LOGINShare
#56 การปรากฏตัวของไทลูธ เเละเทพเจ้าเเห่งท้องทะเล
Last Updated:
2025-08-02 12:33:11...ก่อนที่ใครจะทันได้พูดอะไร เสียง “เปรี้ยงงง!!” ก็ดังลั่นฟ้า — ลูกปืนใหญ่จากเรือสีดำพุ่งเข้าใส่ลำเรือของนีร่า กลางลำ! แผ่นไม้กระเด็นกระดอนเป็นชิ้น เศษซากปลิวกระจาย ดรานกระชากนีร่าลงนอนราบกับพื้นทันที คลื่นแรงกระแทกซัดจนเรือเอียง
“เขาบ้าไปแล้ว!” ดรานคำราม “เปล่า...” นีร่ากัดฟันแน่น “…เขาไม่เคยเป็นคนเลย…” ** ในสายตาของคนทั่วไป กัปตันแบร์กตันคืออาชญากรทางทะเลผู้ไร้ความเมตตา...แต่สิ่งที่นีร่ารู้ มีเพียงไม่กี่คนที่เคยเห็น: เขาไม่ใช่มนุษย์เเล้วตอนนี้ ** เงือกกินคนเริ่มถอยหลังกลับลงทะเลไปอย่างประหลาด — พวกมันดู หวาดกลัว ราวกับรู้ว่าใครกำลังมา บางตนดำดิ่งหนีไปทันทีที่เรือสีดำจอดเทียบ แล้วประตูใต้ท้องเรือดำก็เปิดออก... ไม่ใช่ลูกเรือธรรมดา — แต่เป็นร่างคนที่ขยับแบบไม่ปกติ บิดข้อศอกไปทางผิดทิศ ดวงตาขาวโพลน มีเพียงรอยยิ้มกว้างผิดรูปบนใบหน้า และมีตราประทับสีดำกลางอก นีร่าหยัดตัวขึ้นทั้งที่ยังอ่อนแรง มองไปยังเงาร่างบนหัวเรือดำ ที่ตอนนี้กระโดดลงมาเบื้องหน้าทุกคนอย่างเบา ราวกับแรงโน้มถ่วงไม่อาจแตะต้องเขาได้ กัปตันแบร์กตัน ยืนบนแผ่นไม้ลอย — ใบหน้าเขาไม่มีริ้วรอย ไม่เปื้อนเหงื่อ มีเพียงรอยยิ้มเย็นชา และสายตาที่จ้องมองนีร่าเหมือน สมบัติที่หนีหายไป “คิดว่าจะซ่อนพลังเจ้าไว้จากข้าได้นานแค่ไหนกัน?” เขาพูดเสียงนุ่มราวกับกล่อมเด็ก “ข้ายอมให้เจ้าหนี...เพียงเพื่อดูว่าเจ้าจะควบคุมมันได้แค่ไหนก่อนจะ ระเบิดตัวเอง” “ข้าจะไม่มีวันกลับไป” นีร่าสวน “พลังของข้าไม่ใช่ของเจ้า!” “ผิดแล้ว” เขาขยับเข้ามาใกล้อีกก้าว “พลังของเจ้า...คือ ชิ้นส่วนสุดท้ายของข้า” จู่ๆ เสียงในอากาศก็ดังแหลมราวกับโลหะสั่นสะเทือน ไข่มุกในมือของนีร่าเริ่มส่องแสงสีแดง แทนที่จะเป็นสีฟ้า — ดรานหันขวับไปมอง “เดี๋ยวนะ...นั่นไม่ใช่แสงเดิม…” “มันเปลี่ยน...” นีร่าอ้าปากค้าง “...เพราะมันกำลังตื่น...” ก่อนที่ใครจะได้ถาม "มัน" คืออะไร — ผืนน้ำใต้ลำเรือก็ เปิดออก ราวกับถูกแหวกด้วยดาบของเทพ ตานับสิบเบิกโพลงขึ้นจากก้นทะเล ใสเป็นแก้วสะท้อนฟ้า และในวินาทีนั้น ทั้งกัปตันแบร์กตัน ดราน นีร่า และทุกคนบนเรือ — ต่างรู้ตัวว่า: มันคือกุญแจปลุกสัตว์ในตำนาน — เทพเจ้าแห่งท้องทะเล ที่ถูกปิดผนึกไว้นานนับพันปี ดวงตานั้น...