เสียงรองเท้าหนักสองคู่ กำลังเดินเท้าไปยังห้องนอนของเอลีสตามแสงเทียนในความมืดสลัว สายลมเย็นเอื่อยพัดจากหน้าต่างห้องนอนของเอลีส เล็ดลอดช่องประตูห้องนอนออกมารำไร มือน้อยๆ เอื้อมไปเปิดประตูห้องนอนของตน เพื่อจะอวดห้องนอนของตัวเองว่า ดีที่สุดกว่าใคร…
โทมัสเห็นแล้วว่า ห้องไม่ได้ใหญ่โตอะไร แต่สะอาดเรียบง่ายไม่รกรุงรัง แถมยังดูแลง่ายอีกด้วย ผ้าปูเตียงยังเป็นสีผ้าธรรมดา สบายตาเวลานอนหลับได้อย่างง่ายดาย
"ห้องสวยจริงแฮะ แถมยังมีหน้าต่างเอาไว้ไปนั่งดูดาวอีกด้วย" โทมัสเริ่มจะชอบห้องนอนของเอลีสเสียแล้ว และเขาก็เริ่มค่อยๆ ปิดประตูห้องนอนของเด็กน้อยอย่างช้าๆ และเบามือที่สุด โดยที่เอลีสไม่รู้เลยว่า เขากำลังเริ่มเดินเข้าไปหาใกล้มากยิ่งขึ้น
"หัวถึงหมอนก็หลับแล้ว คืนนี้อากาศดีมากๆ...นะ…" เอลีสเริ่มตกใจ ที่โทมัสเข้ามาสวมกอดจากด้านหลัง อีกทั้งเรือนริมฝีปากเขาเริ่มจรดลงศรีษะเธออย่างอ่อนโยน
"โท...มัส… กำลังจะ...ทำ...อะไร...น่ะ?" เอลีสรู้สึกว่าวันนี้เขาทำตัวแปลกๆ ใกล้ชิดมากจนผิดปกติ ยิ่งทำแบบนั้นแล้ว หัวจิตหัวใจเอลีส ก็เริ่มเต้นแรงแปลกๆ
"เราสนิทกันมานาน อยากอยู่ด้วยกันมั๊ย?" โทมัสเริ่มชวนคุยให้เอลีสคล้อยตาม เขาอยากได้เธอจริงๆ ไม่เช่นนั้นไม่กล้าให้คุณนายมัลคอร์มาขอเอลีสกับลีแอนตรงๆ ก่อนหน้านี้หรอก
"เราก็อยู่ด้วยกันอยู่แล้วนี่ เราเป็นเพื่อนสนิทกันไม่ใช่หรอ?" เอลีสยังคงคิดว่าเขาเป็นเพื่อนเล่นที่ดีที่สุดสำหรับเธอ แต่โทมัสไม่ได้คิดกับเอลีสแบบนั้น
"ม่าย...ม่ายใช่อย่างที่เอลีสคิดนะ… หมายถึงว่า เราจะสวมกอดและนอนหายใจรดกันทุกๆ คืนยังไงล่ะ" โทมัสพูดออกไปทำให้เด็กน้อยเริ่มหน้าแดงระเรื่อ ยิ่งทำให้โทมัสหลงรักเอลีสมากขึ้นไปอีก…
"ที่พูดนี่จริงหรอ?" เอลีสไม่อยากจะเชื่อว่า โทมัสชอบเธอมากกว่าเพื่อน
"ถ้างั้น ผมจะทำให้เอลีสมีความสุขนะ" โทมัสค่อยๆ ประคองร่างบางตรงหน้า หมุนตัวเธอให้หันหน้าเข้าหากับเขา…
