Share

THE HEARTLESS : 19 (1/2)

last update Last Updated: 2025-06-03 18:37:24

ช่วงเย็นของวันต่อมา…

“โคตรไม่อยากให้จบคลาสนี้เลยวะ”

ฉันเงยหน้าขึ้นจากหนังสือหันไปทางต้นเสียง เห็นนนท์มองตามอาจารย์สาวแสนสวยที่กำลังจะเดินออกจากห้องไปจนเลี้ยวหลัง แต่ความจริงไม่ใช่แค่นนท์หรอกผู้ชายทั้งห้องต่างหาก

“แลดูตั้งใจเรียน พ่อแม่คงภูมิใจ” ฉันพูดทีเล่นทีจริงใส่เพื่อนตัวเองก่อนจะหันมาเก็บของบนโต๊ะเข้ากระเป๋า

“โห่...เดี๋ยวนี้เล่นแรง”

“....” ฉันเงียบแต่หันไปยักคิ้วให้เขาทีหนึ่ง และลุกเดินออกมาจากเก้าอี้ นนท์ลุกตามหลังฉันออกมาทันที

“ไปเอาเชื้อกวนตีนนิ่งๆ มาจากรุ่นพี่ธามเหรอ”

“โฮะ...นี่นนท์ว่าธามกวนตีน เราบอกเขาแน่”

“ห่าเอ๊ย! คนพูดวิ่งไปโน่นแหละ” นนท์สบทออกมาคล้ายกำลังหัวเสียสุดและทำท่าเหมือนจะวิ่งตามคนที่เขาสมมุติขึ้นมาไปอีกทาง ฉันได้แต่โคลงศีรษะไปมาแบบเอื้อมๆ ยังกล้าเล่นเนอะ…

“จะว่าไป เราก็ใช่ย่อยนะ หลอมน้ำแข็งขั้วโลกเหนือแบบนั้นได้อะ เห็นมาเงียบๆ ที่ไหนได้แอบเล่นของสูง ไม่ใช่สูงอย่างเดียวนะ ยากมั๊กมากด

Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • THE HEARTLESS ทวงรักร้าย...นายไร้ใจ   THE HEARTLESS : 20 (1/2)

    ร่างหนากดจูบลงมาด้วยสัมผัสร้อนแรงจนแทบจะละลาย มือเล็กกำคอเสื้อคนตรงหน้าไว้แน่นแทนที่จะดันเขาออกไป เปลือกตาค่อยๆ ปิดลง ฝ่ามือหนาเลื่อนขึ้นประคองสันกรามฉันให้แหงนขึ้นเล็กน้อยเพื่อรับจูบที่เขามอบให้ได้อย่างเต็มที่ศีรษะฉันเย็นวูบในเวลาอันรวดเร็ว สติสัมปชัญญะถูกกระชากล่องลอยไปพร้อมๆ กับเรียวลิ้นร้อนที่แทรกเข้ามาตวัดเกี่ยว หยอกล้อเล่นในโพลงปากเล็กอย่างเหนือชั้น ฉันไม่สามารถควบคุมอะไรได้อีกต่อไป มันเผลอไผลไปกับการชักจูงของเขาจนหมดสิ้น“อื้ออออ”เสียงครางถูกเปล่งออกมาอย่างห้ามไม่ได้เมื่อริมฝีปากหนาถอนจูบออกและไล่ลงขบเม้มตามซอกคอขาว จนมันรู้สึกจี๊ดๆ เจ็บแสบ และฉันคิดว่ามันต้องเป็นรอยแน่ๆ รอยที่เขาตั้งใจสร้างมันขึ้นมาธามผละออกยันตัวขึ้นเล็กน้อย มองสบตาฉันด้วยนัยน์ตาที่คล้ายกับเสือกำลังจะขย้ำเหยื่อยังไงยังงั้น ก่อนจะใช้นิ้วมือเรียวเพียงข้างเดียวไล่ปลดกระดุมเสื้อนอนของตัวเองออกที่ละเม็ดอย่างละเมียดละไม ราวกับเขากำลังเย้ายวน และประเด็นคือฉันหวั่นไหวไปกับภาพตรงหน้า ใจเต้นระส่ำ ลมหายใจติดขัดไปหมด อุณหภูมิวิ่งขึ้นไปรวมอยู่บนใบหน้า ไม่สิ...ไม่ใช่ ต้องบอกว่าวิ่งพล่านไปทั่วร่างกายเสื้อตัวนั้นถูกถอดออ

  • THE HEARTLESS ทวงรักร้าย...นายไร้ใจ   THE HEARTLESS : 19 (2/2)

