เคยฆ่าใคร...” ชายชราไม่ตอบทันที เขาเพียงมองลึกเข้าไปในตาเธอ และพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเย็น “ยัง” ภายในห้องโถง วิญญาณของอดีตเริ่มเคลื่อนไหว ลวดลายบนกำแพงเผยแสงเรือง ๆ แสดงภาพเคลื่อนไหวของอดีต—ภาพเงือกสาวที่แปลงร่างท่ามกลางมนุษย์ แล้วฆ่าพวกเขาอย่างโหดเหี้ยม เงือกตนนั้น...หน้าตาเหมือนนีร่าราวกับเป็นเงาสะท้อน อีธานชะงัก “ไม่จริง...นี่อาจเป็นกับดักของเมืองนี้...” แต่นีร่าทรุดลงกับพื้น เสียงในหัวเธอดังขึ้น—เสียงกระซิบที่แผ่วแต่ชัดเจน "เจ้าคือผู้สืบทอด...ผู้ตื่นขึ้นมาเมื่อผนึกอ่อนแรง..." "เลือดของเจ้า...คือประตูของมหาสงครามระหว่างทะเลและพื้นดิน" “หยุดมันได้ไหม?” มาริเบลถามอย่างสิ้นหวัง ชายชราส่ายหน้า “นางต้องเลือกระหว่าง ‘ผนึกตัวเองไว้ชั่วนิรันดร์’ หรือ ‘ปล่อยให้สายเลือดนั้นกลืนกิน’...” เสียงจากด้านบนเริ่มดังขึ้น — ทหารจากวังอาจเริ่มรู้ตัวว่ามีบางอย่างเกิดขึ้น ไอล่าจับแขนนีร่าแน่น “เราจะไม่ให้ใครพรากเจ้าไป ไม่ว่าคำทำนายจะว่าไง” นีร่าหอบหายใจ มือของเธอเริ่มเปล่งแสงจาง ๆ “แล้วถ้าข้า...ไม่อยากถูกผนึก? ถ้าข้าอยากรู้ว่าตัวข้าเป็นใครจริง ๆ?” ชายชรานิ่ง “งั้น...จงตามข้ามา” เขาเอ่ยในที่สุด “ยังมีห้องสุดท้าย — ห้องบันทึกสายเลือด ที่จะเปิดได้ด้วยเลือดเจ้าคนเดียว” หินผนังเบื้องหน้าค่อย ๆ เลื่อนเปิด เผยให้เห็นทางเดินแคบ ๆ ที่ทอดลึกลงไปอีก อากาศในนั้นหนักหน่วงและเย็นเยียบ ราวกับถูกกักขังไม่ให้สัมผัสแสงมาหลายร้อยปี ชายชรานำหน้าไปโดยไม่พูดอะไร กลุ่มของอีธานเดินตามอย่างระวัง โดยเฉพาะนีร่า ที่ยิ่งลึกเข้าไป เธอก็ยิ่งรู้สึกบางอย่างในร่างกาย “ขานรับ” กับสถานที่นี้ ในที่สุด พวกเขาก็ถึงห้องกลมขนาดใหญ่ ที่กลางห้องมีแท่นหินรูปวงกลม กำแพงโดยรอบสลักภาพและตัวอักษรโบราณสีซีด ชายชราเดินไปยืนตรงกลางแท่นหิน เขาหันกลับมาหานีร่า “วางมือเจ้าบนแท่น... แล้วเจ้าจะเห็นอดีต” นีร่าชะงัก อีธานเดินมาประชิด “เจ้ามั่นใจหรือไม่?” “ข้าต้องรู้” เธอกระซิบ ก่อนวางมือบนหินเย็นเฉียบ ทันใดนั้น โลกทั้งใบของนีร่าก็เปลี่ยนไป กัปตันแบร์กตันจ้องสัญลักษณ์บนแผนที่เก่าที่เขาได้จากเรน “มันตื่นแล้ว...” เขาพึมพำ พร้อมรอยยิ้มแสยะ “และเมื่อมันกลายเป็นตัวของมันเต็มที่...