******
กายหนุ่มน้อยที่สูงกว่า ลดตัวลงต่ำ เพื่อจรดริมฝีปากจุมพิตเด็กสาวเบื้องหน้า เขาอยากทำให้เอลีสรู้สึกดีกับเขามากๆ เพื่อให้เธอยินยอมทำตามที่เขาขอทุกอย่าง เด็กสาวรู้สึกใจเต้นแรง สั่นไหวกับความเป็นชายเบื้องหน้า ยามนี้เธอกำลังจะเติบโตเป็นหญิงสาวดรุณีแรกรุ่น และโทมัสคือชายคนแรกในชีวิตเธอ ที่เข้าใกล้สวมกอดกันขนาดนี้
เรือนริมฝีปากหนุ่มน้อย หวานนุ่มแผ่วเบา พยายามบดเบียดลงน้ำหนักให้เอลีสยื่นหน้าตอบรับ ทำตามและโต้ตอบกับเขา เด็กสาวเริ่มลูบไล้ดูดกลืนตาม ปล่อยให้สองแขนหนาของโทมัสโอบกอดรัดแน่น อีกทั้งเอลีสก็ไม่ได้รังเกียจเขาอยู่ก่อนแล้ว แขนบางทั้งสองสวมกอดเขาแนบแน่นตามเช่นกันอย่างสุขใจ อบอุ่น
"อื้อ…" เอลีสรู้สึกดีแท้ อย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นแบบนี้มาก่อน เธอรู้สึกชอบใจเขามาก เมื่อริมฝีปากเธอกำลังโลมเลียบดเบียดกันอยู่นั้น ปลายลิ้นของโทมัสพยายามเล็ดลอดสอดแหย่ เผยอริมฝีปากเล็กนวลนุ่มของเด็กน้อย ให้เปิดปากอ้าตอบรับลิ้นของเขา
"อึ๊ก!!! ทำอะไรน่ะ?" เอลีสตกใจ เลยผงักถอยพลางเงยหน้าถาม
"แลกลิ้นยังไงล่ะ อ้าปากยื่นลิ้นมาเกี่ยวกันดูสิ" โทมัสสอนให้เธอลองทำดู… เอลีสเริ่มจะขอลองทำดูใหม่ ค่อยๆ อ้าปากพลางประกบกับฝ่ายตรงข้าม เริ่มหยอดแหย่ลิ้นของตนไปชนกับเขา ค่อยๆ ตวัดโลมกันเบาๆ ชอนไชกับอีกฝ่ายจนเธอเริ่มจะสนุก
สองแขนของทั้งคู่สวมกอดรัดแน่นกัน ระหว่างที่รอยจูบดูดดื่มเริ่มดื่มด่ำถลำลึกไปเรื่อยๆ โทมัสเริ่มเกิดอารมณ์ภายในกาย ความเป็นชายเริ่มแข็งตัว เขายอมรับว่าอยากสอดใส่กับเอลีสจริงๆ แต่เธอยังไม่สิบขวบดีนี่สิ ในขณะที่เขาอายุจะสิบห้าแล้ว โทมัสอดกลั้นแทบไม่ไหว ค่อยๆ ผลักให้เอลีสถอยหลังไปเรื่อยๆ จนล้มตัวลงนั่ง…
ริมฝีปากละห่าง ทำให้โทมัสอยากจะทำให้เอลีสมีความสุขต่อ แต่มันจะเริ่มต้นได้ดีขึ้นยิ่งกว่านี้ หากเธอจะยอมเปิดชายกระโปรงให้แก่เขา ปลดเปลื้องเนื้อผ้าที่ปิดของลับมันออกไปเสีย แล้วเขาจะมอบความสุขมากมายให้แก่เธอ
******
"ถอดสิ! มันรู้สึกดีมากๆ เลยนะ ถ้าเชื่อใจผม..." โทมัสทำให้เอลีสไว้วางใจมากยิ่งขึ้น เด็กน้อยทำตามอย่างว่าง่าย ในเมื่อพ่อแม่รู้ถึงขนาดนี้แล้ว เธอเห็นว่าประตูก็ปิดด้วย บางทีโทมัสคงคิดเอาไว้แล้วว่าจะต้องลงเอยแบบนี้