    Tanin Talkผลัวะ!!!“ไอ้เหี้ยยู นี่ของกู”ผมเงยหน้าขึ้นมองไอ้เพื่อนรักสองตัวนั่นมันทะเลาะกันแย่งขนมเป็นเด็กๆ พลางส่ายหน้าไปมาแบบเอื้อมๆ คือเมียแม่งก็มีแล้ว ไอ้ดินนี่ก็กำลังจะเป็นพ่อคน แต่แม่งยังปัญญาอ่อนกันอยู่เลย สงสารลูกเมียพวกแม่งนี่จริงๆ“กูก็เพื่อนมึงปะ ขอแดกหน่อย” ไอ้ยูนี่ก็วอนมือวอนหนึ่ง หาแต่เรื่องแย่ไอ้ดินไปเรื่อย“ไม่ได้ ไอ้สัส เอาคืนมา” ไอ้เหี้ยดินนี่ก็ขี้หวงจัง ไอ้เวร แค่ขนมห่อเดียว ตั้งแต่เมียมันท้องนี่ขี้หวงของฉิบหาย ไม่รู้เกี่ยวกันปะ แต่เมื่อก่อนมันก็ไม่เป็นขนาดนี้นะ“งั้น เป่ายิงฉุบ” ไอ้ยูเสนอ ทางเลือกมันแม่งโคตรปัญญาอ่อน“ยิงฉุบ พ่อง! เอาปืนมาเป่ากะะบาลมึงแทนดีปะ” ไอ้ดินสวนขึ้นทันควันก่อนจะแย่งถุงขนมไปไว้ในครอบครองได้สำเร็จ“โห่...ไอ้มาเฟียเหี้ย ขู่กูจัง กูจะฟ้องนายหญิง ว่ามึงแต๊ะอั๋งหญิง” ไอ้ห่ายูแม่งก็ไม่หยุด กูว่าเดี๋ยวโดนอีกผลัวะ!!นั้นไง...ไม่ทันขาดคำ จัดไปอีกที หัวเกือบทิ่มไหมล่ะมึง สม! อยู่ไม่ว่าดี ผมได้แ

  • THE HEARTLESS ทวงรักร้าย...นายไร้ใจ   THE HEARTLESS : 19 (1/2)

    ช่วงเย็นของวันต่อมา…“โคตรไม่อยากให้จบคลาสนี้เลยวะ”ฉันเงยหน้าขึ้นจากหนังสือหันไปทางต้นเสียง เห็นนนท์มองตามอาจารย์สาวแสนสวยที่กำลังจะเดินออกจากห้องไปจนเลี้ยวหลัง แต่ความจริงไม่ใช่แค่นนท์หรอกผู้ชายทั้งห้องต่างหาก“แลดูตั้งใจเรียน พ่อแม่คงภูมิใจ” ฉันพูดทีเล่นทีจริงใส่เพื่อนตัวเองก่อนจะหันมาเก็บของบนโต๊ะเข้ากระเป๋า“โห่...เดี๋ยวนี้เล่นแรง”“....” ฉันเงียบแต่หันไปยักคิ้วให้เขาทีหนึ่ง และลุกเดินออกมาจากเก้าอี้ นนท์ลุกตามหลังฉันออกมาทันที“ไปเอาเชื้อกวนตีนนิ่งๆ มาจากรุ่นพี่ธามเหรอ”“โฮะ...นี่นนท์ว่าธามกวนตีน เราบอกเขาแน่”“ห่าเอ๊ย! คนพูดวิ่งไปโน่นแหละ” นนท์สบทออกมาคล้ายกำลังหัวเสียสุดและทำท่าเหมือนจะวิ่งตามคนที่เขาสมมุติขึ้นมาไปอีกทาง ฉันได้แต่โคลงศีรษะไปมาแบบเอื้อมๆ ยังกล้าเล่นเนอะ…“จะว่าไป เราก็ใช่ย่อยนะ หลอมน้ำแข็งขั้วโลกเหนือแบบนั้นได้อะ เห็นมาเงียบๆ ที่ไหนได้แอบเล่นของสูง ไม่ใช่สูงอย่างเดียวนะ ยากมั๊กมากด

  • THE HEARTLESS ทวงรักร้าย...นายไร้ใจ   THE HEARTLESS : 18 (2/2)

    “ราม!!!”เมี้ยววว~~“รามจริงๆ ด้วย งื้อออ โรสคิดถึง คิดถึงมากเลยรู้ไหม” ฉันโผล่เข้ากอดแมวตัวสีเทาแต้มขาวที่นั่งอยู่บนโซฟาทันทีที่เจ้าแมวน้อยขานรับ ว่าเขาคือ ราม แมวที่ฉันเคยเก็บมาเลี้ยงเมี้ยวว~ เมี้ยววว~“โรสขอโทษ ขอโทษที่ทิ้งรามไว้แบบนั้น ฮึก” ฉันร้องไห้อีกแล้ว น้ำตาฉันมันไหล่บ่อยเกินไปแล้วนะ แต่มันอดไม่ได้จริงๆ ฉันนึกว่ารามตายไปแล้วซะอีก แต่ธามกลับเป็นคนไปเอาเจ้ารามมาเลี้ยงไว้ ทั้งๆ ที่เขาไม่ชอบแมวเลยด้วยซ้ำฉันโอบกอดเจ้าแมวน้อยของฉันไว้แน่นไม่ยอมปล่อยและมันเองก็เหมือนจะจำฉันได้นะ ดูจากการที่มันคลอเคลียอยู่กับแก้มฉันไปมาและส่งเสียงร้องเหมียวๆ ตลอดเวลา“ร้องไห้อีกแล้ว” ธามย่อตัวลงนั่งชันเข่าข้างหนึ่งแล้วใช่มือขึ้นเกลี่ยเช็ดน้ำตาบนแก้มฉันทั้งสองข้างสลับกัน ก่อนจะลุกไปนั่งบนโซฟาแล้วยกร่างฉันลอยขึ้นกลางอากาศมานั่งลงบนตักแกร่งของเขา ฉันตกใจจนเผลอปล่อยรามออกจากอ้อมกอด“อ๊ะ ธาม ทำอะไรเนี่ย” ฉันพยายามจะขยับตัวลงแต่ธามไม่ยอม แถมเลื่อนแขนโอบกอดเอวฉันไว้อีก“นั่งนี่แหละ&