เลือดของมันจะเป็นของข้า” ภาพอดีตกางออก นีร่ากำลังยืนอยู่ในทะเลที่เคยสดใส สมัยที่เงือกยังครองมหาสมุทร "เมื่อพันปีก่อน... เผ่าเงือกมีสามสาย" ภาพของเงือกสามตระกูลลอยเหนือท้องทะเล สายหนึ่งเปล่งแสงสีฟ้า บริสุทธิ์และปกป้อง สายที่สองเรืองแสงเขียว สื่อถึงการอยู่ร่วมกับธรรมชาติ แต่สายที่สาม... เป็นเงือกสีดำเทา ดวงตาแดงฉาน แหวกว่ายท่ามกลางความมืด "พวกเขาคือเงือกสาย ‘อาทรามา’ ผู้ถูกย้อมด้วยเลือดมังกรและมนุษย์ เพื่อให้เหนือกว่าเงือกใด ๆ" ภาพของเงือกสาวคนหนึ่งโดดเด่นที่สุด เธอมีผิวซีด เงือกเกล็ดสีเงินนวล แต่เมื่อสู้ ดวงตาจะกลายเป็นสีดำสนิท เธอฆ่ามนุษย์ด้วยเสียงร้อง แทะเนื้อศัตรูเพื่อชุบชีวิตตนเอง "นางไม่เพียงกินเลือด แต่ดูดกลืนความทรงจำ ความรู้ และพลังของผู้ถูกกลืน" ภาพของเงือกกินคนผู้นั้นเริ่มคล้ายกับ “นีร่า” ทีละน้อย จนกระทั่งนีร่าเริ่มร้องออกมา “ไม่... ข้าไม่ใช่นาง!” เสียงในหัวเธอยังคงพูด "แต่เจ้าคือเลือดของนาง... เจ้าคือผู้สืบทอดที่รอดจากการล่าเมื่อพันปีก่อน" ภาพเปลี่ยน เงือกกินคนพ่ายแพ้ในที่สุด ถูกผนึกไว้ในวิหารใต้น้ำพร้อมพลังและเลือดของตน แต่ในค่ำคืนสุดท้าย... เงือกผู้นั้นคลอดลูกสาวออกมา เด็กคนนั้นถูกนำขึ้นฝั่ง ด้วยความหวังว่าหากโตในดินแดนมนุษย์ สายเลือดแห่งความหิวกระหายอาจไม่ตื่นขึ้นมา "และเจ้า...ก็คือลูกของเงือกตนนั้น"
บทล่าสุด
SiRen เงือกสาว ผจญภัย #33 ผู้คุมกฏเเห่งทะเล
เสียงดาบชนดาบ ปะทะกับคำสาปและพลังโบราณท้องฟ้าถูกฉีกเป็นสองขั้วแสงและเงาผสานกันในสมรภูมิครั้งนี้“สงครามแห่งสองโลก…เพิ่งเริ่มต้นเท่านั้น”หลังจากการต่อสู้ที่ดุเดือดจนพระอาทิตย์ลับขอบฟ้าอีธานกับนีร่าและมาริเบล รวมถึงไอล่า ได้หลบซ่อนตัวอยู่ในถ้ำเล็ก ๆ ริมผาเสียงคลื่นกระทบโขดหินเป็นจังหวะช้า ๆ คล้ายกล่อมให้ใจเย็นลงนีร่านั่งลงบนโขดหินขรุขระ มือยังสั่นจากพลังที่ไหลเวียนในตัวผิวเกล็ดเงินยังส่องแสงริบหรี่ในความมืด“ข้าไม่เคยรู้ว่าพลังนี้จะรุนแรงขนาดนี้...” เธอพูดเสียงเบา“ทุกครั้งที่ใช้...มันเหมือนข้ากำลังสูญเสียตัวเองไปทีละน้อย”อีธานนั่งลงข้าง ๆ“ข้าเข้าใจดี...แต่เจ้าไม่ได้อยู่คนเดียว”เขาวางมือทาบลงบนมือของนีร่า“ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เราจะผ่านมันไปด้วยกัน”มาริเบลเงียบไปชั่วครู่ ก่อนจะพูด“พี่สาว...เรากลัวนะ กลัวว่าเจ้าอาจเปลี่ยนไปจนเราจำไม่ได้”นีร่าหันไปมองน้องสาวด้วยสายตาอบอุ่น“ข้าเองก็กลัว...กลัวว่าจะกลายเป็นสิ่งที่ข้ากลัวที่สุด”ไอล่ายืนเงียบ ๆ ข้างหลัง ก่อนพูดขึ้น“แต่ข้ารู้ว่า...พลังที่เจ้าได้รับ ไม่ใช่คำสาปอย่างเดียว มันคือโอกาส”“โอกาสอะไร?” อีธานถามด้วยความสงสัย“โอกาสที่จ