"เราเชื่อใจเธอนะ โทมัส" เอลีสจึงยอมเปลื้องผ้าตามที่เขาบอก เด็กน้อยก็ไม่ได้รังเกียจแต่มันเป็นครั้งแรกของเธอ มีบางที่จะรู้สึกเขินอาย ยิ่งทำให้โทมัสหลงรักเธอหัวปักหัวปำมากยิ่งขึ้นไปอีก
"มาเถอะ แยกขาออกสิ!" เอลีสรู้สึกอายมากที่เขากำลังมองดูช่วงล่างของเธอ สองมือหนาร้อนลูบไล้จากข้อเท้าเธอ เลื่อนขึ้นมาเรื่อยๆ แล้วค่อยๆ พยายามแยกต้นขาเธอให้เปิดกว้าง
เด็กสาวรู้สึกใจเต้นแรง แถมยังรู้สึกเจ็บที่ต้นขาอีกต่างหาก เวลาที่ถูกจับให้ถ่างขาออกกว้างๆ ร่างหนาช่วงบนของโทมัสลดต่ำลงมา เพื่อขอสำรวจมองดูใกล้ๆ พร้อมๆ กับใช้ปลายเรียวนิ้วลูบไล้ตามโหนกนูนอวบอิ่มไร้เส้นขนกับของสงวนลับที่ถูกทำความสะอาดก่อนกินข้าวเย็นนี้ไว้แล้ว
"เนียนสวยมากเลย ขอเปิดดูหน่อยนะ" โทมัสค่อยๆ ใช้เรียวนิ้วยาวค่อยๆ แหวกเนื้ออวบอูมอิ่มตัวนวลขาวสะอาด เปิดปากที่ไม่เคยผ่านมือชายใดมาก่อน ยิ่งเขาได้ใกล้ชิดเอลีสมากเท่าไหร่ ความเป็นชายก็ยิ่งเริ่มแข็งตัว เขากำลังเริ่มหน้ามืดตามัว มือสั่นเย็นเฉียบ อยากจะปลดเปลื้องอารมณ์ทำตามใจที่ต้องการ
เด็กสาวกำลังหวาดกลัวจนหัวใจเต้นแรงถี่ระรัวเร็ว ไม่รู้ว่าโทมัสกำลังจะทำอะไรกับร่างกายของเธอช่วงล่าง เด็กน้อยรู้สึกกระตุกตกใจ เมื่อปลายนิ้วของเขาค่อยๆ หยอดแหย่ แทงเข้ามาภายใน เจ็บแสบปวดแปลบไปหมด และมันรู้สึกแปลกๆ เข้าไปอีก เมื่อเขาแทงเรียวนิ้วทั้งหมดเข้ามาจนหมดท่อนทุกข้อ
"โทมัส…!!! จะ...ทำ…อุ๊บ… อื้อ…" ยังไม่ทันที่เอลีสจะถามจบ… เธอรู้สึกวูบไหวอย่างตกใจ เมื่อรู้สึกถึงของเปียกฉ่ำนวลนุ่มค่อนข้างสาก เขาลงลิ้นกับส่วนยอดเม็ดแข็ง ลากลิ้นลงมาจนถึงร่องอวบอูมปิดสนิท กำลังถูกแหวกเปิดด้วยเรียวนิ้วที่แทงลึก พลางลากออกมา พร้อมๆ กับเมือกน้ำใสที่ติดออกมาด้วย
******
ลิ้นร้อนหนุ่มน้อยตวัดขึ้นลงที่ปากร่องสวาทปิดสนิท ค่อยๆ ถูกแหวกเปิดออกด้วยเรียวนิ้วของเขา กายบางสั่นเสียวบิดไปมา แต่ไม่อาจขยับกายหนีไปจากเขาได้ ร่างบางเด็กสาวเสียวกระตุกเพราะลิ้นร้อนค่อยๆ ลากลงเข้าตามปลายนิ้วที่แหวกเปิดนำทางไปก่อนหน้านี้