จ้องมายังนีร่า เสียงหนึ่งดังขึ้นในหัวของทุกคน — หนักแน่น ลึกเหมือนเสียงคลื่นในความฝัน “ใคร...ปลุกข้า...” นีร่าเซไปหนึ่งก้าว หัวใจเต้นกระหน่ำ เธอเข้าใจทันทีว่าเธอไม่ใช่เพียงผู้ถือกุญแจ — เธอคือภาชนะ “ไม่...” เธอกระซิบ “ข้าไม่ต้องการเป็นเจ้า…” กัปตันแบร์กตันยิ้มอย่างพึงพอใจ “…เจ้ารู้แล้วสินะ ว่าข้าไม่ได้ตามล่าเจ้า...แต่ตามหาทาง เปิดผนึกข้าเอง …ผ่านร่างของเจ้า” ตาใต้ทะเลเริ่มเปิดทั้งหมด — ผืนน้ำเดือดพล่าน เรือทุกลำเริ่มจมหายลงช้า ๆ ท่ามกลางเสียงหัวเราะของแบร์กตัน “มาร่วมร่างกับข้าเถอะ...ราชาแห่งมหาสมุทร...” เสียงสุดท้ายของนีร่าดังก้อง “ไม่!!!!” แล้วแสงฟ้ากับแสงแดงปะทะกันกลางฟากทะเล — ฉีกขาดผืนน้ำออกเหมือนกระดาษ! เรือโยกคลื่นแรง… เสียงคลื่นซัดกระแทกกราบเรือดังสนั่นราวกับฟ้าคำราม นีร่า กุมขอบเรือไว้แน่น ลมหอบแรงจนผมเธอสยายว่อน ด้านหลังมีเสียงตะโกนของโจรสลัดกลุ่มหนึ่งที่ไล่ตามมาติดๆ เสียงปืนคาบศิลาแผดลั่น! ลูกกระสุนเฉียดลำไม้ไปเพียงปลายเส้นผม "มันอยู่บนเรือชาวประมงนั่น! ยิงมันเลย!!" เสียงเดร็กซ์ตะโกน ดราน กระโจนเข้าประคองนีร่าไว้ก่อนเธอล้ม พลางหันไปตะโกนใส่กัปตันเรือชาวประมงที่ยืนหน้าซีดตัวสั่นอยู่หน้าเรือ "ขับเรือไปเลย อย่าหยุด!! ถ้าไม่อยากกลายเป็นศพใต้ทะเล!" เรือไม้สั่นไหวอย่างรุนแรงตอนที่หัวเรือกระแทกคลื่น ชายชรากัปตันเรือกัดฟัน เร่งมือหมุนพวงบังคับ เรือประมงพุ่งฉีกแนวออกจากเรือโจรสลัดที่ไล่ตาม ข้างหลังเสียงหัวเราะของเดร็กซ์กับซินเริ่มใกล้ขึ้น ซินปีนอยู่บนหัวเรือมือถือปืนใหญ่ "จะหนีเรอะนังเงือก… โง่ชะมัด!" เธอหัวเราะก่อนจะเหนี่ยวไก… ตูมมม!!! ลูกปืนใหญ่พุ่งกระแทกทะเลเสียงดังลั่น! แต่นีร่าไม่ได้หวาดกลัว… ในจังหวะที่เธอจะถูกคลื่นซัด เธอกลับหลับตาแน่น แล้วกระซิบเสียงเบาเหมือนสวดภาวนา… "เซรีออน… พาฉันกลับทะเล…" แล้วคันศรสีฟ้าเรืองแสงที่เหน็บอยู่หลังเธอก็เปล่งแสงวาบออกมาทันที! ตูม!!! กระแสคลื่นยักษ์พวยพุ่งจากใต้เรือชาวประมง ราวกับบางสิ่งบางอย่างจากใต้ทะเลถูกปลุกให้ตื่น! ทันใดนั้น "ตัวอะไรบางอย่าง" ก็พุ่งขึ้นจากคลื่น มันคือสัตว์ทะเลรูปร่างประหลาด ยักษ์ขนาดเรือสามลำ สีดำสนิท มีหนวดยาวเหมือนหมึกยักษ์แต่มีเกล็ดแวววาวเหมือนมังกร