เริงพะพาย [2]

สาวสวยชุดเดรสบานเย็น เดินกริ่มร่าเริงในสถานที่ท่องเที่ยว พร้อมๆ กลับไปหากลุ่มเพื่อนสาวที่นั่งดื่มกาแฟ คาเฟ่ร้านเดียวกับรัชกร... พวกเธอกำลังนั่งคุยนินทาเรื่องอย่างว่า เกี่ยวกับผู้ชายคนหนึ่ง...

รัชกรเหลือบมองนาฬิกาข้อมือซ้าย พลางแลสายตาไปรอบๆ บริเวณแถวๆ นั้น เกือบจะได้เวลารวมลูกทัวร์ทุกๆ คน เพื่อขึ้นรถ เดินทางไปยังสถานที่ท่องเที่ยวถัดไป...

เสียงคุยของหญิงสาวเบื้องหลังรัชกร กำลังคุยนินทากันอย่างสนุกสนาน เกี่ยวกับสาวคนหนึ่ง ใจกล้าไปขอฟาดผู้ชายคนหนึ่ง ที่ไม่ได้รู้จักเป็นผลสำเร็จ

“จ่ายมา ฉันชนะ!” สาวชุดเดรสบานเย็น แบมือบอกให้เพื่อนสาวในกลุ่มจ่ายเงินเธอตอนนี้เลย

“ไหนๆ ขอชมหลักฐานเธอหน่อยสิ ยัยเอมมี่!!!” สาวน่ารักผมบ๊อบสไลด์ฟู่ฟ่อง รู้สึกอิจฉาตาร้อน แค่แกล้งพนันกันว่า เอมมี่จะฟาดผู้ชายที่ไม่รู้จักในสถานที่ท่องเที่ยวได้รึเปล่า...นี่เธอกลับทำได้จริงๆ

“สอดมือเข้ามาใต้กระโปรงฉันสิ รับรองเลยว่า ไม่ได้ใช้นิ้วมือตัวเองแน่นอน” เอมมี่ผู้เดินไปชักชวนนรเศรษฐ์ แบบไม่ต้องถามชื่อเสียงเรียงนาม เธอลากเขาไปฟาดอิ่มท้อง เพื่อแค่พนันกับเพื่อนสาวในกลุ่มท้าว่า ถ้าเธอทำไม่ได้ ต้องเลี้ยงข้าวโรงแรมพวกเธอสองคน

หญิงสาวอีกสองคนเหลียวสายตาสบตากัน พลางหันไปมองรอบๆ มิให้ใครอื่นเห็น เอมมี่นั่งถ่างขากว้างๆ ให้เพื่อนสาวสอดมือนิ้วมือเข้ามาสำรวจว่า เธอทำสำเร็จจริงๆ

“เฮ้ย... แกเขาไม่แตกในแกหรอวะ?” สาวผมยาวม้วนผมหยักลอนย้อมสีน้ำตาลกล่าวถามเสียงหลง เพราะรู้ได้เลยนอกจาก เอมมี่ทำแต้มครั้งนี้ได้แล้ว เธอยังต้องจ่ายเงินไปจริงๆ อีกด้วย

“ไม่ต้องพูดมากทำเพลง ฉันชนะ!!! หรือว่า เธออยากจะแก้มือด้วยการไปนอนกับใครสักคน เพื่อไม่ต้องจ่ายเงินให้ฉันล่ะ? ปัจจรี,ลลิล” สายตาของเอมมี่เหลือบมองเพื่อนสาว ที่ไม่ยอมจ่ายเงิน แต่เธอกล้าที่จะท้ากลับเพื่อนสาวสองคนแทน

“โหย...!!! สถานที่ท่องเที่ยวแบบนี้ มีแต่คนมาเป็นครอบครัว ไม่ก็คู่รัก... เธอไปเอาผู้ชายโสดๆ แบบนั้นมาฟาดอิ่มท้องได้ยังไงกัน?” ปัจจรีแทบจะส่ายหัวผมสั้นๆ ของเธอ ราวกับว่า หาหนุ่มหล่อแบบนั้นไม่ได้ง่ายจริงๆ เธอยังคิดอยู่ว่า เอมมี่รู้ได้ยังไงว่าชายคนไหนโสด คนไหนมีเมียแล้ว

“บอกเทคนิคหน่อยสิ ว่า ผู้คนใด มีเมียแล้ว หรือว่ายังไม่มีคู่ควง ฉันจะได้ไปเสาะหาอย่างเธอบ้างนะ” ลลิลสยายผมยาวๆ พลางเส้นผมสีน้ำตาลลอนม้วนใหญ่ๆ แล้วยกน้ำผลไม้ปั่น พลางยกแก้วชน...

