หาให้เจอ

“แบมบี้ แบมบี้น้อยในทุ่งหญ้า เหตุใดเจ้าช่างอ่อนเปลี้ยเหมือนถูกศรนายพรานเสียบอกอย่างนั้นเล่า” น้ำเสียงทุ้มต่ำ นุ่มนวล แต่แฝงเยาะเย้ยขบขันคุ้นหูนัก หนังตาเด็กสาวเลิกขึ้นช้า ๆ มองเห็นแต่เพดานห้องพักอันว่างเปล่า ผิวกายสัมผัสลมแห่งฤดูใบไม้ผลิที่ลอดผ่านหน้าต่าง มันลูบไล้ไปทั่วร่าง ฤทธิ์ยาพิษถูกข่มด้วยยาระงับ แต่ผลข้างเคียงส่งผ่านความเจ็บปวดต่างกันเพียงทางร่างกายกับจิตใจ

“แบมบี้ แบมบี้ เพราะมันฟังดูเหมือนเบบี้ใช่ไหมเล่า”

เจ้าของเสียงนั่งลงบนตัวเธอ โน้มคอลงมา “เบน” ดวงตาสีเหลืองทองจ้องมองนิ่ง เธอไม่ได้ตกใจหรือดีใจ มันเป็นความรู้สึกที่แปลก ใจหนึ่งก็อยากให้เป็นเขา ใจหนึ่งรู้ว่าไม่มีวันใช่ ผู้ชายคนนี้ตายไปแล้ว นั่นคือความจริง แต่สิ่งที่เธอเห็นอยู่ เป็นวิญญาณหรือภาพหลอนกันแน่นะ

“หรือทั้งสองอย่าง” เขาเลียริมฝีปาก อ่านความคิดเธอออก “ฉันตายเพราะใครน้า” ดวงตาหมาป่าเขยิบใกล้เข้ามา “อ้อ ตายเพราะช่วยชีวิตพวกเธอไม่ใช่หรือ”

อเล็กซิสพยายามพยุงตัวขึ้น แต่ร่างเบนกดเธอไว้ หรือเป็นเพราะเธอไม่มีแรงสู้กับมัน “แบมบี้ ฉันช่วยชีวิตเธอไว้จนแลกชีวิตตัวเอง ทำไมถึงไม่รักษาไว้ให้ดี คิดถึงฉันมากขนาดนั้นเลยเหรอ” เธอรวบรว