เด็กสาวนอนหมดแรงถ่างขาเปิดกว้าง ปล่อยให้โทมัสใช้ลิ้นหยอดแหย่แทงเข้าปากร่องนำทาง ชะโลมให้เปียกชุ่ม เนื้อนุ่มที่ลื่นไหล กำลังสัมผัสกับทางเข้าภายในที่ไม่เคยมีผู้ใดพานพบมาก่อน โทมัสเริ่มเครื่องร้อนแล้ว ที่่ทำให้เอลีสยินยอมให้แก่เขาขนาดนี้
"อ้า…!!!" เด็กสาวหอบหายใจครวญคราง เสียวสั่นจนลืมตัว โทมัสอยากจะให้เอลีสได้ลองใช้ปากกับเขาดูบ้าง เด็กหนุ่มจึงลงลิ้นให้เด็กน้อยที่ตนรัก ได้เสร็จสมกับลิ้นเขาระรัวระเลงสอดเข้าไปจนฉ่ำใจ น้ำใสๆ แตกทะลักออกมา เพราะเอลีสเสียวมากจนเสร็จน้ำแตกโดยที่ยังไม่ถูกสอดใส่
"ลองกินของผมดูสิ ตอนนี้มันน่าดูดเล่นนะ" โทมัสเริ่มหน้าดำหน้าแดง เพราะองคชาตเขากำลังตื่นตัวเต็มที่ มันยังไม่เคยผ่านมือหญิงใดมาก่อน อย่างน้อยพ่อของเขาก็สอนมาแล้วว่า ต้องรีบเปิดซิงกับคนที่ชอบให้ได้นะ งานแต่งงานสำคัญที่เขาจะต้องทำให้เอลีสท้อง เพื่อผลิตทายาทให้ได้
"ต้องทำไงล่ะ?" เอลีสเสียวแทบหอบ หน้าแดงระเรื่อ ระหว่างที่ยังนอนอยู่ มือหนาถึงร่างบางให้ลุกขึ้นนั่ง เพื่อก้มลงระหว่างที่เขาคุกเข่าปลดปล่อยองคชาตออกมาให้เธอได้มองดู
"เหมือนเห็ดเลย แต่ลำตัวยาวมาก!" เอลีสทัก เพราะตอนนี้มันอยู่ในมือเธอ มือบางเล็กๆ ของเด็กน้อยๆที่กำลังกอบกำรูดคลึงอย่างสนุกมือ ทำให้เอลีสชอบมาก ไม่รู้สึกเบื่อหน่าย รอยยิ้มของเธอเริ่มเปิดกว้าง พลางมองหน้าโทมัสที่อยู่สูงกว่า
"ลองดูดมันสิ!!" โทมัสแนะนำให้เอลีสทำตามที่เขาขอ เด็กน้อยเริ่มไม่แน่ใจ แต่จะลองทำดู หากมันจะทำให้รู้สึกดีกับคนที่เธอรักและชอบตรงกัน
"ทำแบบไหนล่ะ?" เอลีสถามย้ำ ทำให้โทมัสเริ่มใช้มือกดหัวเธอเบาๆ ให้เอลีสคล้อยตาม
"คล้ายๆ เราจูบกันไง ลงลิ้นด้วยนะ" โทมัสพยายามบอกให้เอลีสทำ เพราะเขาก็ฟังพ่อเล่ามาอีกที
******
ปากเล็กๆ ที่อมรอบหัวบากที่ยังไม่เคยหญิงใด ทำให้โทมัสแทบเสียวตาค้างอ้าปากหวอ เขาแทบจะโยกสะโพกดันองคชาตแข็งยกลำ แทงเข้าปากเอลีสอย่างลืมตัว
"อื้อ!!!" เด็กน้อยตกใจที่กลืนของแข็งยาวสีขาวนวลนุ่ม ขนาดลำท่อนกำลังพอดีปากเธอ แถมทำให้เด็กน้อยสนุกกับการอมก้อนเนื้อสวยงาม น่าอร่อยเหมาะกับปากเธอพอดีคำแบบนี้