  • THE HEARTLESS ทวงรักร้าย...นายไร้ใจ   THE HEARTLESS : 18 (1/2)

    ​@บ้านตรีทรัพย์“หนูโรสจ๊ะ”ฉันสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อคุณนายท่านทูตเอ่ยเรียกพลางเอื้อมมือมาจับแขน เพราะจิตใจฉันมันไม่ได้อยู่บนโต๊ะอาหาร และไม่รู้เลยว่าพวกท่านคุยอะไรกันบ้าง“คะ?” ฉันหันกลับมาขานรับท่านตามมารยาท ก่อนจะสลัดเรื่องของธามออกจากหัว บ้าจริง...ฉันมัวแต่นั่งคิดว่าจะบอกเรื่องธามกับคุณพ่อยังไง จะเริ่มจากตรงไหนก่อนดี“เป็นอะไรรึเปล่า อาหารไม่ถูกปากเหรอจ๊ะ”“เปล่าค่ะ อาหารอร่อยมากเลยค่ะ” ฉันพูดไปไม่ใช่เพราะเอาใจคุณนาย แต่แม่ครัวของคุณพ่อฝีมือดีมากจริงๆ แล้วฉันก็หันไปสนใจอาหารตรงหน้าต่อ“งั้นหนูก็มากินข้าวกับพ่อบ่อยๆ ซิ” คุณพ่อพูดขึ้นน้ำเสียงจริงจัง ท่านไม่ได้แค่แซว แต่อยากให้ฉันมาหาบ่อยๆ นั้นคือเรื่องจริง ท่านคงจะเหงาเพราะคุณนายก็ไม่มีลูก ในบ้านก็เลยมีแค่ท่านสองคน“ผมอาสารับส่งให้ฟรีเลยครับ” พี่ซันออกหน้ารับทันที ก่อนที่ฉันจะเงยหน้ามองเขาแบบอึ้งๆ ส่วนคุณพ่อก็เสริมทัพ“ดีเลย พ่อยิ่งไม่อยากให้หนูขับรถอยู่ด้วย”“พ่อ

  • THE HEARTLESS ทวงรักร้าย...นายไร้ใจ   THE HEARTLESS : 17 (2/2)

    ปัจจุบัน...ผมปาดเช็ดน้ำตาแบบลวกๆ ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึกๆ และปล่อยมันออกพรืดใหญ่ เพื่อปรับอารมณ์ในร่างกาย ใจจริงผมก็อยากจะถามเธอตรงๆ ไปเลยเหมือนกันนะ แต่ถ้าโรสคิดจะบอก คงไม่เก็บเป็นความลับมาตั้งสี่ปี เพราะฉะนั้น ผมเลยต้องไปหาอีกคนที่น่าจะให้คำตอบผมได้มากกว่า@โรงพยาบาลครืดดดดพรึบบบผมเลื่อนประตูเปิดอย่างถือวิสาสะแล้วเดินเข้ามาโยนซองสีน้ำตาลที่เอาออกมาจากห้องโรสลงบนโต๊ะทำงานเฮียหมอไวน์อย่างแรง“อะไรของมึงวะ” เฮียหมอไวน์มองเอกสารตรงหน้าก่อนจะเลิกคิ้วถามขึ้นด้วยความสงสัย“อธิบายมา” ผมพูดขึ้นเสียงเข้มพร้อมกับเลื่อนเก้าอี้ที่เตรียมไว้สำหรับคนไข้ที่มาเข้าตรวจ ออกมาทิ้งตัวลงเหมือนคนหมดสภาพ เฮียหมอไวน์เปิดซองเอกสารและหยิบมันออกมาดูอย่างพินิจ ก่อนจะเบิกตากว้างมองผมด้วยความตกใจ“มึงไปเอามาจากไหน”“ที่เฮียเคยบอกว่าการรักษาต่อเนื่อง มันคือรักษาตา ให้กลับมามองเห็นอีกครั้งใช่มะ” ผมมั่นใจมากว่าโรสเคยตาบอดแน่ๆ เพราะของที่อยู่ในกล่องนั่นและผมคิดว่าในซองต้องมีเ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status