Hanggang saan ang kakayanin mong tiisin? Kung paulit-ulit na pinapamukha sayo ng taong mahal mo na isa kang babaing walang dignidad? Na babaing tinikman ng lahat ng lalaki? Kaya mo bang tiisin ang pagmamahal sa taong hindi kana kayang mahalin dahil lang sa isang pagkakamali?
Lihat lebih banyak"Pvtangina, Calvin! Isang pagkakamali lang 'yun! Hanggang kailan mo ipaparamdam sa'kin na wala akong kwenta?!" sigaw ko habang dinuduro siya. Nanginginig ang kamay ko sa galit, sa sakit, sa pagkabigo. Tapos sa kama, nakatapis lang ng kumot ang babaing tinikman niya, parang sanay na sanay na.
"Ito ba ang ganti mo? Ang makipagtalik sa iba?! Dahil lang sa pvtanginang pagkakamaling hindi ko nga maalala kung paano nangyari?!"
Pumapatak ang luha ko pero hindi ko pinahiran. Hayaan mo na, para makita niyang tao rin ako. Na nasasaktan. Pero wala, hindi niya man lang ako tiningnan. Para akong hangin. Para akong wala.
Kung hindi nangyari 'yung gabing 'yon kung hindi ako nagising nang hubo’t hubad katabi si Brent, kaibigan pa naming dalawa hindi kami aabot sa ganito. Hindi mababasag ang relasyon namin. Pero isang pagkakamali lang 'yon. Hindi ko sinadya. Wala akong maalala. Wala akong intensyon. At higit sa lahat mahal ko siya. Pero tila hindi na sapat 'yon.
"Bakit?" bulong niya, pero mariin, puno ng pangungutya, "Nasasaktan ka ba ngayon? Eh 'di ba ikaw ang unang tumikim ng ibang putahe?"
Parang binuhusan ako ng kumukulong tubig sa sinabi niya. Hindi ako makagalaw. Hindi ako makapagsalita.
"Alam mo kung anong itsura mo ngayon?" dagdag niya habang tumatawa ng mapait, "Mukha kang malinis. Pero para ka lang palang basahan. Madumi. Ginamit. Pinaglaruan."
Napakapit ako sa dresser. Nawala ang lakas ng tuhod ko.
"Isa kang kahihiyan, Aira. At ang mas masakit, ako ang pinakasalan mo. Ako ang pinili mong lokohin. Tangina, pinamukha mo sa’kin kung gaano ako katanga."
“Calvin, please…” Nanginginig ang boses ko. Hindi ko alam kung ano pa ang dapat kong sabihin. Paulit-ulit ko nang ipinaliwanag. Paulit-ulit ko nang humingi ng tawad. Pero paulit-ulit din niya akong nilalait. Pinandidirihan.
"‘Wag mo akong i-please please diyan, Aira," sambit niya. "Hindi na ako tanga. Alam mo ba kung anong pakiramdam ng uminom ka ng tubig tapos malalaman mong ihi pala ‘yon ng ibang lalaki? Ganyan kita nakikita ngayon. Ihing walang kwenta."
Napaupo ako sa sahig. Hindi ko na kayang tumayo. Hindi ko kayang panindigan ang sakit ng mga salitang binibitawan niya. Parang bawat kataga niya ay kutsilyong paulit-ulit na sinasaksak ang puso ko.
“Mahal kita,” bulong ko, halos wala nang lakas ang tinig ko.
"Mahal? Tangina, 'wag mo nga gamitin 'yang salitang 'yan. Nilapastangan mo ang salitang 'mahal' nung pinabayaan mong ibang lalaki ang humipo sa katawan mo."
“Hindi ko nga ginusto ‘yon! Calvin, hindi ko alam kung paano nangyari—”
"Hindi mo alam? Hindi mo alam?! Anong klaseng babae ka na hindi alam kung paano ka natulog sa kama ng ibang lalaki?! Isang pvtang walang konsensya, ‘yun ka."
At doon ako tuluyang nabasag.
Yung buong pagkatao ko—lahat ng effort, lahat ng pagmamahal, lahat ng sakripisyo—nawala sa isang iglap. Parang hindi na niya ako kilala. Parang hindi na ako ‘yung babaeng pinakasalan niya, ‘yung babaeng minsan niyang sinabing mahal niya habang may luha pa sa mata.
“Calvin...”
Tumingin siya sa’kin na para bang diring-diri sa'kin.