"ซี๊ด…ซี๊ด...อ้า!!! กลืนให้ผมลึกๆ เลียให้ผมด้วยนะ" โทมัสร้องขออย่างจำยอม เด็กน้อยทำตามที่ขอ เพราะเธอกำลังใช้ลิ้นใช้ปากกับเขาสนุกมิใช่น้อย…
เสียงดูดกลืนจ๊วบๆ ลากเข้าลากออก ทำให้โทมัสเริ่มเสียววูบวาบร้อนผ่าวในกายหนุ่ม มันเป็นครั้งแรกของเขาที่ได้อยู่กับเอลีสตามลำพังแบบนี้ หนุ่มน้อยรู้สึกปวดฉี่ขึ้นมา ของเหลวกำลังเคลื่อนไหวจนเขากลั้นเอาไว้ไม่อยู่
น้ำขุ่นขาวอัดฉีดจนโทมัสกลั้นเอาไว้ไม่ได้แล้ว พวยพุ่งเข้าปากมากมายจนไม่อาจควบคุมได้ เอลีสอมเอาไว้แทบล้นทะลักออกมา พร้อมๆ กับสายน้ำขุ่นมีแรงดันสูง กระฉูดพวยพุ่งใส่หน้าเอลีสเต็มไปหมด น้ำขุ่นขาวมากมายอาบทั่วหน้าลำคอ ลงหน้าอกเต็มไปหมด…
"มันจะเป็นเชื้อโรครึเปล่า?" เอลีสรู้สึกกังวล ในขณะที่โทมัสกำลังเหนื่อยหอบ ระหว่างที่น้ำขุ่นยังคงหลั่งไหลช้าลง แต่ยังมีหยดน้ำติดปิ่มปลายอยู่… ขนาดของเขายังแข็งตลอดลำ พร้อมที่จะถูกใช้งานครั้งแรก ให้พรหมจรรย์ของเขากับเธอให้ขาดพร้อมกัน เขาพร้อมแล้วที่จะนอนกับเอลีส….
******
เอลีสหมดสติมาตลอดทาง เธอไม่รู้ว่ามาจากทางไหน มาไกลแค่ไหนจากหมู่บ้านที่เป็นบ้านของเธอเด็กน้อยฟื้นมาก็พบว่า ตัวเองอยู่มัดเป็นหนอน ห้อยพาดไหล่ของคนเถื่อนคนหนึ่งเอาไว้ เด็กน้อยหวาดกลัวมาก ไม่รู้ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นกับเธอ หลังจากคนเถื่อนแปลกหน้าพวกนี้ ล่อลวงเธอไปข่มขืนแล้ว ยังจะพาไปไหนอีกก็ไม่รู้…"ปล่อยหนูไปเถอะนะจ๊ะ หนูกลัวแล้ว หนูสัญญาจะไม่บอกใคร ได้โปรดเถอะ… ปล่อยหนูไปเถอะ…" เอลีสค่อยๆ อ้าปากพูด เพราะรู้สึกขากรรไกรกรามค้างไปหน่อย มันตึงๆ หนืดๆ จนพูดได้ไม่ถนัดนัก"เราต้องสูญเสียหมาดีๆ ไปตัวนึง ดังนั้นเด็กน้อย… เราจะพาหนูไปบ้านใหม่นะ" เจเดนบอกด้วยสีหน้าหงุดหงิด เขาคงจะต้องไปหาลูกหมาป่าตัวใหม่มาเลี้ยงให้เชื่อง แทนที่เมอร์เรสที่ต้องถูกฆ่าตาย เพราะพวกเขาแค่อยากได้เด็กมาเป็นเครื่องระบายอารมณ์แทน"ไม่เอานะ หนูจะกลับบ้าน!!!" เอลีสอยากจะดิ้นรนหาทางหนี แต่เธอไม่อาจทำได้เพราะว่า ตอนนี้ได้มาถึงสถานที่ใหม่ คือหมู่บ้านของพวกคนเถื่อน…******เจเดนกับเวอร์ดัล กำลังคุยกับผู้คนในหมู่บ้าน ถึงการนำเด็กมนุษย์ผู้หญิงเข้ามาในเผ่า ทำให้สีหน้าของหัวหน้าเผ่าที่น่าเกรงขาม ต้องหันมองเธอครั้งแล้วครั้งเล่า กับอีกสา