SiRen เงือกสาว ผจญภัย #32 ผู้ที่ตื่นจากการหลับไหล
ขณะเดียวกัน แบร์กตันยืนอยู่หน้าชายฝั่งเขาโยนหินก้อนหนึ่งลงทะเล ไม่กี่วินาทีต่อมา ฟองน้ำจำนวนมากผุดขึ้นและสายลมเย็นผิดธรรมชาติก็พัดมา เขาหัวเราะแผ่วเบา“ข้าไม่ต้องการทองคำอีกแล้ว”“ข้าอยากเป็น...สิ่งที่ไม่มีวันตาย ใต้ท้องทะเล…” คืนแรม...ลมเย็นจนทะลุผิวกระดูกบนฝั่ง ม่านหมอกบาง ๆ คลุมผืนทรายราวผ้าขาวคลุมศพอีธานสะดุ้งตื่นเสียงอะไรบางอย่างดังจากริมหาดแอ่ด...เสียงโซ่ครูดพื้นหินเสียงหายใจลึกเหมือนจากปอดของสัตว์ที่ไม่เคยหายใจบนบกเขาคว้าดาบทันที“นีร่า?”ไม่มีเสียงตอบเขาวิ่งออกมานอกถ้ำและภาพตรงหน้าทำให้หัวใจเขาชะงักกลางหมอกหนามีเงาร่าง 3–4 ตน สูงโปร่ง ผิวซีดเหมือนเปลือกหอยพวกมันเดินช้า ๆ บนทรายเสียงก้าวแต่ละก้าวลากเหมือนขาไม่มีพละกำลังแต่ในดวงตา — ไม่มีแววชีวิตใด ๆพวกมัน...ไม่ใช่เงือกธรรมดา เงือกพวกนี้มีรอยเย็บตามข้อมือเหมือนถูกฝังและเย็บปิดปากกว้างกว่าปกติ และเต็มไปด้วยฟันแหลมที่ไม่ควรอยู่ในร่างเงือกอีธานก้าวถอยหลังอย่างเงียบเชียบ แล้วทันใดนั้น — พวกมันหันขวับมาทางเขา“เราต้องหนี!” เขาตะโกนวิ่งกลับเข้าถ้ำไอล่า กับมาริเบลลุกขึ้นคว้าอาวุธ“เกิดอะไรขึ้น?”“พวกมัน...ขึ้
SiRen เงือกสาว ผจญภัย #31 เงาสะท้อนของสายเลือด
ภายในคือห้องกลวงขนาดใหญ่มีแคปซูลแก้วโบราณเจ็ดใบเรียงอยู่กลางห้องภายใน…คือร่างของเงือกอีกเจ็ดตน — ที่อยู่ในสภาพกึ่งหลับ กึ่งตื่นร่างพวกมันไม่เน่า ไม่ชรามีร่องรอยการดัดแปลงร่างกายคล้ายกับนีร่า แต่รุนแรงกว่าหลายเท่าเสียงในหัวเธอดังขึ้นอีกครั้ง“เลือดของเจ้า…คือสิ่งสุดท้ายที่ขาดไป”“พวกเรา...จะตื่นอีกครั้ง”นีร่าก้าวถอยหัวใจเธอเต้นแรงคำถามคือ…เธอควรจะ “ปลุก” พวกนี้จริง ๆ หรือไม่?เสียงก้องในหัวของเธอเบาลง จนเหลือเพียงคำเดียว “...เลือก...”เสียงจากใต้ทะเลเงียบลงนีร่าค่อย ๆ ว่ายออกจากห้องโบราณที่ฝังอยู่ใต้ผืนน้ำหัวใจยังเต้นแรง…แต่ครั้งนี้เป็นเพราะความหวั่นไหว ไม่ใช่ความกลัวในหัวเธอมีคำถามเต็มไปหมด"พวกเขาคือเผ่าพันธุ์ของข้า...หรือคือฝันร้ายของข้า?""ข้าควรปลุกพวกเขาไหม...