มันคำราม! เสียงสั่นสะเทือนจนเรือทุกลำเอียงโคลง! โจรสลัดตาเหลือก! "พระเจ้า… ไทลูธ! มันคือตัวเฝ้าก้นสมุทร!!" เดร็กซ์สบถเสียงหลง แต่แทนที่ไทลูธจะทำลายเรือนีร่า… มันกลับว่ายม้วนล้อมรอบเรือเธอเป็นเกราะน้ำ หมุนสร้างม่านคลื่นขนาดยักษ์ พัดเอาเรือโจรสลัดอีกลำกระเด็นลอยออกไป "นีร่า! เธอทำอะไรกับมันน่ะ!?" ดรานตะโกนขณะคว้าหมวกที่ปลิวเพราะลม เธอลืมตาช้า ๆ แสงฟ้าเรืองจากดวงตาของเธอ "ไม่ใช่ฉัน… แต่สิ่งที่อยู่ในตัวฉัน… " ทันใดนั้นคลื่นลูกใหญ่กวาดเอาเรือเธอทั้งลำพุ่งออกไปไกลสุดตา—เรือโจรสลัดไล่ไม่ทัน — เรือเธอแล่นพ้นอันตราย แต่เบื้องหน้าไม่ใช่ฝั่งปลอดภัย… แต่เป็นเกาะแปลกตา… ที่ไม่มีอยู่บนแผนที่โลกใดๆ! กลางเกาะนั้นคือประภาคารพังเก่า และควันสีม่วงลอยขึ้นจากปล่องกลางผืนดิน… เสียงหวีดแผ่วลอยมาเหมือนเสียงเรียกจากอดีต… "นั่นที่ไหน?" ดรานถามเบาๆ นีร่าหันมาช้า ๆ ดวงตายังเรืองแสงจาง "เกาะของผู้ที่ตื่นจากหลับใหล… เกาะของข้า…" (ตัดภาพ — เรือของแบร์กตันตามมาไม่ทัน แต่เขาได้ยินเสียงคำรามนั้น…) "เซรีออนกลับมาแล้ว" แบร์กตันพูดช้าๆ พลางหยิบเข็มทิศโบราณที่เคลื่อนไหวเองขึ้นมาดู "งั้น…เกมก็เริ่มจริงๆ แล้วสิ"
Latest chapter
SiRen เงือกสาว ผจญภัย #62 กำเนิดราชินีองค์ใหม่
อุโมงค์หินใต้ดินคดเคี้ยวและแคบจนแทบต้องคลาน รอยสลักเวทมนตร์เรืองแสงสีน้ำเงินริบหรี่เป็นระยะ แสงจากเปลวไฟพกพาทำให้เงาทั้งสามยาวยืดบนผนังเหมือนปีศาจในตำนานคาเอลหอบเบาๆ ขณะคลานตามหลังดราน “อย่าเข้าใจผิดนะ ข้าไม่กลัวที่มืด...แค่ไม่ค่อยถูกกับที่ที่ มีอะไรดุกว่าข้าอยู่ข้างหน้า เท่านั้นเอง”“เงียบหน่อย” ดรานสบถเบาๆ “เสียงสะท้อนมันดังไกลมากที่นี่”“โอเค โอเค ข้าจะเงียบ…หลังจากบอกว่าเข่าข้าไปบี้หอยที่พื้นนี่เข้าแล้วแน่ๆ มันแหลมเหมือนมีความแค้น!”นีร่าอดหัวเราะไม่ได้ “นี่ถ้าติดเกราะเหมือนเงือกที่เมืองใต้น้ำ คงรอดหอยได้ล่ะมั้ง”คาเอลยักคิ้วให้ทั้งคู่ แม้ในความมืด “พวกนั้นเกล็ดหนา ฉันแค่...บางกว่า นุ่มกว่า เรียกได้ว่าเป็นเงือกฉบับขนมปังปิ้ง”ดรานหลุดขำจมูก “เงือกขนมปังปิ้งเนี่ยนะ”“ใช่ และขนมปังปิ้งจะพาคุณรอดจากความตายได้ทันใดนั้น แผ่นหินใต้เท้าพังครืดลง! ทั้งสามร่วงลงไปในโพรงเบื้องล่าง ก่อนจะกระแทกพื้นน้ำตื้นเสียงดัง ซ่า!นีร่าดีดตัวลุกขึ้นก่อน มือลูบน้ำออกจากตา “ทุกคนปลอดภัยไหม!?”“ขาอยู่ แขนอยู่” ดรานคราง“ข้าเจอน้ำ...แล้วก็หอยอีก” คาเอลพูดพลางดีดเปลือกหอยออกจากคอเสื้อ “เอาจริงนะ—ข้าเริ่มคิด