เอลีสต้องตกใจเป็นอย่างมาก เมื่อเธอเดินทางมาถึงบ้านคุณยาย ประตูบ้านปิดสนิท แต่ไม่มีทีท่าว่า คุณยายจะเปิดประตูบ้านเลย เด็กน้อยหันไปถามพลางๆ"ทำไมคุณยายไม่เปิดบ้านคะ?""ยายว่าจะเข้าหลังบ้านน่ะ ยายลืมกุญแจ" เจเดนบอก มันเป็นทางเดียวที่พวกเขาจะเข้าบ้านยายได้ เพราะกลอนมันเสียหนูน้อยหมวกขาวจึงเดินไปกับคุณยายในชุดสีน้ำตาล เพื่อเข้าบ้านด้านหลัง แต่เมื่อเธอไม่ทันระวัง ก็ต้องตกใจเมื่อมีหมาป่าตัวนึง กระโดดออกมา กัดเข้าที่เสื้อคลุมของเธอ จนหลุดออกจากตัว"หมาป่า!!! คุณยายคะ ระวังหมาป่าด้วยนะคะ" เอลีสตกใจมาก ร้องตะโกนลั่นบ้าน หวังว่าคุณยายจะช่วยเหลือเธอทัน"หมาของยายเองจ้า… หนูน้อยหมวกขาว…" เจเดนเผยตัวออกมา ถอดชุดคลุมสีน้ำตาลออก ปรากฏร่างของคนเถื่อนสองคนออกมาตรงหน้าเเธอ"พวกท่านสองคน… ที่เราเคยเจอกันระหว่างหลายวันก่อน…" เอลีสเริ่มมือสั่น หวั่นกลัว ตอนนี้มีแค่เธอเพียงลำพังกับชายแปลกหน้าสองคนหมาป่าซึ่งกระโจนออกมากัดเสื้อคลุมสีขาวเธอหลุดไป มันคาบราวกับเป็นของโปรดอันโอชะ พลางวิ่งเข้าบ้านทางประตูหลัง ลับหายภายในบ้านคนเถื่อนสองคนเริ่มเดินเข้าไปหาหนูน้อยตัวเล็ก เพื่อหวังจะได้กินอะไรบ้าง ให้ตกถึงท้อง หลัง
หลังจากเวอร์ดัลกับเจเดน ได้อาหารจากคุณยาย ด้วยน้ำเห็ดโคนแลกอาหารมา พวกเขาได้อาหารจำนวนมาก เพื่อนำกลับไปยังหมู่บ้านคนเถื่อน ในเวลานั้นเองที่คนเถื่อนสองคนกับหมาป่าอีกหนึ่งตัว ไม่ได้เข้ามาในเขตมนุษย์เป็นเวลาอาทิตย์หนึ่งเนื่องจากหัวหน้าเผ่าเห็นว่า เวอร์ดัลกับเจเดนได้อาหารของพวกมนุษย์มา เขาจึงไม่อนุญาตให้เวอร์ดัลกับเจเดนออกไปหาอาหารอีกนานพอสมควร ทำให้พวกเขาทั้งสองคน ห่างหายจากคุณยาย และเริ่มมีความคิดถึงเด็กน้อยในชุดคลุมสีขาวแทนสายตาของเวอร์ดัลมองดูสาวคนเถื่อนในหมู่บ้านเดียวกัน พวกเธอเป็นเครื่องระบายของผู้คนในบ้านเดียวกันอย่างเริงร่า อีกทั้งเจเดนยังได้ยินเสียงครวญครางของ หญิงสาวในหมู่บ้านเดียวกัน กำลังสุขสมกับชายเถื่อนอีกหลายคน หลายคู่แต่สำหรับพวกเขาสองคน ไม่มีอะไรจะไปแลกกับพวกนางเหล่านั้น จึงทำได้เพียงแค่นั่งกลัดมันเกิดอารมณ์ ใช้มือหนากอบกำรูดคลึงเห็ดโคนใหญ่ของตนประคับประคองอารมณ์ไป"เราจะแอบออกไปบ้านหญิงคนนั้น เพื่อไปแลกอาหารอีกดีมั๊ย?ข้าหิวมาก…" เวอร์ดัลแอบปรึกษากับเจเดน เพราะตอนนี้เขาหิวอาหารจนกลัดมัน แทบหน้าดำหน้าแดงมาก มือหนารูดชักว่าวเห็ดโคนตนเองจนมันยืดยาว ใหญ่ยกลำ แข็งจนเส้นเลือ
เวอร์ดัลรีบสาวเท้าไปกับเจเดน พร้อมด้วยเมอร์เรส หมาป่าที่เลี้ยงไว้ มุ่งหน้าไปยังบ้านของคุณยายอย่างไม่รีรอคนเถื่อนสองคน ออกจากหมู่บ้านเหมือนกับทุกๆ วัน เพื่อไปหาอาหาร พวกเขาสองคนตั้งใจมาหาอาหารที่บ้านคุณยายแคทเธอรีนเช่นเดิม เพราะพืชผักผลไม้ที่นางปลูกเอาไว้ เป็นผลผลิตที่ดีมาก"ครั้งนี้เราจะเอาผู้หญิงกลับไปให้หัวหน้าเผ่าดูมั๊ย แล้วบอกว่า พวกเราเอาไปเป็นทาสของเราเองล่ะ?" เวอร์ดัลคุยปรึกษากับเจเดน ระหว่างเดินทางไปด้วยกัน และก็ใกล้จะถึงบ้านคุณยายแล้ว"หัวหน้าเผ่าต้องกินนางแน่ๆ ท่าทางจะหิวมากกว่าอยากได้ทาสนะ" เจเดนเดาว่า เขาน่าจะเก็บเธอไว้ที่บ้านเดิมแหละ แล้วพวกเขามาเอาอาหาร และเอาเธอมันๆ แบบนี้น่าจะเก็บไว้กินได้นานกว่า เอาไปที่หมู่บ้าน"แล้วเด็กที่พวกเราเจอล่ะ?" เวอร์ดัลถามถึงหนูน้อยหมวกขาว ซึ่งทำให้พวกเขาติดตามไปถึงบ้านผู้หญิง มีสวนผัก เด็กคนนั้นน่าจะมีความเกี่ยวข้องกันกับผู้หญิงที่พวกเขาลากมาข่มขืนในป่าก็ได้"ถ้าเราเอาเด็กกลับหมู่บ้านไป หัวหน้าเผ่าจะต้องจัดนางแน่นอน และอาจจะยอมให้อยู่ในหมู่บ้านเราก็ได้นะ ยังไงเสีย หัวหน้าเผ่าก็ต้องเอากับเด็กผู้หญิงทุกๆ คนอยู่แล้ว เพื่อให้อยู่ในหมู่บ้านได้
คุณยายแคทเธอรีนเริ่มตั้งตัวใหม่ เธอคิดว่าที่มีคนป่าเข้ามาในเขตบ้านเธอได้ คงเป็นเพราะพืชผักผลไม้ในบ้านแน่ๆ ที่มันกำลังสุกงม และกลิ่นของมันคงไปเตะจมูกคนเถื่อนเข้าพวกมันจึงเข้ามาลักเล็กขโมยอาหารในบ้านเธอยังไม่พอ ยังจะขโมยความสงบสุขของเธออีกต่างหาก แถมยังจะ… แคทเธอรีนกัดฟันขบเคี้ยวแน่น