ปัจจรีกับลลิลพร้อมรับคำท้ากลับของเอมมี่ ในระหว่างที่สนทนาแซ่บร้อนแบบนั้น รัชกรได้ยินหมดแล้ว... ได้เวลาที่จะต้องทำงานรวบรวมลูกทัวร์ทุกๆ คนออกเดินทางไปสถานที่ถัดไป...

******

เป็นเวลาที่นรเศรษฐ์ พาลูกทัวร์ครอบครัวหนึ่งกับคู่รักเดินเท้ากลับมาที่จุดนัดพบ... รัชกรกำลังเช็คลูกทัวร์นับจำนวนพวกเขาทุกๆ คน ในระหว่างที่ปล่อยให้ขึ้นรถ เห็นว่านรเศรษฐ์ไปตามคนที่เหลือกลับมาจนครบ....

“ให้ไปติดตามลูกทัวร์แค่นี้ เหนื่อยขนาดเหงื่อออกเลยรึ?” รัชกรถาม เพราะเห็นว่า วันนี้อากาศก็ไม่ได้ร้อนอ้าวเสียหน่อย ท่าทางเหมือนเขาไปวิ่งมาราธอนล่าลูกทัวร์กลับมาที่รถหนีโจรซะอย่างนั้น

“ก็...ครับ ถ้าไม่ว่าอะไรมีน้ำเย็นๆ ให้ผมดื่มมั๊ย?” นรเศรษฐ์ไม่กล้าบอกความจริงกับรัชกรว่า เขาถูกสาวน่ารักๆ ชุดบานเย็น ชวนเขาไปฟาดกันในลับเสียน้ำแตกใน โชคดีที่เขาพกถุงยางติดตัวเอาไว้ ตั้งใจจะใช้กับรัชกรทีไร เป็นไม่ได้เอามาใช้กับเธอเสียที...

“โน้น!!! ขึ้นรถไปได้แล้ว” รัชกรไล่เขาขึ้นรถ เพราะเห็นว่าลูกทัวร์ครบแล้ว จึงบอกให้โชเฟอร์ออกรถไปยังจุดท่องเที่ยวถัดไป ก่อนจะได้เวลากลับโรงแรมเพื่อทานอาหารเย็น

******

ระหว่างที่รถหยุดพักสถานที่ท่องเที่ยวอีกแห่ง สาวสวยสามคนซึ่งมีเอมมี่ในชุดเดรสบานเย็นกำลังสวมหมวกปีกบานใหญ่ๆ สีสวย เพื่อสวมแว่นตาดำถ่ายรูปกับเพื่อนๆ ที่นั้นด้วย

ปัจจรีกำลังมองหาผู้ชายที่ไม่น่ามีเมีย เอามาฟาดบ้าง ถ้าเธอไม่ทำจะต้องจ่ายเงินให้เอมมี่ ในฐานะที่แพ้พนัน... เพราะพวกเธอตั้งใจจะแกล้งเอมมี่เสียหน่อย เลยกลายเป็นว่าพนันครั้งนี้พวกเธอดันแพ้เสียเอง

เพราะเอมมี่เป็นผู้หญิงสวยน่ารัก นอนกับผู้ชายหน้าไหนก็ได้ ไม่ว่าจะเป็นคนไทย จนถึงชาวต่างชาติ อีกทั้งเอมมี่ชอบของดำ ใหญ่ยาว อีกทั้งกินแทบทุกวันจนเธอมันชาชินไปทั้งร่องทั้งก้นหมดแล้ว

ปัจจรีกับลลิลเลยท้าให้เอมมี่ไปฟาดผู้ชายไทยสักคน และเธอก็ดันทำได้อีก... ถึงคราวนี้ ตาปัจจรีกับลลิลทำแต้มในวันนี้ให้ได้

เธอสองคนกำลังเดินออกล่าชายหนุ่ม ให้ได้ก่อนที่จะต้องยอมแพ้จ่ายเงินให้เอมมี่แทน... สาวสวยทั้งสองจึงเริ่มเดินทางออกไปหาผู้ชายมาฟาดให้ได้ ยิ่งไปกว่านั้น พวกเธอจะต้องทำให้เขาแตกในเหมือนเอมมี่...

ในเวลานั้นเองที่นรเศรษฐ์ไปทำหน้าที่ ดูแลลูกทัวร์ตามเดิม เขาแอบเดินมาคุยกับรัชกรก่อนไป...

“คืนนี้หลังดินเนอร์ ผมชวนคุณดริ๊งค์ไวน์ด้วยกันนะ” เขาอยากมีเวลาดีๆ กับเธอบ้าง ในฐานะที่เป็นเจ้านายแสนสวย และเป็นผู้หญิงที่เขาปลื้ม... ชายหนุ่มอยากมีเวลาดีๆ กับเธอทั้งคืน ในสถานที่ท่องเที่ยวตจว. แบบนี้

“ฉันไม่มีเวลาว่างขนาดนั้นหรอกนะ ต้องดูกำหนดการ และก็อยากนอนพักผ่อน ทำทัวร์เสร็จแล้วค่อยว่ากันเรื่องนัดทานข้าวนะ... อาหารที่นี่มันไม่พอลงท้องนายรึไง?”

รัชกรบ่นยาวๆ ทำให้นรเศรษฐ์ต้องรีบตอบปัดทันที ชายหนุ่มกลัวเธอจะโกรธเขามาก จนกระทั่งทำให้เขาพลาดโอกาสดีๆ แบบนี้ในสถานที่ท่องเที่ยวบรรยากาศดีๆ เป็นใจ ให้เกิดอารมณ์แบบนี้

รัชกรยกหูโทรศัพท์มือถือขึ้นมา เพื่อคอนเฟิร์มการเข้าที่พักเย็นนี้ กับเหล่าลูกทัวร์ทั้งหมด ทำให้นรเศรษฐ์ละห่างจากเธอระยะหนึ่ง เพื่อไปหาร้านขายของ ซื้อถุงยางมาสำรองสักสองถุงน่าจะเพียงพอสำหรับรัชกร... เขาหวังไว้เช่นนั้น

******

เมื่อนรเศรษฐ์เดินออกจากร้านสะดวกซื้อ เจอสาวสวยคนหนึ่งผมสั้นเดินเข้ามาชนเขาแรงๆ ทำให้เธอต้องก้มลงต่ำ พลางควานหาของที่หล่นอยู่บริเวณนั้น

“คอนแทคเลนท์ชั้น!!! มันอยู่ไหนนะ ฉันมองไม่เห็นเลย” ลลิลแกล้งคลำพื้น ในความเป็นจริงแล้ว เธอตั้งใจจะสอยผู้คนนี้ต่างหาก รู้สึกว่าเขาน่าจะไม่มีแฟน เพราะเห็นเดินไปไหนมาไหนคนเดียว

“ผมช่วยหานะครับ!!!” นรเศรษฐ์รู้สึกว่าเขาผิดต่อเธอ ที่เดินไม่ดูตาม้าตาเรือ จนกระทั่งชนเธอแล้วยังคอนแทคเลนท์หายอีก

ลลิลควานหาอยู่นาน อันที่จริงเธอไม่ได้สวมคอนแทคเลนท์ หรือทำตกหรอก เธอคิดว่าจะต้องลากเขาไปที่อื่น จึงบอกเขาไปว่า...

“คุณคะ... ฉันมองไม่เห็น ช่วยพาฉันไปที่พักหน่อยสิคะ อยู่แถวๆ นี้เองค่ะ” ลลิลเกาะแขนเขาไว้แน่น ไม่ปล่อยให้หลุดมือ เพราะอยากลากเขาไปฟาดที่ห้องพักให้ได้

นรเศรษฐ์คิดว่าน่าจะไปส่งเธอให้ไปที่ห้องพัก น่าจะจบแล้ว เผื่อเธอมีคอนแทคเลนท์สำรองแล้วเขาจะได้กลับมาดูแลลูกทัวร์ต่อ เขาไม่ได้บอกเธอว่า เขามาทำงาน ไม่ได้มาเที่ยว...

“ถ้างั้นผมไปส่งนะ” นรเศรษฐ์จึงเดินไปกับเธอโดยไม่มีใครเห็น... ปัจจรีเหลียวสายตาพบลลิลคว้าผู้ชายคนนี้ได้ก่อนเธอ ปัจจรีจึงเดินกลับไปหาเอมมี่ เพื่อบอกเพื่อนสาวว่า ลลิลได้ผู้ชายไปฟาดแล้ว...

******