SiRen เงือกสาว ผจญภัย #61ห้องขังเเห่งคำตัดสิน
ทางเดินหินแคบเริ่มกว้างออกเป็นโถงใต้ดินสูง เสาแกะสลักเป็นรูปคล้ายสัตว์ทะเลยักษ์เรียงรายอยู่สองข้าง เสียงหยดน้ำสะท้อนก้องคล้ายเสียงหัวใจเต้นช้าๆ ลึกลงไปในพื้นดินคาเอลเดินช้าๆ พิงไหล่นีร่า บางครั้งเขาสะดุดเพราะบาดแผลที่ยังไม่หาย ดรานเดินนำ ถือคบไฟไว้ในมือแต่แล้ว...พรึ่บ!เปลวไฟดับลงกะทันหัน เหลือเพียงความมืดสนิทและลมเย็นเฉียบพัดผ่านเสียงฝีเท้าเบาๆ ดังขึ้นจากรอบทิศ ก่อนที่แสงจากโคมเวทมนตร์สีน้ำเงินจะลอยขึ้นเป็นวงรอบตัวพวกเขา ส่องให้เห็นร่าง บุรุษและสตรีในผ้าคลุมสีเทาอมน้ำเงิน หน้ากากเรียบไร้อารมณ์ ตรงกลางหน้าผากมีเครื่องหมายสลักเป็นเกล็ดปลากลับหัว“หยุดอยู่ตรงนั้น” เสียงหนึ่งกล่าว—ราบเรียบแต่น่าเกรงขามดรานชักดาบ แต่มือแข็งค้างกลางอากาศ ราวกับถูกตรึงไว้ด้วยเวทบางอย่าง นีร่าก้าวไปขวางหน้า“เรามาเพื่อตามหาความจริง ไม่ได้หมายจะทำลายอะไรทั้งนั้น!”ชายผู้สวมหน้ากากยกมือขึ้น—และพื้นใต้เท้าก็เปิดวูบ---ห้องขังใต้โถงพิพากษาแสงเพลิงเย็นสีฟ้าจุดขึ้นตามซอกหิน พวกเขาถูกขังในห้องหินทรงกลม มีประตูเหล็กสูงกว่าเกือบสามเมตร คาถาป้องกันซับซ้อนจนดรานไม่กล้าแตะต้องคาเอลนั่งซบผนัง ดวงตาหลับลงครู่หนึ่ง
SiRen เงือกสาว ผจญภัย #60 มนุษย์ที่ถูกเปลี่ยนสภาพ
หมู่บ้านริมผา – เวลาสองยามเพลิงจากแนวคบไฟถูกจุดขึ้นรอบหมู่บ้าน เสียงเปลวไฟแตกพรึ่บพรับแข่งกับเสียงคลื่นที่เริ่มโหมกระหน่ำ พื้นดินสั่นเล็กๆ จนเด็กเล็กบางคนเริ่มร้องไห้ไอล่าคาดแหลงไว้ข้างเอว เดินตรวจแนวป้องกันกับอีธาน ก่อนหยุดตรงจุดที่น้ำทะเลเริ่มซึมเข้ามา“ครีบพวกมันเร็วขึ้นเรื่อยๆ...” ไอล่าพึมพำเสียงหวีดเบาๆ ดังแทรกอากาศ ราวเสียงไวโอลินขูดสายอย่างไม่ประสาน เสียงนั้นมาจากเรือดำที่ลอยเข้ามาใกล้จนเห็นได้ชัด — ไม่มีคนขับ ไม่มีเสียงฝีพาย แต่ค่อยๆ เคลื่อนเข้าหาฝั่งเหมือนถูกดูดเข้ามาทันใดนั้น เสียงคล้ายแตรเป่า — แต่ทุ้มต่ำและสะท้อนก้องเหมือนเปลือกหอยยักษ์ — ดังขึ้นจากทะเล“พวกมันเริ่มพิธีแล้ว!” อีธานร้อง “ถ้าเราไม่ขัดจังหวะตอนนี้ มันจะเปิดประตูขึ้นมาจริงๆ!”“ประตูที่พวกเงือกเผ่าเก่าเคยผนึกไว้?” ไอล่าขมวดคิ้วอีธานไม่ตอบ แต่วิ่งไปหยิบคันศรประดิษฐ์พิเศษจากศาลาไม้ที่เก็บอาวุธกลางหมู่บ้าน หัวลูกศรทำจากหินสีฟ้า...เป็นของที่นีร่าเคยทิ้งไว้เขาหันไปหาไอล่า “ถ้านีร่ายังอยู่ เธอคงรู้ว่าจะทำยังไง...แต่ตอนนี้เราต้องลองเสี่ยง”ไอล่าหยิบคันธนูขึ้นมา “งั้นยิงไปที่เรือนั่นเลย?”อีธานพยักหน้าฟิ้ว!ลูกศ