หรือปล่อยให้สิ่งเหล่านั้นตายไปตามกาลเวลา?"เธอไม่ได้ให้คำตอบเธอเลือกที่จะ "ปิดประตู" นั้น…ชั่วคราวเมื่อกลับขึ้นฝั่งอีธานรีบวิ่งเข้ามาหาเธอทันที“เจ้าโอเคไหม!?”นีร่าพยักหน้าเบา ๆ แต่แววตาเธอยังว่างเปล่าเล็กน้อยเหมือนคนที่กลับมาจากการเห็นบางสิ่ง…ที่ไม่ควรมีอยู่ในโลกนี้เธอไม่พูดถึงห้องนั้นไม่พูดถึงเงือกเจ็ดตน
SiRen เงือกสาว ผจญภัย #30 เสียงเรียกจากใต้ทะเล
เสียงดังจากข้างใน มาริเบลวิ่งออกมา พร้อมไอล่า“อย่าเข้าใกล้นาง” ไอล่ากัดฟันแต่ช้าไปแบร์กตันสะบัดมือทหารกลุ่มหนึ่งโผล่จากป่า กระชับปืนหอกทะเลในมือเขาไม่ได้มาคนเดียว... เขาวางแผนไว้ตั้งแต่ต้น ในกระท่อมนีร่าสะดุ้งตื่น ดวงตาเธอยังแดงเรืองนิด ๆเธอรู้...พลังของเธอเรียกใครบางคนมาเสียงของแบร์กตันดังลอดเข้ามา “นีร่า — ออกมาเถอะ ข้าไม่ใช่ศัตรูของเจ้า ข้าแค่ต้องการให้เจ้าช่วย...แบ่งเลือดของเจ้าให้ข้าสักหยด”“แค่นั้นจริง ๆ ข้าสาบาน”นีร่าลุกขึ้นช้า ๆเธอรู้ดี...เขาโกหกสายตาแบบนั้น แววโลภแบบนั้น — ไม่มีใครหยุดเพียงแค่ “หยดเดียว”นีร่าเดินออกมาเธอยืนต่อหน้ากัปตันแบร์กตันดวงตาเธอยังคงมีลายสีเงินอ่อน แผ่นผิวบนแขนยังเผยเกล็ดบาง ๆ“เจ้ากลัวตายงั้นหรือ?” เธอถามเบา ๆแบร์กตันหัวเราะ“ไม่ใช่กลัว...แค่เบื่อการรอคอยอย่างไม่มีจุดจบ”เธอเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนพูดเรียบ ๆ“ข้าไม่ให้เลือดข้าแก่คนที่เห็นชีวิตเป็นสิ่งแลกเปลี่ยน”“ข้าเกิดมาเพื่อหยุด...ไม่ใช่ส่งต่อมัน”แบร์กตันขมวดคิ้ว“งั้นข้าจะเอาเลือดเจ้าด้วยตัวข้าเอง”เขาดึงมีดออกจากข้อมือ — และทหารทั้งหมดกรูก้าวหน้าอีธานร้อง “นีร่า อย่า!”แต่สายไ
SiRen เงือกสาว ผจญภัย #29 การเป็นอมตะ
กลับสู่ปัจจุบันนีร่าผงะออกจากแท่นหิน ดวงตาเธอเปลี่ยนกลับเป็นปกติ แต่น้ำตาไหลอาบแก้ม“ไม่...ข้าไม่อยากเป็นแบบนั้น” เธอกระซิบ “ข้าไม่อยากฆ่าใคร...ไม่อยากกลายเป็นสัตว์ร้าย”อีธานประคองเธอแน่น “เจ้าคือเจ้าคนเดิม นีร่า...เราเลือกทางเดินของตัวเองได้”ชายชราเพียงเงียบ ก่อนเดินไปยังผนังด้านหลัง เขาดึงแผ่นศิลาออก เผยให้เห็น ตราประทับสุดท้าย — รูปเกล็ดเงือกสีเงินไขว้กับเลือดสีแดง“เลือดเจ้าคือประตูสุดท้ายที่จะเปิดพลังของ ‘อาทรามา’”“แต่หากเจ้าปิดมันด้วยตนเอง — เจ้าจะสูญเสียพลังทั้งหมด... กลายเป็นเพียงมนุษย์ธรรมดา”นีร่าก้มหน้าสั่น “ข้าต้องเลือกระหว่าง ‘เป็นตัวข้า’ หรือ ‘เป็นสิ่งที่ไม่อาจควบคุมได้’...”