ว่าโดนพวกมันรุมข่มขืนทั้งปากและสังวาสหนักแค่ไหนในใจแอบยอมรับความสุขที่พวกมันประเคนมาให้ ทั้งอัดแน่นเพลิดเพลิน เสียววูบวาบมาก อย่างที่ไม่ได้เป็นแบบนี้มานานแล้ว ตั้งแต่สามีของคุณยายเสียชีวิตไปนาน เธอก็ไม่มีชายอื่นมาเป็นคนคู่ใจเคียงข้างอีกเลย…ครานี้… คุณยายคิดว่าจะต้องเตรียมรับมือพวกมันอีก เพราะหากพวกมันมาถึงบ้านคุณยายได้ครั้งแรก ครั้งต่อไปพวกมันอาจจะมาอีกแน่ๆ และเธอไม่แน่ใจว่า พวกมันจะมาแค่สองคน หรือมากกว่านั้นคุณยายยังไม่อยากให้หลานสาว ซึ่งกำลังเดินทางมาหา ได้รับอันตรายไปด้วย แต่คุณยายก็ไม่กล้าบอกอยู่ดี เกรงว่าจะกลัวจนทำอะไรไม่ถูก คุณยายแคทเธอรีนคิดว่า เธอควรจะจัดการกับพวกมันเองจะดีกว่า… ลึกๆ ในใจคุณยายก็อยากจะโดนพวกมันจัดการแบบเมื่อวาน อย่างเร้าใจอีกเหมือนกัน******วันนี้คุณยายจัดการเก็บผักผลไม้ภายในบ้
ร่างบางยังคงสั่นเสียว ไปกับการเคลื่อนไหวของโทมัสอยู่เนืองๆ ความอึดอัดคับในช่องท้อง ยังคงกระตุ้นอัดแน่นจุกใน ทุกๆ แรงสวมกอดจากคนที่สนิทกัน เวลานี้เขาสู่ขอเธอกับพ่อแม่ของเอลีสไปแล้ว ทำให้เขาสามารถครอบครองเธอได้อย่างง่ายดาย ก่อนจะถึงวัยดรุณีแรกแย้มจะแตกสาวมือบางกอบกำผ้าห่มแน่นพลางบิดกายเล็กบาง สั่นไหวไปมาในความฝัน มันช่างแสนหอมหวานล้ำ เกินกว่าจะลืมตาตื่นขึ้นมา แต่แล้ว… ความฝันของเธอระหว่างสวมกอดกับโทมัส กำลังจะจางลง เมื่อกลิ่นหอมของอาหารเช้า กำลังปลุกเธอให้ตื่นจากภวังค์หลับใหลนิทราอันแสนหวาน…"เอลีส… ตื่นมาทานข้าวเช้าเถอะจ้า…!!!" ลีแอนตะโกนเรียกลูกสาวให้ลงมาเหมือนกับทุกๆ วัน เพียงแต่วันนี้เอลีสลงมาช้ากว่าปกติ เพราะเธอรู้เรื่องเมื่อวานอยู่แล้ว เธอกับพาร์เซลจงใจให้โทมัสอยู่กับเอลีส เพื่อสานสัมพันธ์ครอบครัวให้แน่นแฟ้นมากขึ้น"ค่าาาาา" เอลีสค่อยๆ ขยับกายลุกขึ้นนั่งบนเตียง เธอยังรู้สึกถึงความเจ็บปวดระบมหน้าท้อง และเรือนขาทั้งสองข้าง ปวดเมื่อยไปหมด การมีความสัมพันธ์ความรักครั้งแรกมันเป็นแบบนี้เองรึ******เอลีสลงจากบนห้องนอนตามปกติ เพื่อมาพบลีแอนยามเช้า พาร์เซลออกไปตัดฟืนกับพรรคพวกเช่นเดิม หา