SiRen เงือกสาว ผจญภัย #59 เเผนที่
เปลวไฟจากคบไฟกระพริบสั่นไหวตามแรงลมทะเล ชาวบ้านกำลังช่วยกันกางแผงไม้เสริมแนวป้องกันรอบหมู่บ้าน หลายคนขุดดินทำคูน้ำหรือผูกตาข่ายลวดไว้กับทุ่นลอยตามแนวชายป่าไอล่าใช้มีดเล็กฝนปลายไม้แหลมอยู่ตรงลานหน้าบ้านอีธาน เสียงขูดเบาๆ ฟังแล้วเหมือนเสียงลมหอบ“ข้างศาลนั่น มีอะไรไหม?” เธอถามขณะตัดไม้โดยไม่มองหน้าเขาอีธานเงียบไปพักหนึ่ง ก่อนจะตอบ “มีเศษเปลือกหอย...แบบที่ไม่ควรอยู่บนฝั่ง และก็มีสิ่งนี้”เขายื่นชิ้นไม้แตกหักที่มีลวดลายแกะสลักคล้ายเกล็ดปลามนุษย์ บางส่วนถูกเผาจนดำ ไอล่ารับมาแล้วขมวดคิ้ว“นี่เป็นสัญลักษณ์ของเทพแห่งสมดุล” เธอพึมพำ “แต่กลับหัว”“เหมือนมีใครเจตนาให้คำอวยพรกลับกลายเป็นคำสาป” อีธานว่าเงียบไปชั่วครู่ก่อนที่เสียงฝีเท้าเบาๆ จะดังขึ้นจากแนวพุ่มไม้เด็กชายตัวเล็กๆ วิ่งเข้ามาหอบหายใจ หน้าเปื้อนฝุ่นดิน“อีธาน! ข้า...ข้าฝันแปลกๆ”อีธานลุกขึ้นทันที “ฝันอะไร ไค?”เด็กชายชื่อไคส่ายหน้าแล้วพูดเสียงสั่น “มีหญิงคนหนึ่ง...ผมยาวถึงเอว ตัวสีน้ำเงินเหมือนเงาในน้ำ เธอร้องเพลงเรียกข้า บอกให้...บอกให้กลับไปที่ทะเล”ไอล่ากับอีธานสบตากันโดยไม่พูด เด็กชายยังพูดไม่หยุด“ข้าตื่นขึ้นมาเจอน้ำเปียกที่ปลา
SiRen เงือกสาว ผจญภัย #58 ผู้คนจากเมือง
เสียงฝีเท้าดังสวบสาบของไอล่าหยุดลงหน้าประตูไม้ผุบ้านหลังหนึ่งที่ปลายหมู่บ้าน ท่ามกลางแสงยามเย็นสีทองอ่อน เธอยืนมองแผ่นไม้ที่เคยมีตราครอบครัวตรึงอยู่ แต่ตอนนี้เหลือแค่รอยไหม้ดำสนิทเป็นรูปนิ้วมือทั้งห้า“ที่นี่มันเคย...?” ไอล่าถามเสียงเบาอีธานพยักหน้า “บ้านของฉันเอง ถูกเผาเมื่อห้าปีก่อน ตอนที่พวกโจรสลัดบุกมาปล้นครั้งใหญ่”ไอล่าหยุดหายใจไปครู่หนึ่ง แล้วก้มหน้าลงช้าๆ “ขอโทษที่ถาม...”“ไม่เป็นไร ฉันชินแล้ว” เขายิ้มบางๆอย่างฝืน ก่อนหันกลับเดินไปยังลานกลางหมู่บ้านชาวบ้านเริ่มออกมารวมตัวกันหลังเสียงระฆังเตือนภัยเงียบสงบลง เด็กๆ วิ่งเล่นกันตามซอกทางแคบที่ปูด้วยหินเรียงตัวไม่เสมอ ผู้ใหญ่ต่างจับกลุ่มกระซิบกระซาบถึงข่าวลือเรื่องเรือโจรสลัดที่มีครีบปลาแหลมยื่นออกจากใต้ท้องเรือ“พวกมันไม่ใช่มนุษย์แล้ว...” ชาวประมงแก่คนหนึ่งกระซิบ “ฉันเห็นเองกับตา! มันว่ายอยู่ใต้น้ำ แล้วขึ้นมายืนบนเรือเหมือนผีทะเล!”