มาริเบลเดินเข้ามาจับมือพี่สาว“ไม่ว่าพี่จะเลือกอะไร ข้าก็จะอยู่กับพี่...จนกว่าจะถึงที่สุด”เสียงจากเบื้องบนเริ่มดังขึ้นอีกครั้งแสงไฟจากตะเกียงและเสียงรองเท้าเหล็กกระทบพื้นหินสะท้อนเข้ามาในอุโมงค์กองทหารของเจ้าชายเฟอเรส...อีธานหันมามองทุกคนเสียงฝีเท้าเริ่มใกล้เข้ามาทหารของเจ้าชายเฟอเรสกำลังเข้าประชิดอุโมงค์ใต้พระราชวัง พวกอีธานไม่มีเวลาอีกแล้วนีร่ายืนหน้าตรงต่อหน้าตราประทับสุดท้ายเธ
SiRen เงือกสาว ผจญภัย #28 อาทรามาผู้ตื่นขึ้นจากการหลับไหล
บรรยากาศในวิหารใต้ดินเงียบงันจนได้ยินเสียงลมหายใจของทุกคนชัดเจนแสงจากลวดลายโบราณบนพื้นค่อย ๆ จางลง ทิ้งไว้เพียงแสงสีน้ำเงินสลัวจากแท่นศิลาเบื้องหน้านีร่ายืนเซเล็กน้อย เธอรู้สึกเหมือนร่างกายเบาหวิว แต่ขณะเดียวกันกลับร้อนรุ่มภายในอีธานพยายามประคองเธอ “เจ้าไหวไหม?”“เหมือนข้า...ได้ยินเสียง...” นีร่ากระซิบ ดวงตาของเธอกำลังเปลี่ยนเป็นสีฟ้าเรืองแสงจาง ๆ โดยที่เธอไม่รู้ตัวมาริเบลเบิกตากว้าง “ตาของเจ้า...นีร่า...เหมือนตาของแม่เราในคืนสุดท้าย...”ทันใดนั้นเอง เสียงบางอย่างดังขึ้นจากมุมมืดของวิหารเสียงฝีเท้าเก่าแก่... และเงาหนึ่งปรากฏออกจากหลังเสาหินชายชราผิวซีดในผ้าคลุมสีดำเดินออกมาช้า ๆ ดวงตาเขาขุ่นมัวคล้ายคนมองทะลุอดีตมาหลายร้อยปี“ในที่สุด... นางก็ตื่นขึ้นมาอีกครั้ง”ทุกคนชะงัก“เจ้าคือใคร?” ไอล่าถาม มือแตะดาบอย่างระวังชายชราไม่ตอบคำถามตรง เขาจ้องนีร่าแน่นิ่งก่อนพูดเสียงแผ่ว “เงือกแห่งคำสาป...เงือกที่ถูกสร้างขึ้นจากเลือดของราชาและคราบเกลือพันปี”นีร่าถอยหลังไปก้าวหนึ่ง หัวใจเธอเต้นแรงจนรู้สึกชาไปทั้งร่าง“ข้า...ไม่เข้าใจ” เธอพูดเบา ๆชายชราก้าวเข้าใกล้แท่นศิลาเขาวางมือลงบนตราสัญลั
บางทีคุณอาจจะชอบ
ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1-2
ไห่ถาง14.2K viewsCLOSE FRIEND เพื่อนเล่นไม่เล่นเพื่อน
ACHICHI42.3K viewsบำเรอรัก❤️มาเฟียร้าย (เรย์ของพลอย) NC20++SM
Me'JinJIn26.7K viewsหนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ
ดั่งสายน้ำ79.3K viewsเล่ห์พยาบาท ไฟปรารถนา
อักษรามณี812 viewsวิวาห์เปลี่ยนรัก
อักษรปรุงรัก2.7K viewsเหนือร้ายด้วยรัก
SaliZa Writers164 viewsมาเฟียตัวร้ายกับยายจอมซึน
Luffy.g107 views
