Two Hearts Victim of Lies: Tagalog

"Z! Are you coming tonight?" Pinanlakihan ko ng mata si Lexy at sumenyas sa kaniya na 'wag siyang maingay. It's Friday and my friends want to have fun tonight sa bar hindi kalayuan sa school namin dahil celebration na rin ng birthday ng isa naming team. Nasa closed gym kami ng school. Nakaupo lang ako sa bench para uminom ng tubig at magpahinga sandali. I just finished my volleyball training and waiting for Ate Bettina. She's a cheerleader in our school. Of course, she's beautiful and talented kaya naman halos karamihan sa boys sa campus ay nililigawan siya. "I need your answer now, para naman ma-prepare ko na agad ang isusuot ko!" maarteng sabi ni Lexy. Napairap naman ako at lumapit sa kaniya bago magsalita. "I'll just message you later. You know naman na I'll make takas ulit," sagot ko sa kaniya. Natawa siya at bahagya akong tinusok sa tagiliran. "You're really such a brat! Paano kung malaman ng Mom and Dad mo? Baka pati ako ay mapagalitan kapag nalaman na ako ang kasama mo

This place is boring! Wala pa sa isang oras simula nang makarating ako sa bahay na ito ay hindi na ako mapakali. This is not the punishment that I'm expecting! Naiyak na ako kanina, pero itinigil ko dahil wala rin naman magagawa ang pag-iyak ko. Tinawagan ko na rin si Mommy, pero hindi pa rin daw niya nakakausap si Daddy tungkol sa akin kaya naman mas lalo akong nawalan ng pag-asa. Padabog kong binuksan ang mga maleta ko at isa-isa kong inalis ang mga gamit ko roon. Malaki ang kwarto ko at gusto ko ang design. May malaking bintana roon at matatanaw mo ang mga puno at ilang bundok hindi kalayuan mula sa bahay na ito. Kapag tinignan ko ang tanawin ay medyo nare-relax ako, pero kapag naiisip ko ang buhay ko sa syudad kumpara sa magiging buhay ko rito sa probinsya ay nakakainis lang. Hindi ko alam kung ilang oras ako nag-ayos ng mga gamit ko, at nang napagod ako ay nakatulog ako. Nagising lang ako kinagabihan na dahil sa mga katok ni Manang Gina. Hindi ko namalayan na gabi na pala at ka

Umalis na ako para magpunta sa school. Hindi naman mahirap tandaan ang daan papunta roon kaya nakarating ako kaagad. Sandali lang akong kinausap ng guard doon at nang malaman na transferee ako ay agad akong pinapasok nito sa loob ng school. Hindi ko alam kung saan ang faculty department ng mga professors dito, pero magtatanong na lang ako kapag may nakita akong tao sa loob. Medyo maluwang naman ang school at university rin 'yon, pero hindi kasing laki ng school ko sa Manila. May mga malalaking building din doon at may mga bench, at ilang puno. Nag-park ako kung saan ko nakita ang ibang mga sasakyan. Sobrang tahimik sa lugar na ito dahil wala namang estudyante ngayong araw. Kinakabahan tuloy ako dahil ganito ang mga eksena na napapanood ko sa mga horror movies. Pakiramdam ko ay nag-iisa lang ako rito! Humugot ako nang malalim na hininga at iwinaksi sa isip ang kung ano-ano'ng naiisip. Naglakad ako palayo sa parking para makapasok sa building kahit na hindi ko alam kung saan ang da

"Give me that," sabi niyang muli gamit ang seryosong boses. Umiling ako, at ipinakita sa kaniya na cool lang ako kahit na kinakabahan na. Mabilis kong na-send 'yon sa sarili kong message, pero halos manlaki ang mga mata ko nang biglang nawala sa kamay ko ang phone ko. "Hey!" sabi ko nang kuhanin ni Brandon iyon sa kamay ko. Tumayo ako para kuhanin 'yon pabalik sa kaniya, pero mukhang nakita na niya ang picture niyang nasa phone ko. "See? Liar," sabi niya. "I'm not! Give me that!" sabi ko sa kaniya. Matangkad siya kaya hindi ko iyon maabot sa kamay niya lalo na at itinataas niya 'yon para ilayo sa akin. May pinindot siya sa phone ko at tingin ko ay na-delete na niya ang picture niya. "Why did you do that?" tanong niya sa akin pagkatapos ay binaba na ang phone ko. Umiling ako sa kaniya at muling umamba na kuhanin 'yon sa kaniya pero muli niyang inilayo sa akin. "Nabura mo na, hindi ba? So give my phone to me!" inis na sabi ko sa kaniya. Siya naman ngayon ang napailing sa akin

Natapos ang usapan naming magkakapatid sa gabing 'yon, pero hindi namin in-end ang facetime. Natulog kaming nakabukas ang mga camera namin. Kinabukasan ay ako ang naunang nagising habang ang dalawa kong kapatid ay natutulog pa rin. Nang bumaba ako mula sa kwarto ko ay naabutan ko na agad si Manang Gina sa sala. Medyo madilim pa sa labas kaya naman nagulat ako nang naroon na si Manang Gina. "Oh, Z. Masyado pang maaga, bakit gising ka na?" tanong nito kaagad sa akin nang makita ako. "Good morning, Manang. Maaga lang po talaga akong nagising para makapaghanda ako sa first day of school ko," paliwanag ko sa kaniya. Nagluluto siya ng almusal, at amoy pa lang ng niluluto niya ay nakakatakam na. "Okay, sige. Hindi pa ako tapos sa almusal na niluluto ko. Ipagtitimpla muna kita ng kape," sabi niya na agad ko namang pinigilan. "No, Manang. Just continue what you're doing. Ako na ang bahala sa sarili ko," sabi ko pagkatapos ay napangiti. Tumango lang naman siya sa akin at hindi na nakipa