"Huwag mo akong tawagin sa pangalan ko, Aira. Hindi mo na ako asawa. Hindi ko asawa ang babaeng nag-pabuntis sa kaibigan ko."
Napakurap ako. "Anong—anong sabi mo?"
Ngumisi siya. “Oo. Pinacheck ko na ‘yung test. Buntis ka. At hindi ako ang ama.”
Para akong pinagsakluban ng langit at lupa.
“Hindi… Hindi totoo ‘yan…”
“Diyos ko, Aira, kung gusto mo ng ibang lalaki, sana sinabi mo. Sana hindi mo na ako ginawang tanga. Pero hindi eh, pinilit mong magmukha kang inosente habang nilalaspag ka na ng iba.”
"Calvin…"
“Alam mo kung ano ka? Isa kang pagkakamali. At ‘di ko na kayang itama pa ‘to.”
Tapos ‘di na siya nagsalita. Umalis siya ng kwarto habang ako'y naiwan sa sahig, duguan ang puso, magulo ang isip, at basag na basag ang damdamin.
AIRA'S POINT OF VIEWNgumiti ako kahit ang sakit-sakit.Wala pa ring tulog. Ilang oras na akong gising, nakatulala sa kisame ng kwartong minsang naging kanlungan ko pero ngayon parang kulungan. Wala nang lambing. Wala nang pag-ibig. Wala na kaming dalawa.Pero kahit gano’n, tumayo pa rin ako. Nilabanan ko ang panginginig ng katawan. Hindi dahil sa lamig—dahil sa takot. Sa kaba. Sa katotohanang kahit nandito ako sa bahay na pinundar naming mag-asawa, pakiramdam ko isa na lang akong bisita. Isang estranghera. O mas malala isang multo ng nakaraan.Tinungo ko ang kusina, pinilit kumilos nang tahimik. Baka sakaling pag gising niya, may kahit maliit na bagay akong magawa para mapalambot ang puso niya. Breakfast. Paborito niyang almusal garlic fried rice, sunny side up, tapos longganisang Ilocos na madalas naming pinapadeliver noon mula sa probinsya ng lola ko.Inayos ko lahat sa plato, sinindihan ang kandila sa gitna ng mesa oo, cheesy, pero umaasa pa rin akong kahit papaano, baka maalala n
CALVIN'S POINT OF VIEWPutangina.Nang makita kong paakyat si Aira, hawak ang sarili, nanginginig ang katawan, parang sinaksak ako ulit sa dibdib. ‘Yung tipong ramdam ko pa rin ang lason ng gabi ang imaheng hindi ko kayang kalimutan siya, nakahubad, katabi ni Brent. Yung asawa kong minahal ko ng buo. Yung babaeng isinugal ko lahat para makasama.Pero sinira niya ‘ko. Pvtangina, sinira niya ‘ko.Nang maisara niya ang pinto ng kwarto naming dati, doon ko na hindi napigilan.Tinulak ko ‘yung dalawang babae sa tabi ko. Tumilapon ‘yung isa sa gilid ng sofa. ‘Yung isa, napasigaw.“Get the fvck out!” sigaw ko, halos pumutok ang ugat sa leeg ko.“Calvin—what the hell!” reklamo ng isa habang inaayos ang strap ng dress niya.“I said GET. THE. FvCK. OUT!” tinadyakan ko ang mesa, tumilapon ang baso ng wine. Nabasa ang carpet. Wala akong pakialam. Wala akong pakialam sa gulo, sa tunog, sa takot sa mga mata nila.“Ayusin niyo gamit niyo. Get out before I lose my fvcking mind!”Nagkatinginan ang dal
AIRA’S POINT OF VIEWPagkalipas ng ilang minuto ng paninikip ng dibdib sa tapat ng pintuan, pinilit kong ipihit ang seradura. Mabigat ang kamay ko. Parang may humihila sa likod ko, pilit akong pinipigilan. Pero kailangan kong harapin ‘to. Kailangan kong makita kung may natira pa ba sa amin. Sa akin.Dahan-dahan kong binuksan ang pinto.At para akong binuhusan ng yelo sa nakita ko.Doon mismo sa sala namin ang dating tahimik na sanctuaryo ng pagmamahalan nakaupo si Calvin sa couch, shirtless, habang may dalawang babae sa tabi niya. Isa sa kaliwa, isa sa kanan. Ang isa, hawak ang mukha niya habang hinahalikan siya. ‘Yung isa naman, hinahaplos ang dibdib niya na para bang kanila ang lalaking ‘yon."What the fvck..." bulong ko, halos wala nang boses.Hindi ko alam kung ako ba ang nanaginip. Pero hindi. Masyadong malinaw. Masyadong masakit para maging ilusyon lang. At ang mas malala nakita ko kung paano gumanti ng halik si Calvin.Oo, nakita ko.Hinalikan niya rin ‘yung babae. ‘Yung tipo n