“บ้าแล้ว แกเมาเหล้าต่างหาก!” ชาวบ้านอีกคนแย้ง แต่ก็ไม่มีใครหัวเราะตาม ทุกคนสีหน้าหนักเครียด ไม่เหมือนครั้งก่อนจู่ๆ เสียงเคร้งคร้างของโลหะก็ดังขึ้นที่ชายป่าด้านนอกหมู่บ้าน แล้วมีใครบางคนเดินโผล่ออกมาจา
SiRen เงือกสาว ผจญภัย #57 พ่อค้าหาบเร่
กลางคืนในหมู่บ้านชาวประมงที่พักชั่วคราวของพวกอีธาน ทะเลเบื้องหน้าเงียบสงัด ลมพัดโชยกลิ่นเค็มของเกลือ อีธานนั่งอยู่นิ่ง ๆ ริมฝั่ง จุดไฟไว้ข้างตัว เสียงเปลวไม้แตกดังเบา ๆ เคล้ากับเสียงคลื่นซัดฝั่งที่เป็นจังหวะสม่ำเสมอ“ยังไม่หลับเหรอ?” ไอล่าเดินเข้ามาช้า ๆ ชุดของเธอเปียกน้ำเล็กน้อย ดูเหมือนเพิ่งล้างตัวจากทะเลอีธานหันไปมองแล้วผงกหัวให้ เขาเคลื่อนตัวออกเล็กน้อยเป็นเชิงชวนให้นั่งด้วยกัน “นอนไม่หลับเหมือนกันเหรอ?”“ก็ใช่…” ไอล่าพูดเสียงเบา เธอนั่งลงข้าง ๆ ห่างจากเขานิดหน่อย “วันนี้ทั้งวันมันเงียบแปลก ๆ เหมือนพายุจะมา...แต่พอเงยหน้ามองท้องฟ้า กลับไม่มีเมฆเลย”“พายุที่เราไม่เห็น… มันน่ากลัวกว่าที่เราคิดนะ” อีธานพูดช้า ๆ ดวงตาสะท้อนเปลวไฟ เขาดูนิ่งมากกว่าปกติ“พูดเหมือนนักปรัชญาเลย” ไอล่าหัวเราะนิด ๆ พลางกอดเข่าตัวเอง “นายเคยมีคนรักไหม?”คำถามนั้นทำเอาอีธานชะงักไปครู่หนึ่ง เขาไม่ตอบในทันที ไอล่าเห็นเขาเงียบไปก็ก้มหน้าหลบสายตา รีบพูดกลบเก้อ “เอ่อ ขอโทษนะ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะล้วงอะไรส่วนตัว”“มี…” เขาตอบเบา ๆ แต่ออกมาในโทนเสียงที่อบอุ่นอย่างประหลาด “เธอชื่อ…นีร่า”ไอล่าเงียบไปชั่วครู่ หัวใจเธอรู้ส
You may also like
Hot Love ของรักท่านประธาน
ณดารินทร์159.5K viewsหลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็พบว่าสามีคือมหาเศรษฐี
ทานตะวันหลากสี58.5K viewsภรรยาในนาม
ชะนีติดมันส์248.7K viewsภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก
ซ่งจิ้น44.2K viewsก็คิดว่าจะรัก
อัญธิญาน์713 viewsเดิมพันรักร้าย
JAOTUNTEE125 viewsระบบร้าย ใช้หนี้รัก Love Debt System
วนิลากลิ่นเลม่อน22316 viewsดอกบัวในเพลิงมาร
สุรารักษ์161 views