AIRA'S POINT OF VIEW“Umalis ka!” sigaw ko, nanginginig pa rin ang boses, habang yakap-yakap ang katawan ko sa loob ng puting kumot na kinuha ko mula sa kama. Nangingilid ang luha ko, pero ngayon, may halong poot. Galit. Suklam. Lahat ng emosyon na pilit kong tinatago kanina sa harap ni Calvin, ngayon, naglalaban-laban sa dibdib ko.“Easy, Aira,” malamig na boses ni Brent, habang inaayos ang suot niyang pantalon, parang wala lang nangyari. Parang hindi niya ako tinanggalan ng dangal. Parang hindi siya hayop.“Don’t fvcking call me by my name,” ibinuga ko sa kanya. “You’re a monster.”Ngumiti lang siya. ‘Yung ngiting tagumpay. Ngiting wala kang ligtas. ‘Yung tipong alam niyang nabasag na ang buhay ko, at siya ang may gawa noon. Proud siya.“You’re mine now,” bulong niya, lumalapit pa. “Hindi mo na siya mababalikan. He saw us. He fvcking saw everything. At sa tingin mo, babalikan ka pa niya? Sa tingin mo, papatawarin ka niya?”Tumulo ang luha ko. Pero hindi dahil takot ako. Dahil sa pa
AIRA'S POINT OF VIEWMasakit ang ulo ko. Para akong nilulunod sa isang panaginip na hindi ko maintindihan. Mabigat ang talukap ng mga mata ko, parang binugbog ang katawan ko, at may kung anong pakiramdam na hindi ko maipaliwanag sa loob ko kahit pa hindi pa ako tuluyang gising.Unti-unti kong iminulat ang mata ko, pilit inaaninag ang paligid. Malamlam ang ilaw, malamig ang hangin, at amoy hotel linen ang kama. Kumurap ako. Ilang segundo bago ko tuluyang naintindihan ang sinasabi ng katawan ko wala akong saplot.Hubo’t hubad ako.At sa tabi ko… naroon si Brent.Si Brent. Kaibigan ni Calvin. Matagal nang kaibigan. Matagal na rin niyang gustong lapitan pero hindi ko kailanman binigyan ng dahilan. At ngayon? Katabi ko siya. Hubad din. Tulog. Mukha pang kontento, para bang panalo siya sa isang larong hindi ko alam na nilalaro namin."Putangina..." bulong ko, nanginginig ang boses. “Anong nangyari...?”Tumayo ako agad. Tinakpan ko ang katawan ko ng kumot. Nanginginig ang mga kamay ko habang
"Pvtangina, Calvin! Isang pagkakamali lang 'yun! Hanggang kailan mo ipaparamdam sa'kin na wala akong kwenta?!" sigaw ko habang dinuduro siya. Nanginginig ang kamay ko sa galit, sa sakit, sa pagkabigo. Tapos sa kama, nakatapis lang ng kumot ang babaing tinikman niya, parang sanay na sanay na."Ito ba ang ganti mo? Ang makipagtalik sa iba?! Dahil lang sa pvtanginang pagkakamaling hindi ko nga maalala kung paano nangyari?!"Pumapatak ang luha ko pero hindi ko pinahiran. Hayaan mo na, para makita niyang tao rin ako. Na nasasaktan. Pero wala, hindi niya man lang ako tiningnan. Para akong hangin. Para akong wala.Kung hindi nangyari 'yung gabing 'yon kung hindi ako nagising nang hubo’t hubad katabi si Brent, kaibigan pa naming dalawa hindi kami aabot sa ganito. Hindi mababasag ang relasyon namin. Pero isang pagkakamali lang 'yon. Hindi ko sinadya. Wala akong maalala. Wala akong intensyon. At higit sa lahat mahal ko siya. Pero tila hindi na sapat 'yon."Bakit?" bulong niya, pero mariin, puno
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Komen